Bijna dood ervaring

Berichten: 1550

Een serieus onderwerp wat mij betreft. Er is zelfs wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. Mensen die boven de operatietafel zweefden en hun eigen lichaam als opgegeven beschouwden en daarna op reis gingen naar een hiernamaals. Vaak beschreven als 'Ik ging door een tunnel met oneindig wit licht'. Aan het eind van die tunnel wacht vaak een soort paradijs. In de meeste gevallen voelen mensen zich in die 'wereld' volmaakt gelukkig. Maar.... dan komen ze terug. In hun aardse lichaam en het leven gaat ineens weer door. Toch voelen ze zich veranderd, 'aangeraakt door het licht'.

Hoe mogen we dit zien vanuit een christelijk perspectief?

Berichten: 2109

Gewoon van genieten Knipoog smiley

Het kan zeker een bepaald houvast bieden als je zo'n ervaring hebt gehad, omdat je weet dat er hierna uitbundig licht en voortreffelijke liefde op je wacht.

Berichten: 456

IMRE695 schreef:

Een serieus onderwerp wat mij betreft. Er is zelfs wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. Mensen die boven de operatietafel zweefden en hun eigen lichaam als opgegeven beschouwden en daarna op reis gingen naar een hiernamaals. Vaak beschreven als 'Ik ging door een tunnel met oneindig wit licht'. Aan het eind van die tunnel wacht vaak een soort paradijs. In de meeste gevallen voelen mensen zich in die 'wereld' volmaakt gelukkig. Maar.... dan komen ze terug. In hun aardse lichaam en het leven gaat ineens weer door. Toch voelen ze zich veranderd, 'aangeraakt door het licht'.

Hoe mogen we dit zien vanuit een christelijk perspectief?

Over dit soort ervaringen heb ik wel eens gelezen ja... Wat ik me afvraag is in hoeverre deze ervaring inbeelding is van mensen...
Als christen weet ik dat het hemels paradijs wacht op hen die Christus hebben liefgehad. Voor hen voor wie dit niet geldt, wacht geen paradijs, geen oneindig wit licht... Hoezeer ik het hen ook zou gunnen...
Ik neem aan dat in het wetenschappelijk onderzoek niet slechts christenen betrokken zijn geweest... Vandaar mijn vraag, in hoeverre dit inbeelding is van mensen. Of zou het te maken hebben met een (deels) verliezen van het bewustzijn?

Berichten: 1550

LIESBETH326 schreef:

Over dit soort ervaringen heb ik wel eens gelezen ja... Wat ik me afvraag is in hoeverre deze ervaring inbeelding is van mensen...
Als christen weet ik dat het hemels paradijs wacht op hen die Christus hebben liefgehad. Voor hen voor wie dit niet geldt, wacht geen paradijs, geen oneindig wit licht... Hoezeer ik het hen ook zou gunnen...
Ik neem aan dat in het wetenschappelijk onderzoek niet slechts christenen betrokken zijn geweest... Vandaar mijn vraag, in hoeverre dit inbeelding is van mensen. Of zou het te maken hebben met een (deels) verliezen van het bewustzijn?

Het is mij niet bekend of er onderscheid is gemaakt tussen gelovigen en niet-gelovigen. Wel is van een enkeling bekend dat hij of zij juist in een donkere tunnel terecht kwam en daardoor erg angstig werd. Ik heb mezelf wel eens op de gedachte betrapt dat alle mensen van goede wil wellicht toch het paradijs wacht?
Inbeelding vind ik moeilijker om te geloven. Hun lichamen waren b.v. onder volledige narcose, terwijl artsen vochten voor hun leven. Maar ze konden zich precies herinneren wat die artsen allemaal elkaar toeriepen om de patiënt te redden. Ziend vanuit een plafondperspectief. De meesten wilden ook absoluut niet terug.

Berichten: 456

IMRE695 schreef:

Het is mij niet bekend of er onderscheid is gemaakt tussen gelovigen en niet-gelovigen. Wel is van een enkeling bekend dat hij of zij juist in een donkere tunnel terecht kwam en daardoor erg angstig werd. Ik heb mezelf wel eens op de gedachte betrapt dat alle mensen van goede wil wellicht toch het paradijs wacht?
Inbeelding vind ik moeilijker om te geloven. Hun lichamen waren b.v. onder volledige narcose, terwijl artsen vochten voor hun leven. Maar ze konden zich precies herinneren wat die artsen allemaal elkaar toeriepen om de patiënt te redden. Ziend vanuit een plafondperspectief. De meesten wilden ook absoluut niet terug.

Begrijp me goed, ik ontken dit soort ervaringen niet. Maar ook als je schrijft dat een enkeling juist in een donkere tunnel terecht kwam, zou dat kunnen wijzen op doodsangst...
Inbeelding kan denk ik ook buiten bewustzijn, denk maar aan dromen.
Het doet mij denken aan iets emotioneels, maar ik weet er verder te weinig van om er iets zinnigs over te kunnen zeggen.
Ik vind het in ieder geval wel bizarre verhalen, moet ik zeggen...

Berichten: 1550

LIESBETH326 schreef:

Begrijp me goed, ik ontken dit soort ervaringen niet. Maar ook als je schrijft dat een enkeling juist in een donkere tunnel terecht kwam, zou dat kunnen wijzen op doodsangst...
Inbeelding kan denk ik ook buiten bewustzijn, denk maar aan dromen.
Het doet mij denken aan iets emotioneels, maar ik weet er verder te weinig van om er iets zinnigs over te kunnen zeggen.
Ik vind het in ieder geval wel bizarre verhalen, moet ik zeggen...

Wat misschien een rol zou kunnen spelen, is hoe iemand over het spirituele denkt: een voorstelling heeft van het hiernamaals of denkt: dood=dood. Ik denk soms ook aan visioenen van hoe het kàn zijn. Visioenen komen ook in de bijbel voor. Het verandert altijd iemands leven; dat maakt het 'echt' genoeg in mijn ogen.

Berichten: 456

IMRE695 schreef:

Wat misschien een rol zou kunnen spelen, is hoe iemand over het spirituele denkt: een voorstelling heeft van het hiernamaals of denkt: dood=dood. Ik denk soms ook aan visioenen van hoe het kàn zijn. Visioenen komen ook in de bijbel voor. Het verandert altijd iemands leven; dat maakt het 'echt' genoeg in mijn ogen.

Dus toch iets van inbeelding? Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

Het verschil tussen inbeelding en visioen is de oorsprong ervan... Een inbeelding is wat iemand zelf denkt of iemands eigen voorstelling. Een visioen daarentegen komt bij God vandaan, toch?
Daarom zou ik niet willen spreken over een visioen bij dit soort ervaringen...
Maar nogmaals, dit zijn m'n gedachten hierover, maar ik weet er te weinig van om dit te kunnen staven...

Berichten: 555

het hoe of wat van dit verschijnsel kan ik niet verklaren
maar ik weet dat ik als kind zelf voor mijn leven heb gevochten
en dit verschijnsel bij mij bekend is
maar ik hoef het ook niet verklaard te hebben
je moet als mens ook niet overal een antwoord op willen hebben
we willen graag alles wetenschappelijk verklaren maar God is zoveel groter

Berichten: 486

Wat een interessant onderwerp!

Ik weet er ook niet veel van hoor, ken wel de verhalen van tunnels, licht...
Een onderwerp voor bij paps en mams de volgende keer! Ik weet dat mijn vader hier wat mee gedaan heeft voor zn studie theologie..dus ik kom er w.s. nog wel op terug hier!

tot dan, lees en leer ik Knipoog smiley

Berichten: 913

Berichten: 1391

IMRE695 schreef:

Een serieus onderwerp wat mij betreft. Er is zelfs wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. Mensen die boven de operatietafel zweefden en hun eigen lichaam als opgegeven beschouwden en daarna op reis gingen naar een hiernamaals. Vaak beschreven als 'Ik ging door een tunnel met oneindig wit licht'. Aan het eind van die tunnel wacht vaak een soort paradijs. In de meeste gevallen voelen mensen zich in die 'wereld' volmaakt gelukkig. Maar.... dan komen ze terug. In hun aardse lichaam en het leven gaat ineens weer door. Toch voelen ze zich veranderd, 'aangeraakt door het licht'.

Hoe mogen we dit zien vanuit een christelijk perspectief?

Het enige wat ik ervan hoor is, dat het altijd om een licht gaat bij bijna dood ervaring.
Tot nu toe nog niemand gehoord die een totale duisternis heeft ervaren.
Wel vreemd vind ik in de christenwereld.

Berichten: 66

op profetische stemmen heb ik er een stuk over gelezen.je hebt hemelervaringen en helervaringen. je verlaat idd even je lichaam en wordt dan door God weer teruggeplaatst kennelijk. een dergelijk iets zal ook gebeuren volgens deze site voor de eindtijd in de grote waarschuwing. Iedereen krijgt dan zijn /haar zonden te zien en de liefde van God etc. dan ga je weer terug in je lichaam. dat is om voorbereid te worden op de komst van de antichrist.

Berichten: 2109

Ik ( Robbedoes873) wil ook heel graag even reageren...(lees nml mee met henk Knipoog smiley

en dit is iets wat mij al veel langer bezighoud dus vandaar dat ik toch reageer onder Henk zijn naam.

De reden dat dit fenomeen me heel erg bezig houdt is de volgde,
In 1995 heb ik een heel zwaar auto ongeluk gehad, Toen ik aan de kant van de weg lag met buitengewoon veel pijn en dacht werd gek te worden van de pijn, Terwijl de ambulance broeders met me bezig waren...
Kreeg ik op een gegeven moment een gevoel van totale rust over me heen en voelde de pijn weggaan...Tegelijkertijd kwam ik idd in een" soort van tunnel en aan het eind een prachtig licht"...Het was zo verschrikkelijk mooi niet te beschrijven... het voelde zo goed zo perfect zo zalig ook niet te beschrijven...en het was heel eenvoudig om me over te geven aan dit gelukzalige gevoel....gewoon het laten wegglijden als het ware...
Tot ik de ambulance broeders hoorde zeggen, We zijn haar kwijt...en ik hoorde en zag de paniek rondom omdat ik geen hartslag meer had...Ik wilde wel roepen en schreeuwen, NEE NEE ik ben er nog ik hoor jullie immers...Dat was voor mij het moment om het "licht"los te laten en om te vechten om weer terug te komen...Op het moment dat ik me dat realiseerde vervaagde het "licht"Op dat moment hoorde ik ze zeggen dat ze me wouden reanimeren met van die peddels, de pijn kwam ook weer in alle hevigheid terug en vlakvoor ze de "peddels" op me zetten hadden ze weer hartslag...
Dit is voor mij een heel bijzondere ervaring geweest en ja het heeft men leven echt wel verandert,
Nu lees ik reacties als het is hoe je spritiueel in het leven staat en hoe je je het na de dood voorstelt,
Ik kan jullie vertellen dat ik destijds eigenlijk helemaal niet met het geloof bezig was, ook niet met sprirituele dingen of hoe het er na de dood uit zou zien,
Het enige wat ik met het geloof had was dat ik christelijk ben opgegroeit..verder zei het me niets. Wel had ik die prachtige ervaring...En ik heb naderhand vaak geroepen...als iemand me kan zeggen welke drugs deze ervaring teweeg kan brengen please let me now Verlegen lachende smiley

Maar al met al heeft deze ervaring en het feit dat ik het ongeluk overleeft hebt, ondanks het letsel wat ik had opgelopen, me wel naar God toe getrokken, Het was een wonder dat ik nog leefde...Buiten het inwendige letsel, had ik op 6 plaatsen men bekken gebroken, men onderste nek wervel was gebroken,
Men onderste 2 ruggewervels waren gebroken, men schouder was gebroken, ik had zweepslag in men rechterbeen, men rechtehad was gebroken, ik had 5 gebroken ribben en 5 gekneusde ribben en een wiplash en nog een aantal dingen die ik maar niet op ga noemen want de was lijst is al lang genoeg...
Dit is in mijn ogen een wonder geweest want ik loop weer en kan bijna alles weer doen, Ik heb zelfs na het ongeluk nog 2 geweldige jongens op de wereld mogen zetten.
Achteraf denk ik vaak, Op dat moment stond ik heel heel ver van God af maar wat was God dichtbij.
Wou het toch even met jullie delen....

Berichten: 766

IMRE695 schreef:

Een serieus onderwerp wat mij betreft. Er is zelfs wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. Mensen die boven de operatietafel zweefden en hun eigen lichaam als opgegeven beschouwden en daarna op reis gingen naar een hiernamaals. Vaak beschreven als 'Ik ging door een tunnel met oneindig wit licht'. Aan het eind van die tunnel wacht vaak een soort paradijs. In de meeste gevallen voelen mensen zich in die 'wereld' volmaakt gelukkig. Maar.... dan komen ze terug. In hun aardse lichaam en het leven gaat ineens weer door. Toch voelen ze zich veranderd, 'aangeraakt door het licht'.

Hoe mogen we dit zien vanuit een christelijk perspectief?

Hoorde en las ook weleens zo'n verhaal en als christen raakt dat je dan toch en het roept vragen op. Van drie mensen die ik persoonlijk ken heb ik zo'n verhaal gehoord uit eigen ervaring.
Van een goede kennis kreeg ik het advies, toen dit onderwerp eens ter sprake kwam het boek te lezen dat Pim van Lommel schreef met als titel: 'eindeloos bewustzijn'.
Deze man is een nuchtere wetenschapper en heeft het fenomeen onderzocht en op dat gebied onderzoeken en verhalen verzameld. Zodoende wordt elke vraag die je hierover kunt bedenken in dit boek beantwoord. Een aanrader.

Berichten: 655

HENK710 schreef:

Ik ( Robbedoes873) wil ook heel graag even reageren...(lees nml mee met henk Knipoog smiley

en dit is iets wat mij al veel langer bezighoud dus vandaar dat ik toch reageer onder Henk zijn naam.

De reden dat dit fenomeen me heel erg bezig houdt is de volgde,
In 1995 heb ik een heel zwaar auto ongeluk gehad, Toen ik aan de kant van de weg lag met buitengewoon veel pijn en dacht werd gek te worden van de pijn, Terwijl de ambulance broeders met me bezig waren...
Kreeg ik op een gegeven moment een gevoel van totale rust over me heen en voelde de pijn weggaan...Tegelijkertijd kwam ik idd in een" soort van tunnel en aan het eind een prachtig licht"...Het was zo verschrikkelijk mooi niet te beschrijven... het voelde zo goed zo perfect zo zalig ook niet te beschrijven...en het was heel eenvoudig om me over te geven aan dit gelukzalige gevoel....gewoon het laten wegglijden als het ware...
Tot ik de ambulance broeders hoorde zeggen, We zijn haar kwijt...en ik hoorde en zag de paniek rondom omdat ik geen hartslag meer had...Ik wilde wel roepen en schreeuwen, NEE NEE ik ben er nog ik hoor jullie immers...Dat was voor mij het moment om het "licht"los te laten en om te vechten om weer terug te komen...Op het moment dat ik me dat realiseerde vervaagde het "licht"Op dat moment hoorde ik ze zeggen dat ze me wouden reanimeren met van die peddels, de pijn kwam ook weer in alle hevigheid terug en vlakvoor ze de "peddels" op me zetten hadden ze weer hartslag...
Dit is voor mij een heel bijzondere ervaring geweest en ja het heeft men leven echt wel verandert,
Nu lees ik reacties als het is hoe je spritiueel in het leven staat en hoe je je het na de dood voorstelt,
Ik kan jullie vertellen dat ik destijds eigenlijk helemaal niet met het geloof bezig was, ook niet met sprirituele dingen of hoe het er na de dood uit zou zien,
Het enige wat ik met het geloof had was dat ik christelijk ben opgegroeit..verder zei het me niets. Wel had ik die prachtige ervaring...En ik heb naderhand vaak geroepen...als iemand me kan zeggen welke drugs deze ervaring teweeg kan brengen please let me now Verlegen lachende smiley

Maar al met al heeft deze ervaring en het feit dat ik het ongeluk overleeft hebt, ondanks het letsel wat ik had opgelopen, me wel naar God toe getrokken, Het was een wonder dat ik nog leefde...Buiten het inwendige letsel, had ik op 6 plaatsen men bekken gebroken, men onderste nek wervel was gebroken,
Men onderste 2 ruggewervels waren gebroken, men schouder was gebroken, ik had zweepslag in men rechterbeen, men rechtehad was gebroken, ik had 5 gebroken ribben en 5 gekneusde ribben en een wiplash en nog een aantal dingen die ik maar niet op ga noemen want de was lijst is al lang genoeg...
Dit is in mijn ogen een wonder geweest want ik loop weer en kan bijna alles weer doen, Ik heb zelfs na het ongeluk nog 2 geweldige jongens op de wereld mogen zetten.
Achteraf denk ik vaak, Op dat moment stond ik heel heel ver van God af maar wat was God dichtbij.
Wou het toch even met jullie delen....

Thanks Robbe. Echt een bijzonder verhaal en het bewijst maar weer eens dat GOD alles onder controle heeft!!

Dikke knuf Mary

Berichten: 2706

IMRE695 schreef:

Een serieus onderwerp wat mij betreft. Er is zelfs wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. Mensen die boven de operatietafel zweefden en hun eigen lichaam als opgegeven beschouwden en daarna op reis gingen naar een hiernamaals. Vaak beschreven als 'Ik ging door een tunnel met oneindig wit licht'. Aan het eind van die tunnel wacht vaak een soort paradijs. In de meeste gevallen voelen mensen zich in die 'wereld' volmaakt gelukkig. Maar.... dan komen ze terug. In hun aardse lichaam en het leven gaat ineens weer door. Toch voelen ze zich veranderd, 'aangeraakt door het licht'.

Hoe mogen we dit zien vanuit een christelijk perspectief?

Hoe je het moet zien vanuit christelijk perspectief, daar kan ik je geen antwoord op geven. Maar er is met deze bijna-dood-ervaring wel iets merkwaardigs aan de hand. Mensen die zelfmoord wilden plegen hadden allemaal een negatieve ervaring en de anderen met de bijna-dood ervaring werden geconfronteerd met iets wat Robbedoes beschreef, vaak met fel en groen licht, met een tunnel. Het is echter zo dan nadat het hart stopt, de hersenen nog even nafunctioneren. Men spreekt in de medische wereld ook niet voor niks van hersendood, als de hersenen geen signalen meer aangeven en dat is een vrij kort nadat het hart stopt, echter niet meteen.
In de VS is ontdekt dat de positieve ervaring toch gewoon hersenactiviteit is en ook verklaarbaar vanuit wat er gebeurt als mensen sterven dan wel wanneer de hersenen geen zuurstof meer krijgen. Wat Robbedoes ervoer, dat je nog kunt horen, is niet vreemd, het gehoor valt bij het sterven als laatste uit van de zintuigen. Het is dus waarschijnlijk niet meer dan een verdovende maar uiterst hevige ervaring, volgens deze onderzoekers. Merkwaardig blijft echter de ervaring van de zelfmoordenaars. Die is tot op heden niet verklaard. Als deze theorieen over de positieve ervaring met het licht juist zijn, zegt dit dus niets maar dan ook echt niets over dat je overgaat naar de hemel of iets dergelijks. En het bewijst ook niets. In mijn opinie hebben we dat ook niet nodig als Christenen maar het is wel intrigerend natuurlijk.
Overigens maakt ons lichaam ook stoffen aan waardoor we ons gelukkig voelen. Dat zijn echt niet alleen de feromonen. Denk ook aan dat mensen een geluksgevoel krijgen als ze een kind tegen zich aandrukken, het verwerken van de pijn na de bevalling of door....lichamelijke training. Als die fors is komt er ook endomorfine vrij. domweg omdat het lichaam de pijn ook bestrijdt.
De hersenstof met de werking die ik boven beschreef zou daarmee vergelijkbaar zijn, al gaat het om een andere stof. Afdoende verklaard is het overigens dus niet. De meeste mensen met een bijnadoodervaring zijn doorgaans minder bang voor de dood, het heeft dus wel een bijzonder effect.

Thomas, die ooit aan de morfine lag en dat goed is bevallen....

Berichten: 1550

Dank julliewel voor alle reacties tot nu toe. Speciaal Robbedoes. Ik hoop er morgen op te reageren. Het genoemde boek ken ik. Ik was vooral ook benieuwd of christenen deze ervaring kennen.

Berichten: 456

Dank je wel Robbedoes, dat je je ervaring hebt gedeeld! En Thomas, bedankt voor het stukje uitleg.
Ik steek er weer wat van op!

Berichten: 10

Wat nu ook weer de kop opsteekt. De GOD van de wetenschap. Maar dat is een ander onderwerp, dat besef ik terdege.

Als alles maar onderzocht is, dan is het zo. Dat er daarbij niet meer nuchter wordt nagedacht, over het feit dat het alleen maar mensen zijn die het onderzoeken.

Velen willen helaas op de plaats van GOD hierbij zitten.

Zelf heb ik het volgende meegemaakt.

Ik mocht even in het leven hierna kijken, Niets tunnels of licht of iets dergelijks. Wel allerlei mensen mocht ik zien, vele dierbaren die ik soms miste. Of geen afscheid van had genomen.

Dit was dan misschien ook geen bijna dood ervaring. Maar past wel in dit forum. Over mooi e.d. was in figuurlijk zin niets te zien.
Wat ik zag was dat er vrede, rust en alleen maar liefde was tussen de "mensen" die ik zag. Jaloezie, afgunst, hebzucht, liefdeloosheid, geldzucht, status. Dat was er niet. En daardoor ontstaat er alleen al een andere wereld.

Of het wetenschappelijk te verklaren is, dat is voor mij niet belangrijk. Geloven heeft veel meer met, vertrouwen te maken.
Laat je GOD toe in je leven. HIJ zorgt niet voor blokkades.
Als je alle zgn. Zekerheden los kunt en wil laten. Dan ontvang je pas rust en vrede. En gaat Gods liefde in je hart wonen.

Belangrijk is dan niet meer, wat doet iemand, wat heef iemand. Omzien naar elkaar wordt dan het belangrijkst.

Evenals allerlei kerkelijk stromingen, vaak alleen maar door mensen bedacht.
Gebodsregels zijn dan geen verbodsregels van GOD. Maar leefregels van liefde van GOD voor ons mensen. Leef je dicht bij GOD den gaat dit niet vanzelf. Het zal ook nooit gemakkelijk zijn. Meer in de trant van, ik geloof, mij overkomt niets. Misschien zijn er wel Boze krachten die je juist van zijn liefde af willen houden. Maar wees gerust, Je bent nooit alleen om hier mee te worsten.

Als je HEM overal in betrekt en wat wil " IK " totaal niet meer belangrijk vind. En daar in de plaats komt. Wat wilt U GOD, dan alleen kan er rust en vrede in je hart komen. En de liefde van GOD mag je deel zijn.

Reacties lees ik graag. Mag ook in een persoonlijk bericht

Berichten: 2215

HENK710 schreef:

Ik ( Robbedoes873) wil ook heel graag even reageren...(lees nml mee met henk Knipoog smiley

en dit is iets wat mij al veel langer bezighoud dus vandaar dat ik toch reageer onder Henk zijn naam.

De reden dat dit fenomeen me heel erg bezig houdt is de volgde,
In 1995 heb ik een heel zwaar auto ongeluk gehad, Toen ik aan de kant van de weg lag met buitengewoon veel pijn en dacht werd gek te worden van de pijn, Terwijl de ambulance broeders met me bezig waren...
Kreeg ik op een gegeven moment een gevoel van totale rust over me heen en voelde de pijn weggaan...Tegelijkertijd kwam ik idd in een" soort van tunnel en aan het eind een prachtig licht"...Het was zo verschrikkelijk mooi niet te beschrijven... het voelde zo goed zo perfect zo zalig ook niet te beschrijven...en het was heel eenvoudig om me over te geven aan dit gelukzalige gevoel....gewoon het laten wegglijden als het ware...
Tot ik de ambulance broeders hoorde zeggen, We zijn haar kwijt...en ik hoorde en zag de paniek rondom omdat ik geen hartslag meer had...Ik wilde wel roepen en schreeuwen, NEE NEE ik ben er nog ik hoor jullie immers...Dat was voor mij het moment om het "licht"los te laten en om te vechten om weer terug te komen...Op het moment dat ik me dat realiseerde vervaagde het "licht"Op dat moment hoorde ik ze zeggen dat ze me wouden reanimeren met van die peddels, de pijn kwam ook weer in alle hevigheid terug en vlakvoor ze de "peddels" op me zetten hadden ze weer hartslag...
Dit is voor mij een heel bijzondere ervaring geweest en ja het heeft men leven echt wel verandert,
Nu lees ik reacties als het is hoe je spritiueel in het leven staat en hoe je je het na de dood voorstelt,
Ik kan jullie vertellen dat ik destijds eigenlijk helemaal niet met het geloof bezig was, ook niet met sprirituele dingen of hoe het er na de dood uit zou zien,
Het enige wat ik met het geloof had was dat ik christelijk ben opgegroeit..verder zei het me niets. Wel had ik die prachtige ervaring...En ik heb naderhand vaak geroepen...als iemand me kan zeggen welke drugs deze ervaring teweeg kan brengen please let me now Verlegen lachende smiley

Maar al met al heeft deze ervaring en het feit dat ik het ongeluk overleeft hebt, ondanks het letsel wat ik had opgelopen, me wel naar God toe getrokken, Het was een wonder dat ik nog leefde...Buiten het inwendige letsel, had ik op 6 plaatsen men bekken gebroken, men onderste nek wervel was gebroken,
Men onderste 2 ruggewervels waren gebroken, men schouder was gebroken, ik had zweepslag in men rechterbeen, men rechtehad was gebroken, ik had 5 gebroken ribben en 5 gekneusde ribben en een wiplash en nog een aantal dingen die ik maar niet op ga noemen want de was lijst is al lang genoeg...
Dit is in mijn ogen een wonder geweest want ik loop weer en kan bijna alles weer doen, Ik heb zelfs na het ongeluk nog 2 geweldige jongens op de wereld mogen zetten.
Achteraf denk ik vaak, Op dat moment stond ik heel heel ver van God af maar wat was God dichtbij.
Wou het toch even met jullie delen....

Dankjewel Does, dat je dit persoonlijke en erg mooie verhaal met ons wil delen!

Liefs,
Marijan

Berichten: 1550

Ik wil vandaag een klein stapje verder gaan.

Eigenlijk weten we vanuit de bijbel niet zo heel veel over het Hiernamaals. Maar een enkele keer mogen we een blik werpen. Ik denk hierbij aan de bijeenkomst in Job 1 waarbij ook Satan present is en aan de gelijkenis van de arme Lazurus, die bij Abraham op schoot zit en daar getroost wordt. Ook weten we van een aantal bijbelse personen hoe ze in de Hemel opgenomen werden, maar dat verschilt nogal (Henoch, Mozes, Elia en de Heere Jezus zelf).

Wat eigenlijk bijna niemand weet is hoe de reis (als ik het zo benoemen mag) er uit ziet nadat iemand hersendood is verklaard of toch liever: het hart is opgehouden te kloppen. Misschien is de bijna-doodervaring toch de route naar Boven geweest, maar door onze knappe medische techniek kunnen we iemand toch weer tot het aardse leven wekken. Ik vraag me ook af of er voor de 20e eeuw dit soort ervaringen bekend zijn, toen de medische wetenschap nog in de kinderschoenen stond.

Verder geloof ik persoonlijk niet dat het illusies zijn of stofjes in de hersenen. Dit overstijgt van wat wij denken te kunnen verklaren. In die zin wil ik het ook niet wetenschappelijk verklaren. Maar als dit de reis er naar toe mag zijn (de positieve ervaringen althans), dan kan ik me voorstellen dat mensen soms terug willen en niet meer zo bang zijn voor het aardse einde.

Het klinkt ook bijna als een geboorte: door een tunnel naar het Licht, naar een eeuwig leven, zonder pijn, angst, ziekte en zonde.

Berichten: 2978

IMRE695 schreef:

Wat eigenlijk bijna niemand weet is hoe de reis (als ik het zo benoemen mag) er uit ziet nadat iemand hersendood is verklaard of toch liever: het hart is opgehouden te kloppen.

Ik heb ervaren dat het sterven niet het moment is waarop het hart stopt maar wanneer de hersendood volledig ingetreden is.De wetenschap kan een lichaam nog lang op gang houden.
Er is,wat mij betreft,een enorm verschil tussen een lichaam met en zonder ziel,voelbaar en zichtbaar.

Berichten: 95

LEANNE226 schreef:

Ik heb ervaren dat het sterven niet het moment is waarop het hart stopt maar wanneer de hersendood volledig ingetreden is.De wetenschap kan een lichaam nog lang op gang houden.
Er is,wat mij betreft,een enorm verschil tussen een lichaam met en zonder ziel,voelbaar en zichtbaar.

Professor Smalhout heeft zeer indrukwekkende reacties hierop beschreven.

Zomaar op te zoeken via Google.

Berichten: 456

KANJER134 schreef:

Wat nu ook weer de kop opsteekt. De GOD van de wetenschap. Maar dat is een ander onderwerp, dat besef ik terdege.

Als alles maar onderzocht is, dan is het zo. Dat er daarbij niet meer nuchter wordt nagedacht, over het feit dat het alleen maar mensen zijn die het onderzoeken.

Velen willen helaas op de plaats van GOD hierbij zitten.

Natuurlijk zijn het mensen die onderzoeken doen, maar er is niets mis, vind ik, met het onderzoek naar dingen die meer of minder intrigerend zijn... Dat heeft vooralsnog niets te maken met op de plaats van God willen zitten!

Ik denk dat iedereen, ja ook de wetenschappers, weet dat onze kennis over werking van hersenen beperkt is...

Berichten: 2978

HERMIENA254 schreef:

Professor Smalhout heeft zeer indrukwekkende reacties hierop beschreven.

Zomaar op te zoeken via Google.

Ik ben geen Smalhout fan,een onverklaarbaar iets is nog geen feit.Bovendien neem ik iemand die het fenomeen Jomanda verdedigt niet erg serieus,sorry.

Berichten: 95

LEANNE226 schreef:

Ik ben geen Smalhout fan,een onverklaarbaar iets is nog geen feit.Bovendien neem ik iemand die het fenomeen Jomanda verdedigt niet erg serieus,sorry.

Het is maar een onderdeel van Smalhout die jij en ik benoem.
Ben absoluut ook geen fan van Jomanda.

Maar over de materie die hier besproken wordt.......ga lezen, en laat je eigen gedachten daarover gaan.

Berichten: 2978

HERMIENA254 schreef:

Maar over de materie die hier besproken wordt.......ga lezen, en laat je eigen gedachten daarover gaan.

Ik heb in die situatie gezeten,ik heb gekozen en gehandeld,niet naar mijn eigen gevoel maar,naar mijn mening,onder leiding van God.
(Ik wil hier niet teveel privé zaken kwijt Knipoog smiley

)

Berichten: 1550

Misschien moeten we het wel de bijna-levend-ervaring gaan noemen.

Eeuwig leven.

Berichten: 2109

IMRE695 schreef:

Misschien moeten we het wel de bijna-levend-ervaring gaan noemen.

Eeuwig leven.

Dan wordt het toch de blijf-levenervaring? Clown smiley

We leven immers nu al! Knipoog smiley

Berichten: 766

HENK710 schreef:

Ik ( Robbedoes873) wil ook heel graag even reageren...(lees nml mee met henk Knipoog smiley

en dit is iets wat mij al veel langer bezighoud dus vandaar dat ik toch reageer onder Henk zijn naam.

De reden dat dit fenomeen me heel erg bezig houdt is de volgde,
In 1995 heb ik een heel zwaar auto ongeluk gehad, Toen ik aan de kant van de weg lag met buitengewoon veel pijn en dacht werd gek te worden van de pijn, Terwijl de ambulance broeders met me bezig waren...
Kreeg ik op een gegeven moment een gevoel van totale rust over me heen en voelde de pijn weggaan...Tegelijkertijd kwam ik idd in een" soort van tunnel en aan het eind een prachtig licht"...Het was zo verschrikkelijk mooi niet te beschrijven... het voelde zo goed zo perfect zo zalig ook niet te beschrijven...en het was heel eenvoudig om me over te geven aan dit gelukzalige gevoel....gewoon het laten wegglijden als het ware...
Tot ik de ambulance broeders hoorde zeggen, We zijn haar kwijt...en ik hoorde en zag de paniek rondom omdat ik geen hartslag meer had...Ik wilde wel roepen en schreeuwen, NEE NEE ik ben er nog ik hoor jullie immers...Dat was voor mij het moment om het "licht"los te laten en om te vechten om weer terug te komen...Op het moment dat ik me dat realiseerde vervaagde het "licht"Op dat moment hoorde ik ze zeggen dat ze me wouden reanimeren met van die peddels, de pijn kwam ook weer in alle hevigheid terug en vlakvoor ze de "peddels" op me zetten hadden ze weer hartslag...
Dit is voor mij een heel bijzondere ervaring geweest en ja het heeft men leven echt wel verandert,
Nu lees ik reacties als het is hoe je spritiueel in het leven staat en hoe je je het na de dood voorstelt,
Ik kan jullie vertellen dat ik destijds eigenlijk helemaal niet met het geloof bezig was, ook niet met sprirituele dingen of hoe het er na de dood uit zou zien,
Het enige wat ik met het geloof had was dat ik christelijk ben opgegroeit..verder zei het me niets. Wel had ik die prachtige ervaring...En ik heb naderhand vaak geroepen...als iemand me kan zeggen welke drugs deze ervaring teweeg kan brengen please let me now Verlegen lachende smiley

Maar al met al heeft deze ervaring en het feit dat ik het ongeluk overleeft hebt, ondanks het letsel wat ik had opgelopen, me wel naar God toe getrokken, Het was een wonder dat ik nog leefde...Buiten het inwendige letsel, had ik op 6 plaatsen men bekken gebroken, men onderste nek wervel was gebroken,
Men onderste 2 ruggewervels waren gebroken, men schouder was gebroken, ik had zweepslag in men rechterbeen, men rechtehad was gebroken, ik had 5 gebroken ribben en 5 gekneusde ribben en een wiplash en nog een aantal dingen die ik maar niet op ga noemen want de was lijst is al lang genoeg...
Dit is in mijn ogen een wonder geweest want ik loop weer en kan bijna alles weer doen, Ik heb zelfs na het ongeluk nog 2 geweldige jongens op de wereld mogen zetten.
Achteraf denk ik vaak, Op dat moment stond ik heel heel ver van God af maar wat was God dichtbij.
Wou het toch even met jullie delen....

Dank voor het delen van zo'n enorm schokkende ervaring. Prachtig dat je nu zo'n krachtig geloof ervaart. Jouw verhaal wekt bij mij grote bewondering voor je enorme kracht en levenslust en een bemoediging voor wat Gods Liefde vermag.