Soms

Berichten: 4992

Soms verlang ik ernaar om weer lekker eenvoudig te geloven zoals ik vroeger deed, toen alles nog zwart/wit was voor me. De voorganger was gezegend met een speciaal communicatielijntje naar God. De mensen binnen de kerkmuren waren 'de kerk' en daarbuiten was 'de wereld'. De kerk was goed en de wereld fout, slecht verdorven en verdwaald en er altijd op uit om de kerk te verleiden en tegen te werken. Hun harten waren leeg en ze werden allen verteerd door een leegte en een zoekend verlangen naar een ontmoeting met hun schepper. Het enige wat wij hoefden te doen was naar ze toegaan en vertellen hoe het allemaal in elkaar zit.
Inmiddels heb ik ontdekt dat mijn wereld niet meer zo zwart/wit is. De mensen van binnen de kerkmuren zijn net zo slecht als die daarbuiten. Leugens, bedrog, hebzucht, misbruik, tienerzwangerschappen. Ik heb inmiddels alles wel voorbij zien komen binnen de kerkmuren. En over de mensen buiten de kerkmuren heb ik ontdekt dat lang niet iedereen een leugenachtige, onbetrouwbare, antichristelijke, lege ziel is met een aangeboren honger naar God. Er zijn tal van mensen die er een hoge moraal op na houden. Die voor elkaar zorgen, elkaar helpen en te eten geven.
Als die simpele zwart/wit wereld van vroeger schijn gebleken is, hoe zit dat dan met het bestaan van God? Was die niet juist zichtbaar voor de wereld door Zijn kinderen heen?
Waarom geloof ik nog eigenlijk? Vraag ik mijzelf wel eens af. Verstandelijk gezien is er eigenlijk helemaal geen reden voor. Ik kan het bestaan van God niet beredeneren. Niemand trouwens, want de filosofie is hier nog steeds niet over uit. Er zijn net zoveel of weinig redenen om niet in God te geloven als om wel te geloven.
De psychologie zegt me dat ik geloof vanwege de invloed van mijn leefomgeving tijdens mijn opgroeien. De biologie vertelt me dat er een paar extra actieve verbindingen zitten ergens in mijn hoofd. En wat denk ik zelf? Ik kan eigenlijk alleen maar zeggen: ik geloof. Al begrijp ik niet precies waarom.

Berichten: 2167

Soms....... zou je idd willen dat je een kind was. Een kind die het gewoon aanneemt zoals het is. Die nog geen complexe vragen stelt, die Vader gelooft op Zijn woord.

Zouden we daarom juist als kinderen moeten worden, willen we het Koninkrijk binnen mogen gaan?

Berichten: 78

MARIO216 schreef:

Soms verlang ik ernaar om weer lekker eenvoudig te geloven zoals ik vroeger deed, toen alles nog zwart/wit was voor me. De voorganger was gezegend met een speciaal communicatielijntje naar God. De mensen binnen de kerkmuren waren 'de kerk' en daarbuiten was 'de wereld'. De kerk was goed en de wereld fout, slecht verdorven en verdwaald en er altijd op uit om de kerk te verleiden en tegen te werken. Hun harten waren leeg en ze werden allen verteerd door een leegte en een zoekend verlangen naar een ontmoeting met hun schepper. Het enige wat wij hoefden te doen was naar ze toegaan en vertellen hoe het allemaal in elkaar zit.
Inmiddels heb ik ontdekt dat mijn wereld niet meer zo zwart/wit is. De mensen van binnen de kerkmuren zijn net zo slecht als die daarbuiten. Leugens, bedrog, hebzucht, misbruik, tienerzwangerschappen. Ik heb inmiddels alles wel voorbij zien komen binnen de kerkmuren. En over de mensen buiten de kerkmuren heb ik ontdekt dat lang niet iedereen een leugenachtige, onbetrouwbare, antichristelijke, lege ziel is met een aangeboren honger naar God. Er zijn tal van mensen die er een hoge moraal op na houden. Die voor elkaar zorgen, elkaar helpen en te eten geven.
Als die simpele zwart/wit wereld van vroeger schijn gebleken is, hoe zit dat dan met het bestaan van God? Was die niet juist zichtbaar voor de wereld door Zijn kinderen heen?
Waarom geloof ik nog eigenlijk? Vraag ik mijzelf wel eens af. Verstandelijk gezien is er eigenlijk helemaal geen reden voor. Ik kan het bestaan van God niet beredeneren. Niemand trouwens, want de filosofie is hier nog steeds niet over uit. Er zijn net zoveel of weinig redenen om niet in God te geloven als om wel te geloven.
De psychologie zegt me dat ik geloof vanwege de invloed van mijn leefomgeving tijdens mijn opgroeien. De biologie vertelt me dat er een paar extra actieve verbindingen zitten ergens in mijn hoofd. En wat denk ik zelf? Ik kan eigenlijk alleen maar zeggen: ik geloof. Al begrijp ik niet precies waarom.

'k Hoorde laatst een lied dat ging ongeveer zo.....'k weet niet precies meer hoe het lied was, maar deze zin zal ik niet gauw vergeten.......
God hoor mijn gebed, in tijden als het minder of niet goed gaat,
laat me dan voelen, laat me merken dat U werkelijk bestaat.

Blijf geloven in onze God...Je zal nooit bedrogen uitkomen.
Bid als je twijfelt of God je ongelovigheid te hulp komt.
Dit is niet persoonlijk bedoeld, maar in het algemeen.

Berichten: 4097

LIEKE000 schreef:

'k Hoorde laatst een lied dat ging ongeveer zo.....'k weet niet precies meer hoe het lied was, maar deze zin zal ik niet gauw vergeten.......
God hoor mijn gebed, in tijden als het minder of niet goed gaat,
laat me dan voelen, laat me merken dat U werkelijk bestaat.

Blijf geloven in onze God...Je zal nooit bedrogen uitkomen.
Bid als je twijfelt of God je ongelovigheid te hulp komt.
Dit is niet persoonlijk bedoeld, maar in het algemeen.

Bedoel je deze?
http://www.youtube.com/watch?v=a28PKiZ_WbU

Berichten: 4863

Als Lieke dat lied bedoeld....zo mooi...

Op het meest diepe moment in mijn leven...zat ik samen met een vriendin...en we luisterde huilend naar dit lied...

Tot op de dag van vandaag...luister ik het nog heel vaak...
Wat een bemoediging gaat er vanuit...en wat geeft het troost....

Zoals het ook WAARHEID is....en kracht moed en rust geeft om verder te gaan!!!

Berichten: 7083

MARIO216 schreef:

Soms verlang ik ernaar om weer lekker eenvoudig te geloven zoals ik vroeger deed, toen alles nog zwart/wit was voor me. De voorganger was gezegend met een speciaal communicatielijntje naar God. De mensen binnen de kerkmuren waren 'de kerk' en daarbuiten was 'de wereld'. De kerk was goed en de wereld fout, slecht verdorven en verdwaald en er altijd op uit om de kerk te verleiden en tegen te werken. Hun harten waren leeg en ze werden allen verteerd door een leegte en een zoekend verlangen naar een ontmoeting met hun schepper. Het enige wat wij hoefden te doen was naar ze toegaan en vertellen hoe het allemaal in elkaar zit.
Inmiddels heb ik ontdekt dat mijn wereld niet meer zo zwart/wit is. De mensen van binnen de kerkmuren zijn net zo slecht als die daarbuiten. Leugens, bedrog, hebzucht, misbruik, tienerzwangerschappen. Ik heb inmiddels alles wel voorbij zien komen binnen de kerkmuren. En over de mensen buiten de kerkmuren heb ik ontdekt dat lang niet iedereen een leugenachtige, onbetrouwbare, antichristelijke, lege ziel is met een aangeboren honger naar God. Er zijn tal van mensen die er een hoge moraal op na houden. Die voor elkaar zorgen, elkaar helpen en te eten geven.
Als die simpele zwart/wit wereld van vroeger schijn gebleken is, hoe zit dat dan met het bestaan van God? Was die niet juist zichtbaar voor de wereld door Zijn kinderen heen?
Waarom geloof ik nog eigenlijk? Vraag ik mijzelf wel eens af. Verstandelijk gezien is er eigenlijk helemaal geen reden voor. Ik kan het bestaan van God niet beredeneren. Niemand trouwens, want de filosofie is hier nog steeds niet over uit. Er zijn net zoveel of weinig redenen om niet in God te geloven als om wel te geloven.
De psychologie zegt me dat ik geloof vanwege de invloed van mijn leefomgeving tijdens mijn opgroeien. De biologie vertelt me dat er een paar extra actieve verbindingen zitten ergens in mijn hoofd. En wat denk ik zelf? Ik kan eigenlijk alleen maar zeggen: ik geloof. Al begrijp ik niet precies waarom.

Hai Mario,

Verwar jij jeugdsentiment niet een beetje met geloof in je jeugd.

Ik herken wat je schrijft, ik denk ook regelmatig aan mijn jeugd, zo lekker onbevankelijk kind zijn.
Geen moeilijke vragen. zo en zo zit het. en niet anders. Ook al was in mijn 'mileu' de opvatting dat kerk en alles wat ermee te maken heeft niets is. zowel op school, als bij familie, neefjes en nichtjes en ja, overal hoorde ik dat.
Kerk was er voor domme regeltjes, waar je niets aan had die je alleen maar tegenwerkte
En alleen maar om je plezier te bederven.
Ja, dat zeggen tegen kerkmensen was niet netjes, meer niet.

Dus je, ik had in mijn jeugd ook een omlijnde eenvoud, 'zo is het en niet anders'.
Bij mij waren dingen ook eenvoudig zwart-wit, en pas later beseffende dat dat helemaal niet zo was.

En geloven nu, ja da's zo eenvoudig(voor mij). Kijk maar es naar een oog, hoe wonderlijk dat in mekaar zit, dat we kunnen zien. Etc.
en dan de natuur, ja, het mileu wordt verknald maar ja, dat komt weer gedeeltelijk door de economie en net zo als er veel onrecht is, kinderarbeid bijvoorbeeld, ja, dat komt door de gebroken wereld, en/of vijand.

Maar ja, als je es om je heen kijkt, dan vind ik het juist moeilijk om niét te geloven.

Berichten: 6369

JOL252 schreef:

Bedoel je deze?
http://www.youtube.com/watch?v=a28PKiZ_WbU

Maar goed dat ik doorlas dacht ook gelijk hier aan dit lied Knipoog smiley

Berichten: 1149

https://www.youtube.com/watch?v=sA9KlC4h2Cw of deze [url] https://www.youtube.com/watch?v=-qqkemvk2Iw[/url]

Berichten: 78

WOW !!!...Ja inderdaad, dit is het lied dat ik allang zoek.

Dank jullie allen voor het meedenken !!

"Als het leven SOMS pijn doet"

Het refrein van dit lied komt op de eerste bladzijde
van mijn agenda 2013 te staan.

Pieter >> Psalm 43 vers 1, 2, en 4 zijn trouwens ook geweldige meezingliederen.
Doet me denken aan mijn kindertijd...leerde ze op catechisatie.
Niks mis mee...hoor ik het lied weer..kan ik zonder psalmboek meezingen...HEERLIJK... al snap ik de tekst ..SOMS...niet helemaal.

.