Onvoorwaardelijke liefde

Berichten: 1181

CROSSROAD317 schreef:

Ik heb geen zin om op zo'n denigrerend / neerbuigend stukje, inhoudelijk te reageren, Chatuliem Engeltje smiley

Hey Cros...Doe het toch maar wel hoor, want ik was eigenlijk ook wel benieuwd naar je antwoord Engeltje smiley

Berichten: 5057

JOLAN931 schreef:

Er bestaan verschillende soorten liefde:

1.Liefde voor mensen in het algemeen: naastenliefde, caritas of 'onbaatzuchtige liefde' (Liefde die schenkt en er niets voor terug verwacht)
2.Liefde tot/van God, of van mens tot mens met God als tussenpersoon (agape)
3.Onvoorwaardelijke liefde voor alle levende wezens (metta, begrip uit het boeddhisme)
4.Liefde tussen familieleden, de liefde van ouders voor hun kinderen, enz. (storge)
5.Liefde voor vrienden (philia)
6.Liefde voor vreemden, Gastvrijheid. (Xenia)
7.Romantische liefde (verliefdheid)
8.Platonische liefde
9.Seksuele liefde, eros
10.Liefde voor zichzelf (een ontaarde vorm hiervan is narcisme)
11.Liefde tot een abstractum (bv. waarheidsliefde, taalliefde/taalmin)
12.Rituele vormen van liefde; hoofse liefde.
13.Liefde voor een voorwerp (in extreme mate: fetisjisme)
14.Liefde voor het vaderland (vaderlandsliefde)

Persoonlijk vind ik het onzinnig om al die moeilijk namen voor soorten van liefde te gebruiken als het hier enkel gaat om onvoorwaardelijke liefde. De 'agape'liefde heeft altijd iets met God te maken, en ook mensen die van God niets willen weten kunnen anderen zo lief hebben dat ze daar alles voor over hebben.

Het woordenboek zegt over Onvoorwaardelijke Liefde ‘echte pure zuivere liefde is totaal onthecht van iedere vorm van eigenbelang’.Daarom geloof ik zeker dat er mensen zijn die onvoorwaardelijk lief kunnen hebben

Ook voor jou heb ik de vraag: waar staat dat Agape liefde goddelijke liefde is en niet bereikbaar voor mensen? Ik kan het nl nergens vinden in de bijbel. En hoe zie je dan 1 Kor 13 in verhouding tussen 12 en 14? Is het alleen een lied over de liefde van God, of is het een oproep aan de mens om zo lief te hebben?
Ik ben van het laatste overtuigd, omdat het anders geen enkele toegevoegde waarde zou hebben in het betoog van Paulus.

Als je het hoofdstuk ziet als een beschrijving van liefde, die wij toch nooit kunnen hebben, dan heeft het in mijn ogen geen waarde.
Pas als je het hoofdstuk ziet als een oproep elkaar met deze liefde lief te hebben, begin je pas te begrijpen wat Paulus bedoelt. Paulus roept mensen in de gemeente nl. op elkaar lief te hebben zoals liefde bedoeld is.
Maar in dit gedeelte lees ik niks terug van de stelling dat het goddelijke liefde is, en dat het voor ons als mens onbereikbaar is.

Berichten: 1181

CHATULIEM619 schreef:

Ook voor jou heb ik de vraag: waar staat dat Agape liefde goddelijke liefde is en niet bereikbaar voor mensen? Ik kan het nl nergens vinden in de bijbel.

Nee ik heb het ook niet uit de bijbel.
Dat was naar aanleiding wat Cross schreef en naar aanleiding van het bovenstaande stukje wat ikzelf bijvoegde, van wikipedia

Berichten: 5057

CROSSROAD317 schreef:

Ik heb geen zin om op zo'n denigrerend / neerbuigend stukje, inhoudelijk te reageren, Chatuliem Engeltje smiley

Als je het denigrerend vindt, moet je iets opschrijven wat werkelijk in de bijbel staat...dit zijn allemaal vooronderstellingen, die niet gebaseerd zijn op bijbels fundament.

Berichten: 5057

JOLAN931 schreef:

Nee ik heb het ook niet uit de bijbel.
Dat was naar aanleiding wat Cross schreef en naar aanleiding van het bovenstaande stukje wat ikzelf bijvoegde, van wikipedia

Zo zie je maar weer, Wikipedia is ook niet altijd zaligmakend.

Berichten: 4718

Hoe kan een onvolmaakt iemand volmaakte liefde bieden?
Ik zie agape als volmaakte liefde.

Ik geloof dat het streven er naar een mens moe kan maken.
Mensen in depressies kan brengen.

Een mens kan nooit gelijk zijn aan God.

Berichten: 5057

MARISKA601 schreef:

Hoe kan een onvolmaakt iemand volmaakte liefde bieden?
Ik zie agape als volmaakte liefde.

Ik geloof dat het streven er naar een mens moe kan maken.
Mensen in depressies kan brengen.

Een mens kan nooit gelijk zijn aan God.

Het is dus niet wat de Bijbel zegt. Mensen zeggen dat Agape ongrijpbare en volmaakte liefde is. In de Bijbel lees ik dat niet terug...

Berichten: 4718

CHATULIEM619 schreef:

Het is dus niet wat de Bijbel zegt. Mensen zeggen dat Agape ongrijpbare en volmaakte liefde is. In de Bijbel lees ik dat niet terug...

Ik heb het ook nooit in de Bijbel gelezen.

Berichten: 4863

CHATULIEM619 schreef:

Zo zie je maar weer, Wikipedia is ook niet altijd zaligmakend.

Als het goed is weet jij dat ook....
Niemand suggereerde dat ook...

Berichten: 5057

MARISKA601 schreef:

Ik heb het ook nooit in de Bijbel gelezen.

Als God er dan zo over dacht, zou de Bijbel dat dan niet aangeven? Het lijkt me toch wel een belangrijk aspect....

Berichten: 4718

CHATULIEM619 schreef:

Als God er dan zo over dacht, zou de Bijbel dat dan niet aangeven? Het lijkt me toch wel een belangrijk aspect....

Ik geloof er ook niet in chat.
Anders stond het wel in de bijbel.

Kan zijn dat mensen Gods liefde naar ons toe het zo genoemd hebben.
Maar daar kan geen mens aan tippen.

Ik denk dat Paulus met liefde bedoeld : Gods liefde naar hem toe.
Gods almacht.
Want zonder God kan een mens niks.

Berichten: 2463

CHATULIEM619 schreef:

Als je het denigrerend vindt, moet je iets opschrijven wat werkelijk in de bijbel staat...dit zijn allemaal vooronderstellingen, die niet gebaseerd zijn op bijbels fundament.

Dat is nog steeds geen reden om hoogmoedig te zijn en denigrerend te doen.

Hoe schreef je het ook al weer ?? "er naar streven om die liefde te bemachtigen?"

Berichten: 341

Nu ga ik toch (even?) proberen op te schrijven zoals ik het beleef en geloof! Ik zie nu twee verschillende dingen door elkaar heen lopen op het forum. Als eerste de mening dat wij als mensen zondaars zijn en niet tot een Goddelijke liefde in staat zijn vanwege onze menselijke beperkingen en ik begrijp die gedachte! Daarvan uitgaand zou je dus moeten zeggen: we zijn onvolmaakt en niet in staat zó lief te hebben als God.
Anderzijds hoor, lees ik -en ik hoor ook tot die 'groep' die dat gelooft- dat onvoorwaardelijke liefde, zoals God die bedoeld heeft, wel degelijk mogelijk is.
Dan vraag ik jullie, die zeggen dat onvoorwaardelijke liefde niet kan, het volgende: Als God zegt DÉ LIEFDE ZÉLF te zijn en daarmee óns hart vult, hoe kúnnen wij dan blijven volhouden dat het niet kan? Liegt God dan? Is wat HIJ uitstort in ons hart dan gebakken lucht? Dus wij blijven kleine, zondige mensen en veranderen NIET door zijn Heilige Geest? We geloven wél, maar alles blijft bij het oude, bij onze óúde mens? Kijk...DAT geloof ik nu weer niet!
Ik ervaar het zo: Als mens ben ik zondig, schuldig en té klein denkend om zelfs maar te dénken aan onvoorwaardelijke liefde. Maar....! En nu komt het: Als God mijn bron is en Hij mij vult met Zijn liefde? Dan wordt mijn hart ánders. Mijn oude hart, wat leefde op herinneringen van pijn, onrecht en moeite en wat soms om vergelding schrééuwde, is veranderd. De pijn en het verdriet en de angst zijn vervangen door Zijn Liefde en dát, alleen DAT maakt als het ware dat ik écht lief kan hebben. Ik bedoel te zeggen dat aardse zaken als beperking door angst en verdriet NIET meer de graadmeter van mijn denken of mijn hart zijn! DAAROM kan ik liefhebben...want het doet er niet meer toe, het is NIET MEER de bron van mijn bestaan, dat is HIJ! Het maakt me als het ware onaantastbaar.
Zeg ik nu dat ik geen verdriet meer ken of geen boosheid? Oh, echt wel! (vraag maar aan mijn kinderen...die genieten altijd als ik boos ben...vooral als het op een ander is...) Maar..? Ik keer élke keer weer terug naar dat hart dat God me geschonken heeft. De liefde is er nog steeds, en ik kom er weer in terug. Soms kan ik mezelf wel om m'n oren slaan en ben ik boos op mezelf maar dat praat ik dan uit met God. En verder lerend...ga ik de volgende dag weer verder...in Liefde.

Berichten: 4863

MARIA576 schreef:

Nu ga ik toch (even?) proberen op te schrijven zoals ik het beleef en geloof! Ik zie nu twee verschillende dingen door elkaar heen lopen op het forum. Als eerste de mening dat wij als mensen zondaars zijn en niet tot een Goddelijke liefde in staat zijn vanwege onze menselijke beperkingen en ik begrijp die gedachte! Daarvan uitgaand zou je dus moeten zeggen: we zijn onvolmaakt en niet in staat zó lief te hebben als God.
Anderzijds hoor, lees ik -en ik hoor ook tot die 'groep' die dat gelooft- dat onvoorwaardelijke liefde, zoals God die bedoeld heeft, wel degelijk mogelijk is.
Dan vraag ik jullie, die zeggen dat onvoorwaardelijke liefde niet kan, het volgende: Als God zegt DÉ LIEFDE ZÉLF te zijn en daarmee óns hart vult, hoe kúnnen wij dan blijven volhouden dat het niet kan? Liegt God dan? Is wat HIJ uitstort in ons hart dan gebakken lucht? Dus wij blijven kleine, zondige mensen en veranderen NIET door zijn Heilige Geest? We geloven wél, maar alles blijft bij het oude, bij onze óúde mens? Kijk...DAT geloof ik nu weer niet!
Ik ervaar het zo: Als mens ben ik zondig, schuldig en té klein denkend om zelfs maar te dénken aan onvoorwaardelijke liefde. Maar....! En nu komt het: Als God mijn bron is en Hij mij vult met Zijn liefde? Dan wordt mijn hart ánders. Mijn oude hart, wat leefde op herinneringen van pijn, onrecht en moeite en wat soms om vergelding schrééuwde, is veranderd. De pijn en het verdriet en de angst zijn vervangen door Zijn Liefde en dát, alleen DAT maakt als het ware dat ik écht lief kan hebben. Ik bedoel te zeggen dat aardse zaken als beperking door angst en verdriet NIET meer de graadmeter van mijn denken of mijn hart zijn! DAAROM kan ik liefhebben...want het doet er niet meer toe, het is NIET MEER de bron van mijn bestaan, dat is HIJ! Het maakt me als het ware onaantastbaar.
Zeg ik nu dat ik geen verdriet meer ken of geen boosheid? Oh, echt wel! (vraag maar aan mijn kinderen...die genieten altijd als ik boos ben...vooral als het op een ander is...) Maar..? Ik keer élke keer weer terug naar dat hart dat God me geschonken heeft. De liefde is er nog steeds, en ik kom er weer in terug. Soms kan ik mezelf wel om m'n oren slaan en ben ik boos op mezelf maar dat praat ik dan uit met God. En verder lerend...ga ik de volgende dag weer verder...in Liefde.

Helemaal duidelijk hoor....
En zo kan het...
Ik twijfel er niet aan dat het zo MOET zijn...

En..we struikelen nog dagelijks...ook ik...
Maar ook dat weet God!!!

Berichten: 4718

MARIA576 schreef:

Nu ga ik toch (even?) proberen op te schrijven zoals ik het beleef en geloof! Ik zie nu twee verschillende dingen door elkaar heen lopen op het forum. Als eerste de mening dat wij als mensen zondaars zijn en niet tot een Goddelijke liefde in staat zijn vanwege onze menselijke beperkingen en ik begrijp die gedachte! Daarvan uitgaand zou je dus moeten zeggen: we zijn onvolmaakt en niet in staat zó lief te hebben als God.
Anderzijds hoor, lees ik -en ik hoor ook tot die 'groep' die dat gelooft- dat onvoorwaardelijke liefde, zoals God die bedoeld heeft, wel degelijk mogelijk is.
Dan vraag ik jullie, die zeggen dat onvoorwaardelijke liefde niet kan, het volgende: Als God zegt DÉ LIEFDE ZÉLF te zijn en daarmee óns hart vult, hoe kúnnen wij dan blijven volhouden dat het niet kan? Liegt God dan? Is wat HIJ uitstort in ons hart dan gebakken lucht? Dus wij blijven kleine, zondige mensen en veranderen NIET door zijn Heilige Geest? We geloven wél, maar alles blijft bij het oude, bij onze óúde mens? Kijk...DAT geloof ik nu weer niet!
Ik ervaar het zo: Als mens ben ik zondig, schuldig en té klein denkend om zelfs maar te dénken aan onvoorwaardelijke liefde. Maar....! En nu komt het: Als God mijn bron is en Hij mij vult met Zijn liefde? Dan wordt mijn hart ánders. Mijn oude hart, wat leefde op herinneringen van pijn, onrecht en moeite en wat soms om vergelding schrééuwde, is veranderd. De pijn en het verdriet en de angst zijn vervangen door Zijn Liefde en dát, alleen DAT maakt als het ware dat ik écht lief kan hebben. Ik bedoel te zeggen dat aardse zaken als beperking door angst en verdriet NIET meer de graadmeter van mijn denken of mijn hart zijn! DAAROM kan ik liefhebben...want het doet er niet meer toe, het is NIET MEER de bron van mijn bestaan, dat is HIJ! Het maakt me als het ware onaantastbaar.
Zeg ik nu dat ik geen verdriet meer ken of geen boosheid? Oh, echt wel! (vraag maar aan mijn kinderen...die genieten altijd als ik boos ben...vooral als het op een ander is...) Maar..? Ik keer élke keer weer terug naar dat hart dat God me geschonken heeft. De liefde is er nog steeds, en ik kom er weer in terug. Soms kan ik mezelf wel om m'n oren slaan en ben ik boos op mezelf maar dat praat ik dan uit met God. En verder lerend...ga ik de volgende dag weer verder...in Liefde.

Als wij mensen die liefde konden geven zoals God die aan ons geeft, dan zijn wij in feite gelijk aan God.
Door Gods liefde naar ons toe kunnen wij dit en dat...
Zijn liefde kunnen we nooit doorgeven naar anderen toe.

Abraham moest tonen wie hij het meeste liefhad: God of izaak..
God beproefde hem door Izaak te offeren.

God liet het niet zover gebeuren.
God offerde wel zijn Zoon, uit liefde voor ons.

Zulke offers kunnen we niet brengen.

Waarom streven naar iets wat wij niet kunnen?
Is dat niet jezelf frustraties aanpraten?

Berichten: 7231

MARIA576 schreef:

Nu ga ik toch (even?) proberen op te schrijven zoals ik het beleef en geloof! Ik zie nu twee verschillende dingen door elkaar heen lopen op het forum. Als eerste de mening dat wij als mensen zondaars zijn en niet tot een Goddelijke liefde in staat zijn vanwege onze menselijke beperkingen en ik begrijp die gedachte! Daarvan uitgaand zou je dus moeten zeggen: we zijn onvolmaakt en niet in staat zó lief te hebben als God.
Anderzijds hoor, lees ik -en ik hoor ook tot die 'groep' die dat gelooft- dat onvoorwaardelijke liefde, zoals God die bedoeld heeft, wel degelijk mogelijk is.
Dan vraag ik jullie, die zeggen dat onvoorwaardelijke liefde niet kan, het volgende: Als God zegt DÉ LIEFDE ZÉLF te zijn en daarmee óns hart vult, hoe kúnnen wij dan blijven volhouden dat het niet kan? Liegt God dan? Is wat HIJ uitstort in ons hart dan gebakken lucht? Dus wij blijven kleine, zondige mensen en veranderen NIET door zijn Heilige Geest? We geloven wél, maar alles blijft bij het oude, bij onze óúde mens? Kijk...DAT geloof ik nu weer niet!
Ik ervaar het zo: Als mens ben ik zondig, schuldig en té klein denkend om zelfs maar te dénken aan onvoorwaardelijke liefde. Maar....! En nu komt het: Als God mijn bron is en Hij mij vult met Zijn liefde? Dan wordt mijn hart ánders. Mijn oude hart, wat leefde op herinneringen van pijn, onrecht en moeite en wat soms om vergelding schrééuwde, is veranderd. De pijn en het verdriet en de angst zijn vervangen door Zijn Liefde en dát, alleen DAT maakt als het ware dat ik écht lief kan hebben. Ik bedoel te zeggen dat aardse zaken als beperking door angst en verdriet NIET meer de graadmeter van mijn denken of mijn hart zijn! DAAROM kan ik liefhebben...want het doet er niet meer toe, het is NIET MEER de bron van mijn bestaan, dat is HIJ! Het maakt me als het ware onaantastbaar.
Zeg ik nu dat ik geen verdriet meer ken of geen boosheid? Oh, echt wel! (vraag maar aan mijn kinderen...die genieten altijd als ik boos ben...vooral als het op een ander is...) Maar..? Ik keer élke keer weer terug naar dat hart dat God me geschonken heeft. De liefde is er nog steeds, en ik kom er weer in terug. Soms kan ik mezelf wel om m'n oren slaan en ben ik boos op mezelf maar dat praat ik dan uit met God. En verder lerend...ga ik de volgende dag weer verder...in Liefde.

Dit is een hele mooie tekst, Maria, waar ik volledig achter sta. Ik geloof ook wel dat er een onvoorwaardelijke liefde bestaat, dat voorbeeld gaf ik door kloosterlingen er bij te betrekken omdat ik zelf in dat wereldje heb geleefd en het beste vanuit die ervaring kon schrijven. Daarmee doelde ik dan op de relatie die zij hebben met de mensen die ze helpen maar eigenlijk voelen ze die onvoorwaardelijke liefde voor alle mensen hoor. Neen, het zijn niet alleen zendelingen of hulpverleners die onvoorwaardelijk lief kunnen hebben. Dat kunnen wij ook allemaal doen. We worden uitgenodigd door Hem om dit te doen. Toch is de realiteit anders want we zijn geneigd mensen in te delen in categorieën. Jouw liefde voor je kinderen zal anders zijn dan jouw onvoorwaardelijke liefde voor alle kinderen op deze wereld. Omdat de relatie, je betrokkenheid naar jouw kinderen anders is. Aan de liefde die jij betoont aan je kinderen zullen ook wel enkele voorwaarden kleven. Zo ook bespreek je met je liefdespartner ook enkele voorwaarden. Je maakt beloftes naar elkaar toe. Sommige beloftes dienen daartoe zelfs niet uitgesproken te worden omdat ze als vanzelfsprekend worden beschouwd. Nemen we maar de meest bekende belofte: trouw blijven aan elkaar. Zo’n belofte houdt een voorwaarden in. Indien die belofte 1 of meerdere malen wordt geschonden dan is het gewoon gedaan met de liefdesrelatie. Dus, de relatie met de andere bepaalt of je een voorwaardelijk of een onvoorwaardelijke liefde hebt. Zo, denk ik er althans over.

Berichten: 5057

CROSSROAD317 schreef:

Dat is nog steeds geen reden om hoogmoedig te zijn en denigrerend te doen.

Hoe schreef je het ook al weer ?? "er naar streven om die liefde te bemachtigen?"

Ga je nu eens inhoudelijk in op datgene wat ik geschreven heb, of voel je je daar te goed voor?

Berichten: 5057

MARISKA601 schreef:

Als wij mensen die liefde konden geven zoals God die aan ons geeft, dan zijn wij in feite gelijk aan God.
Door Gods liefde naar ons toe kunnen wij dit en dat...
Zijn liefde kunnen we nooit doorgeven naar anderen toe.

Abraham moest tonen wie hij het meeste liefhad: God of izaak..
God beproefde hem door Izaak te offeren.

God liet het niet zover gebeuren.
God offerde wel zijn Zoon, uit liefde voor ons.

Zulke offers kunnen we niet brengen.

Waarom streven naar iets wat wij niet kunnen?
Is dat niet jezelf frustraties aanpraten?

Zijn wij in staat net zo lief te hebben als God? Nee, dus. De vraag die veel interessanter is, is of agape echt wel goddelijke liefde oftewel ongrijpbare liefde is. Of dat Paulus het in dit gedeelte heeft over liefhebben zoals God van ons vraagt. Voor de eerste theorie zie ik geen enkele bijbelse basis. De tweede is veel waarschijnlijker. Maar goed, niemand heeft nog kunnen aantonen dat Agape de goddelijke, volmaakte liefde is. Ik geloof daar dus ook niet zo in.

Berichten: 1181

CHATULIEM619 schreef:

Ga je nu eens inhoudelijk in op datgene wat ik geschreven heb, of voel je je daar te goed voor?

Chat, ga eens wat aardiger doen tegen cross, Je schrijfstijl grenst aan de normen van het fatsoenlijke en cross, wees eens niet zo snel op je tenen getrapt Boze smiley

Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

Ik ben ook wel benieuwd naar de uitleg, maar jullie gehakketak over niks zorgt ervoor dat dat antwoord nooit komt natuurlijk.

Berichten: 5057

Laten we het dan eens omdraaien. Als Agape de goddelijke ongrijpbare liefde is, vervalt daarmee ook de oproep van Paulus om elkaar lief te hebben. Als het liefde is, die voor iedereen haalbaar is, zouden we daar naar moeten streven.

Berichten: 4718

Kan je ipv de liefde ook neer zetten de liefde van God?
Dan lijkt het mij duidelijker.

Voor een mens is het gewoon onmogelijk om die liefde die wij van God ontvangen, om die ook te geven aan onze medemens.

Hoe vaak verliezen ouders wel niet hun geduld bij het opvoeden van hun kind?
En toch blijven de ouders voor het kind zorgen.
Omdat zij de verantwoordelijkheid dragen voor het welzijn van het kind.

Ook bij het zoeken naar een partner stel je bepaalde voorwaarden.
Bewust en onbewust.

Waarom gaan mensen scheiden als 1 van beiden een alcoholist is?
Waarom gaan mensen scheiden als 1 van de partners geweldadig is?

Hoe vaak zeggen ze wel niet: ik blijf bij je als je niet meer drinkt?
Hoe vaak zeggen ze wel niet : ik blijf bij je als je niet meer slaat?

In het zoeken naar een andere partner neem je bewust deze dingen mee.

Waarom gaat men geen relatie aan met iemand die een bepaalde handicap heeft?

Als mensen echt onvoorwaardelijke liefde kunnen geven, dan kunnen ze deze dingen aan.

Berichten: 341

FRANKT627 schreef:

Dit is een hele mooie tekst, Maria, waar ik volledig achter sta. Ik geloof ook wel dat er een onvoorwaardelijke liefde bestaat, dat voorbeeld gaf ik door kloosterlingen er bij te betrekken omdat ik zelf in dat wereldje heb geleefd en het beste vanuit die ervaring kon schrijven. Daarmee doelde ik dan op de relatie die zij hebben met de mensen die ze helpen maar eigenlijk voelen ze die onvoorwaardelijke liefde voor alle mensen hoor. Neen, het zijn niet alleen zendelingen of hulpverleners die onvoorwaardelijk lief kunnen hebben. Dat kunnen wij ook allemaal doen. We worden uitgenodigd door Hem om dit te doen. Toch is de realiteit anders want we zijn geneigd mensen in te delen in categorieën. Jouw liefde voor je kinderen zal anders zijn dan jouw onvoorwaardelijke liefde voor alle kinderen op deze wereld. Omdat de relatie, je betrokkenheid naar jouw kinderen anders is. Aan de liefde die jij betoont aan je kinderen zullen ook wel enkele voorwaarden kleven. Zo ook bespreek je met je liefdespartner ook enkele voorwaarden. Je maakt beloftes naar elkaar toe. Sommige beloftes dienen daartoe zelfs niet uitgesproken te worden omdat ze als vanzelfsprekend worden beschouwd. Nemen we maar de meest bekende belofte: trouw blijven aan elkaar. Zo’n belofte houdt een voorwaarden in. Indien die belofte 1 of meerdere malen wordt geschonden dan is het gewoon gedaan met de liefdesrelatie. Dus, de relatie met de andere bepaalt of je een voorwaardelijk of een onvoorwaardelijke liefde hebt. Zo, denk ik er althans over.

Ten eerste een vraag aan jou Frank: waaróm zouden kloosterlingen of hulpverleners wél onvoorwaardelijk lief kunnen hebben en mensen in een relatie niet? Weet je wat ik denk? Dat de groep waar jij het over hebt, daartoe in staat is omdát ze in de rol van......(vul maar in) die liefde kunnen geven. M.a.w: de rol van hulpverlener zet een stukje tussen henzelf en de hulpvrager. Ze blijven persoonlijk dus buiten schot. Zoals een verpleegkundige bijv. uitgescholden kan worden maar gewoon kan blijven geven, omdat ze het doet in haar functie als verpleegkundige en niet als, zeg maar, petra.
Is het niet zo Frank, dat we zéggen liefde uit te sluiten omdat we bijvoorbeeld gekwetst zijn, persóónlijk gekwetst? Of omdat we een persoonlijke grens aangeven? En waarom doen we dat dan? Uit boosheid, angst, pijn? Dát zijn toch de redenen die de het ónvoorwaardelijke veranderen in voorwaardelijk? Die negatieve ervaringen moeten ons beschermen tegen de pijn die we voelen om de ander. Maar! Als die pijn, etc weg is? Merken we dán juist niet vaak dat de liefde er nog is? Dan het overschaduwd is geweest door ándere, heftige emoties? Als die emoties de baas blijven in ons hart en leven, dán lijkt de liefde verdwenen, voorgoed...want dan laten we die ándere gevoelens overheersen. Als God die pijn en die moeite dan geneest en wegneemt.....dan is de liefde er!
En dan: je hebt het over voorwaarden en beloften en een relatie. Trouw zijn is een logisch gevolg ván die liefde voor elkaar, het zit in de liefde besloten. Dus wat jij als 'afspraken, voorwaarden, etc ziet, ervaar ik als een vanzelfsprekend onderdeel van de liefde!
En nee, er zitten geen voorwaarden vast aan mijn liefde voor mijn kinderen! Ik hou van ze, wát ze ook uitvreten. Oh ja, ik kan boos op hen zijn of teleurgesteld, maar daarmee is de liefde niet weg. Ik kan hun dáden soms niet waarderen, maar hén, als mens wel!
En tot slot Frank: dat mensen uit elkaar gaan, niet meer met elkaar onder één dak kunnen wonen is triest maar zelfs dát is niet hetzelfde als liefde die ophoudt te bestaan!

Berichten: 5057

MARISKA601 schreef:

Kan je ipv de liefde ook neer zetten de liefde van God?
Dan lijkt het mij duidelijker.

Niemand heeft me nog kunnen overtuigen dat Agape liefde hetzelfde is als de liefde van God.

MARISKA601 schreef:

Voor een mens is het gewoon onmogelijk om die liefde die wij van God ontvangen, om die ook te geven aan onze medemens.

Hoe vaak verliezen ouders wel niet hun geduld bij het opvoeden van hun kind?
En toch blijven de ouders voor het kind zorgen.
Omdat zij de verantwoordelijkheid dragen voor het welzijn van het kind.

Ook bij het zoeken naar een partner stel je bepaalde voorwaarden.
Bewust en onbewust.

Waarom gaan mensen scheiden als 1 van beiden een alcoholist is?
Waarom gaan mensen scheiden als 1 van de partners geweldadig is?

Hoe vaak zeggen ze wel niet: ik blijf bij je als je niet meer drinkt?
Hoe vaak zeggen ze wel niet : ik blijf bij je als je niet meer slaat?

In het zoeken naar een andere partner neem je bewust deze dingen mee.

Waarom gaat men geen relatie aan met iemand die een bepaalde handicap heeft?

Als mensen echt onvoorwaardelijke liefde kunnen geven, dan kunnen ze deze dingen aan.

Als je iemand onvoorwaardelijk liefhebt, wil dat niet zeggen, dat je geen ruzie met hem/haar kunt hebben. Het gaat er dan juist om, dat je de persoon blijft liefhebben ondanks de negatieve eigenschappen. Liefde ontkent die eigenschappen niet, ze bedekt ze met trouw en toewijding. Maar het werkt eigenlijk alleen maar als er van beide kanten die liefde is. En ik denk dat wij mensen daar absoluut toe in staat zijn.
Waarom denk je dat er nog steeds mensen zijn, die hun leven lang bij elkaar blijven? En wat denk je van die mensen die idd voor hun gehandicapte partner blijven zorgen? En wat denk je van die mensen die de ander kunnen vergeven, ook al heeft de ander de meest verschrikkelijke dingen gedaan?
Liefhebben is een opdracht, een haalbare opdracht, een noodzakelijke opdracht. En om dan te zeggen, dat God alleen maar lief kan hebben, is tekort doen aan deze opdracht. 1 Kor 13 geeft ons die opdracht en die geldt voor ons allemaal.

Berichten: 4718

CHATULIEM619 schreef:

Niemand heeft me nog kunnen overtuigen dat Agape liefde hetzelfde is als de liefde van God.

Als je iemand onvoorwaardelijk liefhebt, wil dat niet zeggen, dat je geen ruzie met hem/haar kunt hebben. Het gaat er dan juist om, dat je de persoon blijft liefhebben ondanks de negatieve eigenschappen. Liefde ontkent die eigenschappen niet, ze bedekt ze met trouw en toewijding. Maar het werkt eigenlijk alleen maar als er van beide kanten die liefde is. En ik denk dat wij mensen daar absoluut toe in staat zijn.
Waarom denk je dat er nog steeds mensen zijn, die hun leven lang bij elkaar blijven? En wat denk je van die mensen die idd voor hun gehandicapte partner blijven zorgen? En wat denk je van die mensen die de ander kunnen vergeven, ook al heeft de ander de meest verschrikkelijke dingen gedaan?
Liefhebben is een opdracht, een haalbare opdracht, een noodzakelijke opdracht. En om dan te zeggen, dat God alleen maar lief kan hebben, is tekort doen aan deze opdracht. 1 Kor 13 geeft ons die opdracht en die geldt voor ons allemaal.

Dat mensen bij elkaar blijven ondanks alles, heeft dat niet met het feit te maken dat echtscheiding een schande is?
Of ze blijven bij elkaar van wege de kinderen?

De liefde die God aan ons geeft, zo kunnen wij een ander niet liefhebben.
Zijn wij in staat om onze eigen kinderen te offeren?

Ik ontvang Goddelijke liefde.
Kan ik diezelfde liefde geven aan mijn medemens?
Ik zou dan gelijk zijn aan God.
Een onvolmaakt iemand kan nooit iets volmaakts doen.

Berichten: 5057

MARISKA601 schreef:

Dat mensen bij elkaar blijven ondanks alles, heeft dat niet met het feit te maken dat echtscheiding een schande is?
Of ze blijven bij elkaar van wege de kinderen?

De liefde die God aan ons geeft, zo kunnen wij een ander niet liefhebben.
Zijn wij in staat om onze eigen kinderen te offeren?

Ik ken voldoende mensen die bij elkaar bleven omdat ze ondanks alles toch van elkaar bleven houden, ook al werd de ene ongeneeslijk ziek. En ik bestrijd niet dat we niet kunnen liefhebben zoals God ons liefheeft, maar ik bestrijd dat Agape liefde goddelijke, oftewel ongrijpbare liefde is.

Berichten: 838

CHATULIEM619 schreef:

Ik ken voldoende mensen die bij elkaar bleven omdat ze ondanks alles toch van elkaar bleven houden, ook al werd de ene ongeneeslijk ziek. En ik bestrijd niet dat we niet kunnen liefhebben zoals God ons liefheeft, maar ik bestrijd dat Agape liefde goddelijke, oftewel ongrijpbare liefde is.

Wat is dan volgens jou Apgapé liefde Chat?

Ik lees op wikipedia het volgende:
Agape (?????) is een Grieks woord en wordt in het Nederlands vertaald met 'liefde', hoewel dit een verarming is van het woord agape en zijn volledige betekenis.

Met a'ga·pe wordt een door beginselen geleide of beheerste liefde bedoeld. Ze kan al dan niet genegenheid en warme gevoelens inhouden. Deze liefde richt zich op de behoeften van de ander, zoekt wat het beste voor de ander is en laat de ander de vrije keus om die liefde te beantwoorden of niet. Het zelfstandige naamwoord 'agape' is het meest voorkomende soort liefde in de bijbel, en is de grondslag voor bijvoorbeeld 1 Korinthiërs hfst. 13.

De concordantie van Strong geeft de volgende betekenis aan: broederlijke liefde, genegenheid, het goedgezind zijn, liefde, welwillendheid. (einde citaat)

Als ik het vet gedrukte gedeelte lees kom ik toch erg dicht bij de liefde die God voor ons heeft.

Berichten: 5057

IMKE917 schreef:

Wat is dan volgens jou Apgapé liefde Chat?

Ik lees op wikipedia het volgende:
Agape (?????) is een Grieks woord en wordt in het Nederlands vertaald met 'liefde', hoewel dit een verarming is van het woord agape en zijn volledige betekenis.

Met a'ga·pe wordt een door beginselen geleide of beheerste liefde bedoeld. Ze kan al dan niet genegenheid en warme gevoelens inhouden. Deze liefde richt zich op de behoeften van de ander, zoekt wat het beste voor de ander is en laat de ander de vrije keus om die liefde te beantwoorden of niet. Het zelfstandige naamwoord 'agape' is het meest voorkomende soort liefde in de bijbel, en is de grondslag voor bijvoorbeeld 1 Korinthiërs hfst. 13.

De concordantie van Strong geeft de volgende betekenis aan: broederlijke liefde, genegenheid, het goedgezind zijn, liefde, welwillendheid. (einde citaat)

Als ik het vet gedrukte gedeelte lees kom ik toch erg dicht bij de liefde die God voor ons heeft.

"God is liefde" was een veel voorkomende leus vroeger. En als je die beschrijving over agape leest, is het logisch dat je die link legt. Maar Strong laat zien dat het hier om gewone liefde gaat, die tussen mensen onderling mogelijk is. En, zoals ik eerder aangegeven heb, zie ik 1 Kor 13 als een opdracht naar ons toe, niet als een abstracte beschrijving van een voor mensen onhaalbare liefde...

Berichten: 1181

Ik denk dat we bezig zijn om menselijke onvoorwaardelijke liefde te verwarren met Goddelijke liefde.

De manier waarop God, een mens lief kan hebben is denk ik niet te vergelijken met de manier waarop mensen elkaar lief kunnen hebben.
Ik denk dat dit twee heel verschillende discussies zijn.

Daarom is onvoorwaardelijke liefde ook iets anders als volmaakte liefde.
Volmaakte liefde kan alleen God geven, terwijl wij als mensen niet verder komen als: belangeloos / onvoorwaardelijke liefde tot elkaar die ook verre van volmaakt is.

En of Alleen God in staat is om de 'agape'liefde te betonen, daar moeten we ons niet eens mee bezig houden.
Wat heeft het voor zin om oude, griekse woorden te gebruiken als we ons prima kunnen redden in het Nederlands, zodat het beestje ook daadwerkelijk bij de naam wordt genoemd.

Berichten: 838

CHATULIEM619 schreef:

"God is liefde" was een veel voorkomende leus vroeger. En als je die beschrijving over agape leest, is het logisch dat je die link legt. Maar Strong laat zien dat het hier om gewone liefde gaat, die tussen mensen onderling mogelijk is. En, zoals ik eerder aangegeven heb, zie ik 1 Kor 13 als een opdracht naar ons toe, niet als een abstracte beschrijving van een voor mensen onhaalbare liefde...

Mijn vraag aan jou was, wat dan volgens jou Agapé liefde is.
Begrijp ik je goed dat dat volgens jou dan 1 Kor 13 is?

Berichten: 2463

CHATULIEM619 schreef:

Ga je nu eens inhoudelijk in op datgene wat ik geschreven heb, of voel je je daar te goed voor?

Ik ging inhoudelijk in op het topic, maar ik weiger om inhoudelijk in te gaan op iemand die zo neerbuigend / denigrenrend doet over andermans postings ... Engeltje smiley

Lees nog eens goed de laatste regel van mijn posting ...

..