Berichten van HENK560

HENK560 · Berichten: 2

1. Vergeven
“Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen”. Lucas 23:34

Hoe kon Hij bij zijn onbeschrijfelijke lijden,
het kwaad dat Hem was aangedaan,
de leugens en alles wat zij zeiden,
de pijn die Hij moest ondergaan,
ook nog voor hen hebben gebeden,
omdat zij niet wisten wat zij deden?
Hij koos er voor om niet te klagen,
maar om te vergeven en te dragen.

2. Beloven
“Ik verzeker je: nog vandaag zul je met mij in het paradijs zijn”. Lucas 23:43

Hoe kon Hij bij zijn onbeschrijfelijke lijden,
het kwaad dat Hem was aangedaan,
de leugens en alles wat zij zeiden,
de pijn die Hij moest ondergaan,
ook nog die moordenaar gedenken
om aan hem een plaats te schenken?
Hij koos er voor om geen hoop te doven,
maar om te vergeven en te beloven.

3. Vertroosten
“Dat is uw Zoon. Dat is je moeder”. Johannes 19:26-27

Hoe kon Hij bij zijn onbeschrijfelijke lijden,
het kwaad dat Hem was aangedaan,
de leugens en alles wat zij zeiden,
de pijn die Hij moest ondergaan,
ook nog zorgen voor zijn moeder,
en zijn vriend benoemen als haar hoeder?
Hij koos er voor om niet te klagen,
maar om te troosten en te dragen.

4. Verlaten
“Mijn God, Mijn God, waarom hebt U mij verlaten?”. Mattheus 27:46, Marcus 15:33

Hoe diep was zijn onbeschrijfelijke lijden,
toen Hij tussen aard en hemel hing.
In het donkerste van alle tijden,
was Hij het die Gods toorn opving.
Mijn God, mijn God, waarom, zo schreeuwde Hij,
waarom hebt U mij verlaten, waarom mij?
Hij koos er voor, in onze plaats te lijden,
om onze zonden werd Hij van God gescheiden

5. Drinken
“Ik heb dorst”. Johannes 19:28

Hoe intens heeft Hij aan het kruis geleden,
toen Hij Gods toorn over zich kreeg.
Elke verdoving heeft hij gemeden,
Hij dronk de beker helemaal leeg.
De beker van het lijden heeft Hij getorst,
pas daarna zij Hij: ‘Ik heb dorst’.
Hij koos er voor om alles te dragen,
en pas op het eind om drinken te vragen.

6. Volbrengen
“Het is volbracht”. Johannes 19:30

Hoe groot is het geheimenis van zijn lijden
Hij bracht ons weer terug naar de Vader.
Door onze zonden waren wij van Hem gescheiden,
maar door Jezus’ offer kwamen wij weer nader.
Het voorhangsel scheurde: de weg is weer open.
Met volharding heeft Hij de wedloop gelopen.
Hij heeft het voor ons allen volbracht.
Dankzij zijn liefde en grote kracht.

7. Overgeven
“Vader, in Uw handen leg Ik mijn geest”. Lucas 23:46

Hoe groot was zijn mentale kracht,
toen Hij al onze zonden droeg.
Hij is geslagen, bespot en veracht,
en toch had Hij nog adem genoeg:
‘Vader, in Uw handen leg Ik mijn geest’, riep Hij luid,
en blies daarna zijn laatste adem uit.
Hij heeft op het eind zijn leven echt afgelegd
en daarmee voorgoed het pleit beslecht.

Hoe kan ik – met wel duizend zonden -
Hem eren voor wat Hij heeft gedaan?
Hij heeft gebloed uit duizend wonden,
met ogen vol liefde keek Hij mij aan!
Geen duizend psalmen zijn genoeg
voor de pijn die Hij eens droeg.

Ik kan daarom niet anders geven,
dan mijn eigen hart, mijn hele leven.

(c) 2008 H.J. van den Brink

HENK560 · Berichten: 2

Metamorfose

Ooit was er een rups zo groen als gras.
En niemand wist toen wie ze was.
Ze at en at en ging van blad tot blad.
Maar dat was ze al heel gauw zat.
Haar mogelijkheden hadden een grens.
Niets lukte, toen had ze nog maar één wens:

Ze sloot zich op in een groene cocon,
die ze zelf toen maar van ellende spon.
Ze schermde zich af, bleef onopgemerkt
door haar nare ervaringen gesterkt.
Maar ondanks haar geslotenheid,
groeide ze stil naar volwassenheid.

Ten slotte kwam er een vlinder uit de cocon
en droogde haar vleugels in de warme zon.
‘Ze is prachtig!’, zei men verwonderd.
Zij wordt door iedereen bewonderd
Nu vliegt ze vrij van bloem tot bloem.
Niemand denkt meer aan die rups van toen.

Ooit was er een mens zo groen als gras
en Iemand wist toen wie hij was.
Hij at van iets wat God verboden had
en verloor toen het leven dat hij bezat.
Hij overschreed de door God gestelde grens.
Toen had God nog maar één wens.

De mens te bevrijden uit zijn cocon
van zonde, het kwaad dat hij om zich spon.
God ging zijn gang, haast onopgemerkt.
Jezus droeg de straf en heeft het heil bewerkt.
En ondanks het tekort en alle gebrokenheid,
is er door geloof groei naar volkomenheid.

Eens komen wij veranderd uit onze cocon.
Dan krijgt het geloof vleugels, omdat Jezus overwon.
'Ze is prachtig', zegt men verwonderd,
de bruid van Christus wordt bewonderd.
Ze is rein, gekleed in smetteloos wit.
Dat is waar elke gelovige om bidt.

God weet wie je bent en wie je worden zal.
Hij weet waar je zit: op de berg of in een dal.
Kruip niet weg, ook al ben je soms bekaf.
Je zult lijken op Zijn Zoon, je bent nog lang niet af.
Hij vraagt slechts geduld, volharding en vertrouwen
totdat ons geloof verandert in aanschouwen.

(c) 2002 H.J. van den Brink