Berichten van MARIO216

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 13 Mei, Psalm 126 en 1 Korintiërs 15: 42-43; Vlinder.

Begraven worden is neergelegd worden in een graf. Ook wel genoemd de ‘groeve de vertering’. Voor wie die uitdrukking op zich laat inwerken of bij een crematie bewust even denkt aan de totale verassing van een kostbaar menselijk lichaam, is de opstanding der doden soms totaal onvoorstelbaar. Is er niet veel voor te zeggen bij het graf voorgoed afscheid te nemen van het lichaam? Kan daar nog hoop voor zijn? Hoe zal dat dan toegaan, zo vroeg men al in Korinte.
Maar Paules zegt meteen: ‘Dwaas die u bent!’ Hoe zal dat toegaan? Opstanding betekent niet dat straks het oude lichaam weer bij elkaar gelapt wordt en aan een vervolg begint. Nee. Een aards lichaam wordt gezaaid en verteert. Begraven is een vorm van zaaien. Zaaien onder tranen, soms machtig veel. Maar zoals alle zaaien is het een zaaien op hoop! Want een geestelijk lichaam zal opstaan. Dus toch een lichaam, maar totaal vernieuwd. Niet voor te stellen?
Op de grafstenen van de eerste christenen zie je vaak een vlinder afgebeeld. Een vlinder is eerst een rups. Dan sterft ze en wordt een cocon. Net een doodskist. Maar wacht, straks laat ze de doodskist achter zich en vliegt als een vlinder het nieuwe bestaan in. Daarop wachten we, op het kerkhof. Op Christus en op een totaal nieuw bestaan.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 12 Mei, Romeinen 8:37-39 en 1 Korintiërs 15:35; De hemel is Jezus.

Kan ons geloof op tegen de taal van het kerkhof? Elke zondag belijden we samen, soms zingend en hardop: ik geloof de opstanding van het lichaam en een eeuwig leven!
Zeker, maar toch.
Opstanding van het lichaam is allesbehalve vanzelfsprekend. Dat voel je bij elke begrafenis of crematieplechtigheid. Het opstandingsgeloof mag jarenlang tot het basispakket van je geloof hebben gehoord, maar komt het dichtbij en sta je aan het graf van iemand die je zeer lief is, dan voel je soms alleen maar onmacht. Op dit punt kunnen kinderen met hun vragen je soms ook heel ruw wakker maken en ook ontzettend verwarren. ‘Waar is opa nu?’ zo vragen ze. En als je dan zegt: ‘Opa is in de hemel, bij God, je weet toch wel, dat opa op de Here Jezus vertrouwde!’ dan kunnen ze ineens iets zeggen als: ‘Maar waarom is hij dan begraven? Is het kerkhof dan de hemel?’
Een groter tegenstelling is niet denkbaar. Het kerkhof is de akker van de dood, het einde van alle menselijke hoop. En de hemel of de nieuwe aarde is leven en licht. Dan ben je alles te boven, in de heerlijkheid van God en wel voor altijd.
Alleen bij Jezus Christus komen die twee bij elkaar. Het kerkhof en de hemel. Jezus leeft! ‘Gij zult U tegen ’t graf een helper tonen!’

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 11 Mei, 1 Korintiërs 15: 35-49; De taal van het kerkhof.

Kom je weleens op een kerkhof? Misschien zeg je meteen: Nee, daar zie je mij zelden. Afgezien van die paar keer per jaar dat iemand uit mijn familie of kring van bekenden begraven wordt, zet ik er zelden een stap. Ik denk dat ik je begrijp. De taal van het kerkhof ligt ons ook niet. Daar kunnen we slecht tegen. We kunnen er ook niet tegenop. Trouwens, zo hoor ik ook vaak iemand zeggen, wat heb je er te zoeken? Je vindt er toch niets meer.
Nee, dat klopt, op een kerkhof is het stil. Daar is geen gesprek meet mogelijk. Daar heerst de stilte van de vergankelijkheid van ons menselijk bestaan. Een stilte verwijst naar je eigen graf. Hoeveel bloemen er ook liefdevol op een graf liggen, ze kunnen niet verbloemen dat ons leven een grens emotioneren, ontroeren, soms ook bijna doen vertwijfelen aan de zin van je bestaan. De taal van het kerkhof, daar kunnen we gewoon slecht tegen. Maar daarmee is niet alles gezegd. God is sterker dan de dood.

Een tuin bloeit rond het open graf.
Er ruisen halmen op de akker
waar zich het zaad verloren gaf.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 10 Mei, 1 Korintiërs 15: 29-34; Ik leef.

Bij de overtuiging dat er geen opstanding der doden is, loop je de kans dat het leven zo plat als een cent wordt. Dat probeert eruit te halen wat erin zit. Want je leeft maar één keer. En dus: laten we eten en drinken, want morgen – of overmorgen of zo – zijn we allemaal dood. Hoe vaak er bij deze levensvisie ook ingeschonken wordt en opgediend, erg vrolijk word je er niet van. Er zit een heel sombere ondertoon in. Het leven is zo gezien niet veel meer dan een langgerekt galgenmaal. Nu kan het nog, morgen wellicht al niet meer.
Maar de doden zullen wél opgewekt worden, zegt Paules. De dood heeft niet het laatste woord. Dat perspectief geeft hem een sterke drive om te leven en al het moet ervoor te vechten. In Efeze werd hij onlangs voor de wilde beesten gegooid, vertelt hij tussendoor. Had hij niet in een opstanding geloofd, dan had hij bij voorbaat zich laten verscheuren. Maar het geloof dat de dood geen eindpunt is, maar overwonnen is – wij erven koninkrijken, eeuwig genot wacht ons – gaf hem iets van leeuwenmoed om te vechten. En hij overleefde de leeuwen.
Met dit geloof overleef je altijd. Zulke mensen zeggen weleens: “Als je hoort dat ik gestorven ben, geloof het niet, Ik leef!”

MARIO216 · Berichten: 4992

http://www.youtube.com/watch?v=_DBl5gAs6WI

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 9 Mei, 1 Korinthiërs 15: 20-28; Laatste en eerste vijand.

Al is Christus opgewekt uit de dood en heeft Hij de hoogste plek gekregen aan de rechterhand van God, zijn koningschap vraagt van ons vaak heel veel geloof. ‘Heer, waar bent U? Waar is uw macht, waar is uw bescherming?’ Soms denk je: is er nog wel iemand boven die oplet?
Paules zegt heel beslist: We hebben een Koning! En wat voor een! Een die ons heeft liefgehad tot op het kruis en tot in het stille, kille graf. Maar God wekte Hem op en gaf Hem alle macht. En nu moet Hij als Koning heersen totdat God alle vijanden aan zijn voeten heeft gelegd. Daarvoor moet Christus nog een heftig en taai gevecht voeren. Want wat zijn er veel tegenkrachten in onze wereld. Wat word je daar soms intens moedeloos van. Wat kraakt het soms in ons leven. Maar gelukkig, dank God, Christus is Koning. Zelfs de dood zal alle macht ontnomen worden, door Paules hier de laatste vijand genoemd.
En de eerste vijand? Aan wie zou hij daarbij denken? De eersten die God de rug toekeerden, waren wijzelf. Adam, Paules, jij en ik. Maar ook ons boze, zondige en soms verbitterde hart kan Hij genezen. Jezus’ koningschap stelt ons diep gerust. Eén keer zal alles zich voor Hem buigen.

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 8 Mei, 1 Korintiërs 15: 12-19; De dood verfrommelen.

Na alle getuigen van Jezus’ opstanding genoemd te hebben, komt Paules bij zijn eigenlijke punt. Hij knoopt nu heel beslist het een en ander. Als er geen doden opgewekt worden, dan is Christus blijkbaar ook niet uit de dood opgewekt. Maar in dat geval zou heel onze verkondiging zonder inhoud zijn en ons geloof geen enkele zin meer hebben. Niet veel meer zijn dan een ballon met lucht met waarin je prikt heel de ballon meteen in elkaar frommelt. Zó zal het de verkondiging van Christus vergaan. Als de doden niet opgewekt worden.
Twijfelde men daar dan aan in Korinte?
Sommige christenen in Korinte geloofden niet in een lichamelijke opstanding van de doden. Ze zeiden: We zijn al met Christus opgestaan! Geestelijk! Men had sowieso niet zoveel met het lichaam. Alsof een lichaam altijd zo leuk is. Moet je daar nog naar terugverlangen? Maar Paules wijst dit soort gedachten heel beslist af.
Dan is Christus zelf ook niet door God opgewekt, zegt hij. Dan heeft de dood feitelijk nog steeds het laatste woord. Dan hangt alles wat we geloven in de lucht. Dan zijn we de beklagenswaardigste van alle mensen, zegt hij zelfs.
Maar God dank, Christus is wel opgepakt. En Hij zal ons opwekken. En de dood voorgoed vergrommelen. Met nieuwe lichamen zullen we Hem tegemoet gaan.

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 7 Mei, 1 Korinthiërs 15: 8-11; Laat, niet te laat.

Al weet Paules zich de laatste aan wie Jezus verschenen is, hij praat zichzelf niet de put in. Want ineens hoor je hem zeggen dat de genade van God niet zonder uitwerking is geweest. En ook zegt hij heel beslist: Dankzij die genade van God ben ik wat ik ben.
Daarover – over de impact van Gods genade in je leven – moet je inderdaad nooit minzaam doen. Paules zegt: Ik heb heel veel mogen doen voor het evangelie, zelfs meer dan een van de anderen. Zo misbakken als Paules zich soms voelde, de kracht van Jezus’ opstanding in zijn leven geeft hem toch een geweldig zelfgevoel. Hij weet zich een nieuw mens. Dat is heel inspirerend. Ik bedoel: al voel je net als Paules misschien een geweldige achterstand als christen omdat Jezus ook in jouw leven pas laat op je weg kwam, en al heb je net als Paules misschien een soort antiverhaal van verzet en schade aan je ziel – trek je op aan Paules. Laat dit getuigenis van hem je een hart onder de riem steken. Weliswaar laat, niet te laat is Jezus ook aan Paules verschenen.
Ons toevertrouwd aan Jezus zeggen we het Paules na: Ook aan mij, zelfs aan mij, is Hij verschenen. Zeg jij dat vandaag Paules eens hardop na. Het zal je geweldig goed doen.

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 6 Mei, Handelingen 9: 10-19 en 1 Korintiërs 15: 8-11; Misbaksel.

Paules kwalificeert zichzelf als een misbaksel. Dat klinkt niet echt geslaagd. Ook toen was dat een heel lelijk scheldwoord. Misschien hebben deze en gene in Korinte hem zo weleens genoemd. Want juist in de kerk kunnen mensen elkaar vreselijk beschadigen met woorden en lelijke etiketten. Paules een misbakselapostel, waarom? Omdat hij niet hoorde bij de twaalf en zich dus vooral niets moest verbeelden. Dat zal hem pijn gedaan hebben. Maar hij geeft toe dat er wel iets in zit. Hij kan niet in de schaduw van Petrus of Jacobus staan. Hij was er laat bij. Pas op het laatst verscheen Jezus ook aan mij, zegt hij. Daarom beseft hij heel goed dat hij de geringste is van al de apostelen.
Er komt nog iets bij: ‘Ik heb niet alleen een achterstand, ik heb ook een verleden. Daarom ben ik de naam van een apostel niet waard, zo voegt hij er spontaan aan toe. Onwillekeurig denk je: is Paules echt zo bescheiden?
Paules meent het. Juist daarom vindt hij het zo’n wonder dat op het laatst Jezus ook aan hem verscheen. En zo misbakken als hij zelf wist, Jezus maakte hem tot een van zijn apostelen. Van een vijand een vriend. Van dood levend. Van Jezus’ overwinning zijn wij het bewijs. Ga jezelf maar na.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 5 Mei, Psalm 124; Het net is gescheurd.

Door deze psalm gaat bijna hoorbaar een diepe zucht van verlichting en opluchting. Je voelt iets van een verstijvende schrik, zoals je dat kunt hebben als je van een weg oversteekt en achter je ineens gierende remmen hoort. Rakelings schiet een auto aan je voorbij. Ik had wel dood kunnen zijn, denk je. En ja, dat is zo. Je had wel dood kunnen zijn. Zo’n soort schrik je voel je in deze psalm. Het net is gescheurd en wij zijn ontkomen. Geprezen zij de Heer die met ons was!
Waar de mensen precies aan denken, wordt niet gezegd. De bevrijding uit Egypte? De terugkeer uit de ballingschap van Egypte? De terugkeer uit de ballingschap van Babel? Kennelijk mag je aan alles denken. Wij denken aan de bevrijding op 5 mei 1945. Die betekent voor ons: de strik brak los en wij zijn ontkomen. Wij danken God die ons bevrijdde.
Maar wij bidden God ook.
Het lied eindigt opvallend ineens met een gebed. ‘Onze hulp is in de naam van de Heer die hemel en aarde gemaakt heeft.’ Want wat doen we met ervaringen van redding en bevrijding? Hoe zetten we die om in een leven volgens Gods wil? Vrijheid luistert nauw. Vrijheid leeft niet makkelijk. Kijk uit voor nieuwe vogelaars met hun netten!
Onze hulp is de naam van die God, de Here, die hemel en aarde gemaakt heeft.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 4 Mei, Romeinen 8: 31-39, Twee minuten.

Hij was pas 22 jaar. Een jongen uit het verzet in Rotterdam. Ds. Jan Buskus (overleden 1980) vertelt over hem in zijn herinneringen. In de zomer van 1941 zat Buskes zelf gevangen in Rotterdam. In de cellen naast hem zaten vijf ter dood veroordeelden. Een bewaker liet ’s avonds laat de celdeuren open, zodat ds. Buskes de mannen kon opzoeken, met hen spreken en met hen bidden.
De jongste was Bastiaan Arie Barendregt. Hij mocht nog een brief naar huis schrijven. Hij schreef: ‘Lieve vader en moeder. Voordat u deze brief leest, moet u Roemeinen 8 vers 31 tot 39 lezen. Als u deze brief leest, ben ik er niet meer, maar u moet weten, dat is tegen de muur sta, deze woorden van Paules zullen leven in mijn hart. Ik dank u voor alles. Mijn konijnen zijn voor zus. Laat ze goed voor hen zorgen.’ Op 19 september werd hij gefussileerd, het was juist zijn verjaardag, hij werd op die dag 22 jaar. Zomaar even een stem als wij twee minuten stil zijn.
Oorlog is waanzin. Twee minuten zijn te kort om ook maar iets kan aanrichten. Maar ook maar iets van de verbijstering te voelen van wat het beest in mensen kan aanrichten. Maar ook om de engel te herinneren die in sommige mensen ontroerend groot zich liet zien. Al was iemand pas 22 jaar.
We zijn niet alleen. Niets kan ons scheiden van de liefde van God.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 3 Mei, Handelingen 9: 1-9 en 1 Korinthiërs 15:8; Is Paules de laatste?

Van de rij van getuigen aan wie Jezus verscheen, noemt Paules nu als laatste zichzelf. Dat is heel bijzonder. Want Paules is nooit letterlijk een volgeling van Jezus geweest. Pas na Jezus’ hemelvaart en na Pinksteren kwam hij tot geloof.
Toch zegt Paules dat ook aan hem Jezus verschenen is. Jezus zei kort na Pasen tegen Thomas en over diens hoofd heen tegen ons: ‘Gelukkig zijn zij die niet zien en toch geloven!’ Maakte Jezus voor Paules een uitzondering? Dat zou ik ook wel willen, zeg je misschien. Wij moeten het elke week maar doen met de preekjes van onze dominee.
Verkijk je niet op de ervaring van Paules. Die is natuurlijk wel heel uitzonderlijk, maar misschien ook weer niet zo uitzonderlijk, maar misschien ook weer niet zo uitzonderlijk als het lijkt. Want toen Jezus zijn weg kruiste, zag Paules met zijn ogen even letterlijk niets, maar hoorde hij alleen de stem van de Heer. Komt Jezus niet min of meer ook ons tegemoet in het evangelie? Soms zelfs zo direct, dat het lijkt dat Hij regelrecht voor je staat. En je hart inwint. Voor Hem en zijn Vader. Als zijn stem je zo direct raakt, dan wordt het een verschijning. Dan zeg je later: Hij is ook aan mij verschenen. En dan zeg je niets te veel.

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 2 Mei, Handelingen 1: 12-14; 1 Korinthiërs 15: 7; Vertrouw op Thomas.

Aan welke verschijning denkt Paules hier? Omdat het de laatste verschijning van Jezus is die Paules hier noemt, zal hij gedacht hebben aan de laatste keer dat Jezus zijn leerlingen in Jeruzalem opzocht en hen meenam naar de Olijfberg. Dat was vlak voor de hemelvaart van Jezus. Toen waren ze weliswaar nog steeds zijn dicipelen, maar ook bijna-apostelen. Op hun vragen hoelang het allemaal nog zou gaan duren, antwoordde Jezus toen met de belofte van de Geest en de opdracht getuige te zijn. Te beginnen in Jeruzalem, vervolgens de regio Judea in, daarna naar Samaria en uiteindelijk naar de einden van de aarde.
Ook met deze verschijning maakte Jezus duidelijk dat zijn opstanding uit de dood geen privégebeuren was, alleen maar tot troost en vreugde van de mensen die Hem zozeer misten en zijn kruisdood betreurden. Jezus’ kruisdood en opwekking uit de dood gaan duidelijk alle mensen aan. Alle mensen moeten het evangelie horen. Als Jezus naar de hemel gaat, gaat het niet om een vorm van terugtrekken, maar om een missie om vanuit de hemel heel de wereld te gaan doodringen. Met de boodschap van zijn lichamelijke opstanding. En de belofte dat allen die in Hem ontslapen, zullen opstaan met Hem.
Zo heeft Jezus het beloofd. Alle apostelen waren erbij. Ook Thomas dus. Op hun getuigenis – zeker dat van Thomas – kun je je vertrouwen stellen.

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 1 Mei, Handelingen 15: 12-21; Ook vrome Jakobus.

Met de Jakobus die Paules hier noemt, wordt de broeder van Jezus bedoeld. Hij moet geen makkelijke man geweest zijn. Heel waarschijnlijk was hij steeds de woordvoerder die namens het gezin van Maria – Jozef leefde al niet meer – kritiek uitte op Jezus, hun oudste broer. Op een bepaald moment ging hij zelfs zover, dat ze Jezus wilde meenemen en onder toezicht stellen als ‘niet bij zijn verstand.’
Maar Jezus’ opstanding heeft zijn leven een wending gegeven. Ook aan Jakobus is Jezus verschenen. Wanneer en hoe lees je nergens. Maar Paules weet er blijkbaar van. Jezus heeft zich ook aan Jakobus laten zien. Toen zal de man wel iets gestameld hebben als ‘Mijn Heer en mijn broer!’ Na de hemelvaart van Jezus zit hij tussen Petrus en de anderen te bidden om de komst van de Heilige Geest.
Paules had het een paar keer behoorlijk met hem aan de stok. Want Jakobus volgde de princiële en vrome lijn. Zulke mensen maken het zichzelf en anderen zelden makkelijk. Maar als het spannend werd, steunde hij Paules en toonde hij een ruim hart voor de niet-joodse christenen. Paules noemt hem hier als belangrijke getuige van Jezus’ opstanding. Bemoedigend voor elke oprechte, vrome zoeker van Jezus. Jezus laat zich vinden waar het evangelie je verkondigd wordt.

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 30 April, Openbaring 7: 9-12 en 1Korinthiërs 15:6; Alleen mannen?

Voor wie de vorige getuigen niet geloofwaardig genoeg vond, vertelt Paules over een verschijning van Jezus aan een grote schare mensen. Volgens de oudere, meer letterlijke vertalingen zouden het allemaal mannenbroeders geweest zijn. Dat kan maar is wel heel apart. Dan zou Jezus verschenen moeten zijn op een massale mannendag in Galilea. Paules’ gedachte zal geweest zijn dat er naast veel vrouwen en kinderen minstens vijfhonderd mannen bij waren. Kennelijk gaat hij ervan uit dat in Korinthe alleen het getuigenis van mannen gewicht in de schaal zal leggen. Daarom noemt hij in zijn rij getuigen zelfs niet Maria Magdalena een of andere vrouwen bij het graf. Jammer, denk je misschien. Gingen die Maria’s die mannen, inclusief Petrus en Jacobus, niet gewoon voor? Maakt het trouwens iets uit of mannen of vrouwen van Christus getuigen?
In Korinthe toen wel, voor ons niet meer. Wij hebben geleerd geen onderscheid te maken tussen het geloofsovertuiging van mannen en vrouwen. Ook in de samenleving maken we geen onderscheid meer. Zo vieren we ook al jaren Koninginnedag, met dank aan God voor wat de koningin voor ons betekent. Wat telt is iemands inzet en getuigenis, niet iemands man- of vrouw- zijn.

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 29 april, Johannes 20: 19-23; Persoonlijk en samen.

Petrus mag dan een belangrijke rol spelen als getuige van Christus, hij is niet de enige. Ook aan heel de kring van volgelingen is Jezus enkele keren als de Opgestane verschenen. Paules haast zich na Petrus heel deze kring als getuige te noemen. Overigens: maakt Paules niet een klein foutjes met ‘de twaalf’? Tussen Pasen en Hemelvaart bestaat de kring toch uit maximaal elf? En soms zijn er zelfs nog minder. Bijvoorbeeld die keer dat Thomas was weggebleven. Dat klopt. Maar Paules gebruikt het woord ‘twaalf’ hier niet zozeer als getal, maar als de vaste naam van de kring die het meest vertrouwd is met Jezus. Zeg maar de kern van de gemeente. In zijn verschijningen volgt Jezus dus een bekende aanpak. Eerst worden mensen persoonlijk bij naam geroepen, daarna volgt de vorming van de twaalf als belofte van een nieuw volk van God. Daarna komt de schare in beeld om wie Jezus altijd zo bewogen was.
Nog altijd geldt zijn evangelie elke mens. Dichte deuren houden Hem nergens buiten. Deuren van angst of schaamte, kleingeloof of ongeloof, bitterheid of boosheid. En waar Jezus zich laat zien, is zijn eerst woord: vrede! Zo zendt Hij ook ons uit, de wereld in. Persoonlijk en als gemeente. Als Petrus en als de twaalf. Zoals de Vader Hem gezonden heeft, zo zendt Hij ook ons.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 28 April, Lucas 24: 28-35; Je kon hem filmen.

Jezus’ opstanding is niet een door mensen bedacht verhaal. Ontstaan omdat zijn leerlingen Hem heel sterk misten en toen beseften dat Jezus hun zo veel had nagelaten dat Hij voor hen als het ware weer springlevend was. Nee, zo is het niet gegaan. Jezus is opgewekt. En op en na die bewuste dag is Hij aan een hele rij mensen verschenen. En wel zo lijfelijk, dat ze Hem konden vasthouden en filmen. Paules kent een hele rij kroongetuigen.
Van hen zijn er nog velen in leven, dus wat let je om hen aan te schrijven of op te zoeken en te interviewen? Als eerste noemt hij hier Kefas, oftewel Jezus’ belangrijkste leerling Simon Petrus. Van Jezus’ verschijning aan hem weten we echter niets. Wat heeft Jezus tegen hem gezegd? Het moet meteen op de Paasdag zijn gebeurd. Het getuigenis van deze verschijning heeft diepe indruk gemaakt. Niet alleen Petrus kwam tot geloof, maar heel de kring werd erdoor geraakt. En vrolijk getuigden ze samen, toen de twee mensen uit Emmaüs ’s avonds laat nog kwamen binnenvallen. ‘De Heer is werkelijk uit de dood opgewekt en Hij is aan Simon verschenen!’ Simons getuigenis voegt zich bij dat van de Schriften van God. Je kunt niet om Jezus heen. Werkelijk, de Heer is opgewekt!
Zeg het voort, zegt het voort.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 27 April, 1 Korintiërs 15: 1-11; Dit is het fundament.

Zou het voor ons geloof echt veel uitmaken of Christus werkelijk is opgewekt uit de dood? Mag je daar ook eens vrome, geestelijke draai aan geven? Door bijvoorbeeld te zeggen dat je bij opstanding moet denken aan kracht van God om zelf op te staan en in opstand te komen? Pasen dus beleven als een heel inspirerend verhaal voor spirituele vernieuwing en verandering. Niet als troost voor het kerkhof, dat bij de komst van Christus de doden zullen opstaan. Is het niet genoeg te geloven, dat we straks eeuwig bij God zijn?
Zo ongeveer dacht deze en gene kennelijk al in Korinte.
Volgens Paules maakt het voor het geloof alles uit. Als er geen opwekking der doden komt, is Christus ook niet opgewekt. En als Hij niet opgewekt is, wat heeft zijn kruis en heel zijn werk dan nog voor betekenis? Zo heb ik het jullie niet geleerd, zegt hij. De belangrijkste inhoud van mijn prediking bij jullie was Jezus’ kruis en opstanding. Dit is het fundament, heel basaal. Jezus’ opstanding is ook de vervulling van Gods beloften. Leer er de Schriften maar op na. Dat evangelie heeft jullie leven veranderd. Niet een religieus praatje over verandering. Maar Jezus zelf. Gestorven en opgewekt naar de Schriften.

MARIO216 · Berichten: 4992

Thomas, zie prive-mail!

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 26 April, Mattheüs 28: 16-20; Niemand overslaan.

Zoals afgesproken, verschijnt Jezus aan zijn leerlingen in Galilea. Dat is de regio waar indertijd alles was begonnen. De ontmoeting vindt plaats op een berg die dezelfde zou kunnen zijn als de berg waarop Jezus zijn Bergrede heeft gehouden over het praktische doen van de wil van God. En wat gebeurt er nu? Als ze Jezus’ luisterrijke verschijning zien, vallen ze spontaan in aanbidding voor Hem neer. Niet allemaal, want sommigen van hen twijfelen nog. Jezus’ opstanding en overwinning hebben tijd nodig om ons diep te vervullen en te vernieuwen. Maar er vallen geen namen, wie de aanbidders zijn en wie de twijfelaars. Dat is maar beter ook. Want al snel kijk je die erop aan. Terwijl twijfelaars vandaag vaak aanbidders morgen zijn. En omgekeerd.
Jezus stelt alle elf gerust en zendt hen de wereld in met het evangelie en het praktische onderwijs van de Bergrede. Niemand overslaan, zegt Hij min of meer. Het evangelie geldt alle mensen. En allen moeten het dus oren. Ook alle molims? Ook alle goede moslims? Allemaal! Ook zij hebben Jezus Christus nodig! Een opdracht waar deze elf aanbidders en twijfelaars wel even stil van geweest zijn.
Daarom zegt Jezus hun hartelijk toe dat Hij elke dag met hen zal zijn. Dat geldt ook ons. Nog steeds. Natuurlijk alleen op de route waarheen Hij ons zendt, niet een zelfgekozen route.

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 25 April, Mattheüs 28: 11-15; Goed en kwaad gerucht.

Terwijl de vrouwen in Jeruzalem aan de discipelen vertellen over het lege graf en de ontmoeting met Jezus zelf, horen de hogepriesters en oudsten uit de eerste hand hoe het zit. Ze zetten meteen een tegenverhaal in elkaar, dat de soldaten moeten verspreiden in de stad. En zo gaat sinds Pasen niet alleen de bevrijdende verkondiging van Jezus’ opstanding de wereld door, maar ook een verhaal dat Jezus’opstanding in scène gezet zou zijn door zijn leerlingen.
Hardnekkinge geruchten lopen
dat zijn discipelen de wacht beslopen
toen deze sliep, en zo lijk ontvreemden.
Geëxalteerde vrouwen
echter meenden,
dat zij Hem zagen wandelen door de beemden.

Dit is geen vrolijk verhaal. Dit is een akelig gerucht. Volgens dit verhaal zou de dood nog steeds het laatste woord hebben en zou er niets veranderd zijn. Zoals alle leugenverhalen heeft iets hardnekkigs. Het wordt nog steeds verteld. Maar het heeft Pasen niet kunnen doven.
Het verhaal van de Levende heeft mensen veranderd. Jezus is opgestaan! Alles is anders! Geloof Hem en leef!

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 24 April, Mattheüs 28: 1-10; Je hebt de groeten van Jezus.

Het eerste woord dat we van Jezus zelf na zijn opstanding horen, lijkt maar een simpel woord, gezegd bij het hek van het kerkhof van Josef van Arimathea of een stukje verder op het pad richting Jeruzalem. Twee vrouwen rennen haastig het hek door naar buiten. Ineens staat Jezus voor hen. Ze staan meteen stil. En het eerste wat Jezus tegen hen zegt is: ‘Wees gegroet!’ Ik zie Jezus zijn hand als vanzelf zegenend erbij opsteken.
Op zich gaat het hier om een heel alledaags woord en gebaar. Maar soms kan een groet je veel doen. Een ansichtkaart met de met de simpele woorden ‘de groeten van…’ kan ontzettend veel voor je betekenen. ‘Hij heeft me gezien en me zelfs gegroet’, zei een meisje uit havo 4, totaal in de war door een jongen op wie ze verliefd was. Door een groet kunnen zomaar alle snaren van je ziel gaan trillen van vreugde.
Zoiets gebeurt hier bij het hek van het kerkhof! Plaats van de dood en van iemand voorgoed loslaten. Dit eerste woord van Jezus juist op die plek heeft iets heel bevrijdends. We zijn gezien, we zijn gekend en bemind door de levende Here zelf. Jezus, Hij die leeft. Die en die hebben Hem gezien en je hebt de groeten van Hem, Heer, wij danken en zegenen U!

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 23 April, Mattheüs 27: 62-66; Doodbeveiligers.

Aan het kruis heeft Jezus zelf niet veel gezegd. Alles bij elkaar moet Hij zeven keer even een paar woorden hebben geuit. Bijna allemaal flarden van psalmgebeden. Psalmen laten je niet snel in de steek, zelfs Jezus niet aan het kruis.
Deze evangelist vertelt net als Marcus maar één kruiswoord. Aan het eind van een onverwacht ingevallen duisternis die maar liefst drie uur duurt. Midden op de dag. In het donker kun je je heel eenzaam voelen. De wereld wordt kleiner, iedereen gaat weg, alleen lig je in je bed. Voor Jezus aan het kruis geldt dat maximaal. Vanuit een ultieme verlatenheid hoor je Hem uiteindelijk zijn eenzaamheid uitschreeuwen.
Deze schreeuw raakt ons diep. Het zijn een paar woorden uit Psalm 22. De schreeuw van een rechtvaardige mens die zich heel verlaten voelt, ook van God. Het is Job met zijn zweren. Het is Jeremia in de put met de zuigende modder. Een vrouw in een vluchtelingenkamp of een mens ’s nachts in een bed, ergens in een groot ziekenhuis in ons land. ‘Mijn God, mijn God, waar bent U? Waarom hebt U mij verlaten?’
In deze duisternis zijn we sinds Jezus’ verlatenheid aan het kruis nooit meer alleen. God zelf is met ons. In het donker van het kruis van Jezus, zijn Zoon.
Wie dat gelooft, weet dat het licht dichtbij is.

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 22 April, Matteüs 27: 55-61; Nieuw graf.

Rond het kruis mis je pijnlijk de bekende gezichten van Jezus’ volgelingen. Waar zijn ze toch allemaal? Mannen worden ook altijd als eersten opgepakt. Vrouwen kunnen daarom langer volhouden. Dat zie je ook bij Jezus’ kruis. Er staat zelfs een hele groep vrouwen. Gelukkig, denk je. Toch nog een paar sympathisanten. Dat is zo, maar overdrijf niet. Ook zij staan op een zekere afstand. En Jozef van Arimatea komt pas voor de dag als Jezus gestorven is. Wil hij iets goeds maken? In elk geval is deze actie voorbeeldig. Aan Pilatus vraagt hij om het lichaam van Jezus, verzorgt het liefdevol en legt het in zijn graf. Dat was nieuw, zo weet de evangelist.
Misschien denk je: oud of nieuw graf, wat maakt het uit? Is het een keer als eerste begraven te worden op een nieuw kerkhof? Kun je daar vrijwilligers voor krijgen?
Jezus maakt als eerste gebruik van dit nieuwe graf. Dat is een hoopvol signaal. Nu is eigenlijk geen enkel graf meer nieuw. Nu is alles goed. Zelfs het graf! Want het nieuwe graf van Jezus ruist van het leven dat sterker is dan elke dood.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 21 April, Mattheüs 27: 45-54; Schreeuw in het donker.

Aan het kruis heeft Jezus zelf niet veel gezegd. Alles bij elkaar moet Hij zeven keer een paar woorden hebben geuit. Bij allemaal flarden van psalmgebeden. Psalmen laten je niet snel in de steek, zelfs Jezus niet aan het kruis.
Deze evangelist vertelt net als Marcus maar één kruiswoord. Aan het eind van een onverwacht ingevallen duisternis die maar liefst drie uur duurt. Midden op de dag. In het donker kun je heel eenzaam voelen. De wereld wordt kleiner, iedereen gaat weg, alleen lig je in je bed. Voor Jezus aan het kruis geld dat maximaal. Vanuit een ultieme verlatenheid hoor je Hem uiteindelijk zijn eenzaamheid uitschreeuwen.
Deze schreeuw raakt ons diep. Het zijn een paar woorden uit Psalm 22. De schreeuw van rechtvaardig mens die zich heel verlaten voelt, ook van God. Het is Job met zijn zweren. Het is Jeremia in de put met de zuigende modder. Een vrouw in een vluchtelingenkamp of een mens ’s nachts in een bed, ergens in een groot ziekenhuis in ons land. ‘Mijn God, mijn God, waar bent U? Waarom hebt U mij verlaten?’
In deze duisternis zijn we sinds Jezus’ verlatenheid aan het kruis nooit meer alleen. God zelf is met ons. In het donker van het kruis van Jezus, zijn Zoon.
Wie dat gelooft, weet dat het licht dichtbij is.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 20 April, Mattheüs 27: 33-44; Hij ging niet hoog aan ’t kruis.

Onder het kruis wemelt het van de mensen. Het dichtst bij staan de soldaten die het werk moeten doen. Zij laten Jezus drinken van een wijn, gemengd met bittere gal. Maar Jezus weigert die. Dan komen voorbijgangers in beeld. Zij schudden hun hoofd en bespotten Jezus als was Hij een religieuze oplichter. Direct tegenover Hem zullen de schriftgeleerden gestaan hebben, luid pratend en spottend met Hem. Naast zich hoort Hij links en rechts de andere twee gekruisigden Hem uitschelden. Wat een onstellende miskenning! Jezus zelf hoor je niets zeggen. Stil hangt Hij aan het kruis. Bewust weigerde Hij de verdovende drank. Niet uit misplaatste trots, maar uit bereidheid de volle last te dragen. Zo kijkt Hij van het kruis ons aan. Volgens sommige plaatjes vanaf een hoog kruis. Maar misschien van veel dichterbij. ‘Hij hing niet hoog aan ’t kruis, dichtte Nijhoff, ‘zijn voeten bleven / ter hoogte van mijn schouder…’ Deze Jezus is heel confronterend. Hij laat ons geen uitweg dan alleen naar Hemzelf toe.

O God ik ga verloren
om wat ik heb gedaan,
als Gij mij niet wilt horen.
Zie mij in liefde aan.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 19 April, Mattheüs 27: 24-31; Ik was naakt.

Dit is een afschuwelijk plaatje. De soldaten nemen Jezus mee en trommelen iedereen bij elkaar. Ze nemen eerst zijn kleren af. Dat is altijd de geijkte methode om een mens zijn laatste restje persoonlijkheid af te nemen. Ze spotten en spugen terwijl ze strak in het uniform om Hem heen staan. Een kroon van doornen wordt gevlochten, een oude rode mantel moet even als koningsmantel dienen. Van Jezus wordt een spotkoning gemaakt, een karikatuur. Wat is er met hen gebeurd tijdens hun militaire dienstplicht in Jeruzalem?
Met iemand spotten is nooit sterk. Als helemaal niet met heel de bende. Zwak, heel zwak. Dan ben je ergens behoorlijk bang voor. Bang voor bermbommen, bang voor sluipschutters. Alles lijkt even geoorloofd. Door wat je als soldaat meemaakt, blijft er soms weinig mens meer in je over. Maakt niet uit of het Jeruzalem, Sebrenica of Uruzgan is. Foto’s van soortgelijke ‘spelletjes’ als hier gespeeld worden, gaan nog altijd heel de wereld over. ‘Ik was naakt, en gij hebt Mij gekleed’, zal Jezus een keer tegen ons zeggen. ‘Ik stond alleen en jij nam het voor Me op!’ ‘Ik werd gepest, maar jij ging me voor Me staan!’ ‘Haast heel de wereld keek weg, maar jij bleef trouw!’ Zal Jezus straks voor de troon zoiets tegen ons zeggen? Of zal Hij voorlezen uit een heel ander dossier?

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 18 April, Matteüs 27: 11-23; Nachtmerrie om Jezus.

Soms krijg je hulp uit onverwachte hoek. Gebeurt zoiets ook met Jezus voor Pilatus? Van alle kanten wordt Jezus hard aangevallen. En Pilatus aarzelt en aarzelt. Het liefst laat hij Jezus gaan. Wat moet hij met Jezus doen?
Ineens krijg hij een briefje van zijn vrouw Claudia Procula. Zij zegt dat zij om Jezus zwaar heeft geleden in haar droom. Zulke dingen gebeuren inderdaad. Dat je met de gedachte aan iemand gaat slapen en je droom het angstzweet je uitbreekt om die persoon. Was het zoiets? In elk geval zegt zij: ‘Pontius, die Jezus is een rechtvaardige! Houd je handen van Hem af, doe geen stomme dingen.’ Onwillekeurig denk je: dat is heel sympathiek. Dat is waar. Maar meer doet zij niet. En zo wordt Jezus toch veroordeeld door haar eigen Pontius, die – afgeleid door haar briefje – even later geen kant meer op kan.
Het lijden van bepaalde mensen kan als een nachtmerrie je bezighouden. Met Jezus’ lijden is het niet anders. Gelukkig lijdt Jezus niet alleen om ons en door ons. Hij lijdt vooral voor ons. Met dat evangelie is het elke morgen goed wakker en opstaan.

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 17 April, Mattheüs 27; 3-10; Judas, waarom?

Met Judas is het heel anders. Ook Judas krijgt ineens zo’n afschuwelijk verhelderend moment. Hij wilde de dood van Jezus helemaal niet. Als hij hoort dat het die kant op gaat, krijgt hij diepe berouw. De dertig zilverstukken branden in zijn zak. ‘Ik heb een zonde begaan’, zegt hij tegen de hogepriesters en oudsten in de tempel, ‘door onschuldig bloed te verraden!’ Woorden die klinken als ene bittere schreeuw. Als het snikken van Petrus. Maar zij zeggen: ‘Wat gaat dat ons aan? Zie dat zelf maar op te lossen! Dat is jouw probleem!’ En dan gooit Judas het geld de tempel in, gaat weg en hangt zich op! Een daad waarover in de Bijbel altijd met huiver en afschuw gesproken wordt.
Judas moet nog meer dan Petrus gevoeld hebben: dit komt nooit meer goed! Zulke mensen gaan door een hel. Nee, niet naar de hel. Waar zit het verschil met Petrus?
Misschien in dat huilen van Petrus. Dat hoor je Judas niet doen. Mogelijk was hij ook een ander type. Rechtlijnig en hard voor zichzelf. Wat mensen dan doormaken is in woorden niet te vatten. Had niemand het kunnen voorkomen? Professor Klaas Schilder zei eens: ‘Vergeet niet dat die man ’s morgens nog in de kerk was!’ Om Judas was in de tempel geen enkele pastorale zorg. Als niemand een hand uitsteekt, slaan mensen de hand aan zichzelf.

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 16 April, Lucas 22: 31-34 en Mattheüs 26:55; Bitter huilen.

Wij kijken eerst naar Petrus. Hij verloochent Jezus drie keer, maar dan kraait de haan, en Petrus sluipt weg naar buiten. Je hoort hem niemand de schuld geven. Je hoort hem alleen maar bitter huilen.
Het woordje ‘bitter’ heeft altijd iets wanhopigs. Het is geen gewone huilbui waarvan je opknapt. Eerder een wanhopig gebrul. ‘Bitter’ drukt in de Bijbel meestal iets uit waar geen hoop voor is. ‘Hoor mij, Heer, wil antwoord zenden, / zie mijn bittere ellende!’ Dan begrijp je er echt helemaal niets meer van. ‘Dominee, het is zo bitter, het ging juist zo goed met hem, en nu is het helemaal mis. ‘Zo ongeveer. En nog bitterder is het als je zelf ergens schuldig aan bent.
Petrus was geen zwakkeling. Hij overschatte zichzelf. Hij had een missie en die zou hij doen en die kon hij aan. Maar ineens kraait er een haan. En dan herinnert Petrus zich wat Jezus hem had gezegd. Zo’n moment van verheldering heeft iets verbijsterends. Automatisch loop je weg! Ineens sta je buiten. Alleen met je tranen. Overal buiten. Buiten God, buiten Jezus, je hebt geen heil bij God.
Een paar dagen zie je Petrus nergens meer. Je houdt je hart vast. Als die zich maar niets aandoet. Gelukkig, zo weten we, loopt het met Petrus toch goed af. Met Pasen is hij er nog en Jezus vraagt heel bijzonder naar hem.