Ziel

Berichten: 2978

Wat zien jullie als de ziel van de mens?

Verdwijnt de ziel met het wegvallen van de hersenfuncties of pas als de algehele dood intreedt?Of vind je dat er niet zoiets als een ziel bestaat?

Ik denk.........maar ben er nog niet van overtuigt,dat wij wel degelijk een ziel hebben en dat die vertrekt zodra ons lichaam het laat afweten.....

Berichten: 4097

LEANNE226 schreef:

Wat zien jullie als de ziel van de mens?

Verdwijnt de ziel met het wegvallen van de hersenfuncties of pas als de algehele dood intreedt?Of vind je dat er niet zoiets als een ziel bestaat?

Ik denk.........maar ben er nog niet van overtuigt,dat wij wel degelijk een ziel hebben en dat die vertrekt zodra ons lichaam het laat afweten.....

Tjonge, interessant!

In de Statenvertaling vind ik:

Genesis 2:7: "En de HEERE God had den mens geformeerd uit het stof der aarde, en in zijn neusgaten geblazen den adem des levens; alzo werd de mens tot een levende ziel."(SV)

In NBG51: 7 "toen formeerde de HERE God de mens van stof uit de aardbodem en blies de levensadem in zijn neus; alzo werd de mens tot een levend wezen."

Wezen van de mens, innerlijk, adem ...

Berichten: 434

Ik persoonlijk denk dat we inderdaad een ziel hebben. Dat is dan het gedeelte van de mens (geest, ziel en lichaam) waarin we (bijvoorbeeld) dingen ervaren en voelen en bewust zijn.

Dit is niet het wezen van de mens, of je zou het kunnen zien als een deel van zijn wezen (geest, ziel, lichaam). Maar het wezen van de mens is m.i. dan toch de geest. Als we de aarde verlaten laten we ons natuurlijk lichaam achter. Dit zal een ieder duidelijk zijn, want het vergaat in de aarde. Ik vermoed dat zoals het stoffelijke lichaam zich oplost en vermengt en weer aarde wordt (stof tot stof), het zielelichaam zich ook gaat oplossen (in een zielewereld?). De geest dan, blijft die bestaan voor "eeuwig"? Of lost die ook op in een geestelijke wereld (God uiteindelijk alles in allen).

Berichten: 2533

Ja interresant topic. Is in de bijbel ziel niet lichaam + adem. Dus een levend stoffelijk lichaam. Dan ben je dus een ziel

Berichten: 1621

LEANNE226 schreef:

Wat zien jullie als de ziel van de mens?

Verdwijnt de ziel met het wegvallen van de hersenfuncties of pas als de algehele dood intreedt?Of vind je dat er niet zoiets als een ziel bestaat?

Ik denk.........maar ben er nog niet van overtuigt,dat wij wel degelijk een ziel hebben en dat die vertrekt zodra ons lichaam het laat afweten.....

Is onze ziel niet dat wat ons tot levende lichamelijke wezens maakt, en onze geest dat wat ons tot geestelijke wezens maakt, dus het verticale gedeelte, datgene wat ons met God verbindt?

Berichten: 4097

JANS221 schreef:

Is onze ziel niet dat wat ons tot levende lichamelijke wezens maakt, en onze geest dat wat ons tot geestelijke wezens maakt, dus het verticale gedeelte, datgene wat ons met God verbindt?

... wat wordt er dan feitelijk vernieuwd bij wedergeboorte... is de ziel niet ook eeuwig? Geest, ziel, lichaam... Opdat uw ziel herleve... hart... Hmm weer even wat om op te kauwen...

Berichten: 434

Ik heb even de concordantie erbij gepakt. Wat me opviel is dat (iig in het NT) de bijbel (de SV in dit geval) het woord "geest" veel en veel vaker voorkomt dan "ziel". Of dat iets betekent weet ik niet.

Genesis zegt idd de mens werd tot een levende ziel.
Hebr. 10:39 en Jak. 5:20 hebben het over de behouding van de ziel, 1 kor. 5:5 over de behouding van de geest, 1. thess4:23 over behouding van geest, ziel en lichaam.

Mijn gevoel gaat ernaar uit dat de geest het belangrijkste is. God is een Geest, die Hem aanbidden, aanbidde Hem in geest en waarheid, zei Jezus.
Verder de natuurlijke mens verstaat niet de dingen die van de Geest zijn, maar de kinderen van God zouden geestelijke dingen moeten kunnen onderscheiden. Het probleem met de ziel is m.i. dat dingen die goed voelen niet altijd goed zijn en dingen die niet goed voelen soms wel goed zijn. Daarom is het moeilijk waarheden te ontdekken en daarin te leven als je de ziel als uitgangspunt neemt. (bijv. iemand zegt:"Ik heb het zo goed in dit leven, genoeg te eten, dak boven hoofd, kinderen, ik ben niet ziek en voel me goed". Dat is natuurlijk fijn voor die persoon maar zegt absoluut niets over de geest die daarbij betrokken is, want zo iemand kan het geluk hebben geboren te zijn in perfecte omstandigheden (en kan toch verslaafd zijn aan allerlei ellende die aan de buitenkant niet te zien zijn btw).

Dus ik zou onderzoeken de dingen die van de Geest zijn en denk dat je ziel daar uiteindelijk wel bij vaart

Berichten: 434

of ga ik nou al off-topic.

Berichten: 2533

Ja is een goeie vraag Jol moge uw geest ziel EN lichaam zuiver bewaard zijn bij de komst van onze Heer Jezus Christus zegt Paulus in Thesalonisenzen. Waarom alledrie? Omdat onze ziel en geest naar God terugkeren en ons lichaam verandert wordt in een onsterfelijk lichaam wanneer Jezus naar de aarde terugkomt om ons te halen?

Berichten: 5407

JOL252 schreef:

... wat wordt er dan feitelijk vernieuwd bij wedergeboorte... is de ziel niet ook eeuwig? Geest, ziel, lichaam... Opdat uw ziel herleve... hart... Hmm weer even wat om op te kauwen...

Is er niet een wezenlijk verschil tussen de Geest en de ziel? Wat we voelen is onze ziel. Zo kan je in je leven ook krassen op(in) je ziel hebben en die heb je dan weer niet in je Geest? Is de geest niet wat je denkt? En als je lichaam, geest en ziel in balans is ben je in evenwicht?

Berichten: 5407

ROLF230 schreef:

of ga ik nou al off-topic.

Nee hoor, is iets om over na te denken Rolf.....

Berichten: 2533

ja ik zat ook al te denken waar houd je ziel op en begint je geest. Maar dat je krassen wel op je ziel kunt hebben en niet op je geest vind ik een goeie een nadenkertje Willemijn

Berichten: 2533

ROLF230 schreef:

of ga ik nou al off-topic.

je ziel is meer iets van deze wereld en je geest eeuwig bedoel je het zo?

Berichten: 434

Roelande schreef:

Je ziel is meer iets van deze wereld en je geest eeuwig bedoel je het zo?

De ziel is lijkt me iig niet iets stoffelijks, dus ook niet van de stoffelijke wereld. Doordat we een ziel hebben ervaren we.

Bij eeuwigheid kan ik me niets voorstellen.

Berichten: 2328

WILLEMIJN232 schreef:

Is er niet een wezenlijk verschil tussen de Geest en de ziel? Wat we voelen is onze ziel. Zo kan je in je leven ook krassen op(in) je ziel hebben en die heb je dan weer niet in je Geest? Is de geest niet wat je denkt? En als je lichaam, geest en ziel in balans is ben je in evenwicht?

volgens mij is het ook zo, denk ik.

Berichten: 2328

LEANNE226 schreef:

Wat zien jullie als de ziel van de mens?

Verdwijnt de ziel met het wegvallen van de hersenfuncties of pas als de algehele dood intreedt?Of vind je dat er niet zoiets als een ziel bestaat?

Ik denk.........maar ben er nog niet van overtuigt,dat wij wel degelijk een ziel hebben en dat die vertrekt zodra ons lichaam het laat afweten.....

ik zie me lichaam als een soort jasje van mezelf, wie ik ben, de kern is me ziel...
Als ik dood ga, is me jasje kapot en me ziel gaat naar de hemel...

Berichten: 2978

Ik heb vanavond het een en ander gelezen over ziel/geest maar ik blijf met mijn vragen zitten en ik ben blij te zien dat jullie dezelfde vragen hebben.

Ik heb het idee dat de ziel gezien wordt als je persoonlijke denken,je karakter etc en de geest als iets algemeens,de basis die iedereen heeft,de levenskracht.
De zielen stijgen,volgens de Bijbel,op en de geest/het geestelijk lichaam blijft dus achter?
Of wordt met ziel en lichaam eigenlijk hetzelfde bedoelt ?Of wordt de ziel een geestelijk "lichaam" dat opstijgt?

Berichten: 2328

is de geest niet meer je denken.... besturing ook van je lichaam ook voor een gedeelte
je ziel de kern
als je dood gaat, is je lichaam dood....blijft achter
je ziel komt ooit voor gods troon , neem aan ook je geest, dat we kunnen denken, elkaar herkennen
er word uit het boek van ej leven gelezen, je komt voor het gerecht, dat kan je niet met iets doen, wat niet kan denken toch

we gaan weer leven op een nieuwe aarde, ik denk dat we nieuwe lichamen weer krijgen.... een nieuw jasje...
zagen twee apostelen niet ooit elia en mozes op een berg? ik stel me daar bij voor dat die zeiden, hoi, ik ben mozes en de ander ik ben elia.
verscheen jezus na zijn dood niet aan e apostelen met erbij een lichaam????

mijn gedachten er zo,n beetje over. de kern je ziel blijft altijd denk ik,
je geest kan veranderen, beschadigt raken zelf, zie eht als de computer van je lichaam,
je lichaam kan god vernieuwen, je geest kan god ook vernieuwen als het beschadigt is. je ziel? daar voel je mee denk ik, rouw je mee, voel je vreugde mee. alle drie staan in verbinding met elkaar. maar ziel en geest kunnen functioneren zonder lichaam denk ik

met de nadruk op denk ik, zeg niet dat het zo is he

Berichten: 2328

nog meer gedachten, je zou denken dat je ziel en geest samen uit je lichaam gaan, want bv met bijna doodervaringen, of effe dood ervaringen, zien mensen hun eigen lichaam b,v liggen terwijl ze ergens boven in de ziekenhuiskamer zweven, daarna vertellen dat ze een dokter enzo bezig zagen met hun lichaam..

de boedist die ver gaat en uit zijn lichaam treed, kan over die ervaring vertellen, zijn ziel neemt waar dus, werkt samen met de geest

???????????

ik stel em altijd voor dat als ik dood ga, ik gewoon nog mezelf ben, dan zonder lichaam...ik ga uit me lichaam na .....en dan??? ergens ben ik dan in gods hand, waakt jezus over me en god... krijg ik meteen een nieuw jasje of later????

enfin lees jullie reacties morgen, moeilijk onderwerp, maar zeer interessant

Berichten: 2583

JOL252 schreef:

Tjonge, interessant!

In de Statenvertaling vind ik:

Genesis 2:7: "En de HEERE God had den mens geformeerd uit het stof der aarde, en in zijn neusgaten geblazen den adem des levens; alzo werd de mens tot een levende ziel."(SV)

In NBG51: 7 "toen formeerde de HERE God de mens van stof uit de aardbodem en blies de levensadem in zijn neus; alzo werd de mens tot een levend wezen."

Wezen van de mens, innerlijk, adem ...

Eigenlijk wel een interessante tekst. De ziel is de levensadem, door God zelf ingeblazen. Als je je laatste adem uitblaast gaat je ziel dan ook terug naar waar hij vandaan kwam?

Is dan de ziel het gene wat je tot een levend wezen/lichaam maakt? En je lichaam het 'omhulsel' en je geest je eigen ik, je eigen denken?

Berichten: 1621

LEANNE226 schreef:

Ik heb vanavond het een en ander gelezen over ziel/geest maar ik blijf met mijn vragen zitten en ik ben blij te zien dat jullie dezelfde vragen hebben.

Ik heb het idee dat de ziel gezien wordt als je persoonlijke denken,je karakter etc en de geest als iets algemeens,de basis die iedereen heeft,de levenskracht.
De zielen stijgen,volgens de Bijbel,op en de geest/het geestelijk lichaam blijft dus achter?
Of wordt met ziel en lichaam eigenlijk hetzelfde bedoelt ?Of wordt de ziel een geestelijk "lichaam" dat opstijgt?

Mooi onderwerp om over na te denken en te lezen, Leanne!

De ziel is het niet-stoffelijke deel van de mens, het individuele, het karakter, je psyche. Ieder mens heeft eigenlijk niet een ziel, maar is een ziel, allemaal verschillend. Ziel en lichaam horen bij elkaar, je lichaam en je karakter bepalen wie je bent.
De geest is onafhankelijk van de mens, het is een (goddelijke) kracht die ons aanstuurt. De geest is dat wat we met elkaar delen, dus als mensen gemeenschappelijk hebben.
Volgens het scheppingsverhaal in Genesis is de geest is de “adem des levens” die de mens ingeblazen wordt. Vanaf dat moment is de mens een lévende ziel.
Ik las een mooi voorbeeld om het te verduidelijken: Is geest de klei waarmee een pottenbakker werkt, dan zijn zielen de vazen en potten die hij maakt – allemaal anders, maar van hetzelfde materiaal.

Moeilijk, maar zeer de moeite waard om je in te verdiepen. Blijft de vraag: wat gebeurt er met je ziel na de dood?

Berichten: 4097

ANNA415 schreef:

Eigenlijk wel een interessante tekst. De ziel is de levensadem, door God zelf ingeblazen. Als je je laatste adem uitblaast gaat je ziel dan ook terug naar waar hij vandaan kwam?

Is dan de ziel het gene wat je tot een levend wezen/lichaam maakt? En je lichaam het 'omhulsel' en je geest je eigen ik, je eigen denken?

Het moment dat iemand de laatste adem uitblaast blijf ik altijd een mysterieus moment vinden. Hij of zij is niet meer, de "persoon". het "leven" is weg. Misschien een open deur, maar wilde ik even opmerken.

Berichten: 2533

Ook in de wetenschap is het fenomeel ziel onderzocht ze hebben geprobeerd het te bewijzen of je er wel of geen hebt. Mensen zijn vlak voor en na hun dood gewogen;

Een oud voorbeeld is de film "21 Grams", deze is vernoemt naar de experimenten van Dr. Duncan MacDougall. Hij volgde in 1907 6 personen tijdens hun sterfproces. Op het moment dat ze stierven verloren de personen gemiddeld 21 gram aan lichaamsgewicht. Hiermee stelde hij dat de menselijke ziel materialistisch is en dus gemiddeld 21 gram weegt.
Hij deed dit experiment ook met honden, zij verloren geen gewicht. Daarom ging hij ervanuit dat honden geen ziel hebben.

Dit is alleen een experiment van 100 jaar geleden en heeft nu nog maar weinig wetenschappelijke waarde

Denk ook niet dat je kunt bewijzen met wetenschappelijke feiten dat iemand een ziel heeft, maar je ziet ook in de wetenschap houdt het mensen bezig

Berichten: 2978

JOL252 schreef:

Het moment dat iemand de laatste adem uitblaast blijf ik altijd een mysterieus moment vinden. Hij of zij is niet meer, de "persoon". het "leven" is weg. Misschien een open deur, maar wilde ik even opmerken.

Ja bizar moment is het,als je beseft dat de "persoon" weg is terwijl de dood nog niet eens duidelijk ingetreden hoeft te zijn,kinderen voelen dat moment heel goed aan.

"Blijft de vraag: wat gebeurt er met je ziel na de dood?"
Ik zou,heel egoistisch,willen weten of er na de dood nog een stukje van je persoonlijkheid overblijft.Aan de ene kant is dat logisch,hoe kan er anders geoordeelt worden,aan de andere kant zie ik ook wel in dat alleen een "gezuiverde" ziel de Hemel mag betreden.

Ik zou graag wat mensen terug willen zien als ik die kant op mag gaan.......

Berichten: 2328

ROELANDE345 schreef:

Ook in de wetenschap is het fenomeel ziel onderzocht ze hebben geprobeerd het te bewijzen of je er wel of geen hebt. Mensen zijn vlak voor en na hun dood gewogen;

Een oud voorbeeld is de film "21 Grams", deze is vernoemt naar de experimenten van Dr. Duncan MacDougall. Hij volgde in 1907 6 personen tijdens hun sterfproces. Op het moment dat ze stierven verloren de personen gemiddeld 21 gram aan lichaamsgewicht. Hiermee stelde hij dat de menselijke ziel materialistisch is en dus gemiddeld 21 gram weegt.
Hij deed dit experiment ook met honden, zij verloren geen gewicht. Daarom ging hij ervanuit dat honden geen ziel hebben.

Dit is alleen een experiment van 100 jaar geleden en heeft nu nog maar weinig wetenschappelijke waarde

Denk ook niet dat je kunt bewijzen met wetenschappelijke feiten dat iemand een ziel heeft, maar je ziet ook in de wetenschap houdt het mensen bezig

klopt heb ik ook wel es gelezen gewichtsverschil
maar als je in verwachting bent, weet ik het altijd voor dat ik test haal, voel gewoon dat er iemand , iets bij me is, moeilijk uit te leggen, volgens mij de ziel van een klein wezentje wat je voelt. ma ja das wetenschappelijk helemaal niet bewezen.....

Berichten: 2328

LEANNE226 schreef:

Ja bizar moment is het,als je beseft dat de "persoon" weg is terwijl de dood nog niet eens duidelijk ingetreden hoeft te zijn,kinderen voelen dat moment heel goed aan.

"Blijft de vraag: wat gebeurt er met je ziel na de dood?"
Ik zou,heel egoistisch,willen weten of er na de dood nog een stukje van je persoonlijkheid overblijft.Aan de ene kant is dat logisch,hoe kan er anders geoordeelt worden,aan de andere kant zie ik ook wel in dat alleen een "gezuiverde" ziel de Hemel mag betreden.

Ik zou graag wat mensen terug willen zien als ik die kant op mag gaan.......

de discipelen zagen jezus toch nog na zijn dood, dus ik verwacht iedereen die ik verloren heb ook te kunnen zien weer na mijn dood.

Berichten: 4097

LEANNE226 schreef:

Ja bizar moment is het,als je beseft dat de "persoon" weg is terwijl de dood nog niet eens duidelijk ingetreden hoeft te zijn,kinderen voelen dat moment heel goed aan.

"Blijft de vraag: wat gebeurt er met je ziel na de dood?"
Ik zou,heel egoistisch,willen weten of er na de dood nog een stukje van je persoonlijkheid overblijft.Aan de ene kant is dat logisch,hoe kan er anders geoordeelt worden,aan de andere kant zie ik ook wel in dat alleen een "gezuiverde" ziel de Hemel mag betreden.

Ik zou graag wat mensen terug willen zien als ik die kant op mag gaan.......

Als God mij heeft gewild... en bedoelt... en het werk in mij afmaakt ten einde toe.. "Die niet laat varen het werk van Zijn handen"... dan gaat Hij er mee verder "aan de andere kant" van deze eeuwigheid. Ik denk dat we welbewust in Zijn gedachten ontstaan zijn en daarvan uit geboren. Masterpiece... We doen er toe.

Berichten: 1149

Het één kan momenteel niet zonder het ander, lichaam ziel en geest zijn ons eigen. Het lichaam is sterfelijk, maar ziel en geest nietIs e rverschil tussen ziel en geest, ik denk het wel.

Zelf zie ik gelijk geschreven staat, dat de ziel ons is gegeven om te leven, die ons karakter ed geeft.

Onze geest is meer voor de relatie met God bedoelt, mede daardoor kan men zich zich ook meer laten beïnvloeden door zaken welke van buitenaf aan ons soms worden opgedrongen.

De geest is zeer beïvloedbaar, mede daarom oook het advies om ons open te gaan stellen voor Gods Geest, hoe meer Hij van onze geest mag delen destebeter kan Hij zijn werk doen is ons leven.

Komen we te overlijden zullen geest en ziel meegaan naar of de Nieuwe Hemel of op de Nieuw Aarde mogen vertoeven, mar omdat het toch onder de Grote Koning komt te staan maakt dat niet zo veel uit.

Maar ik hoop dat we wel allemaal in de zekerheid mogen leven dat het wel goed komt omdat God bepaalt wat goed voor ons is en we dankzij Jezus eeuwig Leven mogen beërven, puur door genade en gelukkig geen eigen verdiensten.

Berichten: 5407

PIETER619 schreef:

Het één kan momenteel niet zonder het ander, lichaam ziel en geest zijn ons eigen. Het lichaam is sterfelijk, maar ziel en geest nietIs e rverschil tussen ziel en geest, ik denk het wel.

Zelf zie ik gelijk geschreven staat, dat de ziel ons is gegeven om te leven, die ons karakter ed geeft.

Onze geest is meer voor de relatie met God bedoelt, mede daardoor kan men zich zich ook meer laten beïnvloeden door zaken welke van buitenaf aan ons soms worden opgedrongen.

De geest is zeer beïvloedbaar, mede daarom oook het advies om ons open te gaan stellen voor Gods Geest, hoe meer Hij van onze geest mag delen destebeter kan Hij zijn werk doen is ons leven.

Komen we te overlijden zullen geest en ziel meegaan naar of de Nieuwe Hemel of op de Nieuw Aarde mogen vertoeven, mar omdat het toch onder de Grote Koning komt te staan maakt dat niet zo veel uit.

Maar ik hoop dat we wel allemaal in de zekerheid mogen leven dat het wel goed komt omdat God bepaalt wat goed voor ons is en we dankzij Jezus eeuwig Leven mogen beërven, puur door genade en gelukkig geen eigen verdiensten.

Men spreekt toch ook als iemand overleden is van een ontzield lichaam?
Wij weten natuurlijk niet hoe het daarna zal zijn, wij hopen dat het er goed is en in dat vertrouwen leven we ook.Het is ook altijd tragisch om te zien dat mensen doodsangst hebben en heel het leven weer voorbij komt, vooral de nare zaken waar men zich schuldig over voelt. Er zijn niet voor niets zoveel familie herenigingen aan een sterfbed.....dan is het weer goed en kan men- wat dat betreft- rustig sterven....Bijzonder vind ik altijd dat het dan in het gewone leven een brug te ver is en als men op het sterfbed die brug niet te ver is....
Ook de bangheid voor God of de hel is altijd tragisch om te zien en dan zie je maar weer dat wij allemaal nietige mensjes zijn......ook al denken we van niet....

Berichten: 7083

LEANNE226 schreef:

Wat zien jullie als de ziel van de mens?

Verdwijnt de ziel met het wegvallen van de hersenfuncties of pas als de algehele dood intreedt?Of vind je dat er niet zoiets als een ziel bestaat?

Ik denk.........maar ben er nog niet van overtuigt,dat wij wel degelijk een ziel hebben en dat die vertrekt zodra ons lichaam het laat afweten.....

Ja, net wat Willemijn zegt, als iemand dood is spreken we ook wel van een 'ontzield' lichaam.

Ja, als kind was ik ongelovig. Iig, in zoverre, mij werd steeds voorgehouden, dood is dood en daarna is er gewoon helemaal niets meer.

Toen werd ik gelovig door zendelingen en ook omdat een familie waar ik mee omging het er altijd over had.

Ja, en toen ging ik mee naar de kerk, en daar ging het over dat Jezus voor ons aan het kruis gestorven is, voor onze zonden, opdat wij eeuwig leven hebben, en dat eeuwig leven begint als je gelooft.
(Nou geloof ik ook, dat veel niet-gelovigen naar de hemel gaan, maar ja, dat is een heel andere discussie, van daar tussen haakjes)
Ik weet wel dat ik toen dacht, was een jaar of 18, van welke zonden?
Het zondebesef is bij mij wat later ingetreden. Ja, ik wist het verstandelijk wel, dingen maar gevoelsmatig niet echt bewust.

Dat is pas iets van de laatste jaren, ja ik was wel gestopt met zaken, maar meer uit verstandelijk weten dan als voelen als zonde zijnde.
Daar moet mi meer aandacht aan worden besteed, ik kom het nu ook weleens tegen bij pas gelovigen. Gewoon, omdat een duidelijk gevoelsmatig zondebesef gewoon veel gezonder is, psychisch, dan een verstandelijk wel kunnen weten, maar niet voelen.

Ja, ik ben er wel van overtuigt, weet het zelfs zeker, dat we een ziel hebben die na de dood naar de hemel gaan tezamen met een nieuw, onvergankelijk lichaam.
Zo heb ik het geleerd. De bijbehorende Bijbelteksten zoek ik later op, die zijn er wel.

Nou is mijn angst voor de dood weg, in die zin, dat ik natuurlijk wel gehecht ben aan het leven hier, en nee, ik zou liever niet nu doodgaan, ineens, maar ja, als ik me erop zou kunnen voorbereiden, ja, dan kan ik er naar toe leven.

Ik heb al heel lang dat ik mij erop voorbereid, je hoort zoveel van ziektes waaraan mensen dood gaan, zoveel, dat ik het niet uitgesloten acht dat ik ook weleens zo ziek zou kunnen worden, van daar.
Ja, ergens hoop ik ook van niet, maar ja, ik weet zo om me heen kijkende dat die kans er wel is....

En hoe groot is dan mijn troost als ik weet dat ik zo in de hemel ben....

Laat het voorlopig hier even bij: dus op je vraag, ja ik geloof dat wij een ziel hebben, die meteen naar de hemel gaat.

Juist dát gegeven is ook de troost van het geloof.