Berichten van ZWAAN995

ZWAAN995 · Berichten: 410

Dodenrijk en Hel

De Statenvertaling (SV, voornamelijk tot versie 1977) en de King James-vertaling (KJV) geven soms een onjuiste vertaling van de grondwoorden voor het dodenrijk van overleden mensen, en van de bewaarplaats van opstandige engelen. Deze grondwoorden worden dikwijls met hel vertaald,
terwijl er een verschil in betekenis is.

Het woord hell in het Oude Testament van de KJV slaat altijd op het Hebreeuwse grondwoord sjeool. Maar sjeool is niet de plaats van eeuwige bestraffing, de hel. Sjeool betekent dodenrijk of ook wel graf. Het Griekse equivalent van sjeool in het Nieuwe Testament is hades, wat dan eveneens dodenrijk betekent.

Volledige zoekactie naar de vertaling "hell" in de King James Version met Strong’s Concordance: In het Oude Testament:

7585 sh'owl sheh-ole' or shol {sheh-ole'}; from 7592; Hades or the world of the dead (as if a subterranean retreat), including its accessories and inmates:--grave, hell, pit. [Dit is alles!]

In het Nieuwe Testament:

86 haides1 hah'-dace from 1 (as negative particle) and 1492; properly, unseen, i.e. "Hades" or the place (state) of departed souls:--grave, hell.
1067 geena2 gheh'-en-nah of Hebrew origin (1516 and 2011); valley of (the son of) Hinnom; ge-henna (or Ge-Hinnom), a valley of Jerusalem, used (figuratively) as a name for the place (or state) of everlasting punishment:--hell.
5020 tartaroo3 tar-tar-o'-o from Tartaros (the deepest abyss of Hades); to incarcerate in eternal torment:--cast down to hell. [Zie 2Pt 2:4].

1 Hades: Mt 11:23; Mt 16:18; Lk 10:15; Lk 16:23; Hd 2:27; Lk 2:31; 1Ko 15:55; Op 1:18; Op 6:8; Op 20:13; Op 14.
2 Gehenna: Mt 5:22; Mt 5:29; Mt 5:30; Mt 10:28; Mt 18:9; Mt 23:15; Mt 23:33; Mk 9:43; Mk 9:45; Mk 9:47; Lk 12:5;
Jk 3:6.
3 Tartarus komt enkel voor in: 2Pt 2:4.

De ware hel, waar de eeuwige straf plaatsvindt, werd in het Oude Testament niet geopenbaard. Ze bestond toen niet, en ook heden ten dage niet! De hel is de gehenna en de poel van vuur (zie Op
19:20; 20:10,14,15; 21:8). Ze zal pas bestaan wanneer de verdoemden, na hun ‘uiteindelijke proces’ (voor de Grote Witte Troon - Op 20) naar die poel zullen verwezen worden. Wat sinds de zondeval wél bestaat is de sjeool, en het Griekse (nieuwtestamentische) equivalent hades - namelijk het dodenrijk, waar de doden verblijven in afwachting van hun opstanding, “ten leven” of “ten oordeel” (Jh 5:29).

Sjeool is het Graf of het Dodenrijk Hs 13:14: sjeool - [07585] Strong’s
Zou Ik hen uit de macht van het dodenrijk bevrijden, van de dood loskopen? Dood, waar zijn uw pestziekten, dodenrijk, waar is uw verderf? NBG 1951 [Doch] Ik zal hen van het geweld der hel verlossen, Ik zal ze vrijmaken van de dood: o dood! waar zijn uw pestilentiën? hel! waar is uw verderf? SV 1977

Ik zal hen verlossen uit de macht van het graf. Ik zal hen vrijkopen uit de dood. HSV 2010 I will ransom them from the power of the grave; I will redeem them from death: O death, I will be thy plagues; O grave, I will be thy destruction: repentance shall be hid from mine eyes. KJV 1611

De bedoeling is hier niet dat men van de Hel bevrijd wordt, maar wel van de Dood en de Sjeool, het Graf en het Dodenrijk. De Statenvertaling 1977 heeft ‘sjeool’ hier onjuist vertaald met ‘hel’. De KJV, HSV en NBG geven er een aanvaardbare vertaling van. Hieronder zien we echter wél overal een aanvaardbare vertaling van het grondwoord Sjeool:

Js 38:18: sjeool - [07585] Strong’s & bowr - [0953] Strong’s
Want het dodenrijk looft U niet, de dood prijst U niet; wie in de groeve zijn neergedaald, hopen niet op uw trouw. NBG 1951

Want het graf zal U niet loven, de dood zal U [niet] prijzen; die in de kuil neerdalen, zullen op Uw waarheid niet hopen. SV 1977

Immers, het graf zal U niet loven, de dood U niet prijzen; wie in de kuil neerdalen, zullen op Uw waarheid niet hopen. HSV 2010

For the grave cannot praise thee, death can [not] celebrate thee: they that go down into the pit cannot hope for thy truth. KJV 1611

953: bowr bore from 952 (in the sense of 877); a pit hole (especially one used as a cistern or a prison):--cistern, dungeon, fountain, pit, well.
In het OT ging men na de dood in het graf en het lichaam verteerde er, en de zielen werden geacht in de sjeool te zijn, het dodenrijk. Hierover wordt in het OT niet veel geopenbaard (zie Gods openbarende
progressie in Mk 4:28-29), alles is nog vaag, maar er is al wel sprake van schimmen - rapha

- in de sjeool, wat de NBG correct weergeeft, en ook de HSV geeft een aanvaardbare vertaling, in Js 14:9; 26:14,19; Ps 88:11 - zie hieronder.
De ‘Rapha’ in Sjeool (Strong’s Concordance) 7496: rapha' raw-faw' from 7495 in the sense of 7503; properly, lax, i.e. (figuratively) a ghost (as dead; in plural only):--dead, deceased. [Zie Jes 14:9; 26:14, 19]

Js 14:9 Het dodenrijk beneden is over u in beroering om u bij uw komst te ontmoeten; het wekt de schimmen voor u op, al de bokken der aarde; het doet alle koningen der volken van hun tronen opstaan. NBG 1951.

Js 14:9 Het rijk van de dood beneden raakte om u in beroering, om u tegemoet te gaan, wanneer u zou komen. Het schudt ter wille van u de gestorvenen wakker, al de leiders van de aarde. Het laat van hun tronen opstaan al de koningen van de volken. HSV 2010.

Js 26:14 Doden herleven niet, schimmen staan niet op; daarom hebt Gij hen bezocht en verdelgd en alle gedachtenis aan hen uitgeroeid. NBG 1951.

Js 26:14 Doden zullen niet herleven; gestorvenen zullen niet opstaan. Daarom hebt U hen gestraft, hen weggevaagd, elke gedachtenis aan hen doen vergaan. HSV 2010.

Js 26:19 Herleven zullen uw doden - ook mijn lijk -, opstaan zullen zij. Ontwaakt en jubelt, gij, die woont in het stof! Want uw dauw is een dauw van licht; en de aarde zal aan de schimmen het leven hergeven. NBG 1951.

Js 26:19 Uw doden zullen leven – ook mijn dood lichaam – zij zullen opstaan. Ontwaak en juich, u die woont in het stof, want Uw dauw zal zijn als dauw op jong, fris groen en de aarde zal de gestorvenen baren. HSV 2010.

Ps 88:11 Zult Gij aan de doden een wonder doen; zullen schimmen opstaan en U loven? sela. NBG 1951

Ps 88:11 Zou U wonderen doen aan de doden? Of zouden gestorvenen opstaan en U loven? Sela. HSV 2010.

Nog een naam voor ‘graf’ in het OT Job 3:22: qeber - [6913] Strong’s
Die blijde zijn tot opspringens toe, [en] zich verheugen, als zij het graf vinden. SV 1977.

Zij zijn blij, tot jubelens toe, zij zijn vrolijk, als ze het graf vinden. HSV 2010.

6913: qeber, keh'-ber or (feminine) qibrah {kib-raw'}; from 6912; a sepulchre:--burying place, grave, sepulchre. Het licht breekt pas door in het Nieuwe Testament. In Lk 16:19-31 leren we dat er TWEE afdelingen
zijn in de wereld van de afgestorvenen, in het dodenrijk: één voor Lazarus (of rechtvaardige doden) en één voor de Rijke (of onrechtvaardige doden). De éne in vrede (“schoot van Abraham”)
maar de andere in een plaats van pijniging (“want ik lijd smarten in deze vlam” - vs. 24). Voor deze laatste categorie is het dodenrijk als het ware een plaats van voorarrest (tot de opstanding VAN de doden in Op 20:12, waarna het ultieme ‘proces’ volgt voor de Grote Witte Troon - Op 20:11-15).

Deze plaats is gescheiden van de plaats van de goede doden door een “grote kloof”. Later, toen de Heer de kruisdood stierf noemde hij de plaats voor de goede doden het paradijs (Lk 23:43), waar de
rechtvaardigen verblijven in afwachting van de opstanding (UIT de doden - Mk 9:9; Lk 20:35; Hd 4:2; Fp 3:11). Dat Jezus naar dat paradijs is gegaan, in de tijd dat Zijn lichaam in het graf lag (vóór
Zijn opstanding), bewijst Lukas 23:43: “HEDEN zult u met Mij in het paradijs zijn”.

Gehenna is de Hel
Stelling:
De gehenna, het onuitblusselijke vuur, de poel van vuur is de plaats van eeuwige pijniging en dus de hel. Niet hades, noch sjeool is de hel.
Bewijs: Mk 9:43, 45, 47: gehenna - [1067] Strong’s
43 En indien uw hand u ergert, houwt ze af; het is u beter verminkt tot het leven in te gaan, dan de twee handen hebbende, heen te gaan in de hel, in het onuitblusselijk vuur; 45 En indien uw voet u ergert, houwt hem af; het is u beter kreupel tot het leven in te gaan, dan de twee voeten hebbende, geworpen te worden in de hel, in het onuitblusselijk vuur; 47 En indien uw oog u ergert, werpt het uit; het is u beter maar één oog hebbende in het Koninkrijk Gods in te gaan, dan twee ogen hebbende, in het helse vuur geworpen te worden. SV 1977
(zo ook HSV, NBG, KJV).

[1067]: geenna, gheh’-en-nah; of Heb. or [1516 and 2011]; valley of (the son of) Hinnom; gehenna (or Ge-Hinnom), a valley of Jerus., used (fig.) as a name for the place (or state) of everlasting punishment: --hell.
Voor hel (hell - KJV) staat hier het grondwoord gehenna. De hel is hier terecht de eeuwige straf, het onuitblusselijke vuur. Daar zal men “gepijnigd worden dag en nacht in alle eeuwigheid”:
Op 20:10, 14-15
10 En de duivel, die hen verleidde, werd geworpen in de poel van vuur en sulfer, alwaar het beest en de valse profeet zijn; en zij zullen gepijnigd worden dag en nacht in alle eeuwigheid ... 15 En zo iemand niet gevonden werd geschreven in het boek des levens, die werd geworpen
in de poel des vuurs. SV 1977 (zo ook HSV, NBG, KJV).
In Mk 9:43-48 wordt niet hades bedoeld. Aan hades - het dodenrijk (NBG) of het rijk van de dood (HSV) - komt een eind, want die wordt in de poel van vuur geworpen (Op 20:14). In tegenstelling daarmee komt volgens Mk 9 géén einde aan de gehenna, de hel.

.......... meer informatie zie link:

http://www.verhoevenmarc.be/PDF/Verwarring.pdf

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

Gods Woord is duidelijk genoeg
Lees en aanvaard Zijn Woord
Daar hoeven mensen meningen
niet er tegen op dat is het verhaal
uit z`n verband rukken water bij
de wijn doen smaakt het bitter

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

6 nachten slapen en dan gaat het feest beginnen. Knipoog smiley

Leuke gezellige middag en avond van muziek.
Kan jij ook geef je dan op. Lachende smiley

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

Anders zou je het onze Vader ook niet te hoeven bidden ten alle dagen.

Onze Vader die in de hemel zijt,
uw naam worde geheiligd.
Uw koninkrijk kome, uw wil geschiede,
gelijk in de hemel als ook op deze aarde.
Geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons onze schulden
gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren.
Leid ons niet in verzoeking,
maar verlos ons van de boze.
Want van U is het koninkrijk en de kracht
en de heerlijkheid, tot in eeuwigheid.

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

1 Mijn kinderkens, ik schrijf u deze dingen, opdat gij niet zondigt. En indien iemand gezondigd heeft, wij hebben een Voorspraak bij den Vader, Jezus Christus, den Rechtvaardige;
2 En Hij is een verzoening voor onze zonden; en niet alleen voor de onze, maar ook voor de zonden der gehele wereld.
3 En hieraan kennen wij, dat wij Hem gekend hebben, zo wij Zijn geboden bewaren.
4 Die daar zegt: Ik ken Hem, en Zijn geboden niet bewaart, die is een leugenaar, en in dien is de waarheid niet;
5 Maar zo wie Zijn Woord bewaart, in dien is waarlijk de liefde Gods volmaakt geworden; hieraan kennen wij, dat wij in Hem zijn.
6 Die zegt, dat hij in Hem blijft, die moet ook zelf alzo wandelen, gelijk Hij gewandeld heeft.
7 Broeders! Ik schrijf u geen nieuw gebod, maar een oud gebod, dat gij van den beginne gehad hebt; dit oud gebod is het woord, dat gij van den beginne gehoord hebt.
8 Wederom schrijf ik u een nieuw gebod: hetgeen waarachtig is in Hem, zij ook in u waarachtig; want de duisternis gaat voorbij, en het waarachtige licht schijnt nu.
9 Die zegt, dat hij in het licht is, en zijn broeder haat, die is in de duisternis tot nog toe.
10 Die zijn broeder liefheeft, blijft in het licht, en geen ergernis is in hem.
11 Maar die zijn broeder haat, is in de duisternis, en wandelt in de duisternis, en weet niet, waar hij henengaat; want de duisternis heeft zijn ogen verblind.
12 Ik schrijf u, kinderkens, want de zonden zijn u vergeven om Zijns Naams wil.
13 Ik schrijf u, vaders! want gij hebt Hem gekend, Die van den beginne is. Ik schrijf u, jongelingen, want gij hebt den boze overwonnen. Ik schrijf u, kinderen, want gij hebt den Vader gekend.
14 Ik heb u geschreven, vaders, want gij hebt Hem gekend, Die van den beginne is. Ik heb u geschreven, jongelingen, want gij zijt sterk, en het Woord Gods blijft in u, en gij hebt den boze overwonnen.
15 Hebt de wereld niet lief, noch hetgeen in de wereld is; zo iemand de wereld liefheeft, de liefde des Vaders is niet in hem.
16 Want al wat in de wereld is, namelijk de begeerlijkheid des vleses, en de begeerlijkheid der ogen, en de grootsheid des levens, is niet uit den Vader, maar is uit de wereld.
17 En de wereld gaat voorbij, en haar begeerlijkheid; maar die den wil van God doet, blijft in der eeuwigheid.
18 Kinderkens, het is de laatste ure; en gelijk gij gehoord hebt, dat de antichrist komt, zo zijn ook nu vele antichristen geworden; waaruit wij kennen, dat het de laatste ure is.
19 Zij zijn uit ons uitgegaan, maar zij waren uit ons niet; want indien zij uit ons geweest waren, zo zouden zij met ons gebleven zijn; maar dit is geschied, opdat zij zouden openbaar worden, dat zij niet allen uit ons zijn.
20 Doch gij hebt de zalving van den Heilige, en gij weet alle dingen.
21 Ik heb u niet geschreven, omdat gij de waarheid niet weet, maar omdat gij die weet, en omdat geen leugen uit de waarheid is.
22 Wie is de leugenaar, dan die loochent, dat Jezus is de Christus? Deze is de antichrist, die den Vader en den Zoon loochent.
23 Een iegelijk, die den Zoon loochent, heeft ook den Vader niet.
24 Hetgeen gijlieden dan van den beginne gehoord hebt, dat blijve in u. Indien in u blijft, wat gij van den beginne gehoord hebt, zo zult gij ook in den Zoon en in den Vader blijven.
25 En dit is de belofte, die Hij ons beloofd heeft, namelijk het eeuwige leven.
26 Dit heb ik u geschreven van degenen, die u verleiden.
27 En de zalving, die gijlieden van Hem ontvangen hebt, blijft in u, en gij hebt niet van node, dat iemand u lere; maar gelijk dezelfde zalving u leert van alle dingen, zo is zij ook waarachtig, en is geen leugen; en gelijk zij u geleerd heeft, zo zult gij in Hem blijven.
28 En nu, kinderkens, blijft in Hem; opdat, wanneer Hij zal geopenbaard zijn, wij vrijmoedigheid hebben, en wij van Hem niet beschaamd gemaakt worden in Zijn toekomst.
29 Indien gij weet, dat Hij rechtvaardig is, zo weet gij, dat een iegelijk, die de rechtvaardigheid doet, uit Hem geboren is. 1 Joh. 2.

1 Ziet, hoe grote liefde ons de Vader gegeven heeft, namelijk dat wij kinderen Gods genaamd zouden worden. Daarom kent ons de wereld niet, omdat zij Hem niet kent.
2 Geliefden, nu zijn wij kinderen Gods, en het is nog niet geopenbaard, wat wij zijn zullen. Maar wij weten, dat als Hij zal geopenbaard zijn, wij Hem zullen gelijk wezen; want wij zullen Hem zien, gelijk Hij is.
3 En een iegelijk, die deze hoop op Hem heeft, die reinigt zichzelven, gelijk Hij rein is.
4 Een iegelijk, die de zonde doet, die doet ook de ongerechtigheid; want de zonde is de ongerechtigheid.
5 En gij weet, dat Hij geopenbaard is, opdat Hij onze zonden zou wegnemen; en geen zonde is in Hem.
6 Een iegelijk, die in Hem blijft, die zondigt niet; een iegelijk, die zondigt, die heeft Hem niet gezien, en heeft Hem niet gekend.
7 Kinderkens, dat u niemand verleide. Die de rechtvaardigheid doet, die is rechtvaardig, gelijk Hij rechtvaardig is.
8 Die de zonde doet, is uit den duivel; want de duivel zondigt van den beginne. Hiertoe is de Zoon van God geopenbaard, opdat Hij de werken des duivels verbreken zou.
9 Een iegelijk, die uit God geboren is, die doet de zonde niet, want Zijn zaad blijft in hem; en hij kan niet zondigen, want hij is uit God geboren.
10 Hierin zijn de kinderen Gods en de kinderen des duivels openbaar. Een iegelijk, die de rechtvaardigheid niet doet, die is niet uit God, en die zijn broeder niet liefheeft,
11 Want dit is de verkondiging, die gij van den beginne gehoord hebt, dat wij elkander zouden liefhebben.
12 Niet gelijk Kaïn, die uit den boze was, en zijn broeder doodsloeg; en om wat oorzaak sloeg hij hem dood? Omdat zijn werken boos waren, en van zijn broeder rechtvaardig.
13 Verwondert u niet, mijn broeders, zo u de wereld haat.
14 Wij weten, dat wij overgegaan zijn uit den dood in het leven, dewijl wij de broeders liefhebben; die zijn broeder niet liefheeft, blijft in den dood.
15 Een iegelijk, die zijn broeder haat, is een doodslager; en gij weet, dat geen doodslager het eeuwige leven heeft in zich blijvende.
16 Hieraan hebben wij de liefde gekend, dat Hij Zijn leven voor ons gesteld heeft; en wij zijn schuldig voor de broeders het leven te stellen.
17 Zo wie nu het goed der wereld heeft, en ziet zijn broeder gebrek hebben, en sluit zijn hart toe voor hem, hoe blijft de liefde Gods in hem?
18 Mijn kinderkens, laat ons niet liefhebben met den woorde, noch met de tong, maar met de daad en waarheid.
19 En hieraan kennen wij, dat wij uit de waarheid zijn, en wij zullen onze harten verzekeren voor Hem.
20 Want indien ons hart ons veroordeelt, God is meerder dan ons hart, en Hij kent alle dingen.
21 Geliefden! Indien ons hart ons niet veroordeelt, zo hebben wij vrijmoedigheid tot God;
22 En zo wat wij bidden, ontvangen wij van Hem, dewijl wij Zijn geboden bewaren, en doen, hetgeen behagelijk is voor Hem.
23 En dit is Zijn gebod, dat wij geloven in den Naam van Zijn Zoon Jezus Christus, en elkander liefhebben, gelijk Hij ons een gebod gegeven heeft.
24 En die Zijn geboden bewaart, blijft in Hem, en Hij in denzelven. En hieraan kennen wij, dat Hij in ons blijft, namelijk uit den Geest, Dien Hij ons gegeven heeft. 1 Joh. 3.

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

Sorry evangelist heeft over taarten in plaats van pizza`s. Lachende smiley met blinkend witte tanden

ZWAAN995 · Berichten: 410

Mannen zijn net taarten en vrouwen zijn schietschijven

Heb daar een mooie preek over gezien en duidelijk uitleg word overgeven.
Kwam de zelf zo niet bij stil maar zoals men dat zeide kan ik mij dat wel indenken. En zijn we als man en vrouw diverse verschillend van denken en doen.

http://baarsen.com/Damwoude/

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

een lieverd ben ik helaas ook niet en geef ik ook scherpe antwoorden alleen het is niet om je bewust te kwetsen maar om dingen aan te wijzen als het gaat om geloof. Mocht ik mede broeder/zuster gekwetst hebben dan spijt mij dat van mijn kant. Alleen is het wel dat ik niet van beide partij wil gaan staan en het alleen voor de waarheid van God sta na Zijn Woord. We mogen elkaar onderbouwen en bemoedigen in geloof. Het is alleen wat doe je als mens daarmee.

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

Een goede omgang met elkaar en met God

Voor een goede omgang met elkaar en met God is het nodig dat we leren elkaar te vergeven. God vindt dat zelfs zo belangrijk, dat Hij het als een voorwaarde stelt om ooit zelf vergeving te ontvangen.
Dat zei Jezus in Mt.6:12,14,15: "Want indien gij de mensen hun overtredingen vergeeft, zal uw hemelse Vader ook u vergeven; maar indien gij de mensen niet vergeeft, zal ook uw Vader uw overtredingen niet vergeven."

Hoe wij behoren te vergeven

Vergeven kan erg bevrijdend werken. Maar soms kan de bovengenoemde uitspraak van Jezus erg bedreigend overkomen. Dat komt omdat we de indruk hebben dat we altijd iedereen moeten kunnen vergeven. Maar dat is een misverstand. Want hoe moeten wij vergeven? Zoals God in Christus ons vergeving geschonken heeft, staat er in Ef.4:32.
Wanneer we zondigen tegen God, dan brengt dat scheiding, dat verbreekt de relatie met Hem. God kan en wil ons dat graag vergeven, maar niet zo maar. Hij kan alleen maar vergeven wanneer die zonde wordt erkend en losgelaten.
Het doel van vergeving is het wegnemen van schuld zodat de relatie wordt hersteld en we met een schone lei verder kunnen gaan. Zo vergeeft God ons. En zo behoren we ook elkaar te vergeven.

Zonder berouw geen vergeving

God heeft de wereld lief en is vergevensgezind jegens iedereen. Maar vergeven kan Hij pas wanneer er sprake is van berouw en bekering. Zijn liefde gaat namelijk nooit ten koste van Zijn gerechtigheid. Zo is het ook in relaties tussen mensen onderling: wanneer er bewust onrecht wordt gepleegd ten opzichte van elkaar, dan moet dat uitgepraat worden en worden beëindigd. Degene die onrecht heeft geleden, moet dan vergeven. En het leed dat er het gevolg van was, moet dan aanvaard worden. Dat is de prijs die bij de vergeving betaald wordt zoals Jezus dat ook voor ons heeft gedaan.

Heb je vijanden lief

We moeten onze vijanden liefhebben, ze zegenen en voor ze bidden, zegt Jezus in de Bergrede. Maar houdt niet automatisch in dat je ze ook vergeven kunt. Dat kan God ook niet. Hij laat zijn zon opgaan over bozen en goeden. Maar vergeven kan Hij pas wanneer de bozen hun schuld belijden en zich bekeren.
Zo behoren ook wij te handelen tegenover degenen die ons onrechtvaardig behandelen: we mogen voor ze bidden en ze zegenen en liefhebben. Maar vergeven kunnen we ze pas wanneer ze daarom vragen, vrede met ons willen sluiten en hun vijandschap afleggen.

Geen berouw

Maar wat moet er gebeuren wanneer de tegenpartij dat niet wil, geen schuld erkent en in zijn houding volhardt?
Jezus spreekt daarover in Mt.18:15-18 en in Lk.17:3,4.
"Indien uw broeder (tegen u) zondigt, ga heen, bestraf hem onder vier ogen. Indien hij naar u luistert, indien hij berouw heeft, vergeef hem, dan hebt gij uw broeder gewonnen. En zelfs indien hij zeven maal per dag tegen u zondigt en zeven maal tot u terugkomt en zegt: ik heb berouw, zult gij het hem vergeven. Indien hij niet luistert, neem dan nog een of twee met u mede... Indien hij naar hen niet luistert, zeg het dan aan de gemeente. Indien hij naar de gemeente niet luistert, dan zij hij u als de heiden en de tollenaar."
In zo'n geval spreekt Jezus dus niet meer over vergeven.

Negatieve gevoelens

Maar als vergeven niet mogelijk is omdat de tegenpartij alle schuld ontkent en volhardt in het onrecht, betekent dat dan dat we moeten blijven rondlopen met een verbitterd hart en wraakgevoelens? Gelukkig niet. Daarmee moeten we handelen zoals Jezus dat deed.
"Die, als Hij gescholden werd, niet terugschold, en als Hij leed, niet dreigde, maar het overgaf aan Hem die rechtvaardig oordeelt," staat er in de eerste brief van Petrus, hoofdstuk 2 vers 23.
Het is de bedoeling dat we leren onze rechtszaken aan God over te geven wanneer we onze vergeving niet kwijt kunnen.

God is een rechtvaardige Rechter

We kunnen met het onrecht dat ons wordt aangedaan bij God terecht. Het Koninkrijk van God is namelijk een rechtsstaat waar de rechtspraak berust bij de meest ideale rechterlijke macht die er is: God, de Alwetende en Almachtige, de volmaakt onpartijdige en rechtvaardige Rechter, die het allerbeste voor heeft met alle partijen.
En hoe meer we Zijn volmaaktheid als Rechter gaan beseffen, hoe makkelijker het wordt onze rechtszaken helemaal aan Hem over te geven. Hij weet alles, zowel van ons als van de tegenpartij. Ook alle verzachtende omstandigheden van de tegenpartij die ons wellicht onbekend zijn. Dus als we onze rechtszaken aan Hem toevertrouwen, weten we zeker dat die naar genade en recht zullen worden behandeld. Daar behoeven we absoluut niets meer aan toe te voegen.

Volkomen bevrijding

Naarmate we zicht krijgen op God als onze rechtvaardige Rechter, zijn we in staat om net als Jezus alle rancuneuze gedachten en gevoelens los te laten en volkomen aan God over te geven. Het is enorm bevrijdend te weten, dat God onze rechtszaken volmaakt rechtvaardig behartigt. Dat kan ons zo vrij maken, dat we tot onze verwondering zelfs in staat zullen zijn onze vijanden te eten te geven als ze honger hebben. En te laten drinken als ze dorstig zijn. Zo overwinnen we het kwade door het goede en verbreken we harde harten schrijft Paulus in Rom.12:19-21.
In de praktijk zijn daar wonderlijke voorbeelden van. Zodra wij onze rechtszaak aan God toevertrouwen, is de aandacht niet meer gefixeerd op de tegenpartij en op het onrecht. Dan wordt je aandacht gericht op God. Dan sta je open voor Hem zodat Hij je de dingen kan laten zien zoals Hij ze ziet. Ook ten aanzien van jezelf: je ogen gaan open voor datgene wat er eventueel bij jezelf fout zit, een balk of een splinter! Dat kun je dan belijden aan de tegenpartij. Misschien wel de eerste stap is in het proces van verzoening!
Maar afgezien daarvan kan God dan aan het hart van de tegenpartij gaan werken. Want omdat we zelf niet meer zelf op onze rechten staan, maar onze rechtszaak aan Hem toevertrouwd hebben, lopen we Hem om zo te zeggen niet meer voor de voeten en heeft Hij de gelegenheid om in te grijpen.

Vergeven of overgeven

Dus, zo mogelijk vergeven. En wanneer dat niet mogelijk is, overgeven aan Hem die rechtvaardig oordeelt. In beide gevallen is een grote innerlijke vrijheid tegenover onze medemensen het gevolg, ook in de kleine dingen.

Onvoorwaardelijke vergeving en de gevolgen ervan
Bij veel christenen leeft echter de gedachte dat God toch van ons vraagt dat we iedereen te allen tijde onvoorwaardelijk en eenzijdig vergeven. Onvoorwaardelijke vergeving is het vergeven van onrecht dat je wordt aangedaan zonder dat er sprake is van berouw of bekering van de tegenpartij.
Ook in de zielszorg komen we deze gedachte vaak tegen waarbij de onvoorwaardelijke vergeving gezien wordt als de enige manier om bevrijd te worden van verbittering, wrok en haatgevoelens.
Daarbij moeten we echter een aantal zaken niet vergeten:

1. Bij onvoorwaardelijke vergeving ben je meer uit op je eigen belang dan op dat van de ander. Je vergeeft om zelf bevrijd te worden: bevrijd te worden van wrok, van een gekwetst rechtvaardigheidsgevoel en van een verlangen naar genoegdoening. En vooral ook om in aanmerking te kunnen komen voor Gods vergeving. Bewogenheid en liefde voor de tegenpartij spelen hierbij nauwelijks een rol. Daarom is dit een oneigenlijk gebruik van vergeving.

2. Wanneer je moet vergeven, ongeacht de houding van de tegenpartij, zul je worden geconfronteerd met een gevoel van onvermogen. En ook van onwil omdat het voor je besef niet eerlijk is en onrechtvaardig. Dat brengt je in conflict met God die van je zou eisen dat je toch vergeeft. Het gevolg is dat je je tegenpartij, naast het onrecht dat hij je aandoet, ook nog gaat verwijten dat hij de oorzaak is van dat conflict met God. Dat maakt het vergeven nog onmogelijker. Het wakkert het verwijt aan en er ontstaat haat in plaats van liefde: een vicieuze cirkel.

3. Vergeving bevrijdt niet van haat, verwijt en wrok. Wanneer je wrok in je hart hebt en verbitterd bent, kùn je zelfs niet vergeven! Wrok, haat en verwijt die het gevolg zijn van geleden onrecht, verdwijnen alleen maar wanneer het gezonde, door God geschonken rechtvaardigheidsgevoel bevredigd wordt, hetzij doordat de tegenpartij tot andere gedachten komt en vergeving vraagt, hetzij God als Rechtvaardige Rechter de zaak in handen neemt. Rechtvaardigheidsgevoel is namelijk niet iets verkeerds. Integendeel, ook God heeft deze eigenschap, het behoort tot zijn natuur.
Alleen mag het bij ons niet leiden tot het nemen van het recht in eigen hand! Dat moet overgelaten worden aan Degene die dat veel beter kan. Hij is alwetend en almachtig en rechtvaardig! Zelfs van elk ijdel woord zal Hij rekenschap vragen. Daarom schrijft Paulus: Wreekt uzelf niet, geliefden, maar laat plaats voor de toorn. Want er staat geschreven: "Mij komt de wraak toe, Ik zal het vergelden, spreekt de Here!" Daarin mogen we ons zelfs verblijden staat er in Psalm 9.
Ons door God ingeschapen rechtvaardigheidsgevoel wordt volkomen bevredigd wanneer we beseffen dat God zich ons lot aantrekt en dat het recht zijn loop zal hebben. Dan gaan we ook zien dat het onze verantwoording niet meer is.
In alle andere gevallen is het verdwijnen van haat en wrok alleen maar het gevolg van verdringing of van een capitulatie voor het onrecht met alle gevolgen van dien.

4. Wanneer onrecht onvoorwaardelijk moet worden vergeven, dan leidt dat inderdaad heel makkelijk tot verdringing. Wanneer het onrecht namelijk niet wordt aangepakt of weggedaan, dan moet de vergevende partij het op één of andere manier uit de aandacht laten verdwijnen. Want vergeven is onmogelijk wanneer je voortdurend wordt geconfronteerd met het onrecht. Daar moet je je ogen dan voor proberen te sluiten. Wanneer dat echt lukt, is het gevaar groot dat het verdrongen is. Met alle gevolgen van dien.

5. Door de eis van onvoorwaardelijke vergeving komt het schuldbesef terecht op de verkeerde schouders. Het slachtoffer voelt zich veroordeeld omdat hij het vermogen mist om van harte te vergeven. En de schuldige vindt het vanzelfsprekend dat hem alles zonder meer vergeven behoort te worden.

6. De prediking van "altijd iedereen vergeven ongeacht de houding van de tegenpartij" maakt het de slachtoffers van onrecht onmogelijk een beroep te doen op God als Rechtvaardige Rechter en Wreker van het kwaad zoals dat staat in Rom.12:19.
Deze prediking maakt ze daarom rechteloos: God staat voor hen aan de kant van de sterkste en veroordeelt hen als zwakken om te capituleren voor het onrecht en de pleger ervan te accepteren alsof er niets gebeurd is. En dat op straffe van het verliezen van het eigen recht op vergeving bij God.

7. Door onvoorwaardelijke vergeving wordt de eigenlijke oorzaak van het probleem niet opgelost. Vergeving op zich neemt het onrecht namelijk niet weg. Onrecht verdwijnt alleen wanneer het door de dader wordt beleden en nagelaten. Alleen wanneer dat gebeurt, heeft vergeven zin, zodat er met een schone lei een nieuw begin kan worden gemaakt.

Overgeven èn vergeven?

Is het dan niet mogelijk om het beiden te doen: het onrecht aan God over te geven en dan zelf de dader te vergeven? Dat lijkt een ideale oplossing. Maar we mogen niet vergeten dat vergeven niet alleen een effect heeft op degene die vergeeft, maar ook op de tegenpartij.

1. Vergeven betekent dat je de ander bevrijdt van de schuld die hij heeft ten opzichte van jou. Je zet een streep door alles wat er gebeurd is, je neemt hem niets meer kwalijk, je sluit je ogen voor het onrecht waarin hij nog volhardt. Als je hem echt vergeeft, accepteer je hem zoals hij is en handelt. Het logische gevolg is dat hij alle schuldbesef verliest. Dat is namelijk meestal het effect van vergeving en zelfs het doel ervan: vergeving zet een streep door de schuld.

2. Nadat vergeving geschonken is, is er in feite geen enkele noodzaak meer voor berouw, schuldbelijdenis of bekering door de tegenpartij. De dader weet zich met zijn handelwijze door de tegenpartij geaccepteerd. Voor hem betekent vergeving dan eigenlijk: bevrijding van de plicht schuld te erkennen en zijn verkeerde handelwijze te beëindigen.

3. Christenen die een slecht geweten hebben en onrecht plegen, zoeken in hun onbekeerlijkheid vaak de sympathie en acceptatie van andere toegewijde christenen. Dat geeft ze een valse rust en een idee dat het nog wel meevalt met ze. Daarom schrijft Paulus in 1Kor.5:9-13 dat je zelfs niet met ze moet eten, laat staan ze vergeven wanneer ze zich niet bekeren.
Vergeving en acceptatie zonder bekering stompt het geweten van de overtreder af. Christus zal ons daarom nooit aanvaarden wanneer we volharden in ongerechtigheid. Hij wil geen Dienaar zijn van de zonde.

4. Onvoorwaardelijke vergeving kan dan ook nooit in het geestelijke belang zijn van de schuldige. Het blokkeert de weg naar bekering en reiniging. Dat is de reden dat deze vorm van vergeving in de Schrift dan ook niet voor komt.
Vergeving spreekt per definitie de dader vrij van schuld. Een zegen voor degene die schuld erkend heeft en zich bekeert, een vrijbrief voor hem die wil volharden in het kwade.

5. Wanneer we de ander vergeven, dan moet dat in de hemel kunnen worden overgenomen. "Want al wat we op aarde binden, zal gebonden zijn in de hemel, en al wat we op aarde ontbinden, zal ontbonden zijn in de hemel." staat er in Mt.18:18.
Maar dat is onmogelijk wanneer onze vergeving niet synchroon loopt met de vergeving van God. We moeten alleen vergeven wanneer God vergeven kan. Pas wanneer er sprake is van erkenning van schuld en loslaten van ongerechtigheid, kunnen we de ander zo vergeven dat God het met Zijn zegen bekronen kan.

Zachte heelmeesters...
Het klinkt onbarmhartig: alleen vergeven wanneer er sprake is van erkenning en bekering, en anders overgeven aan Hem die rechtvaardig oordeelt. Maar het tegendeel is waar. Wanneer het in praktijk wordt gebracht, komt de weg vrij voor bewogenheid en liefde voor de tegenpartij.

Een praktisch voorbeeld

Stel je voor dat een vrouw haar man zou moeten vergeven omdat hij een verhouding heeft met de buurvrouw en alleen maar zegt: "Ik doe wel eens domme dingen, je moet het me maar vergeven!", dan loopt de zaak muurvast. Ze is in conflict met haar man die volhardt in zijn verkeerde handelwijze. Ze is in conflict met God die het haar kwalijk zou nemen dat ze niet spontaan vergeven kan. En is in conflict met zichzelf omdat ze in haar hart een diepe afkeer ziet groeien, zowel tegen haar echtgenoot als tegen God.
Wanneer ze echter gaat zien dat God een rechtvaardige Rechter voor haar wil zijn in het conflict en dat ze het aan Hem mag overgeven, dan gaat er heel wat anders gebeuren.
Ten eerste is er nu een open relatie met God, waarin Hij haar duidelijk kan maken wat er bij haarzelf niet in orde was ten opzichte van haar man.
In de tweede plaats hoeft ze haar rechtvaardigheidsgevoel geen geweld meer aan te doen omdat het recht zijn loop zal hebben.
Maar ze gaat in de derde plaats ook beseffen in welk gevaar haar man zich nu bevindt. Ze heeft een beroep gedaan op God die overspelers en hoereerders zal oordelen en ze weet hoezeer de Here te vrezen is. Als haar man zich niet bekeert, gaat hij een eeuwig oordeel tegemoet. De liefde die ze ooit voor hem heeft gehad, gaat weer herleven en in haar bewogenheid kan ze voor hem bidden: "Here, open zijn ogen zodat hij wakker mag worden en zich zal bekeren!" Ze ziet haar man niet meer als misdadiger, maar als een verloren zondaar die gered moet worden!

Goed evenwicht

Dit nu is het proces dat leidt tot de overwinning van het goede over het kwade waarover Paulus spreekt in Rom.12:14-21. Alleen langs deze weg komt er in ons leven een goed evenwicht tussen liefde en gerechtigheid zoals dat ook het geval was bij Jezus en Stefanus die beiden van harte om vergeving konden vragen voor hun moordenaars. Ze zeiden niet: "We vergeven jullie!" Maar ze vroegen God hen te vergeven. Ze vroegen dat voor degenen die niet wisten wat ze deden. Bij de kruisiging waren dat de Romeinen. En bij de steniging was dat o.a. Paulus. Die schreef dan ook later dat hem ontferming was bewezen omdat hij het in zijn onwetendheid, uit ongeloof had gedaan. (1Tim.1:13)

Misplaatste verdraagzaamheid

Te veel verdraagzaamheid ten aanzien van onrecht zal in de praktijk betekenen dat er steeds meer ruimte komt voor het recht van de sterkste ten koste van de zwakken. We zien bijvoorbeeld niet zelden dat alle begrip wordt opgebracht voor de bedrijvers van ongerechtigheid, terwijl nauwelijks wordt omgekeken naar de slachtoffers van hun praktijken.
We moeten uitkijken dat die geest van onrecht en wetteloosheid ook niet ons christelijke denken aantast. Barmhartigheid mag nooit ten koste gaan van rechtvaardigheid. Gebeurt dat wel, dan zullen de zwakken altijd het kind van de rekening zijn en rechteloos worden. Barmhartigheid werkt bederf in de hand wanneer het niet gepaard gaat met rechtvaardigheid.

Volhardend gebed om recht.

Daarom wekt Jezus ons in Lk.18:1-8 op ten volle gebruik te maken van Gods rechterschap en zijn aanbod om onze rechtszaken te behartigen en ons recht te verschaffen. Daar kunnen we niet alleen voor onszelf gebruik van maken, maar ook voor anderen. Wanneer we zien hoe het onrecht in de wereld hand over hand toeneemt, dan zou het wel eens onze taak kunnen zijn om daarover Gods oordelen af te roepen. Waarom zouden we bijvoorbeeld God niet kunnen vragen om zijn oordelen te laten gaan over de producenten en verspreiders van porno, en hun bedrijven en winsten te vervloeken? Wanneer Gods gerichten op de aarde zijn, leren de inwoners der wereld gerechtigheid, staat er in Jesaja 26 vers 9. Dus het kan geen kwaad om daar doelgericht om te vragen, integendeel. Misschien is de snelle groei van dit kwaad wel een gevolg van ons falen in dit opzicht. Wanneer er in onze maatschappij niemand meer gebruik zou maken van de rechterlijke macht, dan zou de ongerechtigheid oneindig veel sneller om zich heen grijpen dan nu al het geval is. Zou dat in het Koninkrijk van God dan niet zo zijn? Vast wel.
"Zal God dan zijn uitverkorenen geen recht verschaffen, die dag en nacht tot Hem roepen, en laat Hij hen wachten? Ik zeg u, dat Hij hun spoedig recht zal verschaffen. Doch als de Zoon des mensen komt, zal hij dan nog het geloof vinden op aarde?"
Laten we ook hierin vrijmoedig worden zodat het antwoord op Jezus' vraag wat ons betreft positief zal kunnen zijn!

Het gezin als "rechtsstaat"

De bovenstaande principes behoren in kleiner verband ook in het gezin te worden toegepast. Het gezin is een rechtsstaat in het klein. Kinderen moeten leren het recht niet in eigen hand te nemen, maar hun rechtszaken aan de ouders toe te vertrouwen. De ouders behoren dit zo serieus te nemen dat het rechtsgevoel bij de kinderen volkomen wordt bevredigd en ze wat dat betreft rust vinden in hun ouders. Dan zal het later niet moeilijk voor ze zijn om dat ook toe te passen in hun leven met God en aan Hem hun echtzaken toe te vertrouwen.

Twee reacties

"Dick, ik ben nog steeds geshockeerd over de ellende die er kan ontstaan als "vergeven" en "overgeven" ongenuanceerd en door elkaar heen gebruikt worden. Een dag voor jij jouw brief schreef, heb ik het volgende in mijn dagboek gezet:
- - - Na wat Dick B. zei over eenzijdige vergeving, was ik deep down.
Een gevoel van "alles voor niets". Mijn hele strijd bestaat daaruit dat ik vond dat ik moest vergeven en dat ik het niet kon, ergens niet wilde omdat het niet eerlijk was.
Nu denk ik dat God wil dat je vergevensgezind bent, dat op het moment dat je vergeving gevraagd wordt, je het ook wilt doen. Tot zolang geldt de rechtsregel: "Wie zondigt, zal sterven" en "Mij komt de wraak toe, Ik zal het vergelden".
Ik heb te veel van mijzelf geëist, ben tegen een universele wet opgelopen en heb mezelf gepijnigd. Onbarmhartig voor mezelf en voor een ander.
"Mijn eigen inspanningen voor niets" ---> down. In feite een bevrijding en een geruststelling. God is vergevensgezind voor de hele wereld, maar je ontvangt het pas als je erom gevraagd hebt.
Waarschijnlijk dat mijn gevoelens van onvermogen ook de haat- en wraakgevoelens zo sterk aangewakkerd hebben. Het gevoel van "oneerlijk". Een fijne kans voor de Tegenstander om m'n vlees op te jutten, om me te tergen. Dit is veel relaxter.- - -
...Nog het meest geschrokken ben ik van het feit dat er zo weinig duidelijkheid is over de fundamentele dingen van het evangelie. Zeker drie hoog-aangeschreven christelijke hulpverleners hebben dit niet boven tafel gekregen bij mij. Ze zeggen alleen: Het is in je eigen belang dat je vergeeft, je moet vergeven..."

Tweede reactie:

"Ben er nu van overtuigd dat het de waarheid is die me vrijmaakt. Het eerste wat me misschien wel opviel toen het me voor het eerst duidelijk werd hoe verkeerd er vaak met vergeving wordt omgesprongen, was dat ik me stukken opgelucht voelde, vrij. 'k Heb in de begeleidingsgesprekken eerder veel over vergeving gehoord. Altijd riep het schuld in me op. De redenen zijn in het stuk "Vergeven of Overgeven" wel goed uitgewerkt. Ik zal wat voorbeelden geven uit mijn leven van dingen die absoluut niet mogelijk waren, èn dingen waar nu ineens wèl ruimte voor is.
...Verschillende mensen hadden me in het verleden al gezegd dat ik moest vergeven. Soms kenden ze maar een deel van mijn "verhaal", soms wisten ze meer en werd het moeten-vergeven "verzacht" tot leren vergeven. Een paar jaar geleden gaf ik nog wel toe aan hun aandringen, maar iedere keer overspoelde schuld me weer. 'k Werd op een gegeven moment zo hard dat ik niets meer wilde doen. Geen stap zette ik meer in Gods richting, Hij bekeek het allemaal maar. 'k Hield God verantwoordelijk voor mijn ellende, zei geen woord meer tegen Hem. Vooral het afgelopen jaar is daarin wel verandering gekomen - heel langzaam stelde ik me niet meer bij voorbaat al tegenover God op, maar Hem benaderen durfde ik nog niet. Bang voor de liefde denk ik. Bang ook dat te veel pijn in één keer boven zou komen.
...In wezen kwam het erop neer dat ik mijn moeder moest (leren) vergeven. 'k Zat vol wrok altijd naar haar, haat. Haar vergeven, was in mijn ogen zoiets als haar ook nog iets "goeds" moeten doen, namelijk haar schuld "kwijtschelden".
Daarop werd dan inderdaad gezegd dat ik niet om háár vergaf, maar om mezelf. Ik verlengde anders mijn eigen gevangenschap.
'k Heb vaak gehoord hoe on-vergevingsgezind ik was. Nu ik dit schrijf, merk ik eigenlijk dat ik de situatie nu best moeilijk vind. Aan de ene kant was (en ben) ik echt erg opgelucht dat God alles in de hand heeft en met mijn rechtszaak aan de gang kan. Aan de andere kant word ik, nu ik erover schrijf, best boos om wat ze me allemaal hebben gezegd. En bovendien is er ook boosheid om alles wat me in het verleden is overkomen.
Één verschil, en wel een heel belangrijk: nu ik weet wat God werkelijk met vergeven (en overgeven) wil, héb ik de situatie over kunnen geven: 'k heb tegen God kunnen zeggen dàt Hij zelf maar moet oordelen.
En bovendien ben ik nu in staat voor m'n moeder te bidden - soms alleen maar vragen of God haar zegent, soms meer, iets wat ik nooit kon zonder schuld, zonder het gevoel te hebben dat ik met mijn bidden haar iets gaf wat ze in mijn ogen niet verdiende....
...Leer maar vergeven - ben zo blij dat het niet hoeft. Blij ook dat God alles gezien heeft. Vaak denk ik dat ze niet eens (meer) weet dat ze zich aan mij vergrepen heeft. 't Is niet vaak gebeurd hoor, maar de gevolgen waren behoorlijk ingrijpend, ook door alles wat er al gebeurd was. Lange tijd heb ik me zo geschaamd om alles, dat ik me niet in staat achtte haar ooit te vertellen wat me dwars zat, wilde haar niet meer zien. Goed, dat maakte vergeven m.i. nog onmogelijker. Maar, werd me dan gezegd, zelfs als je iemand nóóit meer ziet of spreekt, kun je toch (leren) vergeven. "Wil je dat gaan leren?" Ja, als dat me verder hielp wel ja! 'k Ben zo blij dat ik niet uitgesproken heb dat ik het echt vergeven heb....
...In wezen komt het moeten vergeven erop neer dat ook overgeven een onmogelijkheid wordt. Dat is wat ik ervaren heb: een puur gevolg van de wrok/haat die naar God wordt opgeroepen...
...Ik denk nog veel na over wat gebeurt deze tijd. Besef ook heel goed dat gebeden van een lange periode verhoord zijn...
...'k Kan er niets aan doen, maar ik blijf me verbazen om die plotselinge doorbraak - 't is soms net of ik opnieuw tot geloof ben gekomen..."

http://baarsen.com/

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

CARMEN073 schreef:

Zwaan slecht nieuws voor je: die man is voor mij bestemd hoor! Knipoog smiley

Haha

Ik denk dat elke vrouw Gods zo man wil
Alles op Gods tijd Hij kent ons hart en wensen.

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

Zo zoek ik een man na Gods hart
Niet dat ik op zoek ben maar dat
De Here God voor mij opzoek is
Na die ene man die de Here heeft
Die Jezus Christus op nr 1 heeft
van hart en ziel in Hem geloofd
Die niet de wereld aanhangt
Alleen de Here dient en volgt

Zoals de rijke jongeling
Had Here wel lief en deed
alles wel om in Gods straatje
te willen passen alleen de rijke
Kon niet los komen van zijn bezit
Die had hij meer lief dan de Heer
Want Here Jezus zeide verkoop
alles wat je hebt en volg Mij
Dat deed de rijke veel verdriet
en liep weg van de Heer

Hoelang we hier nog leven
dat weten we niet maar de
Heer kan in een ogenblik
terug komen en moeten we
alles kunnen los laten...
Een mens mag genieten
van veel dingen alleen
we zijn niet van deze wereld
ook al wonen we in de wereld
Streef na een andere wereld
Die de Here voor ogen heeft
Opbarring 21 over schrijft

Een man na Gods hart
die streeft na de Here toe
Dat het vele harten tot de
Christus mogen komen
door zijn getuigenissen
Die niet leeft alleen voor zichzelf
maar die de Here wil dienen
De oogst is groot maar de
Arbeiders zijn er weinigen
die de oogst binnen halen
Vertrouwen op Jezus hebben

Hem komt alle eer toe en
niet wij als mensen volg
de Here Jezus op Zijn
Voetsporen in het zand

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

ALTIJD VERGEVEN?!

Is een preek van:

http://baarsen.com/Aalten/

<><

Een goede omgang met elkaar en met God

Voor een goede omgang met elkaar en met God is het nodig dat we leren elkaar te vergeven. God vindt dat zelfs zo belangrijk, dat Hij het als een voorwaarde stelt om ooit zelf vergeving te ontvangen.
Dat zei Jezus in Mt.6:12,14,15: "Want indien gij de mensen hun overtredingen vergeeft, zal uw hemelse Vader ook u vergeven; maar indien gij de mensen niet vergeeft, zal ook uw Vader uw overtredingen niet vergeven."

Hoe wij behoren te vergeven

Vergeven kan erg bevrijdend werken. Maar soms kan de bovengenoemde uitspraak van Jezus erg bedreigend overkomen. Dat komt omdat we de indruk hebben dat we altijd iedereen moeten kunnen vergeven. Maar dat is een misverstand. Want hoe moeten wij vergeven? Zoals God in Christus ons vergeving geschonken heeft, staat er in Ef.4:32.
Wanneer we zondigen tegen God, dan brengt dat scheiding, dat verbreekt de relatie met Hem. God kan en wil ons dat graag vergeven, maar niet zo maar. Hij kan alleen maar vergeven wanneer die zonde wordt erkend en losgelaten.
Het doel van vergeving is het wegnemen van schuld zodat de relatie wordt hersteld en we met een schone lei verder kunnen gaan. Zo vergeeft God ons. En zo behoren we ook elkaar te vergeven.

Zonder berouw geen vergeving

God heeft de wereld lief en is vergevensgezind jegens iedereen. Maar vergeven kan Hij pas wanneer er sprake is van berouw en bekering. Zijn liefde gaat namelijk nooit ten koste van Zijn gerechtigheid.
Zo is het ook in relaties tussen mensen onderling: wanneer er bewust onrecht wordt gepleegd ten opzichte van elkaar, dan moet dat uitgepraat worden en worden beëindigd. Degene die onrecht heeft geleden, moet dan vergeven. En het leed dat er het gevolg van was, moet dan aanvaard worden. Dat is de prijs die bij de vergeving betaald wordt zoals Jezus dat ook voor ons heeft gedaan.

Heb je vijanden lief

We moeten onze vijanden liefhebben, ze zegenen en voor ze bidden, zegt Jezus in de Bergrede. Maar houdt niet automatisch in dat je ze ook vergeven kunt. Dat kan God ook niet. Hij laat zijn zon opgaan over bozen en goeden. Maar vergeven kan Hij pas wanneer de bozen hun schuld belijden en zich bekeren.
Zo behoren ook wij te handelen tegenover degenen die ons onrechtvaardig behandelen: we mogen voor ze bidden en ze zegenen en liefhebben. Maar vergeven kunnen we ze pas wanneer ze daarom vragen, vrede met ons willen sluiten en hun vijandschap afleggen.

Geen berouw

Maar wat moet er gebeuren wanneer de tegenpartij dat niet wil, geen schuld erkent en in zijn houding volhardt?
Jezus spreekt daarover in Mt.18:15-18 en in Lk.17:3,4.
"Indien uw broeder (tegen u) zondigt, ga heen, bestraf hem onder vier ogen. Indien hij naar u luistert, indien hij berouw heeft, vergeef hem, dan hebt gij uw broeder gewonnen. En zelfs indien hij zeven maal per dag tegen u zondigt en zeven maal tot u terugkomt en zegt: ik heb berouw, zult gij het hem vergeven. Indien hij niet luistert, neem dan nog een of twee met u mede... Indien hij naar hen niet luistert, zeg het dan aan de gemeente. Indien hij naar de gemeente niet luistert, dan zij hij u als de heiden en de tollenaar."
In zo'n geval spreekt Jezus dus niet meer over vergeven.

Negatieve gevoelens

Maar als vergeven niet mogelijk is omdat de tegenpartij alle schuld ontkent en volhardt in het onrecht, betekent dat dan dat we moeten blijven rondlopen met een verbitterd hart en wraakgevoelens? Gelukkig niet. Daarmee moeten we handelen zoals Jezus dat deed.
"Die, als Hij gescholden werd, niet terugschold, en als Hij leed, niet dreigde, maar het overgaf aan Hem die rechtvaardig oordeelt," staat er in de eerste brief van Petrus, hoofdstuk 2 vers 23.
Het is de bedoeling dat we leren onze rechtszaken aan God over te geven wanneer we onze vergeving niet kwijt kunnen.

God is een rechtvaardige Rechter

We kunnen met het onrecht dat ons wordt aangedaan bij God terecht. Het Koninkrijk van God is namelijk een rechtsstaat waar de rechtspraak berust bij de meest ideale rechterlijke macht die er is: God, de Alwetende en Almachtige, de volmaakt onpartijdige en rechtvaardige Rechter, die het allerbeste voor heeft met alle partijen.
En hoe meer we Zijn volmaaktheid als Rechter gaan beseffen, hoe makkelijker het wordt onze rechtszaken helemaal aan Hem over te geven. Hij weet alles, zowel van ons als van de tegenpartij. Ook alle verzachtende omstandigheden van de tegenpartij die ons wellicht onbekend zijn. Dus als we onze rechtszaken aan Hem toevertrouwen, weten we zeker dat die naar genade en recht zullen worden behandeld. Daar behoeven we absoluut niets meer aan toe te voegen.

Volkomen bevrijding

Naarmate we zicht krijgen op God als onze rechtvaardige Rechter, zijn we in staat om net als Jezus alle rancuneuze gedachten en gevoelens los te laten en volkomen aan God over te geven. Het is enorm bevrijdend te weten, dat God onze rechtszaken volmaakt rechtvaardig behartigt. Dat kan ons zo vrij maken, dat we tot onze verwondering zelfs in staat zullen zijn onze vijanden te eten te geven als ze honger hebben. En te laten drinken als ze dorstig zijn. Zo overwinnen we het kwade door het goede en verbreken we harde harten schrijft Paulus in Rom.12:19-21.
In de praktijk zijn daar wonderlijke voorbeelden van. Zodra wij onze rechtszaak aan God toevertrouwen, is de aandacht niet meer gefixeerd op de tegenpartij en op het onrecht. Dan wordt je aandacht gericht op God. Dan sta je open voor Hem zodat Hij je de dingen kan laten zien zoals Hij ze ziet. Ook ten aanzien van jezelf: je ogen gaan open voor datgene wat er eventueel bij jezelf fout zit, een balk of een splinter! Dat kun je dan belijden aan de tegenpartij. Misschien wel de eerste stap is in het proces van verzoening!
Maar afgezien daarvan kan God dan aan het hart van de tegenpartij gaan werken. Want omdat we zelf niet meer zelf op onze rechten staan, maar onze rechtszaak aan Hem toevertrouwd hebben, lopen we Hem om zo te zeggen niet meer voor de voeten en heeft Hij de gelegenheid om in te grijpen.

Vergeven of overgeven

Dus, zo mogelijk vergeven. En wanneer dat niet mogelijk is, overgeven aan Hem die rechtvaardig oordeelt. In beide gevallen is een grote innerlijke vrijheid tegenover onze medemensen het gevolg, ook in de kleine dingen.

Onvoorwaardelijke vergeving en de gevolgen ervan
Bij veel christenen leeft echter de gedachte dat God toch van ons vraagt dat we iedereen te allen tijde onvoorwaardelijk en eenzijdig vergeven. Onvoorwaardelijke vergeving is het vergeven van onrecht dat je wordt aangedaan zonder dat er sprake is van berouw of bekering van de tegenpartij.
Ook in de zielszorg komen we deze gedachte vaak tegen waarbij de onvoorwaardelijke vergeving gezien wordt als de enige manier om bevrijd te worden van verbittering, wrok en haatgevoelens.
Daarbij moeten we echter een aantal zaken niet vergeten:

1. Bij onvoorwaardelijke vergeving ben je meer uit op je eigen belang dan op dat van de ander. Je vergeeft om zelf bevrijd te worden: bevrijd te worden van wrok, van een gekwetst rechtvaardigheidsgevoel en van een verlangen naar genoegdoening. En vooral ook om in aanmerking te kunnen komen voor Gods vergeving. Bewogenheid en liefde voor de tegenpartij spelen hierbij nauwelijks een rol. Daarom is dit een oneigenlijk gebruik van vergeving.

2. Wanneer je moet vergeven, ongeacht de houding van de tegenpartij, zul je worden geconfronteerd met een gevoel van onvermogen. En ook van onwil omdat het voor je besef niet eerlijk is en onrechtvaardig. Dat brengt je in conflict met God die van je zou eisen dat je toch vergeeft. Het gevolg is dat je je tegenpartij, naast het onrecht dat hij je aandoet, ook nog gaat verwijten dat hij de oorzaak is van dat conflict met God. Dat maakt het vergeven nog onmogelijker. Het wakkert het verwijt aan en er ontstaat haat in plaats van liefde: een vicieuze cirkel.

3. Vergeving bevrijdt niet van haat, verwijt en wrok. Wanneer je wrok in je hart hebt en verbitterd bent, kùn je zelfs niet vergeven! Wrok, haat en verwijt die het gevolg zijn van geleden onrecht, verdwijnen alleen maar wanneer het gezonde, door God geschonken rechtvaardigheidsgevoel bevredigd wordt, hetzij doordat de tegenpartij tot andere gedachten komt en vergeving vraagt, hetzij God als Rechtvaardige Rechter de zaak in handen neemt. Rechtvaardigheidsgevoel is namelijk niet iets verkeerds. Integendeel, ook God heeft deze eigenschap, het behoort tot zijn natuur.
Alleen mag het bij ons niet leiden tot het nemen van het recht in eigen hand! Dat moet overgelaten worden aan Degene die dat veel beter kan. Hij is alwetend en almachtig en rechtvaardig! Zelfs van elk ijdel woord zal Hij rekenschap vragen. Daarom schrijft Paulus: Wreekt uzelf niet, geliefden, maar laat plaats voor de toorn. Want er staat geschreven: "Mij komt de wraak toe, Ik zal het vergelden, spreekt de Here!" Daarin mogen we ons zelfs verblijden staat er in Psalm 9.
Ons door God ingeschapen rechtvaardigheidsgevoel wordt volkomen bevredigd wanneer we beseffen dat God zich ons lot aantrekt en dat het recht zijn loop zal hebben. Dan gaan we ook zien dat het onze verantwoording niet meer is.
In alle andere gevallen is het verdwijnen van haat en wrok alleen maar het gevolg van verdringing of van een capitulatie voor het onrecht met alle gevolgen van dien.

4. Wanneer onrecht onvoorwaardelijk moet worden vergeven, dan leidt dat inderdaad heel makkelijk tot verdringing. Wanneer het onrecht namelijk niet wordt aangepakt of weggedaan, dan moet de vergevende partij het op één of andere manier uit de aandacht laten verdwijnen. Want vergeven is onmogelijk wanneer je voortdurend wordt geconfronteerd met het onrecht. Daar moet je je ogen dan voor proberen te sluiten. Wanneer dat echt lukt, is het gevaar groot dat het verdrongen is. Met alle gevolgen van dien.

5. Door de eis van onvoorwaardelijke vergeving komt het schuldbesef terecht op de verkeerde schouders. Het slachtoffer voelt zich veroordeeld omdat hij het vermogen mist om van harte te vergeven. En de schuldige vindt het vanzelfsprekend dat hem alles zonder meer vergeven behoort te worden.

6. De prediking van "altijd iedereen vergeven ongeacht de houding van de tegenpartij" maakt het de slachtoffers van onrecht onmogelijk een beroep te doen op God als Rechtvaardige Rechter en Wreker van het kwaad zoals dat staat in Rom.12:19.
Deze prediking maakt ze daarom rechteloos: God staat voor hen aan de kant van de sterkste en veroordeelt hen als zwakken om te capituleren voor het onrecht en de pleger ervan te accepteren alsof er niets gebeurd is. En dat op straffe van het verliezen van het eigen recht op vergeving bij God.

7. Door onvoorwaardelijke vergeving wordt de eigenlijke oorzaak van het probleem niet opgelost. Vergeving op zich neemt het onrecht namelijk niet weg. Onrecht verdwijnt alleen wanneer het door de dader wordt beleden en nagelaten. Alleen wanneer dat gebeurt, heeft vergeven zin, zodat er met een schone lei een nieuw begin kan worden gemaakt.

Overgeven èn vergeven?

Is het dan niet mogelijk om het beiden te doen: het onrecht aan God over te geven en dan zelf de dader te vergeven? Dat lijkt een ideale oplossing. Maar we mogen niet vergeten dat vergeven niet alleen een effect heeft op degene die vergeeft, maar ook op de tegenpartij.

1. Vergeven betekent dat je de ander bevrijdt van de schuld die hij heeft ten opzichte van jou. Je zet een streep door alles wat er gebeurd is, je neemt hem niets meer kwalijk, je sluit je ogen voor het onrecht waarin hij nog volhardt. Als je hem echt vergeeft, accepteer je hem zoals hij is en handelt. Het logische gevolg is dat hij alle schuldbesef verliest. Dat is namelijk meestal het effect van vergeving en zelfs het doel ervan: vergeving zet een streep door de schuld.

2. Nadat vergeving geschonken is, is er in feite geen enkele noodzaak meer voor berouw, schuldbelijdenis of bekering door de tegenpartij. De dader weet zich met zijn handelwijze door de tegenpartij geaccepteerd. Voor hem betekent vergeving dan eigenlijk: bevrijding van de plicht schuld te erkennen en zijn verkeerde handelwijze te beëindigen.

3. Christenen die een slecht geweten hebben en onrecht plegen, zoeken in hun onbekeerlijkheid vaak de sympathie en acceptatie van andere toegewijde christenen. Dat geeft ze een valse rust en een idee dat het nog wel meevalt met ze. Daarom schrijft Paulus in 1Kor.5:9-13 dat je zelfs niet met ze moet eten, laat staan ze vergeven wanneer ze zich niet bekeren.
Vergeving en acceptatie zonder bekering stompt het geweten van de overtreder af. Christus zal ons daarom nooit aanvaarden wanneer we volharden in ongerechtigheid. Hij wil geen Dienaar zijn van de zonde.

4. Onvoorwaardelijke vergeving kan dan ook nooit in het geestelijke belang zijn van de schuldige. Het blokkeert de weg naar bekering en reiniging. Dat is de reden dat deze vorm van vergeving in de Schrift dan ook niet voor komt.
Vergeving spreekt per definitie de dader vrij van schuld. Een zegen voor degene die schuld erkend heeft en zich bekeert, een vrijbrief voor hem die wil volharden in het kwade.

5. Wanneer we de ander vergeven, dan moet dat in de hemel kunnen worden overgenomen. "Want al wat we op aarde binden, zal gebonden zijn in de hemel, en al wat we op aarde ontbinden, zal ontbonden zijn in de hemel." staat er in Mt.18:18.
Maar dat is onmogelijk wanneer onze vergeving niet synchroon loopt met de vergeving van God. We moeten alleen vergeven wanneer God vergeven kan. Pas wanneer er sprake is van erkenning van schuld en loslaten van ongerechtigheid, kunnen we de ander zo vergeven dat God het met Zijn zegen bekronen kan.

Zachte heelmeesters...
Het klinkt onbarmhartig: alleen vergeven wanneer er sprake is van erkenning en bekering, en anders overgeven aan Hem die rechtvaardig oordeelt. Maar het tegendeel is waar. Wanneer het in praktijk wordt gebracht, komt de weg vrij voor bewogenheid en liefde voor de tegenpartij.

Een praktisch voorbeeld

Stel je voor dat een vrouw haar man zou moeten vergeven omdat hij een verhouding heeft met de buurvrouw en alleen maar zegt: "Ik doe wel eens domme dingen, je moet het me maar vergeven!", dan loopt de zaak muurvast. Ze is in conflict met haar man die volhardt in zijn verkeerde handelwijze. Ze is in conflict met God die het haar kwalijk zou nemen dat ze niet spontaan vergeven kan. En is in conflict met zichzelf omdat ze in haar hart een diepe afkeer ziet groeien, zowel tegen haar echtgenoot als tegen God.
Wanneer ze echter gaat zien dat God een rechtvaardige Rechter voor haar wil zijn in het conflict en dat ze het aan Hem mag overgeven, dan gaat er heel wat anders gebeuren.
Ten eerste is er nu een open relatie met God, waarin Hij haar duidelijk kan maken wat er bij haarzelf niet in orde was ten opzichte van haar man.
In de tweede plaats hoeft ze haar rechtvaardigheidsgevoel geen geweld meer aan te doen omdat het recht zijn loop zal hebben.
Maar ze gaat in de derde plaats ook beseffen in welk gevaar haar man zich nu bevindt. Ze heeft een beroep gedaan op God die overspelers en hoereerders zal oordelen en ze weet hoezeer de Here te vrezen is. Als haar man zich niet bekeert, gaat hij een eeuwig oordeel tegemoet. De liefde die ze ooit voor hem heeft gehad, gaat weer herleven en in haar bewogenheid kan ze voor hem bidden: "Here, open zijn ogen zodat hij wakker mag worden en zich zal bekeren!" Ze ziet haar man niet meer als misdadiger, maar als een verloren zondaar die gered moet worden!

Goed evenwicht

Dit nu is het proces dat leidt tot de overwinning van het goede over het kwade waarover Paulus spreekt in Rom.12:14-21. Alleen langs deze weg komt er in ons leven een goed evenwicht tussen liefde en gerechtigheid zoals dat ook het geval was bij Jezus en Stefanus die beiden van harte om vergeving konden vragen voor hun moordenaars. Ze zeiden niet: "We vergeven jullie!" Maar ze vroegen God hen te vergeven. Ze vroegen dat voor degenen die niet wisten wat ze deden. Bij de kruisiging waren dat de Romeinen. En bij de steniging was dat o.a. Paulus. Die schreef dan ook later dat hem ontferming was bewezen omdat hij het in zijn onwetendheid, uit ongeloof had gedaan. (1Tim.1:13)

Misplaatste verdraagzaamheid

Te veel verdraagzaamheid ten aanzien van onrecht zal in de praktijk betekenen dat er steeds meer ruimte komt voor het recht van de sterkste ten koste van de zwakken. We zien bijvoorbeeld niet zelden dat alle begrip wordt opgebracht voor de bedrijvers van ongerechtigheid, terwijl nauwelijks wordt omgekeken naar de slachtoffers van hun praktijken.
We moeten uitkijken dat die geest van onrecht en wetteloosheid ook niet ons christelijke denken aantast. Barmhartigheid mag nooit ten koste gaan van rechtvaardigheid. Gebeurt dat wel, dan zullen de zwakken altijd het kind van de rekening zijn en rechteloos worden. Barmhartigheid werkt bederf in de hand wanneer het niet gepaard gaat met rechtvaardigheid.

Volhardend gebed om recht.

Daarom wekt Jezus ons in Lk.18:1-8 op ten volle gebruik te maken van Gods rechterschap en zijn aanbod om onze rechtszaken te behartigen en ons recht te verschaffen. Daar kunnen we niet alleen voor onszelf gebruik van maken, maar ook voor anderen. Wanneer we zien hoe het onrecht in de wereld hand over hand toeneemt, dan zou het wel eens onze taak kunnen zijn om daarover Gods oordelen af te roepen. Waarom zouden we bijvoorbeeld God niet kunnen vragen om zijn oordelen te laten gaan over de producenten en verspreiders van porno, en hun bedrijven en winsten te vervloeken? Wanneer Gods gerichten op de aarde zijn, leren de inwoners der wereld gerechtigheid, staat er in Jesaja 26 vers 9. Dus het kan geen kwaad om daar doelgericht om te vragen, integendeel. Misschien is de snelle groei van dit kwaad wel een gevolg van ons falen in dit opzicht. Wanneer er in onze maatschappij niemand meer gebruik zou maken van de rechterlijke macht, dan zou de ongerechtigheid oneindig veel sneller om zich heen grijpen dan nu al het geval is. Zou dat in het Koninkrijk van God dan niet zo zijn? Vast wel.
"Zal God dan zijn uitverkorenen geen recht verschaffen, die dag en nacht tot Hem roepen, en laat Hij hen wachten? Ik zeg u, dat Hij hun spoedig recht zal verschaffen. Doch als de Zoon des mensen komt, zal hij dan nog het geloof vinden op aarde?"
Laten we ook hierin vrijmoedig worden zodat het antwoord op Jezus' vraag wat ons betreft positief zal kunnen zijn!

Het gezin als "rechtsstaat"

De bovenstaande principes behoren in kleiner verband ook in het gezin te worden toegepast. Het gezin is een rechtsstaat in het klein. Kinderen moeten leren het recht niet in eigen hand te nemen, maar hun rechtszaken aan de ouders toe te vertrouwen. De ouders behoren dit zo serieus te nemen dat het rechtsgevoel bij de kinderen volkomen wordt bevredigd en ze wat dat betreft rust vinden in hun ouders. Dan zal het later niet moeilijk voor ze zijn om dat ook toe te passen in hun leven met God en aan Hem hun echtzaken toe te vertrouwen.

Twee reacties

"Dick, ik ben nog steeds geshockeerd over de ellende die er kan ontstaan als "vergeven" en "overgeven" ongenuanceerd en door elkaar heen gebruikt worden. Een dag voor jij jouw brief schreef, heb ik het volgende in mijn dagboek gezet:
- - - Na wat Dick B. zei over eenzijdige vergeving, was ik deep down.
Een gevoel van "alles voor niets". Mijn hele strijd bestaat daaruit dat ik vond dat ik moest vergeven en dat ik het niet kon, ergens niet wilde omdat het niet eerlijk was.
Nu denk ik dat God wil dat je vergevensgezind bent, dat op het moment dat je vergeving gevraagd wordt, je het ook wilt doen. Tot zolang geldt de rechtsregel: "Wie zondigt, zal sterven" en "Mij komt de wraak toe, Ik zal het vergelden".
Ik heb te veel van mijzelf geëist, ben tegen een universele wet opgelopen en heb mezelf gepijnigd. Onbarmhartig voor mezelf en voor een ander.
"Mijn eigen inspanningen voor niets" ---> down. In feite een bevrijding en een geruststelling. God is vergevensgezind voor de hele wereld, maar je ontvangt het pas als je erom gevraagd hebt.
Waarschijnlijk dat mijn gevoelens van onvermogen ook de haat- en wraakgevoelens zo sterk aangewakkerd hebben. Het gevoel van "oneerlijk". Een fijne kans voor de Tegenstander om m'n vlees op te jutten, om me te tergen. Dit is veel relaxter.- - -
...Nog het meest geschrokken ben ik van het feit dat er zo weinig duidelijkheid is over de fundamentele dingen van het evangelie. Zeker drie hoog-aangeschreven christelijke hulpverleners hebben dit niet boven tafel gekregen bij mij. Ze zeggen alleen: Het is in je eigen belang dat je vergeeft, je moet vergeven..."

Tweede reactie:

"Ben er nu van overtuigd dat het de waarheid is die me vrijmaakt. Het eerste wat me misschien wel opviel toen het me voor het eerst duidelijk werd hoe verkeerd er vaak met vergeving wordt omgesprongen, was dat ik me stukken opgelucht voelde, vrij. 'k Heb in de begeleidingsgesprekken eerder veel over vergeving gehoord. Altijd riep het schuld in me op. De redenen zijn in het stuk "Vergeven of Overgeven" wel goed uitgewerkt. Ik zal wat voorbeelden geven uit mijn leven van dingen die absoluut niet mogelijk waren, èn dingen waar nu ineens wèl ruimte voor is.
...Verschillende mensen hadden me in het verleden al gezegd dat ik moest vergeven. Soms kenden ze maar een deel van mijn "verhaal", soms wisten ze meer en werd het moeten-vergeven "verzacht" tot leren vergeven. Een paar jaar geleden gaf ik nog wel toe aan hun aandringen, maar iedere keer overspoelde schuld me weer. 'k Werd op een gegeven moment zo hard dat ik niets meer wilde doen. Geen stap zette ik meer in Gods richting, Hij bekeek het allemaal maar. 'k Hield God verantwoordelijk voor mijn ellende, zei geen woord meer tegen Hem. Vooral het afgelopen jaar is daarin wel verandering gekomen - heel langzaam stelde ik me niet meer bij voorbaat al tegenover God op, maar Hem benaderen durfde ik nog niet. Bang voor de liefde denk ik. Bang ook dat te veel pijn in één keer boven zou komen.
...In wezen kwam het erop neer dat ik mijn moeder moest (leren) vergeven. 'k Zat vol wrok altijd naar haar, haat. Haar vergeven, was in mijn ogen zoiets als haar ook nog iets "goeds" moeten doen, namelijk haar schuld "kwijtschelden".
Daarop werd dan inderdaad gezegd dat ik niet om háár vergaf, maar om mezelf. Ik verlengde anders mijn eigen gevangenschap.
'k Heb vaak gehoord hoe on-vergevingsgezind ik was. Nu ik dit schrijf, merk ik eigenlijk dat ik de situatie nu best moeilijk vind. Aan de ene kant was (en ben) ik echt erg opgelucht dat God alles in de hand heeft en met mijn rechtszaak aan de gang kan. Aan de andere kant word ik, nu ik erover schrijf, best boos om wat ze me allemaal hebben gezegd. En bovendien is er ook boosheid om alles wat me in het verleden is overkomen.
Één verschil, en wel een heel belangrijk: nu ik weet wat God werkelijk met vergeven (en overgeven) wil, héb ik de situatie over kunnen geven: 'k heb tegen God kunnen zeggen dàt Hij zelf maar moet oordelen.
En bovendien ben ik nu in staat voor m'n moeder te bidden - soms alleen maar vragen of God haar zegent, soms meer, iets wat ik nooit kon zonder schuld, zonder het gevoel te hebben dat ik met mijn bidden haar iets gaf wat ze in mijn ogen niet verdiende....
...Leer maar vergeven - ben zo blij dat het niet hoeft. Blij ook dat God alles gezien heeft. Vaak denk ik dat ze niet eens (meer) weet dat ze zich aan mij vergrepen heeft. 't Is niet vaak gebeurd hoor, maar de gevolgen waren behoorlijk ingrijpend, ook door alles wat er al gebeurd was. Lange tijd heb ik me zo geschaamd om alles, dat ik me niet in staat achtte haar ooit te vertellen wat me dwars zat, wilde haar niet meer zien. Goed, dat maakte vergeven m.i. nog onmogelijker. Maar, werd me dan gezegd, zelfs als je iemand nóóit meer ziet of spreekt, kun je toch (leren) vergeven. "Wil je dat gaan leren?" Ja, als dat me verder hielp wel ja! 'k Ben zo blij dat ik niet uitgesproken heb dat ik het echt vergeven heb....
...In wezen komt het moeten vergeven erop neer dat ook overgeven een onmogelijkheid wordt. Dat is wat ik ervaren heb: een puur gevolg van de wrok/haat die naar God wordt opgeroepen...
...Ik denk nog veel na over wat gebeurt deze tijd. Besef ook heel goed dat gebeden van een lange periode verhoord zijn...
...'k Kan er niets aan doen, maar ik blijf me verbazen om die plotselinge doorbraak - 't is soms net of ik opnieuw tot geloof ben gekomen..."

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

Van Genade moeten we het hebben

http://baarsen.com/teksten/GENADE.html

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

Sjonge doorgewinterd wortels vanuit goede aarde grond weten men de letter goed uit hun hoofd te leren en te zeggen dat waardeer ik des te meer. Een deel van mijn familie is gereformeerd als hervormd en ben ik ook na gereformeerde scholen geweest dat ik ook wel begrijp in hoe de situatie is. Ben je even anders dan hen dan val je buiten de boot en sluit men je uit als niet broer of zus in Christus dat is na de dag van vandaag nog zo of dat men je weg pest hierin. Mijn ouders en ik zijn een andere route in gegaan van stroming dat verneem je dan wel. Plaatje van de naam doet er niets aan toe het gaat om de inhoud de Bron van Gods Woord. Dat we Jezus Christus centraal stellen vanuit het oog, hart en ziel.

<><

Zwaan

Een mooie diepgaande preek: Je zult dáár zijn wat de Heer híér van je heeft kunnen maken.

http://www.youtube.com/watch?v=g3tRWFTIPe0

ZWAAN995 · Berichten: 410

CORTAZAR588 schreef:

zo zeg jij maakt er werk van.
is verspilde moeite beste Zwaan.....

je kunt hem beter gelijk geven.

en de zaak laten rusten.

sommige dingen zijn zo gevoelig dat de hele gereformeerde goe gemeente je aanvalt.

en kinderdoop en al die dingen.........niet over beginnen.
maakt heel veel los en is onoplosbaar.

AM Yisraeel Chai

Je mag als broer en zus elkaar bemoedigen in geloof dat hoort dit ook bij.
Oprecht gemeend zijn de wonden door een vriend geslagen.
zoete broodjes bakken met gif erin doe ik niet aan mee.
Je leert elkaar kennen op deze manier. Knipoog smiley

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

Na denkertje:

Vergeven en vergeten

De uitdrukking vergeven en vergeten wordt nogal eens gebruikt in die zin dat we aan dat wat we iemand vergeven hebben niet meer mogen denken. Men baseert dit op de volgende teksten: “Ik ben het die uw overtredingen uitdelg en IK gedenk uw zonden niet (Js, 43:25) en “want Ik zal hun ongerechtigheden vergeven en hun zonden niet meer gedenken” (Jr 31:34). Wij zouden dan precies zo moeten doen als God en de zonden die we vergeven hebben uit ons geheugen moeten bannen. De fout in de gedachtengang is dat men het woord “gedenken” opvat als “niet meer denken aan”, maar dat is de betekenis niet. Niet meer gedenken betekent niet meer aan de persoon in rekening brengen. We mogen niet meer bij onszelf denken: “Ja maar hij heeft het dan toch maar gedaan”. Zó mogen we er niet meer aan denken. Maar een stukje van ons geheugen uitwissen kunnen we niet en dat is hier ook niet bedoeld.

<><

Studie:

Vergeven en vergeten

VERGEVING: illustratie Luk. 7:36-50

Wij hebben vergeving nodig
We zijn van God afgeweken. We zijn zondaars van aard. We hebben gezondigd. Rom. 3:10, 12, 22, 23.

God wil vergeven. Hij is een vergevend God
'Gij zijt een God van vergeving' Neh. 9:17;
'Bij de HERE, onze God is barmhartigheid en vergeving' Dan. 9:9;
'Wie is een God als Gij, de ongerechtigheid vergeeft' Micha 7:18.

God kan vergeven
Niet vanzelfsprekend, zie Ex. 23:7; 34:7;
Zonder bloedstorting is er geen vergeving zie Hebr. 9:22;
Christus stortte zijn bloed zie Matt. 26:28;
In Leviticus genoemd i.v.m. de offers Lev. 4:20.

Christus vergaf al tijdens zijn leven
Verlamde vier vrienden Matt. 9:2; Mark. 2:5, 10;
Zondares Luk. 7:47, 48.

Opdracht tot prediking na het kruis Luk. 24:47

Discipelen predikten het
Voorwaarde: bekering Hand. 2:38; 3:19.

Ieder die gelooft bezit vergeving
Ef. 1:7; 4:32; Kol. 1:14; 2:13; 3:13, vgl. 1 Joh. 2:12.

Tweeërlei vergeving
- Als zondaars vergeving van God - eeuwigheid - voorwaarde bekering;
- Als kinderen vergeving van de Vader - gemeenschap - voorwaarde belijdenis 1 Joh. 1:9; Na zondige wandel van de gelovige - inkeer Luk. 22:32.

Kenmerken van Gods vergeving
- Alle zonden - Ps. 103:3 (Matt. 12:31);
- Altijd weer - Jes. 55:7; Matt. 18:21, 22; Luk. 17:4;
- Graag, van harte - Ps. 86:5 (vgl. Matt. 18:35);
- Voor altijd - Jer. 31:34.

Illustrerende vergelijkingen van gedenkt ze niet meer d.i:
Brengt ze niet meer in rekening
- Zo ver het Oosten is van het Westen, - niet van N naar Z Ps. 103:12;
- Achter uw rug geworpen, - God keert zich niet om Jes. 38:17;
- Weggevaagd als een nevel/wolk, - Geen condensatie Jes. 44:22;
- In diepten der zee - Verboden te vissen Micha 7:19.

Wij behoren te vergeven
Zoals God ons vergeven heeft - Ef. 4:32; Kol. 3:13.

'Vergeten' Anecdote van man die op zijn ziekbed zijn broer tenslotte vergaf, maar zei toen die wegging: 'Maar als ik beter wordt geldt het niet'.

<><

Vraag: Als iemand oprecht om vergeving aan je vraagt, mag je dan als Christen zeggen: vergeven wil ik het wel, maar vergeten kan ik het niet.

Antwoord:
In Ef 4: 32 lezen we dat we elkaar moeten vergeven, zoals God in Christus ons vergeven heeft. De grote vraag is dus of God zo zou spreken als in de vraag wordt voorgesteld. Welnu, zo spreekt God niet. In Jr 31: 34 lezen we deze uitspraak van God: 'want Ik zal hun ongerechtigheden vergeven en hun zonde niet meer gedenken' (zie ook Hb 8:12; 10:17).
God vergeeft dus radikaal en voor altijd. Denk aan de volgende uitspraken:
a) 'Hij doet de zonden weg zover het Oosten is van het Westen' (Ps 103: 12), d.w.z. oneindig ver. Als er stond zover het Noorden is van het Zuiden, zou je nog aan twee vaste punten kunnen denken: de noordpool en de zuidpool, maar bij het Oosten en het Westen heb je geen vast punt. God doet ze weg en haalt ze niet weer op.
b) 'Gij hebt al mijn zonden achter uw rug geworpen' (Js 38:17,18) En God keert Zich niet meer om.
c) Hij vaagt de zonden weg als een nevel en een wolk' (Js 44:22). En Hij laat die niet weer condenseren.
d) 'Hij werpt ze in de diepte van de zee' (Mi 7:19) en Hij vist ze niet meer op. Er staat als het ware een bordje 'Verboden te vissen'.
Zo onvoorwaardelijk moeten wij dus ook vergeven, want we behoren navolgers van God te zijn (Ef 5:1)

Nu is er een verschil tussen niet meer gedenken en vergeten. In de letterlijke zin van het woord vergeet God de zonden niet. Hij weet natuurlijk nog steeds wat voor kwaad wij gedaan hebben. Met eerbied gezegd: God schakelt zijn geheugen niet uit. Zo zullen ook wij ons de zonden van een ander die we hem vergeven hebben, steeds herinneren, tenzij we aan geheugenzwakte gaan lijden. 'Niet meer gedenken' betekent: niet meer in rekening brengen. We mogen dus achteraf niet meer op het kwaad van die ander terugkomen en tegen hem zeggen: 'Ja. maar je hebt het dan toch maar gedaan'. Of er in die zin met anderen over praten. Als we dat wel doen, hebben we niet echt vergeven en laten we ons door 'het vlees' beheersen en dat is fout !!.

Kopie: http://www.jaapfijnvandraat.nl/

<><

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

De waarde van de mens

http://www.verhoevenmarc.be/PDF/Waarde-mens.pdf

Woont er in de mens ‘niets goeds’?

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

De theorie die vandaag algemeen bekend is onder de naam Calvinisme werd voor het eerst geïntroduceerd door Augustinus in de vierde eeuw. Hij leerde dat Christus niet voor alle mensen stierf
maar voor een beperkt aantal dat God heeft verkozen en gepredestineerd om Zijn kinderen te worden. Augustinus werd later heilig verklaard door de Rooms-katholieke kerk.

Meer dan 1000 jaar later deed Johannes Calvijn, een ex-katholiek, deze leer herleven die men vergeten was sinds de dood van Augustinus. Vele dwalingen in de katholieke kerk zijn terug te voeren tot de geschriften van Augustinus. Het is van Calvijn, de hervormer, dat die leer zijn naam
kreeg: Calvinisme.

Vandaag denken velen dat een christen ofwel een Calvinist ofwel een Arminiaan moet zijn. Dit is geheel fout. Een christen kan en moet de Schrift, Gods Woord, aanhangen. Wij beweren niet dat wij alles begrijpen van Gods gedachten over Zijn soevereiniteit en de vrije wil van de mens,
maar wij begrijpen wel de leer in Gods Woord over de menselijke vrije wil die door God werd gegeven om te kunnen kiezen tussen goed en kwaad en om Christus als Redder te aanvaarden of af te wijzen.

1. Totale Verdorvenheid

De Bijbelse interpretatie van Totale Verdorvenheid is dat alle mensen zondaars zijn, door geboorte, keuze en praktijk. Zij hebben een zondige natuur. Totale Verdorvenheid betekent niet dat alle mensen zo slecht zijn als maar mogelijk. Het betekent niet dat alle mensen zo totaal slecht zijn als Calvijn ons zou willen laten geloven. Het betekent ook niet dat alle mensen even slecht zijn. Als de mens geen vrije wil heeft om te kiezen tussen goed en kwaad, hoe kunnen wij dan het grote verschil verklaren tussen de zware gewoontecrimineel en de onbesproken, moreel goede persoon die echter niet gered is? Er zijn goede en aanbevelingswaardige dingen in de levens van vele mensen die echter niet beweren christen te zijn (niet goed in Gods ogen maar wel in aardse handelingen).

We zouden Totale verdorvenheid kunnen definiëren als dat alle delen van de menselijke natuur zijn aangetast, besmet, besmeurd, of beïnvloed door de zonde die ieder mens in zich draagt. Het bovenstaande is de ware bijbelse interpretatie van Totale Verdorvenheid (Total Depravity), en
deze positie wordt door ons ingenomen

Johannes Calvijn voegde aan Gods Woord toe door de bijbelse leer van Totale Verdorvenheid uit te vergroten tot een ultra-extreme, totaal onbijbelse positie. Johannes Calvijn noemde zijn leer Totale Verdorvenheid, maar wat hij inhoudelijk leerde is in strijd met de Schrift. Onder de naam van Totale Verdorvenheid geloofde, leerde en benadrukte Calvijn Totale Onbekwaamheid (Total Inability). Hij leerde dat de mens niets in te brengen heeft in de kwestie van zijn redding, hoegenaamd geen keuze heeft, maar dat redding door God louter werd voorbeschikt terwijl de mens zo mechanisch als een robot daarnaar handelt. In antwoord op vragen schreef Calvijn:

“Wie zal gered worden? Dat is wat Zijn soevereine wil beslist en niets anders. Het is puur een kwestie van de goddelijke soevereiniteit die - ongetwijfeld om goede redenen bekend bij God, maar helemaal niet gerelateerd aan iets wat de mens moreel onderscheid van de ander - sommigen verkiest maar de rest afwijst. Gods uitverkiezing heeft niets van doen met voorkennis, behalve in zoverre dat hij van te voren weet wie de leden moeten zijn van het menselijke ras” (Calvijns Institutie III, xxiii, pag. 10).

Maar van Genesis 2:16 tot Openbaring 22:17 heeft God de mens altijd vrijheid van keuze gegeven. De mens is erbij betrokken. Vergelijken we even Calvijn met Genesis:

“En de HEERE God gebood de mens, zeggende: Van alle boom van deze hof zult gij vrij eten; maar van de boom der kennis des goeds en des kwaads, daarvan zult gij niet eten; want ten dage, als gij daarvan eet, zult gij de dood sterven” (Genesis 2:16-17)

Bemerk dat God Adam beval dat hij niet mocht eten van de boom der kennis van goed en kwaad. Johannes Calvijn wil ons doen geloven dat God reeds had bepaald dat Adam Zijn bevel zou overtreden. Dit zou God tot auteur maken van gewilde ongehoorzaamheid. Kijk maar:

“De enige keer dat redelijkerwijs beweerd kan worden dat vrije wil kon bestaan hebben was in Adam vóór de val. Adam kon weerstand geboden hebben als hij dat wilde, gezien hij louter viel door zijn eigen wil. In zijn rechtschapenheid was de mens begiftigd met vrije wil, waardoor, als hij ervoor gekozen had, hij eeuwig leven kon verkregen hebben. Niettegenstaande zit er geen realiteit in de vrije wil die aldus aan de mens was toebedeeld, aangezien God de val had bepaald, en daarom moet Hij op een bepaalde wijze Adams wil beïnvloed hebben. Het werd niet in neutraal evenwicht gelaten, en evenmin werd zijn toekomst ooit in spanning of onzekerheid gelaten. Het was zeker dat vroeg of laat Adam in het kwaad zou vallen, en met deze onvermijdelijke val verdween daar elk spoor van de vrije wil die de mens kon gehad hebben. Vanaf die tijd werd de wil corrupt samen met de hele natuur. De mens bezat niet langer de capaciteit om te kiezen tussen goed en kwaad” (Calvijns Institutie II, iv, pag. 8). [Benadrukking door mij)

Het geloof dat de mens geen capaciteit bezit om te kiezen tussen goed en kwaad, werpt de verantwoordelijkheid van ’s mensen zonden op God. Calvijn zou ons willen doen geloven dat wij robots zijn en dat onze handelingen bepaald zijn door de soevereine wil van God. In zijn eigen verklaring hierboven spreekt Calvijn een dubbelzinnigheid. Hij zei dat Adam kon weerstaan hebben, dat hij viel door zijn eigen vrije wil, en dat zijn val door God was bepaald. Welke positie neemt Calvijn
nu eigenlijk in? Deze verklaringen kunnen samen niet waar zijn.

De Bijbel leert duidelijk dat God “ieder mens” verlicht (Joh. 1:9), “allen” naar zich toe trekt (Joh. 12:32) en “de wereld” overtuigt van zonde (Joh. 16:8). De Bijbel leert ook de vrije wil van de mens en de vrije uitoefening ervan. Dit zal completer behandeld worden in punt 4: Onweerstaanbare Genade. Voorlopig houden wij het hier bij de notie dat doorheen de Bijbel God de vrije wil van de mens uiteenzet, om keuzes te maken voor zichzelf; enkele voorbeelden:

“Maar allen die Hem aangenomen hebben … die in Zijn Naam geloven” (Joh. 1:12).

“… opdat ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat …” (Joh. 3:16).

“Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Wie Mijn woord hoort en gelooft Hem Die Mij gezonden heeft, die heeft het eeuwige leven …” (Joh. 5:24).

“… dat een ieder, die de Naam des Heeren zal aanroepen, zalig zal worden” (Hand. 2:21).

“… wat moet ik doen, opdat ik zalig worde? En zij zeiden: Geloof in de Heere Jezus Christus, en gij zult zalig worden, gij en uw huis” (Hand. 16:30-31).

Wij verwerpen geheel de leer van Johannes Calvijn over Totale Onbekwaamheid (Total Inability). Wij geloven en leren dat de mens totaal verdorven is, maar dat God, in Zijn soevereine wil, de mens begiftigde met de bekwaamheid te kiezen tussen goed en kwaad, Christus en de duivel, en hemel en hel.

2. Onvoorwaardelijke Verkiezing

Calvijn leerde dat God ervoor koos, of vooraf bepaalde, dat sommige mensen zouden gered worden en naar de hemel zouden gaan. Vele hedendaagse calvinisten verklaren dat zij niet in dubbele predestinatie geloven, wat betekent dat zij niet geloven dat God mensen uitverkoos of predestineerde om naar de hel te gaan, maar wel hen die naar de hemel gaan. Maar als u gelooft dat God inderdaad bepaalde mensen predestineerde om naar de hemel te gaan, dan vraagt dit ook dat u
moet geloven dat alle anderen gepredestineerd werden om naar de hel te gaan. Hierover schreef Calvijn:

“Zowel de verworpenen zijn zoals de verkozenen vastgesteld zo te zijn door de geheime raad van Gods wil en door niets anders” (Calvijns Institutie II, xxii, pag. 11).

In een brief aan Christoffel Liertet schreef Calvijn:

“U bent erg bedrogen als u denkt dat de eeuwige decreten van God zo verminkt kunnen zijn dat hij sommigen zou hebben gekozen tot redding maar niemand bestemde voor de ondergang. Er moet een wederzijdse relatie zijn tussen de verkozenen en de verworpenen” (The Teaching of Calvin, hoofdstuk VI, pag. 109).

Opnieuw schreef hij

“Hun lot [dat van de verworpenen] was de rechtstreekse, onmiddellijke toewijzing van God, gerechtvaardigd door hun leven maar niet als noodzakelijke consequentie. Hij kon hen gered hebben van hun ondergang zoals Hij deed in het geval van de verkozenen die niet waardiger in zichzelf waren om gered te worden; maar deze ondergang is vastgelegd van in alle eeuwigheid en niets kon hen transfereren naar de andere klasse, net zomin als iets in de verkozenen ertoe kon leiden dat zij verworpenen werden …” (Calvijns Institutie III, iii, pag. 4).

Dit is totaal in strijd met Gods Woord:

“… Die wil dat alle mensen zalig worden en tot kennis van de waarheid komen” (1 Tim. 2:3-4).

“De Heere … is lankmoedig over ons, niet willende, dat enigen verloren gaan, maar dat zij allen tot bekering komen” (2 Pet. 3:9).

“God … verkondigt nu alle mensen alom, dat zij zich bekeren” (Hand. 17:30).

“Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar het eeuwige leven heeft. Want God heeft Zijn Zoon niet in de wereld gezonden opdat Hij de wereld zou veroordelen, maar opdat de wereld door Hem behouden zou worden” (Joh. 3:16-17).

“Zeg tot hen: Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, zo Ik lust heb in de dood van de goddelozen! maar daarin heb Ik lust, dat de goddeloze zich bekeert van zijn weg en leeft. Bekeert u, bekeert u …” (Ezech. 33:11).

Van in de tijd van Genesis 2:11 tot Openbaring 22:17 heeft God de mens altijd het recht gegevenvan te kiezen. God heeft altijd gezegd: “Wie wil …” (Mark. 8:34; Openb. 22:17).

Meende God wat Hij zei? Als we Gods Woord consistent en letterlijk interpreteren moeten wij concluderen dat God meende wat Hij zei. De doctrine van “Onvoorwaardelijke Verkiezing” onderwijzen is dingen aan de Schrift toevoegen die God niet leerde en nooit bedoeld had dat ze geleerd zouden worden.

Wij accepteren geenszins Calvijns leer van Onvoorwaardelijke Verkiezing en Onvoorwaardelijke Verwerping. Wij geloven en leren dat ieder die maar wil tot Christus mag komen. Het is onze verantwoordelijkheid om de mensen de Evangelieboodschap te brengen en hen dus de gelegenheid te
geven om voor Christus te kiezen en gered te worden, of Christus af te wijzen en verloren te zijn.

3. Beperkte Verzoening

Calvijn leerde dat het bloed van Jezus Christus enkel voor de uitverkozenen werd vergoten en niet voor de anderen. De Calvinist van vandaag heeft, om zijn geloof te vermommen, het derde punt
van het Calvinisme veranderd in “Bijzondere Verlossing”. Een andere naam maar dezelfde dwaling. Ongeacht wat voor naam op de leer werd geplakt, het blijft dezelfde valse leer.

De Bijbel is over dit punt net zo duidelijk als voor elk ander punt van Calvijns leer. De Schrift verklaart dat Christus voor elk mens stierf:

“…opdat Hij door de genade Gods voor allen de dood smaken zou” (Hebreeën 2:9).

“En er zijn ook valse profeten onder het volk geweest, gelijk ook onder u valse leraars zijn zullen, die verderfelijke ketterijen bedektelijk invoeren zullen, ook de Heere, Die hen gekocht heeft, verloochenende, en een haastig verderf over zichzelf brengende” (2 Petrus 2:1).

“En Hij is een verzoening voor onze zonden; en niet alleen voor de onze, maar ook voor de zonden der gehele wereld” (1 Johannes 2:2).

Dit laatste vers weerlegt dat Christus enkel voor de verkozenen stierf, of dat Hij enkel voor hen de verzoening was. Het is verwerpelijk te leren dat het bloed van Jezus Christus niet werd vergoten voor alle mensen, vanaf de schepping.

Uit Calvijns verklaringen kunnen we niet afleiden dat het bloed van Christus voor alle mensen werd vergoten:

“Zowel de verworpenen als de verkozenen werden bepaald zo te zijn door de geheime raad van Gods wil en door niets anders” (Calvijns Institutie II, xxii, pag. 11).

“…deze ondergang is vastgelegd van in alle eeuwigheid en niets kon hen transfereren naar de andere klasse …” (Calvijns Institutie III, iii, pag. 4).

Wij accepteren geenszins Calvijns leer van Beperkte Verzoening. Wij geloven en leren dat het bloed van Jezus Christus werd vergoten voor alle mensen, en dat dit doeltreffend is voor de reiniging van zonde voor wie dan ook die tot Christus wil komen.

4. Onweerstaanbare Genade

Met Onweerstaanbare Genade leerde Johannes Calvijn dat indien een persoon verkozen werd voor redding, en God is er klaar voor dat deze persoon daadwerkelijk christen wordt, die persoon dan naar Christus zal komen - niet door keuze, maar als een robot die Gods genade niet kan weerstaan.

Opnieuw, zoals in het geval van Beperkte Verzoening, zien we dat de hedendaagse Calvinist deze doctrine wenst te vermommen of te verbergen. Zij hebben de naam van deze leer veranderd in een
andere naam, maar het blijft dezelfde dwaling.

God is een soevereine God. Wij geloven en loven deze waarheid. Maar God heeft in zijn soevereiniteit ervoor gekozen de mens een vrije wil te geven en de bekwaamheid om het Evangelie te verkiezen of af te wijzen. God schiep niet zomaar robots die louter mechanisch tot Christus konden
komen “om tot lof van Zijn heerlijkheid te zijn …” (Efeziërs 1:12). Wat voor lof en prijzing brengt het feit mee dat wij op Christus vertrouwden als wij daarbij niets te willen hadden, als onze wil geheel uitgeschakeld was? Wat voor betekenis heeft het als wij niet de mogelijkheid hadden om
Zijn genade te weigeren? Geen enkele.

Calvijn verwees dikwijls naar Johannes 6:44-45 als bewijstekst (Verkiezing en Bekering, pp 37, 67, 133). Deze verzen zeggen:

“Niemand kan tot Mij komen, tenzij de Vader Die Mij gezonden heeft, hem trekt ; en Ik zal hem opwekken op de laatste dag. Er is geschreven in de profeten: En zij zullen allen door God geleerd zijn. Ieder dan, die het van de Vader gehoord en geleerd heeft, komt tot Mij”

Deze verzen geven geen steun aan Calvijns leer van Onweerstaanbare Genade. Het woord “trekt” betekent niet “dwingt”. Volgens andere teksten in Gods Woord kan dit woord niet betekenen dat God iemand “onweerstaanbaar trekt”. Hetzelfde Griekse woord helkuó dat gebruikt wordt in vers 44 wordt ook gevonden in Johannes 12:32, en zegt:

“En Ik, als Ik van de aarde verhoogd ben, zal allen naar Mij toe trekken ”.

Het woord “trekt” betekent in beide teksten dat Christus allen zal “aantrekken”. Dit is in overeenstemming met het gehele Woord van God.

God verlicht “een ieder mens” (Joh. 1:9). God overtuigt “de wereld” van zonde, van gerechtigheid en van oordeel (Joh. 16:8). God trekt “allen” (Joh. 12:32). God laat de keuze bij “een ieder” om in Christus te geloven (Joh. 3:16).

Onweerstaanbare genade is op zichzelf een tegenstrijdige uitdrukking. Als genade onweerstaanbaar is, dan is dat helemaal geen genade. Een onweerstaanbare genade zou de persoonlijke kwaliteit en relatie tussen God en mens vernietigen. Genade omvat de vrije respons van de wil op Gods liefde en genade. We zien Gods genade door de mens afgewezen worden in Spreuken:

“Omdat Ik geroepen heb, en gij geweigerd hebt …” (Spreuken 1:24-25)

En God sprak door Jesaja:

“omdat Ik geroepen heb, maar gij hebt niet geantwoord, Ik gesproken heb, maar gij niet gehoord …” (Jesaja 65:12).

En de Heer Jezus Christus zei:

“en zij wilden niet komen” (Mattheüs 22:3)

“en gij hebt niet gewild” (Mattheüs 23:37).

“En toch wilt u niet tot Mij komen opdat u het leven hebt” (Johannes 5:40).

En Stefanus:

“Gij hardnekkigen en onbesnedenen van hart en oren, gij weerstaat altijd de Heilige Geest; gelijk uw vaders, alzo ook gij” (Handelingen 7:51).

Wij geloven dat God de mens verlicht, overtuigt en trekt, maar dat Hij eenieder (Joh. 3:16) de keuze laat of hij of zij Gods genade weigert of aanvaardt. Wij accepteren geenszins Calvijns leer dat Gods genade onweerstaanbaar is. Geen enkele Schriftplaats leert dat Genade met onweerstaanbaarheid gepaard gaat.

5. Volharding van de Heiligen

Velen verwarren dit met de doctrine van Eeuwige Zekerheid. Calvijns leer op dit punt was geheel anders dan de bijbelse leer van Zekerheid. Calvijn leerde dat een persoon die tot de verkozenen behoorde, zal volharden. Zijn leer had helemaal niets van doen met de bewarende kracht van God.
Het was gewoon een feit, in die zin dat het was beslist, omdat u werd verkozen. Hij leerde dat als een persoon niet volhardt tot het einde, hij niet tot de gekozenen behoorde en hij slechts een valse belijder is geweest. Zijn benadrukking lag op wat de titel hierboven zegt: volharding van de heiligen, niet de heiligen verzegeld door de Heilige Geest en bewaard door Gods kracht. Calvijns leer verschilde geheel van bijbelse eeuwige zekerheid. Hier enkele verzen die leren dat wij bewaard worden in Gods kracht: Joh. 10:28-29; Rom. 8:35-39; Ef. 4:30; 1 Petr. 1:4-5.

Hierna enkele waarnemingen met betrekking tot de kwestie van de soevereiniteit van God, de vrije wil van de mens, en de vreemde leer van Johannes Calvijn.

1. De Soevereiniteit van God. Wij geloven in Gods soevereiniteit, maar wij geloven dat in de kwestie van de redding God de finale beslissing bij de mens legt. God heeft een plan van redding opgemaakt, maar Hij heeft de mens de keuzemogelijkheid gegeven om dit plan te aanvaarden of af
te wijzen.

Wij geloven ongetwijfeld dat God reeds vóór de grondlegging van de wereld met voorkennis wist wie Christus zou kiezen en aanvaarden, en wie Hem zou afwijzen. Petrus zegt:

“De uitverkorenen naar de voorkennis van God de Vader …” (1 Petrus 1:2).

Wij geloven echter niet dat God decreteerde, besliste, vastlegde of selecteerde wie wel en wie niet Christus zou ontvangen, met voorbijgaan aan de menselijke wil.

2. Verwarrende Termen. Met betrekking tot het hedendaagse Calvinisme is er veel verwarring en foutief begrip. Wij horen termen zoals Calvinist, Hyper Calvinist, Vijf-punts Calvinist, en dan horen we ook nog van Een-punts, Drie-punts, Vier-punts Calvinist, samen met termen als Twee-eneen-half-punts Calvinist. Ik kan geen plaats vinden voor al die termen als we het hebben over de doctrine die Calvijn aanhing en leerde.

De vijf punten die Calvijns leer kenmerken (bij Engelstaligen bekend als TULIP) zijn als domino’s: zij staan of vallen samen. Als een persoon beweert een Een-punts Calvinist te zijn (Total Depravity Calvinist), en hij de doctrine gelooft zoals Calvijn ze geloofde, dan moet hij ook de andere vier punten accepteren. Als de persoon gelooft in Total Inability (geen bekwaamheid om te kiezen met “ja” of “nee”), dan moet hij de leer accepteren dat God sommigen onvoorwaardelijk verkoos voor de hemel en anderen voor de hel. Als de mens geen wil heeft om te beslissen, dan
moet hij ook de leer aanvaarden dat iemand los van de mens de beslissing heeft gemaakt. Iemand moet beslissen. In Calvijns leer was die iemand God. De mens moet dan aanvaarden dat God in het eeuwige verleden selecteerde wie zou gered worden en wie niet zou gered worden, en die beslissing door God was dan niet relatief aan enige wilsdaad van de mens.

De volgende domino in de lijn is Onweerstaanbare Genade. Als iemand in Total Inability gelooft dan impliceert dit dat hij ook in Onvoorwaardelijke Verkiezing moet geloven. Deze twee samen vereisen dat we ook geloven in Onweerstaanbare Genade. Als men geen deel heeft aan de beslissing, dan is de enige overblijvende mogelijkheid dat de mens mechanisch tot Christus komt.

Wat is de volgende domino? Het is Calvijns leer van Beperkte Verzoening. Als u gelooft dat God inderdaad verkoos dat bepaalde mensen zouden gered worden, en al de rest zou naar de hel gaan, dan moet u de doctrine van Beperkte Verzoening accepteren. Hoe kan een mens zeggen dat hij/zij
gelooft dat het bloed van Christus werd vergoten voor de hele wereld als hij/zij gelooft dat slechts de uitverkozenen de gelegenheid krijgen gered te worden en de niet-verkozenen daartoe geen gelegenheid of kans krijgen? Met Calvijns woorden:

“…deze ondergang is vastgelegd van in alle eeuwigheid en niets kon hen transfereren naar de andere klasse …” (Calvijns Institutie III, iii, pag. 4).

U kan niet het ene accepteren en het andere afwijzen. Dat zou dubbelzinnig zijn.

De leer van de Volharding van de heiligen, zoals geleerd door Johannes Calvijn, valt in dezelfde lijn. Het moet aanvaard worden samen met de eerste vier punten. Als dit wordt afgewezen ten gunste van de leer van Eeuwige Zekerheid, zoals geleerd en geloofd door bijbelgelovige mensen, dan hebben de andere vier punten geen grond meer om op te staan.

Ik zie geen ruimte voor een een-, twee, twee-en-een-half-, drie-, drie-en-een-half-, of vier-punts Calvinisme. Ik zie geen verschil tussen een Calvinist en een Hyper-Calvinist, of een vijf-punts Calvinist.

Wij verwerpen alle vijf punten van de leer die Calvinisme wordt genoemd; een leer die naar boven kwam door Augustinus, een katholieke ‘heilige’ uit de 4de eeuw, en een leer die beroemd werd en veel verwarring veroorzaakte door toedoen van Calvijn in de 15de eeuw. Johannes Calvijn schreef commentaren over de meeste boeken van de Bijbel, commentaren die onderschreven werden als zijnde “beter dan de meeste” door de eerloze Karl Barth.

3. Contradicties.

Als volgende vraag aan een Calvinist wordt gesteld: “Wat moet een persoon doen om gered te worden?”, en hij antwoordt: “Geloof in de Heer Jezus Christus en u zal gered worden”, dan is de menselijke wil daarbij betrokken en zijn antwoord spreekt zijn leer tegen. Hij zou moeten antwoorden: “Om gered te worden moet u een van de verkozenen zijn en dan kan u geloven in de Heer Jezus Christus en gered worden”.

Hij kan ook antwoorden: “U moet wachten tot er een ‘trekken’ is dat u niet kan weerstaan; dan zal u gered worden want als u een van de verkozenen bent zal u automatisch gered worden”.

Ik heb nooit enig materiaal gelezen van een Calvinist, of zogenaamde Calvinist, dat niet continu zijn leer tegenspreekt.

Het onderwijzen van Calvijns doctrine veroorzaakt overal verwarring, laat de mensen met niet beantwoordbare vragen zitten, en creëert conflicten en verdeeldheid.

4. Pogingen om zich te rechtvaardigen.

In een poging hen te rechtvaardigen hebben mensen over anderen (meestal vrienden) die toegewijde Calvinisten zijn, gezegd: “Ja, hij is een Calvinist, maar hij wint net zoveel zielen als anderen die ik ken”. Maar het winnen van zielen zal valse leer niet meer rechtvaardigen dan de prediker, die door het winnen van zielen genoeg verdienste bij God wil opbouwen om de gevolgen van zijn zonden te elimineren.

5. Het krachteloosmakend effect. Laat me opnieuw citeren uit The Teachings of John Calvin, hoofdstuk VIII, deel III, pag. 159:

“… zijn attitude van onverschilligheid ten overstaan van heidense volken. Hij liet hen over aan de genade van God en vertoonde geen spoor van zendingsenthousiasme”.

Hoe totaal tegengesteld is dit met wat God benadrukte in Zijn Woord:

“De Heere vertraagt de belofte niet (gelijk enigen dat traagheid achten), maar is lankmoedig over ons, niet willende, dat enigen verloren gaan, maar dat zij allen tot bekering komen” (2 Petrus 3:9).

De Bijbel besluit met te zeggen:

“En de Geest en de Bruid zeggen: Kom! En die het hoort, zegge: Kom! En die dorst heeft, kome; en die wil, neme het water des levens om niet” (Openbaring 22:17).

6. Samenvatting.

In werkelijkheid staat de doctrine van het vijf-punten Calvinisme diametraal tegenover het ware en eenvoudige Evangelie van Jezus Christus, en het is er een aanval op. Het is inderdaad boos te leren
dat God, in het eeuwige verleden, zonder respect voor iemands beslissing waarvan Hij voorkennis had, sommigen verkoos om naar de hemel te gaan en anderen predestineerde om naar de hel te gaan. De Schrift zegt in 1 Johannes 2:2:

“En Hij is een verzoening voor onze zonden; en niet alleen voor de onze, maar ook voor de zonden der gehele wereld”

Gods Soevereiniteit
Vrije wil en verantwoordelijkheid van de mens

Ons werd gezegd dat er twee grote doctrines staan in Gods Woord: de soevereiniteit van God en de vrije wil en verantwoordelijkheid van de mens. Ons werd gezegd dat we beide doctrines moeten aanvaarden maar dat we met ons eindige verstand de twee niet met elkaar kunnen verzoenen. Maar als men zegt dat God soeverein is, en men bedoelt daarmee dat God 100% dominant is in 100% van de zaken van de mens, dan moeten we die stelling verwerpen.

Wij aanvaarden het feit dat God soeverein zou kunnen handelen over alle zaken van de mens, voor elke minuut en detail van zijn leven. Dat God dat zou kunnen doen is niet te betwisten. Hij is God. Maar wij geloven echter dat God, in zijn soevereiniteit, Zichzelf opzettelijk beperkte doordat Hij
de mens een vrije wil gaf. Dit beperkt of onteert geenszins de soevereiniteit van God. Wij geloven dat God reeds vóór de grondlegging van de wereld elke beslissing kende die elk mens zou maken
in elk detail van zijn leven (1 Petrus 1:2). Wij aanvaarden niet de leer die zegt dat God al die beslissingen, details en acties decreteerde.

Indien Gods wil zich uitstrekt boven de vrije wil van de mens, of wanneer gezegd wordt dat ’s mensen vrije wil altijd in harmonie met Gods soevereine decreten handelt, dan staan de zogenaamde soevereine decreten van God, zoals uitgewerkt in het dagelijkse leven van de mens, in voortdurend conflict met Gods Woord, Zijn natuur, karakter en heiligheid. De mens die Gods (tevoren beschikte) decreten vervult zou een mechanisch bestaan creëren dat geen plaats laat voor een echte menselijke verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid, of een grond voor rechtvaardig oordeel van God.

In Exodus 20:3-4a zegt God:

“Gij zult geen andere goden voor Mijn aangezicht hebben. Gij zult u geen gesneden beeld, noch enige gelijkenis maken …”.

Zou dezelfde God gedecreteerd hebben dat de Israëlieten onder Aärons leiding een gouden kalf zouden maken, waarvan Aäron zei: “...Dit zijn uw goden ...” (Exodus 32:4a), nadien tegen Aäron zeggen: “uw volk, dat gij uit Egypteland opgevoerd hebt, heeft het verdorven” (Ex. 32:7)? Te leren
dat God het ene ding beval en tegelijk decreteerde dat mensen het tegenovergestelde zouden doen, is totaal inconsistent en onaanvaardbaar.

Hetzelfde geldt voor de valse goden die de mensen vandaag aanhangen: als God beval dat wij geen valse goden zouden hebben, maar tegelijk decreteerde dat wij dat wel zouden doen, is dat totaal inconsistent.

In Exodus 20:14 zegt God: “Gij zult niet echtbreken”. Dan te leren dat koning David door Gods decreet overspel zou plegen is godslastering. Dezelfde God die zei: “Ik ben heilig” kan niet beschuldigd worden van het decreteren van Davids zonde, noch van de zonden van wie dan ook. Dit type theologie is een aanval op het karakter en de heiligheid van God (1 Petrus 1:15-16).

De Bijbel zegt: “Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde en in eeuwigheid” (Hebreeën13:8). Hij kan Zijn eigenheid niet veranderen. Hij verandert niet (Maleachi 3:6). Hij is nooit inconsistent. Hij werpt Zijn heiligheid nooit af.

Wij zouden kunnen voortgaan en een oneindige lijst maken van zulke dingen als hierboven, maar bovenstaande illustreert duidelijk het punt. De mens heeft een vrije wil en kan daarmee los van Gods soevereiniteit handelen, omdat God decreteerde dat de mens dit privilege zou hebben. De mens is verantwoordelijk voor zijn daden.

Wij geloven dat God voorkennis heeft van elk puntje op de “i” maar wij geloven niet dat Hij alle puntjes op de “i” decreteerde. Wij geloven dat God soeverein is en alle dingen had kunnen decreteren, maar dat Hij verkoos dat niet zo te doen. Hij verkoos, in Zijn soevereiniteit, de mens vrijheid van keuze te geven. Daarom geloven wij dat de mens een vrije wil heeft, en dat God hem trekt, verlicht, aantrekt, overtuigt, beïndrukt, maar hem niet domineert; en de mens is verantwoordelijk voor zijn daden, zonden, gedachten, woorden en alles wat hij doet. Wij geloven niet dat Gods soevereiniteit, en de verantwoordelijkheid van de mens, twee bijbelse doctrines zijn die wij niet kunnen verzoenen met ons verstand. We moeten ze beide erkennen.

“Hem verkondigen wij, vermanende een ieder mens, en lerende een ieder mens in alle wijsheid, opdat wij een ieder mens volmaakt zouden stellen in Christus Jezus” - Kolossenzen 1:28.

Kopie: http://verhoevenmarc.be/PDF/calvinisme.pdf

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

...

ZWAAN995 · Berichten: 410

HARALD940 schreef:

Paulus, Petrus en Johannes zijn ook dood, maar uit hun bijbelboeken leren we wel de Heer kennen.
Zo ook met Calvijn....

Heer zijn mannen diciplen waren niet op de voorgrond die hielden Christus centraal die waren aanhangers van Gods Woord die niet afdeden of gingen toevoegen na Zijn Woord. Calvijn voegde wel toe en haalde dingen af van Gods Woord. We moeten géén Calvijn aanhangen want dan doe je aan mens verheerlijking we moeten Christus centraal stellen in ons leven.

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

CORTAZAR588 schreef:

ja t is stil aan de overkant .........

Sebastiaan is met Hanna in conclaaf en zoekt in de boeken naar bewijzen.

Mijn kleur is t ie ook niet die C en de fam Von Amsberg ook niet,
uitvreters en profiteurs.

en ze verkopen hun moeder nog ( wordt moeilijk ) maar als ze nog leefde
onze Juli dan werd ze verkocht.

wordt vervolgd

Stoken heeft ook géén zin dat je mede broeder/zuster opjut anders word alles van kwaad tot erger.

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

Calvijn is dood en men heeft een heftig discussie hier sjonge net als de kabinet dat doen veel blabla om hun verhaal af te steken.
Elk mens hier op aarde krijgt hem of haar portie wel na de dood.
Besteed je tijd meer in de Heer dan in iemand die al dood is als Calvijn.
Zo denk ik erover.

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

1 Gij kinderen, zijt uw ouderen gehoorzaam in den Heere; want dat is recht.
2 Eert uw vader en moeder (hetwelk het eerste gebod is met een belofte),
3 Opdat het u welga, en dat gij lang leeft op de aarde.
4 En gij vaders, verwekt uw kinderen niet tot toorn, maar voedt hen op in de lering en vermaning des Heeren.
5 Gij dienstknechten, zijt gehoorzaam uw heren naar het vlees, met vreze en beven, in eenvoudigheid uws harten, gelijk als aan Christus;
6 Niet naar ogendienst, als mensenbehagers, maar als dienstknechten van Christus, doende den wil van God van harte;
7 Dienende met goedwilligheid den Heere, en niet de mensen;
8 Wetende, dat zo wat goed een iegelijk gedaan zal hebben, hij datzelve van den Heere zal ontvangen, hetzij dienstknecht, hetzij vrije.
9 En gij heren, doet hetzelfde bij hen, nalatende de dreiging; als die weet, dat ook uw eigen Heere in de hemelen is, en dat geen aanneming des persoons bij Hem is.
10 Voorts, mijn broeders, wordt krachtig in den Heere, en in de sterkte Zijner macht.
11 Doet aan de gehele wapenrusting Gods, opdat gij kunt staan tegen de listige omleidingen des duivels.
12 Want wij hebben den strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de geweldhebbers der wereld, der duisternis dezer eeuw, tegen de geestelijke boosheden in de lucht.
13 Daarom neemt aan de gehele wapenrusting Gods, opdat gij kunt wederstaan in den bozen dag, en alles verricht hebbende, staande blijven.
14 Staat dan, uw lenden omgord hebbende met de waarheid, en aangedaan hebbende het borstwapen der gerechtigheid;
15 En de voeten geschoeid hebbende met bereidheid van het Evangelie des vredes;
16 Bovenal aangenomen hebbende het schild des geloofs, met hetwelk gij al de vurige pijlen des bozen zult kunnen uitblussen.
17 En neemt den helm der zaligheid, en het zwaard des Geestes, hetwelk is Gods Woord.
18 Met alle bidding en smeking, biddende te allen tijd in den Geest, en tot hetzelve wakende met alle gedurigheid en smeking voor al de heiligen;
19 En voor mij, opdat mij het Woord gegeven worde in de opening mijns monds met vrijmoedigheid, om de verborgenheid van het Evangelie bekend te maken;
20 Waarover ik een gezant ben in een keten, opdat ik in hetzelve vrijmoediglijk moge spreken, gelijk mij betaamt te spreken.
21 En opdat ook gij moogt weten hetgeen mij aangaat; en wat ik doe, dat alles zal u Tychikus, de geliefde broeder en getrouwe dienaar in den Heere, bekend maken;
22 Denwelken ik tot datzelfde einde tot u gezonden heb, opdat gij onze zaken zoudt weten, en hij uw harten zou vertroosten.
23 Vrede zij den broederen, en liefde met geloof, van God den Vader, en den Heere Jezus Christus.
24 De genade zij met al degenen, die onzen Heere Jezus Christus liefhebben in onverderfelijkheid. Amen. Ef.6.

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

ZWAAN995 · Berichten: 410

ZWAAN995 · Berichten: 410

VISSER278 schreef:

Moet hierbij denken aan de preek van gisteravond .
Een leeuw , die hoeft geen prooi wat al dood is , ..... nee die zoekt een levende prooi. Een dier wat hij kan verslinden. Een dood beest is te min voor een leeuw.
En zo is de satan ook , een briesende leeuw zoekende wie hij kan verslinden.
Mensen die ver van God vandaan zijn , nee , daar heeft satan geen oog voor , die heeft hij toch al in de houdgreep.
Maar mensen die dicht bij God leven , dáár heeft hij lust in om die als prooi te vangen .
Maar gelukkig ..... God waakt over Zijn kudde . Maar die moeten vaak wel veel beproevingen doorstaan.
Daarom is het niet voor niks dat Efeze 6 , de geestelijke wapenrusting , in de Bijbel staat.

Precies.

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

Hallo ...,

Volgende week zaterdag is het zover
Zo zie ik er na uit om jullie te ontmoeten Lachende smiley

Zijn er nog meer mensen die denken dat
lijkt mij ook wel leuk geef je dan op
Er is nog plaats voor 6 mensen Knipoog smiley

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

De Uitverkiezing

http://www.verhoevenmarc.be/PDF/Uitverkiezing.pdf

<><

Zwaan

ZWAAN995 · Berichten: 410

http://www.ccel.org/ccel/calvin/institutes.html

ZWAAN995 · Berichten: 410

http://www.youtube.com/watch?v=EcIpy-c339I

<><

Zwaan