hoe voel jij je nu je er alleen voor staat

Berichten: 4852

MARTIN695 schreef:

Ik moet zeggen dat ik het ook wel prettig vind om alles te kunnen doen waar je zin in hebt en ik heb ook niet het gevoel dat ik in een leeg huis kom want hier staat altijd de radio aan dag en nacht dus als ik mn bed uit kom dan hoor ik al praten .
Alleen als ik straks weer op vacantie ga naar Iraël dan doe je het weer alleen en dat zou je dan toch wel willen delen maar ja het is niet zo.
Sjalom.
Martin

Is altijd nog beter als stemmen in je hoofd. Behalve voor de nachtrust en de energierekening dan.

Berichten: 1464

BRAZEEVEL772 schreef:

hoe voel je je nu eigelijk nu je er alleen voor staat

ja zeggen ze ik heb nog kinderen
en mn broers en zussen en mn vader moeder buren

oke oke

maar als je na de koffie savonds in je stoel zit en denkt daar zit ik dan

alleen

wat zou het weer mooi zijn als we samen zaten

ja zeggen ze ik voel me heerlijk zo lekker mn eigen ding doen
nee prima zo

maar stilletjes toch alleen

nee hoor zoek niks heb het best naar mn zin zo
maar toch op cm want alleen is wel stil

hoe is het nu eigenlijk voelen we ons wel zo gelukkig nu we alleen zijn
om welke reden we dan ook alleen zijn

ben eigelijk wel eens benieuwd naar de antw uit je hart Smiley die vol vragen zit

ik zelf heb nogal voor een handje om me in mn werk te verdrinken maar dat hou je ook niet vol Zieke smiley

kom wel met veel mensen in contact maar voel me wel alleen en soms is dat wel zwaar want de hond zegt niks terug
je wil je verhaal wel eens kwijt
wat je ook niet tegen iedereeen verteld Smiley met dichtgeplakte mond

even een luisterend oor
soms kun je voor iemand iets zijn om te luisteren
maar dan toch als de dag weer om is en ieder gaat zijns weegs
weer alleen alleen alleen Gefrustreerde smiley

ja maar ik heb cm
lekker kletsen serieus of niet kan tot savonds laat is altijd wel iemand
ja oke is wel gezellig soms Verlegen lachende smiley

maar die tijd komt dat ook die mensen gaan slapen
en dan weer alleen alleen allen Gefrustreerde smiley

ik begrijp je punt heel duidelijk,alleen is maar alleen en God heeft de mens niet geschapen om maar alleeen te zijn,je mist dan idd een wederhelft om te delen ,voor te zorgen,intimiteit etc etc.
dit wil niet zeggen dat ik me dan maar steeds ongelukkig voel,sommige voordelen zijn wel prettig dat zal niemand ontkennen.
maar een relatie kan je niet forceren dus is mijn standpunt ik maak er het beste van en hou mijn oog en levenswijze op God gericht en blijf bidden en vertrouwen dat die juiste wederhelft op mijn pad komt,en dat dat geen jaren gaat duren.en daarnaast wil ik me ervan bewust blijven dat je zelf mede de keuzemogenlijkheid hebt voor die nieuwe partner.soms zien we nl. niet wat God ons al lang voor ogen gebracht heeft. Engeltje smiley

Berichten: 16

Een vraag... dat iedereen zich wel eens afvraagt. We worden dagelijks plat gegooid met omstandigheden om ons heen. En krijgen we daardoor nog wel eens de tijd om na te denken over alles? Ik ben zelf sindskort op een rare teleurstellende wijze in de steek gelaten. Ik heb twee weken lang gedacht, ik kan het wel aan, valt wel mee. Ik leefde vrolijk en blij verder. Maar na 2 weken begon ik mijn ex-vriendin te missen.

Het probleem wat wij vaak overzien is dit. We hebben misschien veel vrienden en/of familie waar je terecht kunt. In het begin stadium voelt het goed, en kun je je woorden kwijt. uiteindelijk na 2 of meerdere weken begin je langzamerhand toch iets te missen. Je probeert het niet toe te geven, want ach in die twee weken liet ik ook niks merken, dus wat zou het raar zijn dat ik er nu pas mee aan kom zetten dat ik haar nu pas begin te missen, andere woorden, je stoerder of harder voordoen. Maar het breekt jezelf, eerst zie je het niet, maar naarmate je langer alleen bent begin je een gemis te ervaren. Door de vriendschappen die we hebben, door de activiteiten naast ons werk(beroep) vullen vaak wel zaken in, maar juist daardoor krijg je weinig tijd om na te denken en te verwerken wat je net geleden is overkomen. Alles moet verwerkt kunnen worden, net zoals een computer dat doet. Een pc kun je misschien met extra geheugen aandringen om alles sneller en beter te kunnen verwerken, maar bij een mens is dat anders.

Ik heb zelf ervaren dat ik mijn exvriendin na 2 weken zo erg begon te missen, vooral haar kleine meid waar ik een goeie band mee had. Ik had eindelijk het gevoel dat ik eindelijk een eigen gezegend gezin zou krijgen. Helaas is die droom ingestort, en van wat er over is, zijn stoffen en wolken vol met herinneringen. Je ziet de wolken van de instorting om je heen zien waaien, je ziet de mooie en slechte momenten. Juist dan op dat moment begin je zo goed in te zien dat zelfs de slechte momenten juist de mooie momenten ingevuld hebben. Ja, ik mis haar soms nog wel wat. Maar ja... dan is de vraag aan ons, wat gunnen wij ons zelf dan, zodra we er alleen voorstaan? Gaan we verder met feesten met vrienden, en etc. of geven we ook ons zelf de tijd om de herinneringen te verwerken en het een plaats te geven in je hart, zodat je de gebrokenheid een plaats kunt geven, want dan pas kunnen we verder zien in ons leven.

Zo denk ik erover, en de pijn doet soms zo zeer, zo zeer dat je knielend op je bed zit, knielend om vergeving, knielend om je Heere aan te roepen, knielend om Hem je tranen te laten tonen, knielend om die last aan Hem te kunnen geven. Helaas zal onze Heere de last nooit wegnemen, heeft ie ook niet gezegd dat Hij dat zou doen, Hij zal het met zich mee dragen in ons leven, om op die weg een relatie met ons verder op te kunnen bouwen, en zo leren we Zijn weg ook beter kennen, denk ik. Hij draagt ons lijden, zodat we in een route de tijd kunnen nemen om Hem nog beter te leren kennen. Stel dat Hij onze pijn en strijdt meteen weg zou nemen, wat blijft er dan nog over? Wat heb je dan geleerd? Niks, je hebt niks geleerd. Juist je lijden samen met Hem te delen leer je Zijn macht van liefde kennen, alleen zal dit gaan met struikelingen.

Dat zijn mijn ervaringen wat ik in de loop der jaren heb door gemaakt.... wat betreft, relaties.

Sjouke

Berichten: 10

Bedankt Sjouke. Treffend verwoord vind ik.
En gaaf dat je wijst op de enige echte toevlucht die Zich altijd laat vinden, Jezus Christus. Dat Hij ons bijstaat en laat leren...!
De Geest heeft Hij ons nagelaten, halleluja!
Ik mag het ook zo ervaren. Ik prober mijn last bij Hem te brengen en te Laten.. Me over te geven aan Hem, omdat Hij niet weggaat, leigt of bedriegt. Hij laat zich kennen zoals Hij is, vol van genade en waarheid.
Sterkte ermee en Gods zegen!

SJOUKE879 schreef:

Zo denk ik erover, en de pijn doet soms zo zeer, zo zeer dat je knielend op je bed zit, knielend om vergeving, knielend om je Heere aan te roepen, knielend om Hem je tranen te laten tonen, knielend om die last aan Hem te kunnen geven. Helaas zal onze Heere de last nooit wegnemen, heeft ie ook niet gezegd dat Hij dat zou doen, Hij zal het met zich mee dragen in ons leven, om op die weg een relatie met ons verder op te kunnen bouwen, en zo leren we Zijn weg ook beter kennen, denk ik. Hij draagt ons lijden, zodat we in een route de tijd kunnen nemen om Hem nog beter te leren kennen. Stel dat Hij onze pijn en strijdt meteen weg zou nemen, wat blijft er dan nog over? Wat heb je dan geleerd? Niks, je hebt niks geleerd. Juist je lijden samen met Hem te delen leer je Zijn macht van liefde kennen, alleen zal dit gaan met struikelingen.

Dat zijn mijn ervaringen wat ik in de loop der jaren heb door gemaakt.... wat betreft, relaties.

Sjouke

Berichten: 16

@KABEE

Inderdaad, broeder. Maar ook haakt het bij mij wel van alle kanten. Ik weet dat ik de toevlucht tot Hem moet nemen. Ik heb het te weinig gedaan, om mijn toevlucht tot Hem, mijn Jezus en Heere, te zoeken. En ik doe het nog steeds te weinig. Maar toch weet ik dat het zo hoort, en hoe het moet, dus daarom dat ik het deel met mensen die het misschien we kunnen en alleen een aanwijzing nodig hebben. Het is moeilijk, mijn waarde broerder, moeilijk, je zoekt toevluchten tot dingen die nergens naar toe leiden, dat zijn juist de kenmerken van teleurstellingen. Keer op keer werd ik teleurgesteld in relaties, behalve in relatie en dat was met die van Jezus, Hij haalt me steeds weer aan, elke keer weer. Het is soms moeilijk, mijn waarde broeder. Ik heb de laatste tijd weinig goeds gedaan, helaas. En ik voel me soms zo radeloos, want het voelt alsof je er alleen voor staat, ook al staat mijn almachtige Heere naast me. Ook al heb je nog zoveel vrienden, pijn en verdriet kun je enkel overgeven aan je Heer, daar kan een aardse vriend niet tegenop, helaas. Dat is de werkelijkheid.

Berichten: 16

@KABEE

P.S.

Ik zie nu ook pas dat je genoeg hebt mee gemaakt, broeder. Je eigen vrouwtje dat je heeft verlaten. Om wat voor reden het ook moge zijn, ik zie aan je foto dat je genoeg strijdt hebt doorstaan. Laat je niet naar beneden slaan omdat mensen een oordeel trekken op je uitstraling, zo kwaad ben je beslist niet. Mensen begrijpen vaak niet waarom sommige mensen een bepaalde gezichtsuitdrukking hebben, maar uiteindelijk als mensen je persoonlijk leren kennen, zullen ze het anders gaan inzien. Je bent een goeie man die zichzelf is en probeert te zijn.

Berichten: 2

Wat is alleen?
Als je God mag kennen ben je nooit alleen.
En ja alleen zijn is niet altijd makkelijk als je naar 1 man/vrouw verlangd die naast je staat waar je je leven mee wil delen,dat verlangen mag er ook zijn ,de Heere heeft niet voor niets Eva aan Adam geschonken.
Daarom mag je ook God bidden om een man/vrouw.

BRAZEEVEL772 schreef:

hoe voel je je nu eigelijk nu je er alleen voor staat

ja zeggen ze ik heb nog kinderen
en mn broers en zussen en mn vader moeder buren

oke oke

maar als je na de koffie savonds in je stoel zit en denkt daar zit ik dan

alleen

wat zou het weer mooi zijn als we samen zaten

ja zeggen ze ik voel me heerlijk zo lekker mn eigen ding doen
nee prima zo

maar stilletjes toch alleen

nee hoor zoek niks heb het best naar mn zin zo
maar toch op cm want alleen is wel stil

hoe is het nu eigenlijk voelen we ons wel zo gelukkig nu we alleen zijn
om welke reden we dan ook alleen zijn

ben eigelijk wel eens benieuwd naar de antw uit je hart Smiley die vol vragen zit

ik zelf heb nogal voor een handje om me in mn werk te verdrinken maar dat hou je ook niet vol Zieke smiley

kom wel met veel mensen in contact maar voel me wel alleen en soms is dat wel zwaar want de hond zegt niks terug
je wil je verhaal wel eens kwijt
wat je ook niet tegen iedereeen verteld Smiley met dichtgeplakte mond

even een luisterend oor
soms kun je voor iemand iets zijn om te luisteren
maar dan toch als de dag weer om is en ieder gaat zijns weegs
weer alleen alleen alleen Gefrustreerde smiley

ja maar ik heb cm
lekker kletsen serieus of niet kan tot savonds laat is altijd wel iemand
ja oke is wel gezellig soms Verlegen lachende smiley

maar die tijd komt dat ook die mensen gaan slapen
en dan weer alleen alleen allen Gefrustreerde smiley

Berichten: 10

Eenzaamheid is 'alleenzaamheid', een gat dat God Zelf niet kan invullen in je leven. Daarvoor heeft Hij Adam èn Eva geschapen, voor elkaar. Tenzij je je dat gemis gaat onderdrukken door je, als overlevingstechniek, te veel en kunstmatig (net als met je werk of hobby) op 'Hem' te richten. En dus 'christelijker' te worden dan je eigenlijk bent (of behoort te zijn). Je moet je juist op dat gat richten (onder Zijn leiding). Want als alleenzaamheid een probleem is, mis je een gereedschap om je eigen leven te verbeteren. En ben je dus alleen nog niet één... (of 100% jij, zoals Hij jou bedoeld heeft en waarin Hij je wil ver-vòl-maken).
Het gevoel dat ermee gepaard gaat, is lastig. Zelf vind ik het niet erg vrijgezel te zijn, maar wel erg om vrijgezel te wòrden... Als vrijgezel richt ik mijn gevoel op mijn leven en geniet ervan. En ga niet ondertussen ook in die andere, gewenste droomwereld leven met 'had ik maar een arm om me heen' of 'jammer dat er niemand thuis op me wacht' of 'zit ik weer alleen bij een cabaretvoorstelling'. Die droomwereld komt pas in de picture als ik weer bezig ben met een relatie aan te gaan. Ora et labora - je moet er wel wat voor doen! En ik kan er dan met haar over praten en vorm aan geven.
Maar dit is mijn manier om hiermee om te gaan. Leren (be)leven in het nù met wat je wel hebt. En wat je niet hebt, niet te gaan missen, want Hij geeft je niet altijd wat jij wìlt, maar als jij wilt wel altijd wat jij nòdig hebt. En dan kun je je nu richten op wat jij wel kunt doen als vrijgezel, wat je later niet meer kunt doen in een relatie.
Laat Vader jouw Helper zijn! Maar ook jouw Geneesheer. Want vaak leeft er onderhuids nog oud zeer...

Berichten: 10

Sjonge Chandler, dank voor dit delen.
Een gaaf gezichtspunt zo. Onze Heer wil een rijk leven voor ons allen, maak daar dus wat van in je eigen omstandigheden.
Moeilijk inderdaad, maar Hij wil je helper zijn en Hij zál dat zijn wanneer je op Hem vertrouwt.
Het lukt me steeds beter om mijn hoofd boven dat maaiveld van overleven uit te steken. Dank aan God. ook voor bemoediging zoals dit bericht...

CHANDLER627 schreef:

Eenzaamheid is 'alleenzaamheid', een gat dat God Zelf niet kan invullen in je leven. Daarvoor heeft hij Adam èn Eva geschapen, voor elkaar. Tenzij je je dat gemis gaat onderdrukken door je, als overlevingstechniek, te veel en kunstmatig (net als met je werk of hobby) op 'Hem' te richten. En dus 'christelijker' te worden dan je eigenlijk bent (of behoort te zijn). Je moet je juist op dat gat richten (onder Zijn leiding). Want als alleenzaamheid een probleem is, mis je een gereedschap om je eigen leven te verbeteren. En ben je dus alleen nog niet één... (of 100% jij, zoals Hij jou bedoeld heeft en waarin Hij je wil ver-vòl-maken).
Het gevoel dat ermee gepaard gaat, is lastig. Zelf vind ik het niet erg vrijgezel te zijn, maar wel erg om vrijgezel te wòrden... Als vrijgezel richt ik mijn gevoel op mijn leven en geniet ervan. En ga niet ondertussen ook in die andere, gewenste droomwereld leven met 'had ik maar een arm om me heen' of 'jammer dat er niemand thuis op me wacht' of 'zit ik weer alleen bij een cabaretvoorstelling'. Die droomwereld komt pas in de picture als ik weer bezig ben met een relatie aan te gaan. Ora et labora - je moet er wel wat voor doen! Kan ik er met haar over praten en vorm aan geven.
Maar dit is mijn manier om hiermee om te gaan. Leren (be)leven in het nù met wat je wel hebt. En wat je niet hebt, niet te gaan missen, want Hij geeft je niet altijd wat jij wìlt, maar als jij wilt wel altijd wat jij nòdig hebt. En dan kun je je nu richten op wat jij wel kunt doen als vrijgezel, wat je later niet meer kunt doen in een relatie.
Laat Vader jouw Helper zijn! Maar ook jouw Geneesheer. Want vaak leeft er onderhuids nog oud zeer...