Schaamte om jezelf bloot te geven

Berichten: 1309

Even een paar reacties uit het topic nudisme:

ROADY641 schreef:
Ik zit deze discussie te volgen en ik moest ook denken aan
"kwetsbaarheid".

Als ik dat via die bril bekijk, dan zie ik Adam, Eva, beiden naakt, zij wandelden met de Here God. Zij waren puur, kwetsbaar, maar 100% veilig.
Zij behoefden niet bang te zijn, voor niets! Voor elkaar niet, voor de Here God niet.

Toen zij kennis kregen van goed en kwaad, ontstond blijkbaar ook een "idee" dat bloot opeens niet meer veilig was.

Hallo Roady

Ik heb ooit in een bijbelstudie hier over gehad en de persoon die die studie gaf vertelde dat ze wel wisten dat ze naakt waren alleen was er toen nog geen zonde dus waren er ook geen problemen en kwamen die pas na de zondeval als ik het goed verwoord.
Sjalom.
Martin

Volgens mij staat er in de Bijbel: "en zij schaamden zich niet voor elkaar". Blijkbaar heeft de zondeval ertoe geleid dat mensen zich schamen voor elkaar en voor God. En ik denk dat dit schaamtegevoel een stuk verder gaat dan schaamte voor het naakte lichaam. Mensen vinden het immers vaak ook moeilijk om zich in figuurlijke zin bloot te geven. Dan doel ik meer op het delen van emoties, op wat er in je omgaat, op je kwetsbaar durven opstellen, niet alleen ten opzichte van elkaar maar ook ten opzichte van God.

Ik denk dat het feit dat het moeilijk is om je figuurlijk bloot te geven tot heel veel problemen in relaties leidt. Ik doel dan op relaties in hele brede zin en niet in het bijzonder op een liefdesrelatie tussen een man en een vrouw. Volgens mij is dit een rechtstreeks gevolg van de zondeval. Ik denk dat het juist daarom zo belangrijk was dat Jezus aan ons heeft laten zien hoe God wil dat wij met elkaar omgaan: vergevingsgezind en met liefde voor God en voor elkaar.

De vraag is vervolgens: hoe gaan we hiermee om? Durven wij ons in figuurlijke zin bloot te geven ten opzichte van elkaar? Durven we de ander te bevragen op wat er in hem of haar omgaat? En durven we onze eigen gevoelens, gedachten en emoties te delen met het risico dat we gekwetst gaan worden. Ik weet dat ik het soms best moeilijk vind. Hoe zit dat met jullie?

Berichten: 838

Mooi Lisa! Ik denk dat hier veel waarheid in zit.
Want idd het delen van je diepste emoties doe je niet zomaar. Daar speelt schaamte, denk ik ook, een grote rol in.
Iets om verder over na te denken.
Dank je.

Berichten: 341

Leuke vraag Lisa maar naar mijn mening een beetje té algemeen en té breed want ik denk dat we allemaal momenten kennen van wel of niet onszelf kunnen blootgeven in figuurlijke zin. Bij de één weer wél, bij de ánder juist weer niet en dat heeft met zoveel factoren te maken! Ben je bijvoorbeeld in een grote groep, of heb je een één op één gesprek...is het moment het juiste en is de persoon die tegenover je zit of staat de juiste...en ga zo maar door.
Wat mijzelf betreft is het geen vraag of ik me durf bloot te geven maar meer de vraag of ik dat wel WIL. Ik maak een duidelijke keuze: de één krijgt niet meer van me te horen dan strikt noodzakelijk, en weer een ander mag mijn hart zien.
Het is dus een constante beweging van keuzes maken en natuurlijk zit ik er ook weleens naast. Dan word ik gekwetst...en dat is niet leuk. Toch maakt me dat niet kopschuw. Pijn gedaan worden is een onderdeel van het leven. Wil je geen pijn...ga dan op een onbewoond eiland wonen....want zolang je met mensen omgaat zúl je je blijven bezeren.

Waar ik wel een enorme hekel aan heb, is aan dingen zeggen, die van me verwacht worden. Om een voorbeeld te noemen? Toen mijn oudste zoon geboren werd, bleek al snel dat het een huilbaby was. 18 uur per dag brúllen. Ik vond er niks aan. Tijdens een terugkom-bijeenkomst van de vrouwen van de zwangerschapsgym hoorde ik de verhalen aan van al die vrouwen met hun pasgeboren baby's. Het éne verhaal nog fraaier dan het andere...en ik zat daar maar. Ik zei toen glashard dat IK geen roze wolk gezien had en dat ik mijn kind het liefst de trap af zou kieperen omdat ie altijd huilde en ik er stapelgek van werd. (mijn zoon is inmiddels 19...ik heb me dus ingehouden en hem niet van die trap gekeild Knipoog smiley

) Na een stilte van ongeveer 30 seconden....kwamen de échte verhalen los. Wat bleek? Niemand had die perfecte baby en niemand zat op een roze wolk maar niemand durfde het te zeggen. Dát soort figuurlijk 'blootgeven'? Daar heb ik dus totaal geen problemen mee. Gewoon doen...want alles wat in het hart blijft zitten...gaat een nog groter eigen leven leven...en maakt de eenzaamheid nóg erger. Wees dus niet bang voor wat ánderen van jou vinden...maar spreek je uit en vertel wat écht is. En de éne keer zal dat eenvoudiger zijn dan de andere keer...maar het is het zó meer dan waard!

Berichten: 3599

MARIA576 schreef:

Leuke vraag Lisa maar naar mijn mening een beetje té algemeen en té breed want ik denk dat we allemaal momenten kennen van wel of niet onszelf kunnen blootgeven in figuurlijke zin. Bij de één weer wél, bij de ánder juist weer niet en dat heeft met zoveel factoren te maken! Ben je bijvoorbeeld in een grote groep, of heb je een één op één gesprek...is het moment het juiste en is de persoon die tegenover je zit of staat de juiste...en ga zo maar door.
Wat mijzelf betreft is het geen vraag of ik me durf bloot te geven maar meer de vraag of ik dat wel WIL. Ik maak een duidelijke keuze: de één krijgt niet meer van me te horen dan strikt noodzakelijk, en weer een ander mag mijn hart zien.
Het is dus een constante beweging van keuzes maken en natuurlijk zit ik er ook weleens naast. Dan word ik gekwetst...en dat is niet leuk. Toch maakt me dat niet kopschuw. Pijn gedaan worden is een onderdeel van het leven. Wil je geen pijn...ga dan op een onbewoond eiland wonen....want zolang je met mensen omgaat zúl je je blijven bezeren.

Waar ik wel een enorme hekel aan heb, is aan dingen zeggen, die van me verwacht worden. Om een voorbeeld te noemen? Toen mijn oudste zoon geboren werd, bleek al snel dat het een huilbaby was. 18 uur per dag brúllen. Ik vond er niks aan. Tijdens een terugkom-bijeenkomst van de vrouwen van de zwangerschapsgym hoorde ik de verhalen aan van al die vrouwen met hun pasgeboren baby's. Het éne verhaal nog fraaier dan het andere...en ik zat daar maar. Ik zei toen glashard dat IK geen roze wolk gezien had en dat ik mijn kind het liefst de trap af zou kieperen omdat ie altijd huilde en ik er stapelgek van werd. (mijn zoon is inmiddels 19...ik heb me dus ingehouden en hem niet van die trap gekeild Knipoog smiley

) Na een stilte van ongeveer 30 seconden....kwamen de échte verhalen los. Wat bleek? Niemand had die perfecte baby en niemand zat op een roze wolk maar niemand durfde het te zeggen. Dát soort figuurlijk 'blootgeven'? Daar heb ik dus totaal geen problemen mee. Gewoon doen...want alles wat in het hart blijft zitten...gaat een nog groter eigen leven leven...en maakt de eenzaamheid nóg erger. Wees dus niet bang voor wat ánderen van jou vinden...maar spreek je uit en vertel wat écht is. En de éne keer zal dat eenvoudiger zijn dan de andere keer...maar het is het zó meer dan waard!

Wow, mooi gezegd!

Berichten: 208

"Schaamte om jezelf bloot te geven..."

Verstandig Lisa, om er een apart topic van te maken.

Ik wil er ook wel iets over kwijt.
Als man vind ik het ronduit ENG om mijn innerlijk te laten zien.
Niet geleerd, weinig voorbeeld hierin gehad...

Toch merk ik een positieve ontwikkeling.

Bij goede vrienden durf ik mezelf te zijn, durf ik de dingen open te leggen, waar ik mee worstel.

Bij kennissen gaat het over koetjes en kalfjes, en tegenwoordig, als de opening er is, dan neem ikzelf het initiatief.

In grotere kring vind ik het alweer moeilijker.
Toch merk ik telkens weer dat het gewaardeerd wordt, als ik zelf het initiatief neem om kwetsbaar te zijn. Vaak zitten we allemaal angstvallig af te wachten.

Ik denk niet dat ik me schaam om mezelf te laten zien.
En dat heeft weer te maken: hoeveel "zonden" zitten er nog onder water waarvoor het terecht is om je voor te schamen?
Naarmate mijn wandel met de Here God zuiverder wordt, word ik zelf vrijmoediger in spreken en mezelf laten zien.
Ook de mate waarin een mens beschadigd is, speelt een grote rol.
Als je als kind vaak gekwetst bent, zul je muren om jezelf opgetrokken hebben om jezelf te beschermen. Jezelf laten zien zal dan erg lastig zijn.

Ik denk dat het ook vooral te maken heeft, met de angst voor de reactie die gaat komen als je iets van jezelf laat zien. Angst dat je wordt uitgelachen, en ten diepste de angst voor afwijzing, waar elk mens mee worstelt.
Of de angst dat je met de mond vol tanden staat... niets meer weet te zeggen.... angst dat je afgaat...

Uit ervaring kan ik zeggen dat de wapenrusting die ons vanuit Efeze 6 wordt aangereikt, uiterst praktisch is om jezelf te beschermen.

En daarbij: als ik weet dat de Here God voor mij is, wie zal dan tegen mij zijn...

Berichten: 6369

Goed onderwerp Lisa en nee ik vind hem eigenlijk niet te breed.
Ik zelf herken dit punt o zo goed op het moment mag ik zeggen dat ik de kracht heb gekregen om mezelf bloot te durven geven dit heeft bij mij 20 jaar geduurd.
Ik zal mezelf hier eens blootgeven en dat is voor mij echt een heel ding maar tevens ook om anderen te waarschuwen die in eenzelfde situatie zitten of iets herkennen van doe het niet!

Ik ben als kind zijnde altijd al te dik geweest zit in mijn genen en geen dietiste die weet hoe dit te veranderen. Met name in mijn pubertijd ben ik hier erg mee geplaagd tevens ook dat ik een christen was in een klas met niet christenen hierdoor ben ik mezelf onbewust gaan wapenen,dit hield kortweg in dat ik mezelf anders ben gaan voor doen dan ik me in werkelijkheid voelde, ik ging de vlotte leuke lachebek spelen en ongemerkt me dit zo eigen gemaakt dat ik dit in alle situaties ging doen! De kerk hoefde van mij niet meer ik ging niet meer en cathechesatie stopte ik mee.
Mijn ouders waren hier wel verdrietig over maar hadden het vertrouwen dat het goed zou komen, en idd het is goed gekomen!
Wat ik wil zeggen is dat ik de afgelopen 20 jaar met een masker op heb geleefd van buiten een vrolijke meid, adrem en iemand die van een geintje hield, ik ben van mezelf ook wel zo maar heb mijn diepste gevoelens angst,pijn en verdriet ver weg geduwd niemand die daarbij kon komen.
Totdat in Januari een goede vriend en vriendin door mij heen prikten en ik letterlijk en figuurlijk inklapte. Ik leer nu dagelijks dingen durf te vragen en weet dat ik mezelf mag zijn en dat ik weet dat ik er mag zijn,maar bovenal dat ik een kind van God mag zijn! Ik durf te vertellen als ik bang ben of verdrietig ik durf mezelf steeds meer open te stellen,ik weet dat ik er nog lang niet ben en nog een lange weg te gaan heb. Ik heb niet alleen mezelf geestelijk tekort gedaan maar ook roofbouw gepleegd op mijn lichaam waardoor ik nu intens vermoeid ben. Ik ben 10 weken geleden naar pastoraal en diaconaal centrum “de Herberg “in Oosterbeek gegaan voor 6 weken, hier vond ik rust regelmaat en bezinning. Ik heb geleerd mijn grenzen aan te geven en dat ik mag vragen en niet bang hoef te zijn dat ik mezelf opdring, al deze dingen heb ik dus 20 jaar gedaan.

De afgelopen 7 maanden die erg zwaar waren lichamelijk maar vooral geestelijk hebben mij echter ook sterker gemaakt,ik heb leren vertrouwen op de Heere mijn God hij is er altijd en helpt mij door de diepste dalen heen. Steeds meer merk ik dat ik zonder Hem niet kan leven en mijn leven erg leeg zou zijn. Door open te zijn naar de mensen toe merk ik dat ik veel liefde en begrip krijg mijn familie en vrienden staan om me heen mijn kerkelijke gemeente, predikant en vele andere mensen die voor mij bidden en me kaarten sturen. Hierin heb ik geleerd hoe goed het is je bloot te geven in de figuurlijke zin je mag kwetsbaar zijn en als mensen jou niet mogen om wie jij bent dan zij dat zo, ik en ieder mens is geschapen naar Zijn beeld een ieder met zijn/haar gaven.

Nu deze topic er is dacht ik dat ik dit hier wel eens neer kon zetten want ook vele cm leden zijn vrienden geworden en leven met mij mee.
Ook vele leden niet niet intieme vrienden zijn geworden trouwens Knipoog smiley

Berichten: 4718

Ik vertel hoe ik het ervaar als ik mij bloot geef.

Ik heb toen ik net lid was van cm iets van mezelf blootgegeven.
heb er achteraf spijt van gehad , omdat er dingen uit zijn verband zijn gerukt.

Daarom pas ik heel goed op met wat ik mensen vertel en wat ik voor ze verzwijg.

Dit heeft niets te maken met me zelf beschermen tegen kwetsbaarheid,
maar gewoon omdat de dingen uit zijn verband worden gerukt.

En de vuile was buiten hangen.. wat voor zin heeft dat?

Berichten: 208

MARISKA601 schreef:

Ik vertel hoe ik het ervaar als ik mij bloot geef.

Ik heb toen ik net lid was van cm iets van mezelf blootgegeven.
heb er achteraf spijt van gehad , omdat er dingen uit zijn verband zijn gerukt.

Daarom pas ik heel goed op met wat ik mensen vertel en wat ik voor ze verzwijg.

Dit heeft niets te maken met me zelf beschermen tegen kwetsbaarheid,
maar gewoon omdat de dingen uit zijn verband worden gerukt.

En de vuile was buiten hangen.. wat voor zin heeft dat?

Belijd elkaar je zonden, en bid voor elkaar.... dan zul je genezen....

Berichten: 3599

ERIKA129 schreef:

Goed onderwerp Lisa en nee ik vind hem eigenlijk niet te breed.
Ik zelf herken dit punt o zo goed op het moment mag ik zeggen dat ik de kracht heb gekregen om mezelf bloot te durven geven dit heeft bij mij 20 jaar geduurd.
Ik zal mezelf hier eens blootgeven en dat is voor mij echt een heel ding maar tevens ook om anderen te waarschuwen die in eenzelfde situatie zitten of iets herkennen van doe het niet!

Ik ben als kind zijnde altijd al te dik geweest zit in mijn genen en geen dietiste die weet hoe dit te veranderen. Met name in mijn pubertijd ben ik hier erg mee geplaagd tevens ook dat ik een christen was in een klas met niet christenen hierdoor ben ik mezelf onbewust gaan wapenen,dit hield kortweg in dat ik mezelf anders ben gaan voor doen dan ik me in werkelijkheid voelde, ik ging de vlotte leuke lachebek spelen en ongemerkt me dit zo eigen gemaakt dat ik dit in alle situaties ging doen! De kerk hoefde van mij niet meer ik ging niet meer en cathechesatie stopte ik mee.
Mijn ouders waren hier wel verdrietig over maar hadden het vertrouwen dat het goed zou komen, en idd het is goed gekomen!
Wat ik wil zeggen is dat ik de afgelopen 20 jaar met een masker op heb geleefd van buiten een vrolijke meid, adrem en iemand die van een geintje hield, ik ben van mezelf ook wel zo maar heb mijn diepste gevoelens angst,pijn en verdriet ver weg geduwd niemand die daarbij kon komen.
Totdat in Januari een goede vriend en vriendin door mij heen prikten en ik letterlijk en figuurlijk inklapte. Ik leer nu dagelijks dingen durf te vragen en weet dat ik mezelf mag zijn en dat ik weet dat ik er mag zijn,maar bovenal dat ik een kind van God mag zijn! Ik durf te vertellen als ik bang ben of verdrietig ik durf mezelf steeds meer open te stellen,ik weet dat ik er nog lang niet ben en nog een lange weg te gaan heb. Ik heb niet alleen mezelf geestelijk tekort gedaan maar ook roofbouw gepleegd op mijn lichaam waardoor ik nu intens vermoeid ben. Ik ben 10 weken geleden naar pastoraal en diaconaal centrum “de Herberg “in Oosterbeek gegaan voor 6 weken, hier vond ik rust regelmaat en bezinning. Ik heb geleerd mijn grenzen aan te geven en dat ik mag vragen en niet bang hoef te zijn dat ik mezelf opdring, al deze dingen heb ik dus 20 jaar gedaan.

De afgelopen 7 maanden die erg zwaar waren lichamelijk maar vooral geestelijk hebben mij echter ook sterker gemaakt,ik heb leren vertrouwen op de Heere mijn God hij is er altijd en helpt mij door de diepste dalen heen. Steeds meer merk ik dat ik zonder Hem niet kan leven en mijn leven erg leeg zou zijn. Door open te zijn naar de mensen toe merk ik dat ik veel liefde en begrip krijg mijn familie en vrienden staan om me heen mijn kerkelijke gemeente, predikant en vele andere mensen die voor mij bidden en me kaarten sturen. Hierin heb ik geleerd hoe goed het is je bloot te geven in de figuurlijke zin je mag kwetsbaar zijn en als mensen jou niet mogen om wie jij bent dan zij dat zo, ik en ieder mens is geschapen naar Zijn beeld een ieder met zijn/haar gaven.

Nu deze topic er is dacht ik dat ik dit hier wel eens neer kon zetten want ook vele cm leden zijn vrienden geworden en leven met mij mee.
Ook vele leden niet niet intieme vrienden zijn geworden trouwens Knipoog smiley

Mooi, Erika, en fijn dat je dit wilde delen! Gods onmisbare zegen toegewenst!

José

Berichten: 5057

Hoewel ik bij vrienden open ben, vind ik het forum geen geschikte plaats om allerlei dingen over jezelf te vertellen. Zelf heb ik meegemaakt, dat als je iets over jezelf vertelt, de mensen het altijd tegen je gebruiken. Kwetsbaarheid en vertrouwen gaan hand in hand samen. En eerlijk gezegd vertrouw ik hier niet alle mensen..

Berichten: 4992

Vond het best spannend om iets om op het forum te schrijven, maar ook wel dingen van geleerd dat je jezelf tot op zekere hoogte zelf mag beschermen.

Berichten: 1309

ROADY641 schreef:

Belijd elkaar je zonden, en bid voor elkaar.... dan zul je genezen....

Roady en Maris, met je figuurlijk bloot geven doel ik eigenlijk niet op het buiten hangen van vuile was, maar veel meer op het delen van gevoelens, gedachten en emoties. In die zin herken ik persoonlijk erg veel in wat Maria schrijft. Ook ik heb situaties en (groepen) mensen waarin ik ervoor kies om me minder kwetsbaar op te stellen en gelukkig heb ik ook een aantal fantastische mensen in mijn omgeving bij wie ik dat heel goed kan. Dit heeft natuurlijk alles te maken met het vertrouwen dat je stelt in andere mensen. En ja, ook mijn vertrouwen in andere mensen is net iets te vaak beschadigd om gelijk mijn hele ziel en zaligheid maar te delen met de eerste de beste die ik tegen kom. Daar staat tegenover dat ik jarenlang een enorme muur rondom mijn hart heb gehad en dat die inmiddels letterlijk en figuurlijk aan diggelen is gegaan. Hoe dat kan heb ik al eens ergens op dit forum verteld in een topic over de volwassendoop, dus dat ga ik nu niet lopen herhalen. Wat ik wel kan zeggen is dat het een enorme bevrijdende uitwerking heeft gehad omdat ik juist daardoor veel beter in staat ben om hele mooie vriendschappen op te bouwen waarin er sprake is van wederzijds vertrouwen en wederkerigheid. Voorheen was ik er vooral voor anderen, luisterde ik naar hun verhalen als zij hun emoties, hun gevoelens en hun gedachten met mij deelden en gaf ik steun en advies als dat nodig was. Tegenwoordig zijn er mensen in mijn leven die dat ook voor mij doen. Mensen die ik al jarenlang ken, maar ook mensen die nieuw op mijn pad zijn geplaatst. En ja, dat is iets waar ik heel dankbaar voor ben. Lachende smiley

Berichten: 4718

LISA610 schreef:

Roady en Maris, met je figuurlijk bloot geven doel ik eigenlijk niet op het buiten hangen van vuile was, maar veel meer op het delen van gevoelens, gedachten en emoties. In die zin herken ik persoonlijk erg veel in wat Maria schrijft. Ook ik heb situaties en (groepen) mensen waarin ik ervoor kies om me minder kwetsbaar op te stellen en gelukkig heb ik ook een aantal fantastische mensen in mijn omgeving bij wie ik dat heel goed kan. Dit heeft natuurlijk alles te maken met het vertrouwen dat je stelt in andere mensen. En ja, ook mijn vertrouwen in andere mensen is net iets te vaak beschadigd om gelijk mijn hele ziel en zaligheid maar te delen met de eerste de beste die ik tegen kom. Daar staat tegenover dat ik jarenlang een enorme muur rondom mijn hart heb gehad en dat die inmiddels letterlijk en figuurlijk aan diggelen is gegaan. Hoe dat kan heb ik al eens ergens op dit forum verteld in een topic over de volwassendoop, dus dat ga ik nu niet lopen herhalen. Wat ik wel kan zeggen is dat het een enorme bevrijdende uitwerking heeft gehad omdat ik juist daardoor veel beter in staat ben om hele mooie vriendschappen op te bouwen waarin er sprake is van wederzijds vertrouwen en wederkerigheid. Voorheen was ik er vooral voor anderen, luisterde ik naar hun verhalen als zij hun emoties, hun gevoelens en hun gedachten met mij deelden en gaf ik steun en advies als dat nodig was. Tegenwoordig zijn er mensen in mijn leven die dat ook voor mij doen. Mensen die ik al jarenlang ken, maar ook mensen die nieuw op mijn pad zijn geplaatst. En ja, dat is iets waar ik heel dankbaar voor ben. Lachende smiley

Met de vuile was bedoel ik meer ervaringen die ik heb gehad.

Berichten: 1309

Chat en Mario, ik heb het ook niet over jezelf figuurlijk bloot geven op het forum. Wie dat wil doen, mag dat van mij best doen, maar dat is niet waar het mij in dit topic om gaat. Ik zie het breder: hoe makkelijk of moeilijk vind je het om je gevoelens, gedachten en emoties te delen met andere mensen, om je kwetsbaar op te stellen bij anderen. Mijn ervaring is dat er erg veel mensen zijn die daar heel veel moeite mee hebben, zelfs binnen vriendschappelijke relaties of juist ook binnen hun relatie met een partner. Voordat je het weet leef je dan op emotioneel vlak volledig langs elkaar heen. Je denkt te weten wat er in de ander om gaat en handelt daarnaar. Maar het risico zit er juist dan in dat de ander teleurgesteld raakt, juist omdat je er volledig naast zit. In mijn optiek lopen heel veel relaties mis doordat mensen niet (goed) kunnen communiceren over wat er in hen om gaat. Praten over praktische zaken (regel jij dit, dan doe ik dat) gaat dan prima. Maar je hart uitstorten bij elkaar, lijkt voor veel mensen ongelofelijk moeilijk. En daar heb ik het nu dus over en niet over de vraag of het wel of niet op dit forum kan of moet...

Berichten: 4992

LISA610 schreef:

Chat en Mario, ik heb het ook niet over jezelf figuurlijk bloot geven op het forum. Wie dat wil doen, mag dat van mij best doen, maar dat is niet waar het mij in dit topic om gaat. Ik zie het breder: hoe makkelijk of moeilijk vind je het om je gevoelens, gedachten en emoties te delen met andere mensen, om je kwetsbaar op te stellen bij anderen. Mijn ervaring is dat er erg veel mensen zijn die daar heel veel moeite mee hebben, zelfs binnen vriendschappelijke relaties of juist ook binnen hun relatie met een partner. Voordat je het weet leef je dan op emotioneel vlak volledig langs elkaar heen. Je denkt te weten wat er in de ander om gaat en handelt daarnaar. Maar het risico zit er juist dan in dat de ander teleurgesteld raakt, juist omdat je er volledig naast zit. In mijn optiek lopen heel veel relaties mis doordat mensen niet (goed) kunnen communiceren over wat er in hen om gaat. Praten over praktische zaken (regel jij dit, dan doe ik dat) gaat dan prima. Maar je hart uitstorten bij elkaar, lijkt voor veel mensen ongelofelijk moeilijk. En daar heb ik het nu dus over en niet over de vraag of het wel of niet op dit forum kan of moet...

Daar in heb je wel gelijk, maar het komt er in eerste instantie op aan of iemand te vertrouwen is en hoe serieus iemand is. Vooral op dit forum wat ook nog openbaar is.
Ik weet wel dat ik nu een tijdje op het forum zit wat ik wel en niet kan zeggen en hoe anderen het op kunnen vatten. En ook hoe ze mij zien.

Berichten: 5057

LISA610 schreef:

Chat en Mario, ik heb het ook niet over jezelf figuurlijk bloot geven op het forum. Wie dat wil doen, mag dat van mij best doen, maar dat is niet waar het mij in dit topic om gaat. Ik zie het breder: hoe makkelijk of moeilijk vind je het om je gevoelens, gedachten en emoties te delen met andere mensen, om je kwetsbaar op te stellen bij anderen. Mijn ervaring is dat er erg veel mensen zijn die daar heel veel moeite mee hebben, zelfs binnen vriendschappelijke relaties of juist ook binnen hun relatie met een partner. Voordat je het weet leef je dan op emotioneel vlak volledig langs elkaar heen. Je denkt te weten wat er in de ander om gaat en handelt daarnaar. Maar het risico zit er juist dan in dat de ander teleurgesteld raakt, juist omdat je er volledig naast zit. In mijn optiek lopen heel veel relaties mis doordat mensen niet (goed) kunnen communiceren over wat er in hen om gaat. Praten over praktische zaken (regel jij dit, dan doe ik dat) gaat dan prima. Maar je hart uitstorten bij elkaar, lijkt voor veel mensen ongelofelijk moeilijk. En daar heb ik het nu dus over en niet over de vraag of het wel of niet op dit forum kan of moet...

Gewoon een klein voorbeeldje, hier op het forum. Men weet dat ik voor mag gaan in een kleine gemeente. Op zichzelf is dat in mijn ogen een gedeelte van mn leven. Kijk eens voor de lol hoeveel beschuldigingen er hierover geuit worden op het forum. Mijn ervaring is, dat als je iets van jezelf laat zien, je er meteen op gepakt wordt. En dan is dit in mijn ogen nog niet eens een bekentenis, maar mensen gebruiken persoonlijke info om de ander de oren mee te wassen.
Kwetsbaarheid is alleen maar goed, als je weet dat de ander te vertrouwen is. En daar staat en valt kwetsbaarheid mee.
Ik heb wel eens in een groeiende relatie mn hart opengesteld en dingen verteld over mezelf. En ik heb me na die tijd belazerd gevoeld dat ik het gedaan had, omdat de relatie op niks uit gelopen was. Wat ik echter merkte, was, dat de persoon, die ik in vertrouwen had genomen, het na die tijd voortdurend tegen me wilde gebruiken.

Berichten: 4863

LISA610 schreef:

Chat en Mario, ik heb het ook niet over jezelf figuurlijk bloot geven op het forum. Wie dat wil doen, mag dat van mij best doen, maar dat is niet waar het mij in dit topic om gaat. Ik zie het breder: hoe makkelijk of moeilijk vind je het om je gevoelens, gedachten en emoties te delen met andere mensen, om je kwetsbaar op te stellen bij anderen. Mijn ervaring is dat er erg veel mensen zijn die daar heel veel moeite mee hebben, zelfs binnen vriendschappelijke relaties of juist ook binnen hun relatie met een partner. Voordat je het weet leef je dan op emotioneel vlak volledig langs elkaar heen. Je denkt te weten wat er in de ander om gaat en handelt daarnaar. Maar het risico zit er juist dan in dat de ander teleurgesteld raakt, juist omdat je er volledig naast zit. In mijn optiek lopen heel veel relaties mis doordat mensen niet (goed) kunnen communiceren over wat er in hen om gaat. Praten over praktische zaken (regel jij dit, dan doe ik dat) gaat dan prima. Maar je hart uitstorten bij elkaar, lijkt voor veel mensen ongelofelijk moeilijk. En daar heb ik het nu dus over en niet over de vraag of het wel of niet op dit forum kan of moet...

Helemaal juist..Je noemt het woord communiceren...
Wel of niet goed kunnen...
Zelf ben ik altijd iemand geweest die heel goed kon zeggen wat er in me leefde...Wat ben ik altijd blij en dankbaar geweest dat ik het kon!!!!
Het is in mijn huwelijk ook fout gelopen...omdat er niet meer gepraat werd...en (sorry dat ik het weer even aankaard) dat was ook mede oorzaak dat mijn ex een lichte vorm van autisme heeft...
Immers hoe moeilijk(bijna onmogelijk) is het juist voor deze mensen want ze geven zichzelf niet bloot..kunnen moeilijk emoties tonen...
Ook zich inleven in een ander...(en ja...ook ik had dat geduld en de energie niet meer)

Ook nu in een nog maar korte nieuwe relatie...hebben we al vlug naar elkaar aangegeven....PRATEN!!!(communiceren dus)
Dat is een goede basis..(Laten we het nu net daar vanavond met elkaar over gehad hebben!!)
Luisteren naar elkaar ...en kunnen zeggen tegen elkaar..Zeg het maar, en vertel het maar wat er in je leeft. En wat lucht het niet op, wat geeft het geen ruimte als je weet dat een ander met iets moeite heeft.
Dan kun je elkaar tot een hand en een voet zijn!!!
Ik zal dat echter niet tegen iedereen doen...
Je voelt soms gewoon simpelweg aan...tegen wie je dat wel en niet kan doen.
Ik heb bijvoorbeeld een schat van een zus.....
Ik heb ze vaak nodig...in moeilijke tijden.
Maar ze helpt me bijvoorbeeld ook om me te wijzen op mijn zwakke punten...die ik uiteraard ook heb.
Maar als je voelt dat er liefde aan ten grondslag ligt is de weg naar zo iemand toe ook niet zo moeilijk.

Berichten: 1146

CHATULIEM619 schreef:

Gewoon een klein voorbeeldje, hier op het forum. Men weet dat ik voor mag gaan in een kleine gemeente. Op zichzelf is dat in mijn ogen een gedeelte van mn leven. Kijk eens voor de lol hoeveel beschuldigingen er hierover geuit worden op het forum. Mijn ervaring is, dat als je iets van jezelf laat zien, je er meteen op gepakt wordt. En dan is dit in mijn ogen nog niet eens een bekentenis, maar mensen gebruiken persoonlijke info om de ander de oren mee te wassen.
Kwetsbaarheid is alleen maar goed, als je weet dat de ander te vertrouwen is. En daar staat en valt kwetsbaarheid mee.
Ik heb wel eens in een groeiende relatie mn hart opengesteld en dingen verteld over mezelf. En ik heb me na die tijd belazerd gevoeld dat ik het gedaan had, omdat de relatie op niks uit gelopen was. Wat ik echter merkte, was, dat de persoon, die ik in vertrouwen had genomen, het na die tijd voortdurend tegen me wilde gebruiken.

En zo is het ook Chat, zo ervaar ik het ook...
Jezelf open stellen ten opzichte van de ander is en blijft altijd een risico..
Zolang alles goed gaat...is het heel fijn en mooi, maar als de relatie om wat voor reden dan ook verbroken wordt, wat voor relatie dan ook, kan de ander tegen je gaan gebruiken wat in vertrouwen verteld is..en dat blijft.
Dat is in mijn ogen iets waar je ook in moet groeien, zodat je toch blijft vertrouwen in de mens, want niet iedereen is zo...we zijn allemaal anders en toch ook weer allemaal zo hetzelfde in het beleven van dingen..
( Quote: verhaal van Maria over het huilen van haar baby..)

Ik geloof wel in openheid, ook al word ik gekwetst en ook al vertelt die ander naderhand allerlei dingen over mij die hem of haar in vertrouwen verteld zijn.
Ik wil erin blijven geloven..het maakt me sterker en ik weet dat dan de ander fout bezig is en niet ik.
Dus degene die met info verkeerd omgaat ...die moet zich dan schamen.

Berichten: 3599

Ik kan nogal impulsief zijn in mijn reageren en ook in het vertellen van mijn gevoelens (sla mijzelf nogal eens voor mijn hoofd dat ik weer te snel geweest ben Huilende smiley, smiley in tranen

) en ik weet dat ik mij daardoor nogal eens heel kwetsbaar opstel.

Dat betekent dat ik heel vaak op mijn ziel getrapt ben en soms niet zo zuinig ook, maar toch stop ik er niet mee.

Hoewel...wanneer ik merk dat ik mij niet veilig voel of ergens een onderbuikgevoel krijg, dan kan ik ineens héél goed mijzlef achter een muurtje verschuilen.

Oftewel: alles staat of valt idd met vertrouwen en je ergens veilig voelen.

José

Berichten: 208

MARIAN519 schreef:

En zo is het ook Chat, zo ervaar ik het ook...
Jezelf open stellen ten opzichte van de ander is en blijft altijd een risico..
Zolang alles goed gaat...is het heel fijn en mooi, maar als de relatie om wat voor reden dan ook verbroken wordt, wat voor relatie dan ook, kan de ander tegen je gaan gebruiken wat in vertrouwen verteld is..en dat blijft.
Dat is in mijn ogen iets waar je ook in moet groeien, zodat je toch blijft vertrouwen in de mens, want niet iedereen is zo...we zijn allemaal anders en toch ook weer allemaal zo hetzelfde in het beleven van dingen..
( Quote: verhaal van Maria over het huilen van haar baby..)

Ik geloof wel in openheid, ook al word ik gekwetst en ook al vertelt die ander naderhand allerlei dingen over mij die hem of haar in vertrouwen verteld zijn.
Ik wil erin blijven geloven..het maakt me sterker en ik weet dat dan de ander fout bezig is en niet ik.
Dus degene die met info verkeerd omgaat ...die moet zich dan schamen.

Hier zeg je een waarheid Marian!!
Iemand die jouw informate verkeerd gebruikt, tegen je gebruikt of gaat roddelen, die moet je zegenen (niet gaan terugslaan!). Dat geneest jou, en vroeg of laat ga je wel ontdekken wat er met die ander is gebeurd.
Het is altijd weer prachtig mooi om te ontdekken dat de Here God werkelijk alles bijhoudt....

Berichten: 208

JOSINA022 schreef:

Ik kan nogal impulsief zijn in mijn reageren en ook in het vertellen van mijn gevoelens (sla mijzelf nogal eens voor mijn hoofd dat ik weer te snel geweest ben Huilende smiley, smiley in tranen

) en ik weet dat ik mij daardoor nogal eens heel kwetsbaar opstel.

Dat betekent dat ik heel vaak op mijn ziel getrapt ben en soms niet zo zuinig ook, maar toch stop ik er niet mee.

Hoewel...wanneer ik merk dat ik mij niet veilig voel of ergens een onderbuikgevoel krijg, dan kan ik ineens héél goed mijzlef achter een muurtje verschuilen.

Oftewel: alles staat of valt idd met vertrouwen en je ergens veilig voelen.

José

En duidelijke gezonde grenzen voor jezelf aangeven, en ook voor de ander.

Berichten: 5407

ROADY641 schreef:

Hier zeg je een waarheid Marian!!
Iemand die jouw informate verkeerd gebruikt, tegen je gebruikt of gaat roddelen, die moet je zegenen (niet gaan terugslaan!). Dat geneest jou, en vroeg of laat ga je wel ontdekken wat er met die ander is gebeurd.
Het is altijd weer prachtig mooi om te ontdekken dat de Here God werkelijk alles bijhoudt....

Is het ook niet makkelijk om het bij een ander neer te leggen en je eigen straatje schoon te vegen? We weten allemaal wel hoe het niet moet maar ik denk dat iedereen, ook jij en ik, er ons wel eens schuldig aan maken over een ander te schrijven of te praten......en daar kwets je mensen mee,bewust of onbewust......
Ik denk dat het belangrijk is om je zelf ook regelmatig te spiegelen en het vooral niet te vaak over die 'ander'te hebben. het gaat om jou, wat jij denkt en hoe jij in het leven staat.......
Het moet niet zo boeiend zijn wat anderen denken maar het moet boeiend zijn wat je zelf denkt.

Berichten: 2978

WILLEMIJN232 schreef:

........... het gaat om jou, wat jij denkt en hoe jij in het leven staat.......
Het moet niet zo boeiend zijn wat anderen denken maar het moet boeiend zijn wat je zelf denkt.

Helemaal mee eens.
Het oog ziet graag van zich af om de eigen problemen niet onder ogen te hoeven zien.

Berichten: 208

WILLEMIJN232 schreef:

het gaat om jou, wat jij denkt en hoe jij in het leven staat....... Het moet niet zo boeiend zijn wat anderen denken maar het moet boeiend zijn wat je zelf denkt.

Wat ik over mezelf denk, is belangrijker dan wat iemand anders over mij denkt.

Wat de Here God over mij denkt, is weer belangrijker dan wat ik over mijzelf denk...

Berichten: 5407

ROADY641 schreef:

Wat ik over mezelf denk, is belangrijker dan wat iemand anders over mij denkt.

Wat de Here God over mij denkt, is weer belangrijker dan wat ik over mijzelf denk...

Dat is weer een heel andere discussie Roady, het ging nu over ons als mensen.........

Berichten: 1146

WILLEMIJN232 schreef:

Dat is weer een heel andere discussie Roady, het ging nu over ons als mensen.........

Roady geeft aan dat God de belangrijkste is en dat we ons aan God moeten willen spiegelen.

In dit verband zeg ik dat ik mij niet schaam om mezelf zowel geestelijk als lichamelijk bloot te geven, al kies ik zelf aan wie ik mij bloot geef.. Knipoog smiley

Berichten: 5407

MARIAN519 schreef:

Roady geeft aan dat God de belangrijkste is en dat we ons aan God moeten willen spiegelen.

In dit verband zeg ik dat ik mij niet schaam om mezelf zowel geestelijk als lichamelijk bloot te geven, al kies ik zelf aan wie ik mij bloot geef.. Knipoog smiley

Aan God spiegelen? Je zegt nogal wat.....Als iedereen nu eens begon om zichzelf eens te spiegelen en niet altijd de ander zou het ook al een hele vooruitgang zijn....
Aan God spiegelen? Ik zou mijzelf absoluut niet willen vergelijken met God en dat is wat je met jezelf spiegelen doet. Jezelf recht in de ogen kijken en denken hoe deed en doe ik het nu? Ben ik altijd wel oprecht naar de ander? En niet van: het is het probleem van de ander...... Knipoog smiley

Berichten: 208

WILLEMIJN232 schreef:

Dat is weer een heel andere discussie Roady, het ging nu over ons als mensen.........

Het heeft er volgens mij alles mee te maken, met het onderwerp "geef je jezelf bloot"...

Ik kan het menselijke onmogelijk losmaken van de relatie die ik met God heb.

Berichten: 208

WILLEMIJN232 schreef:

Aan God spiegelen? Je zegt nogal wat.....Als iedereen nu eens begon om zichzelf eens te spiegelen en niet altijd de ander zou het ook al een hele vooruitgang zijn....
Aan God spiegelen? Ik zou mijzelf absoluut niet willen vergelijken met God en dat is wat je met jezelf spiegelen doet. Jezelf recht in de ogen kijken en denken hoe deed en doe ik het nu? Ben ik altijd wel oprecht naar de ander? En niet van: het is het probleem van de ander...... Knipoog smiley

Inderdaad, we moeten onszelf spiegelen....
Maar waaraan dan? En wat is de referentie? Wie zegt wat goed is, en wat fout is?

Berichten: 1146

WILLEMIJN232 schreef:

Aan God spiegelen? Je zegt nogal wat.....Als iedereen nu eens begon om zichzelf eens te spiegelen en niet altijd de ander zou het ook al een hele vooruitgang zijn....
Aan God spiegelen? Ik zou mijzelf absoluut niet willen vergelijken met God en dat is wat je met jezelf spiegelen doet. Jezelf recht in de ogen kijken en denken hoe deed en doe ik het nu? Ben ik altijd wel oprecht naar de ander? En niet van: het is het probleem van de ander...... Knipoog smiley

Ik zeg zeker heel wat, maar als Ik geloof en weet, mijn aanname, dat God mijn bron is en niet alleen de mijne, maar de Bron van alles?
Dan geloof ik dat ik mij spiegelen moet/wil aan God...