Dagelijkse bemoediging.

Berichten: 4992

Zaterdag 29 september, Psalm 113; Halleluja.

Deze psalm is de derde psalm in een reeks van psalmen die met de oproep halleluja beginnen. Loof de Heer, betekent dat Hebreeuwse woord. Waarom wordt dat woord eigenlijk niet consequent vertaald? Waarschijnlijk omdat het zo vrolijk klinkt in de oorspronkelijke taal. In elk geval is het halleluja in menig lied present als een blijmoedig refrein. Halleluja! Looft! En dan de Godsnaam er achteraan, althand de eerste lettergreep van de weergave die ons vertrouwd is: Jahwe. Hallelu-Ja! Looft de Eeuwige, de Levende, de Ene, de Ik-ben-die-Ik-ben!
Waarom zou je dat eigenlijk doen? Omdat Ik-ben-die-Ik-ben recht zal doen op aarde! Voorbeelden? De psalm geeft er een paar in het slot. De berooiden verheft Hij uit het stof. Hij geeft hun een ereplaats naast de notabelen. En de onvruchtbare vrouw, op wie in het oude oosten minachtend neergekeken werd, die kans liep uit het huis verstoten te worden, zij krijgt een plekje in huis – ja, zij wordt moeder van kinderen! Zó zal het eenmaal zijn, als het zo nú al niet is. Nu of later, heden of in het rijk dat komt, zo zal het zijn en niet anders. Zo droomt Israël. Zo gelooft Israël. God laat het er niet bij zitten. Hij zal nu of later orde op zaken stellen. Hij zal recht doen aan rechtelozen, uit de diepte ophalen wie weggetrapt en ondergeschoffeld is.
Hoe ik dat weten kan? Dat weet ik van Israëls profeten. Dat weet ik alleen al uit deze psalm. Maar bovendien weet ik dat dankzij die Ene, die uit de Wet en de Profeten leefde, die de Psalmen zong, ook toen Hij zelf vertrapt en in een graf ondergeschoffeld werd. God trok Hem op, deed Hem rijzen uit de dood vandaan en liet Hem zitten aan zijn rechterhand. Als dat nog niet voldoende garantie is…

Prijst, halleluja, prijst den Heer,
gij ’s Heren knechten, immermeer
moet ’s Heren naam gezegend wezen.
Van waar de zon in ’t Oosten straalt,
tot waar z’ in ’t Westen nederdaalt,
zij ’s Heren grote naam geprezen.

Berichten: 4992

Zondag 30 september, Psalm 114; Uit de harde steenrots.

Een echte exodus-psalm! Het gaat in dit lied over de uittocht, die oertocht uit een land van angst. Egypte dus. Maar tegelijkertijd komen hier al die andere landen en volken aan bod die angst aanjagen. Babel. De Filistijnen. Nazi-Duitsland. En omdat Israël in de bijbeltaal niet de beste, maar wel de eerste is, gaat het in deze psalm tussen de regels door ook over al die volken die, achter Israël aan, gemarteld worden, getreiterd worden, aangeklaagd, belaagd, opgejaagd. In dit lied gloort hoop! In dit lied wordt de uittocht bezongen, de bevrijding. Over de zee gaat het. En over de Jordaan. De Rode Zeen en de Jordaan bleven staan van schrik, vormden een muur, maakten een pad. Droogvoets konden de kinderen van Israël naar de overkant: de woestijn in en later, ook de woestijn weer uit. De zee vlucht. De Jordaan trekt zich terug. Het water – hier toonbeeld van vijandschap en tegenstand – gaat op de loop. En kijk, de bergen schrikken als rammen, de heuvels springen op als lammetjes! Voor wie? Voor de Eeuwige, die zijn volk thuisbrengt, naar huis geleidt. En zie, dan is er, in de woestijn, wéér water, maar water dat leven geeft en de dorst lessen kan. ‘Hij verandert de rots in een bron, hard gesteente in een stroom van water.’ Kom, neem en drink – met volle teugen!
Zou Jezus ook aan deze psalm hebben gedacht toen HI;j zei dat Hij het levende water is? Dat zou best eens kunnen. Hoe dan ook, Hij is het: midden in de woestijn die leven heet. Ik ben bevrijd uit een land vol angst. Onderweg wordt mijn dorst gelest door Hem, mijn Rots. En als ik eenmaal sta voor die dreigende doodsjordaan, houdt mijn hand het water tegen.

Beef dan, gij aarde Israëls Heer,
krimp voor zijn aanschijn en buig u terneer,
laat u door God bedwingen
die water wellen deed uit de woestijn
en uit de harde steenrots een fontein
van lafenis ontspringen.

Berichten: 4992

Maandag 1 oktober; Psalm 115: 1-8; Doof en blind.

Eén keer in mijn leven heb ik zo iemand ontmoet: doof en blind – en ook nog stom. Een zielig hoopje mens, zwaar gehandicapt. Zo iemand kan niets. Ja, een beetje bewegen, de handen uitstrekken, met vingers voelen en strelen, onophoudelijk strelen, in een wanhopige poging contact te maken. Maar het leidt tot niets, het blijft zoeken en tasten, raden en gissen naar betekenis.
Nog erger is het gesteld met goden. Blind zijn ze. En doof. Ze hebben wel ogen, maar ze kunnen er niet mee kijken. Ze hebben wel oren, maar ze horen niets. Ze hebben handen, maar ermee strelen kunnen ze niet eens, die stomme godsbeelden. Ze lijken heel wat te zijn, maar ze zijn in feite niets, helemaal niets. Al die machten en krachten die wij in het leven riepen, onze weelde, onze wapens, onze steden, onze status, al die speeltjes van een elektronisch geregeerde nepcultuur, heel die glitterwereld vol robots en computers – er behoeft maar één dingetje verkeerd te gaan en de hele boel blijkt in feite te zijn: doof en blind en stom.
Hoe anders is de Eeuwige! Onze God is in de hemel. Dat wil zeggen, niet te bereiken met aards geschut. Die goden, die kunnen niets. Maar onze God doet precies wat Hij wil. Hij ziet alles, Hij hoort ons, Hij spreekt en het is er, Hij wenkt en het staat er. En daarom is het niet gepast dat wij de eer ontvangen die Hem toekomt. Soli Deo gloria, aan Hem alleen de eer!

Wie in die goden zijn behagen vindt
en wie ze maakt, wordt even doof en blindt
als deze dode dingen.
Maar wij, wij hebben onze God die leeft,
Die spreekt en hoort en die het leven geeft
aan alle stervelingen.

Berichten: 4992

Dinsdag 2 oktober; Psalm 115: 9-18; Leven in het licht.

In deze psalm zit God nog helemaal alleen in zijn hoge hemel. Nu ja, de engelen zijn bij Hem, dat is waar. Maar verder is het er maar een kale boel, een lege ruimte. Waar zijn zij die in het geloof ontslapen zijn, de heiligen van toen? Die zijn dood. Die liggen in hun graf. Zij zijn afgedaald in de stilte. Die doden houden hun mond. Ze hebben niets meer te zeggen. Aldus het slot van de psalm. Daarom is het aan ons, levenden, de Eeuwige te prijzen. Laten wij Hem zegenen, zolang er daglicht is! De goden en de doden zwijgen als het graf – maar wij zeggen: halleluja!
Moet ik nu vervolgens zeggen dat wij, mensen van het Nieuwe Testament, wijzer zijn? Dat wij sinds Pasen geloven dat de dood wel dood is, maar dat de doden leven in de Heer? Moet ik nu vertellen dat deze psalm nog een primitieve overtuiging vertolkt, en dat wij, christenen, meer en beter weten? Ik laat het wel uit mijn hoofd. Wie ben ik om een helder zicht te hebben op de grote vragen van leven en dood? Ik weet alleen dat alle apostelen ons in het spoor van de Messias een hemel laten zien die vol is van Gods glorie. En aan die lofprijzing van de Eeuwige doen niet alleen de engelen mee, maar ook al Gods kinderen die ogenschijnlijk in de stilte zijn afgedaald. Nee, hier op aarde loven zij God niet meer. We moeten hun stemmen missen. Maar ginds, in die hemel van de Allerhoogste, daar zegenen ook zij, met ons hier op aarde, de glorie van God. En daarom zeggen we vandaag de psalmtekst na en zingen wij, wellicht anders bedoeld dan de dichter wilde: Wij, wij allen, wij zegenen de Heer, van nu tot in eeuwigheid.

De doden geven van Gods roem geen blijk.
Zij kunnen Hem niet prijzen, die in ’t rijk
der stilte nederzinken.
Maar onder ons die leven in het licht
zal blijde lofzang voor zijn aangezicht
nu en altoos weerklinken.

Berichten: 4992

Woensdag 3 oktober, Psalm 116: 1-6; God heb ik lief.

Geen wonder: de dichter van deze psalm kan God bij wijze van spreken wel om de hals vallen. Hij was ziek, doodziek. Hij was de dood nabij. Helse angsten sprongen hem op de nek, benauwdheid greep hem naar de keel. Hij schreeuwde het uit – en warempel, God hoorde! En nu loopt hij over van dankbaarheid. Hoe zal hij de Eeuwige vergelden? Eén al liefde voor God is hij. Leve de Almachtige!
Ik vraag me af: kun je van God ook zoveel houden als je gebed niet wordt verhoord? Want, laten we eerlijk zijn, het vergaat ons lang niet altijd als de dichter van deze psalm. Soms roep je je longen uit je lijf, maar een antwoord komt er niet, laat staan genezing, bevrijding. Het is alsof je alleen gelaten wordt, alsof je gewoonweg niet bestaat voor de Allerhoogste. Dan praat je wel anders! Dan heb je geen behoefte aan een stralend halleluja. Dan is soms de neiging tot vloeken sterker dan de lust tot zingen.
Toch denk ik dat het kan. Ik weet het zeker. Ik heb het meegemaakt, in mijn eigen leven en in dat van anderen: dat je ogenschijnlijk helemaal geen reden hebt tot een loflied en eerder God zou kunnen haten dan liefhebben – en toch, wonder boven wonder, is daar soms zomaar een danklied, een lofprijzing. Hoe kan dat toch? Je zit in de grootst mogelijke misère, je weet niet waar je het zoeken moet, en toch klimt in je ziel een lied voor God omhoog. Waarin zou het geheim zich schuilhouden? Ik denk dat ik het weet: in de naam van de Eeuwige. Goedbeschouwd staat er helemaal niet ‘God heb ik lief.’ Er staat: Ik heb lief ‘Ik ben die Ik ben.’ Ik houd van Hem die bij mij is, altijd. Hij is niet zomaar een God, laat staan een hocus-pocus God. Hij is de Altijd Andere, de God die is altijd zoals Hij is. Te weten dat Hij, de Onbenoembare, met mij meegaat, dat is volstrekt voldoende.

God heb ik lief, want die getrouwe Heer
nam, toen ik riep, met toegenegen oren
mijn woorden aan. Hij zal mij blijven horen
en levenslang ben ik niet eenzaam meer.

Berichten: 4992

Donderdag 4 Oktober, Psalm 116: 7-11; Geen steen die stoot.

Wie ooit klauterde over de heuvels van het nabije oosten, weet wat ‘stenen des aanstoots’ zijn. Zelfs op begaanbare wegen is het oppassen geblazen. Voor je het weet struikel je over een rotsblok. Het beloofde land lijkt met stenen bezááid.
Soms lijkt heel ons aards bestaan op een stoffige landweg vol grijze struikelblokken, een rotsachtige berghelling waartegen je onmogelijk op kunt klauteren. Het ene moment heb je het gevoel dat je vaste grond onder de voeten hebt, maar het volgende moment glijdt de bodem pardoes onder je weg en heb je niets anders in je vingers dan gruis en kiezelsteen. Het huilen staat je nader dan het lachen. De dood grijnst je aan. De eenzaamheid is als de nacht om je heen. Nergens nog een lichtpuntje, nergens een houvast – je kunt geen kant meer op.
Maar dan: een onverklaarbare kracht, een stem in je ziel, een hand die je draagt – God, de Eeuwige, de Onnoembare. Je weet het, je voelt het, je gelóóft het: er is er Eén die in mijn eenzaamheid bij me is, mijn tranen droogt, mij weer op de been brengt en mij voor de dood behoedt.
In zulke momenten kun je maar één ding doen: zingen – de God die je redde loven en prijzen. Zijn liefde is als licht om je heen. Het leven lacht je weer toe. En al is de hele wereld bezaaid met de meest verschrikkelijke struikelblokken, dankzij de liefde van deze God is er geen steen meer die je vallen doet.

O God, mijn God, die van de dood mij redt,
mijn tranen afwist! Voor het oog des Heren
mag ik weer vrij in ’s levens land verkeren,
geen steen die stoot waar ik mijn voeten zet.

Berichten: 4992

Vrijdag 5 Oktober, Psalm 116: 12-19; De beker van bevrijding.

Dat je bij deze psalmtekst direct aan het avondmaal moet denken, is niet zo vreemd. Ons avondmaal danken we aan het Joodse Pascha. Uitgerekend bij de paasmaaltijd wordt de beker van de bevrijding geheven! Wie het feest van de exodus, het feest van de uittocht viert, is een blijmoedig mens. Je gedenkt, elk jaar weer, dat de Eeuwige zijn volk heeft uitgeleid uit een land van angst en verdrukking. En daar moet op gedronken worden! De wijn fonkelt in de beker. Etend en drinkend, zingend en klinkend proeft Israël de goedheid van God.
Het avondmaal in de christelijke kerk mag zich dan vooral richten op het Lam Gods, Christus Jezus, in wezen vieren wij aan de maaltijd des Heren dezelfde goedheid van de Eeuwige. Niet voor niets noemt de apostel die maaltijd ‘eucharistie’. Dankzegging, betekent dat. We komen niet naar de tafel om daarmee te demonstreren dat wij van die keurige christenen zijn. Integendeel! Wij verschijnen als bedelaars voor Gods aangezicht. We heffen ons handje op, om van genade te leven. Maar niet alleen ons handje heffen we op, ook de beker! Dat doen we om God te prijzen vanwege zijn onvoorspelbaar grote goedheid. Wij heffen de beker die gevuld is met wijn, het symbool van Christus’ bloed. Ja, het kostte Hem zijn leven. Zijn liefde voor ons werd zijn dood. Mij dunkt: reden genoeg om Hem openlijk te danken, daar waar zijn gemeente samengekomen is…

Hoe zal ik naar geloften, toen gedaan,
nu danken voor de redding van mijn leven?
Ik heb de kelk van ’s Heren heil geheven
en noem voor heel het volk zijn grote naam.

Berichten: 4992

Zaterdag 6 Oktober, Psalm 117; Groot en wijd.

De hooipsalm! Zo werd deze psalm genoemd, in de voornamelijk agrarische samenleving die Nederland ooit was. Psalm 117 las je in de zomer, als je van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat doende was op de akkers, tussen het koren. In de tijd van de oogst had je handen vol aan het goud dat uit de grond was gegroeid. Dan las je aan tafel het kortste kapittel dat je vinden kon: psalm 117. Twee verzen, langer is het niet. En direct na het halleluja: de klompen weer aan…
Wat wordt in deze psalm zo kort gezegd? Dat alle volken de liefde en trouw van de Eeuwige dienen te loven! De Verenigde Naties worden opgeroepen mee te doen in een wereldwijde, internationale lofprijzing. Ja maar, niet al die volken hebben toch dezelfde God, die van Israël, die van de kerk? Jawel, die hebben ze wél. Dat niet alle volken dat beseffen is een tweede, maar het ís wel zo. Althans, dat geloven we: dat er maar één God is, de Eeuwige, de Ene, wiens naam zo duister is als een mysterie en zo stralend als de dag. Ik zal bij je zijn, Ik zal je dragen! Van die liefdevolle draagkracht, van die overstelpende trouw hebben de naties geen notie. Geen mens kan doorgronden hoe groot en hoe wijd de genegenheid van deze Ene is. Mist en nevel verhinderen ons menigmaal de grootheid van deze God te zien is. Alles ontregelende rampen leiden tot chaos. Hartverscheurende taferelen bij schermutselingen en terreuracties doen ons vermoeden dat ook de vriendschap van de Eeuwige aan flarden is gescheurd. Maar niets is minder waar. Blijf het geloven, houd de lofzang gaande: als alle kruitdampen zijn opgetrokken, zul je de oogst te velde zien staan, een wereldakker vol gouden aren, mensen, groot en klein, een oogst die niemand tellen kan.

Looft, alle volken, looft den Heer,
roemt, alle naties, roemt zijn eer.
Want over ons is groot en wijd
zijn gunst en goedertierenheid
voor eeuwig blijft zijn trouw bestaan.
Heft met ons Halleluja aan!

Berichten: 4992

Zondag 7 Oktober. Psalm 118: 1-4; Niet vrezen.

Het is in deze psalm weer eens het oud liedje. Gelukkig maar! Opnieuw wordt de Eeuwige geprezen. Om zijn trouw. De psalm begint én eindigt ermee: ‘Eeuwig duurt zijn trouw.’ Dat is nogal wat: eeuwig. Of het een goede vertaling is, valt te bezien. ‘Eeuwig’- naar ons besef wil dat zoiets zeggen als ‘er komt geen eind aan’. Naar Hebreeuws besef is het veel meer zoiets als ‘van geslacht tot geslacht’. Gods trouw verduurt alle eeuwen, de kanteling van alle tijdsgewrichten en tijdperken. Maar vooruit, een beetje kort door de taalbocht: er komt geen eind aan.
Goedbeschouwd gaat de psalm over de uittocht. Alweer. Die uittocht is in de beleving van Israël een oerervaring. Die exodus was er niet eens en nooit meer, nee, die uittocht was en is er altijd weer. Elke nieuwe eeuw kent een eigen exodus, een nieuwe vorm van oerbevrijding, geboorte uit de moederschoot, een uitweg door een donkeren tunnel van nood en dood. Dat alles wordt in dit lied herdacht, in gedachtenis genomen door de ‘ikfiguur’ van de psalm. Die ‘ik’ is Israël. ‘Ik werd benauwd aan alle zijden.’ Maar tegelijkertijd is die ‘ik’ de enkeling. Ook ik ben het. En u bent het. Dit lied is een lied van ieder die klem zit. Klem zat. Want uit de omklemming is Israël gered. Door wie? Door Hem die de Nabije heet en ook metterdaad nabij is. Redder is zijn naam. Met hem behoef je voor geen sterveling bang te zijn. Hij zorgt voor ruimte, zodat je weer kunt ademen. En zal dankzij Joshua, zijn Zoon Jezus, wiens naam Ruimtemaker betekent, geloven wij dat die ruimte er óók zal zijn als onze weg eenmaal leidt door de tunnel van de dood.

Ik werd benauwd van alle zijden
en riep den Heer ootmoedig aan.
De Heer verhoorde en bevrijdde,
Hij deed mij in de ruimte staan.
De Heer is met mij, ‘k zal niet vrezen.
Geen sterveling verschrikt mij meer.
De Heer wil mij tot helper wezen;
ik zie op al mijn haters neer.

Berichten: 4992

Maandag 8 Oktober; Psalm 118: 8-14; Beter bij de Heer.

Mannen met macht… Laat me niet lachen! Mannen kunnen hooguit dénken dat ze macht hebben. Mannen hebben geen macht. De grootste macho’s houden zichzelf compleet voor de gek. De Farao’s, de Nebukadnezars, de Nero’s de Napoleons, de Hitlers, de Sadams, de Bin Ladens, ze mogen dan denken dat ze machtig zijn, maar ze maken een grote denkfout. Ze verbinden macht aan kracht. Aan fysieke kracht. Aan gevechtskracht: glimmende speren, flikkerende zwaarden, supersonische straaljagers, bommen, granaten, angstaanjagende terreur. Ze vergissen zich! Wat is er over van al hun machtige koninkrijken? Mannen met macht zijn vlinders van één nacht. Hun biografie kun je op een vloeipapiertje schrijven: opgaan, blinken en verzinken. Zó zijn ze er, met hun duizenden toeters en bellen, hun uniformen, controleposten, vaandels en vlaggen, en zó zijn ze ook weer verdwenen, weggevaagd uit de wereldgeschiedenis.
U zegt: alles goed en wel, maar je zult er toch maar slachtoffer van zijn, aan den lijve ervaren hoe die mannen met macht je het leven zuur maken… De psalm kan erover meepraten. Maar de psalm praat niet alleen méé, de psalm spreekt ook tégen. Niet doen!, is het advies. Wij maken ze alleen maar machtig, met onze bewondering, met onze instemming. Vertrouw toch al hun verkiezingsbeloften niet. Je kunt beter op de Eeuwige vertrouwen. Zijn beloften zijn niet loos. En wat Hij geeft, kunnen machten noch krachten je schenken.

’t Is beter bij den Heer te schuilen
dan dat men bouwt op man en macht.
’t Is beter bij den Heer te schuilen
dan dat men hulp van vorsten wacht.
Toen ik mij wenden kon nog keren,
omsloten door den volken ring,
doorbrak ik in de naam des Heren
de knellende omsingeling.

Berichten: 1156

ha ha, gaaf Mario, zo kunnen wij hier gewoon doorlezen Lachende smiley

fijne vakantie en bedankt voor alle moeite om het hier neer te schrijven weer.

Berichten: 5407

JANS221 schreef:

Vandaag ook heel de dag aan het schoonmaken geweest. (er was wat achterstallig onderhoud)
Zaterdag doe ik mee met de open huizen dag. Gelukkig had ik vandaag wel de hulp van echte mannen...... o.a. Beethoven en Bach hebben gezorgd voor de (muzikale) ondersteuning, waar was ik zonder hen geweest.......

(waarschijnlijk nog op zolder bezig)

Ik moet eerlijk zeggen dat ik Bach en Beethoven iets vind voor de rust en een glaasje wijn....
Als je je huis poetst is het heerlijk om even mee te zingen met Andre Hazes oof Gers Pardoel.......poetst zo lekker......

Berichten: 1621

WILLEMIJN232 schreef:

Ik moet eerlijk zeggen dat ik Bach en Beethoven iets vind voor de rust en een glaasje wijn....
Als je je huis poetst is het heerlijk om even mee te zingen met Andre Hazes oof Gers Pardoel.......poetst zo lekker......

Andre Hazes??? wie is dat??

En jij weet niet hoeveel rust ik genomen heb (en hoeveel glaasjes wijn)

Berichten: 5407

JANS221 schreef:

Andre Hazes??? wie is dat??

cultuurbarbaar....... Knipoog smiley

Berichten: 3295

ZWAAN995 schreef:

Lees Boek Openbaring het staat geschreven wat er gaat gebeuren in deze toekomst. Als vele schriften ook daar waarschuwt Here God voor.

De duvel wil alleen zoete broodjes gif plaatsen na de mond en oren der mensen in wat men alleen wil zien en lezen.

Christus staat bij mij op nummer 1.
Op 12 jaar mijn hartje aan Here Jezus gegeven.
Dagelijks mijn kruis opgenomen hoe zwaar het kruis is
Met Hem sta ik sterker en vermag boven alle dingen.

<><

Zwaan

Als jij voordat je Openbaringen leest, eerst Genesis leest, zul je zien dat dit van alle tijden is.
Het volk Israel doodde niet alleen hele volkeren, inclusief kinderen, maar ook het vee.
En de verkrachte vrouwen werden gewoon na de (mis)daad achter het fornuis gezwiept bij de nieuwe eigenaar, euh.. echtgenoot.

Dus eindtijd? nah... geleuf ik niet Zwaantje Lachende smiley

Berichten: 3295

Je wor bedankt Zwaan, leuke kleurplaatjes, ben al n half uur bezig de resten viltstift van mn beeldscherm te boenen Boze smiley

Berichten: 3295

ERIKA129 schreef:

Denk goed om even prikbord bericht te maken Mareliza dat werkt vaak goed Knipoog smiley

gewoon je bijdrage 2x plaatsen, werkt ook goed Erika Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

Berichten: 4097

JANS221 schreef:

Andre Hazes??? wie is dat?? En jij weet niet hoeveel rust ik genomen heb (en hoeveel glaasjes wijn)

Jans toch... en het is zo gevoelig Huilende smiley, smiley in tranen

, tranen van gevoel biggelen langs je smoel. Even voor jou speciaal een klassieker:

http://www.youtube.com/watch?v=MAqPoXxratk&feature=share&list=PL1FC448C32F7F635A

Berichten: 3295

ZEELAND736 schreef:

Thomas...ver taal het even...want ik maak er echt NIETS van....

das geen taal, das n spraakgebrek Knipoog smiley

(net als zeeuws trouwes)

Berichten: 4097

javascript:emoticon(' Coole smiley met zonnebril

')

PETRA944 schreef:

ook je stuk over de eindtijd van de vermening met demonen tussen de mensen klopt niet naar mijn inziens, ze waren reuzen door de vermening, maar geen half mens, half beesten. tenminste zo heb ik die stukken uit de bijbel begrepen.

Ieuw... waar ze zin in hadden ...

Berichten: 1621

JOL252 schreef:

Jans toch... en het is zo gevoelig Huilende smiley, smiley in tranen

, tranen van gevoel biggelen langs je smoel. Even voor jou speciaal een klassieker:

http://www.youtube.com/watch?v=MAqPoXxratk&feature=share&list=PL1FC448C32F7F635A

zelfs na al die glaasjes wijn, kan ik het nog niet meezingen.....En als ik op mijn profiel schrijf dat ik van klassiek hou, bedoel ik niet deze ``klassieker``.
(is jouw huis al schoon, Jol?)

Berichten: 4097

JANS221 schreef:

zelfs na al die glaasjes wijn, kan ik het nog niet meezingen.....En als ik op mijn profiel schrijf dat ik van klassiek hou, bedoel ik niet deze ``klassieker``.
(is jouw huis al schoon, Jol?)

Moggels ga ik poetsen... en voor wat/wie Boze smiley

Straks maar een wijntje om te proosten met mezelf op de goede afloop zaterdag. Dat er maar velen mogen komen.. en 1 bieder achterblijven. Amen.

Berichten: 5407

Gewoon mooi, de Montiverdi vespers......

http://youtu.be/0z-hq8l2LM8

Berichten: 5407

JOL252 schreef:

Moggels ga ik poetsen... en voor wat/wie Boze smiley

Straks maar een wijntje om te proosten met mezelf op de goede afloop zaterdag. Dat er maar velen mogen komen.. en 1 bieder achterblijven. Amen.

http://youtu.be/pjF0-9K2UEI Deze is ook zo lekker fout...... Clown smiley

En dat pak...... Verraste, verbaasde smiley

Berichten: 4863

PIETER649 schreef:

das geen taal, das n spraakgebrek Knipoog smiley

(net als zeeuws trouwes)

Ik had het helemaal niet over EEN taal....ik vroeg om een VERtaling...

Duits is wel wat zeker???
Das nog erger dan een spraakgebrek!!!

Knipoog smiley

Berichten: 4097

WILLEMIJN232 schreef:

http://youtu.be/pjF0-9K2UEI Deze is ook zo lekker fout...... Clown smiley

En dat pak...... Verraste, verbaasde smiley

Nou vooruit, nog eentje om het af te leren...

http://youtu.be/zJDyEWAebgM

Engeltje smiley

Berichten: 1621

WILLEMIJN232 schreef:

http://youtu.be/pjF0-9K2UEI Deze is ook zo lekker fout...... Clown smiley

En dat pak...... Verraste, verbaasde smiley

Willemijn, ik heb de ``deze-reactie-is-niet-okee-knop`` ingedrukt.

Berichten: 4047

PIETER649 schreef:

Je wor bedankt Zwaan, leuke kleurplaatjes, ben al n half uur bezig de resten viltstift van mn beeldscherm te boenen Boze smiley

je moet ook niet met viltstift op je beeldschermt tekenen, pieter; daar heb je nu kleurboekjes voor!! hoe VAAAAAAK moet ik je dat nou nog zeggen! Knipoog smiley

Berichten: 5407

JANS221 schreef:

Willemijn, ik heb de ``deze-reactie-is-niet-okee-knop`` ingedrukt.

Ik stop acuut Jans...... Boze smiley

Berichten: 4097

WILLEMIJN232 schreef:

Ik stop acuut Jans...... Boze smiley

Het werd net leuk. Wilde net beginnen aan de zangeres zonder naam, weet ook niet hoe ik daarbij kom.