Berichten van RENATE619

RENATE619 · Berichten: 71

JOLAN931 schreef:

Ik vind het onzin om iemand te blokkeren, en doe dit alleen als iemand zo onbeschoft is dat het de moeite waard is om de redactie hierover te mailen

Bedankt voor je reactie. Dat is ook mijn grens inderdaad. Ik heb iemand dan ook al meerdere keren gemeld dat hij over de grens gaat als ik het zou doen.
Toch blijken er mensen dit eerder te doen, zonder iemand daarvoor een reden te geven. Ik zou daar slecht tegen kunnen, denk ik. Je kunt niets meer uitspreken met elkaar.

RENATE619 · Berichten: 71

Ik hoor de laatste tijd steeds vaker dat mensen elkaar blokkeren op de site. Zelf doe ik dit alleen als het echt niet anders kan, als iemand mijn 'nee' niet begrijpt.

Hoe kijken jullie hier tegenaan?

RENATE619 · Berichten: 71

ZEELAND736 schreef:

Zou dat iets te maken hebben of een site wel of niet goed is???
Daar geloof ik ook weer niet in...
Oke...als je niet gelovig bent...zul je deze sites ook niet opzoeken...
Maar de site is goed...dus ook goede mensen ...nee...
Maar wel fijn natuurlijk als je hier een vond...wat je zocht...

Ik bedoel ermee te zeggen dat het zijn doel wel behaald. Christenen matchen. En dat lijkt me goed.

RENATE619 · Berichten: 71

GRACE585 schreef:

na 3 dagen weer eens op cm rondgeneusd te hebben moet het me van het hart dat ik dus toch niet opnieuw een lidmaatschap verleng,helaas forum daar is men constand off topic en gaat men vaak niet in op het onderwerp zonder gehakketak en op de chat reageerd men nouwelijks of niet op aangedragen onderwerpen het hangt een beetje als los zand aan elkaar lijkt het wel erg jammer had meer aanspraak verwacht

Volgens mij heb jij hier al gevonden wat de meeste leden nog zoeken... Zegt toch wel iets goeds over de site, toch?

RENATE619 · Berichten: 71

GERRIT084 schreef:

En bij deze wijze woorden, moesten we het maar zo laten Smiley met dichtgeplakte mond

In ieder geval lijkt de discussie zich weer te herhalen met het begin van deze topic over passieve en actieve euthanasie. Zo zie je maar dat dit onderwerp erg leeft bij veel mensen (misschien verkeerde woordkeuze hierin).

RENATE619 · Berichten: 71

Prettig om te merken dat een aantal mensen even naar zichzelf kijken. Misschien kunnen we bedenken hoe we de discussies zo dicht mogelijk bij het onderwerp kunnen houden?
Bijvoorbeeld:
- Na 3 berichten/reacties wat niet met het onderwerp te maken heeft afkappen of nieuw onderwerp starten in eigen topic starten.

Aan de andere kant, als ik het zo terug lees, zijn het eigenlijk ook normale omgangsvormen die in acht genomen dienen te worden. Als iemand je een serieuze vraag stelt, dan reageer je daar toch ook niet met een lolletje, en nog één en nog één op? Zou niet echt van respect getuigen.

RENATE619 · Berichten: 71

PIETER649 schreef:

Laten we de boel nog es wat scherper stellen... Lachende smiley

Nou ben jij voorganger, W-tje is ouderlinge en zo zitten hier op cm wel meer oudsten en kerkeraadsleden.
Ik ben dus nieuwsgierig naar jullie reactie op het volgende:

Vaak is een begrafenisdienst een lofzang op de overledene, ow wat een liefhebbende vader/moeder echtgenoot/vrouw opa/oma Verliefde smiley

En uiteraard is zijn ziel regelrecht opgestegen naar de hemel en met een milde glimlach word er vanaf zn wolk op ons, achterblijvenden, neergekeken.
De overledene word vanaf de kansel nog even veteld dat hij/zij nu eindelijk mag rusten en dat het lijden voorbij is...
Er valt dus geen onvertogen woord over de overledene, de familie en vrienden zouden de voorganger/dominee/pastoor acuut stenigen zo die het lef zou hebben ook maar 1 kritische noot te uiten.

Ik denk weleens: wat een huichelarij en dat nog onder de paraplu van de gemeente ook!!
Hoe kun je daar als kerkeraad/voorganger/oudste achter staan???
Dat dit een standaard procedure is, dat "ophemelen"??

Ik ben alleen meelevend kerklid, maar heb hier wel een mening over. Volgens mij heeft de familie namelijk ook een grote rol hierin. Zij dragen toch voornamelijk de levensloop van de persoon aan en zijn rol in de maatschappij en naar zijn omgeving.
Zelf zou ik juist bij bepaalde personen wel de negatieve kanten benoemen. Niet om ze te benadrukken maar om de persoon neer te zetten zoals die was, met al zijn nukken en eigenschappen. Om je dichtbij die persoon te voelen zoals hij echt was.
Dat is wat ik als familie zou vragen van de voorganger. Maar natuurlijk wel op een respectvolle manier.

RENATE619 · Berichten: 71

ERIKA129 schreef:

Ik begrijp je wel chat maar stel dat een gemeente lid van jou er psychische zo doorheen zit je hebt diverse gesprekken gevoerd maar lijkt er niet doorheen te komen en de hulpverlening laat op zich wachten wat helaas tegenwoordig vaak gebeurt.
Die persoon ziet het niet meer zitten en pleegd zelfmoord zou jij die persoon dan niet begraven?
Zou jij het niet aanhalen in jou dienst hoe moeilijk die persoon het had.
Begrijp dat dit ethische dilemma's zijn maar toch.

Het lijkt nu zoals ik het lees, dat psychisch lijden wel tot zelfdoding mag leiden en lichamelijk lijden niet. Bij lichamelijk lijden kun je het ook niet meer zien zitten, de wanhoop nabij zijn en het niet meer kunnen dragen... Wat maakt dat het ene wel 'mag' en het andere niet?

RENATE619 · Berichten: 71

MARIO216 schreef:

Gister uit de krant.

RKK: Uitvaart na euthanasie kan.

UTRECHT. Een parochiaan die euthanasie heeft laten plegen of zelfmoord heeft gepleegd, mag soms toch een kerkelijke uitvaart krijgen. Dat schrijven de bisschoppen woensdag in een verklaring. De Rooms-Katholieke Kerk wijst actieve euthanasie en suïcide af, maar als iemand ‘door emotie, angst en stress was overmand, is er de innerlijke vrijheid en daarmee de toerekenbaarheid van de daad verminderd. In dat geval kan een priester toch besluiten een kerkelijke uitvaartplechtigheid te houden.’ In Liempde ontstond veel onrust omdat pastoor Norbert van der Sluis een uitvaart van een trouw parochiaan die euthansie had laten plegen.

Ik wil toch even zeggen dat ik het leuk vind dat je ons op de hoogte houd over de berichtgeving hierover. Goed om te lezen!

RENATE619 · Berichten: 71

CHATULIEM619 schreef:

Hoezo spreek ik voor mezelf? Er zijn voldoende mensen die erover klagen. En we hebben het onderscheid gemaakt tussen serieuze en niet serieuze onderwerpen. Alleen mensen houden zich niet aan de afspraak....'t is om slapeloze nachten van te krijgen.

Ik moet ook toegeven dat het mij enigzins irriteert. Vooral omdat je in eerste instantie denkt dat er nieuwe reacties zijn. Leuk! Maar als je ze dan gaat lezen gaat het eigenlijk nergens over, of over een heel ander onderwerp. En dan niet 1 reactie... Maar iedereen moet weer reageren op bepaalde onzin. Ondertussen zit ik dan al 5 minuten dingen te lezen die me totaal niet interesseren, op zoek naar een serieuze reactie op het onderwerp.
Dus het heeft ook mijn voorkeur om het onderwerp aan te houden. Af en toe een geintje moet kunnen, maar geen pagina's lang.

RENATE619 · Berichten: 71

Ik bedoel een foto van een ander persoon. Die van internet gehaald is. Waarbij niet wordt vermeld dat het om iemand anders gaat. Dus alsof ik een foto van één of ander model als profielfoto zou gebruiken.

RENATE619 · Berichten: 71

HERMAN388 schreef:

Dat is wel kinderachtig en flauwekul.
Geen persoonlijke foto dan geen foto op je profiel.
Liever geen andere afbeelding voor persoonlijke profiel.
Dat is ongepast.

Kijk, een plaatje waarbij het direct duidelijk is dat het geen foto is, vind ik wel kunnen. Al zijn er plaatjes bij die erg veel gelijkenissen met de persoon vertonen.
Maar dit vind ik niet passen, zeker niet als het er niet bij staat. Misleiding is het eigenlijk en vind ik niet passen op een christelijke site als deze. Zou de redactie hier niets mee doen?

RENATE619 · Berichten: 71

CHATULIEM619 schreef:

Bij mijn eerste date zal ik een dictee geven, als ze slaagt nog een tweede date....

Is dat niet een geweldige uitdaging om een aanvulling te zijn op een vrouw met bijvoorbeeld dyslectie? Volgens mij is het in een relatie zo bedoeld. Of zoek je liever heb type dat je op grammaticaal gebied met het groene boekje om de oren slaat.
(kan ook een vorm van genot zijn)

RENATE619 · Berichten: 71

MAGDA088 schreef:

oh absoluut ik spreek uit ervaring ik zeg ook absoluut niet dat het slecht is ofzo als iemand toch besluit het niet te willen/kunnen. Zeker brengt het ook veel zorg met zich mee. Voor mij persoonlijk zeg ik het is soms heel lastig, maar we hebben veel meer mooie momenten, dan slechte momenten, en we kunnen elkaar weer opbeuren bij de minder mooie momenten. Wat ik alleen ook bedoel is dat je ook net getrouwd kan zijn, of al 50 jaar, en dan kan er ook iets ergs gebeuren, dan kan je niet meer weg omdat je getrouwd bent. Dat je trouwt met een `gezonde`partner, wil niet zeggen dat je rest van het huwelijk gezond verloopt.

Je zegt dat je niet weg kunt, maar volgens mij heb je altijd een keuze. Ik bewonder het dat je in mijn ogen de juiste maar wel de moeilijkste weg hebt gekozen.
Ik zie ook regelmatig dat een partner de benen neemt als het te moeilijk wordt. Dus zo vanzelfsprekend is het niet. Ondanks dat de gelofte er apart iets over zegt: goede en kwade dagen, ziekte en.....
De liefde voor de persoon is dan ook wel heel belangrijk.

RENATE619 · Berichten: 71

Er zijn hier zelfs mensen die een foto van internet afhalen en die bij hun profiel zetten.
Ik vraag me af wat deze mensen hiermee willen bereiken. Ik kan me alleen maar bedenken dat het nooit goed kan lopen. Iemand een ander idee hierover?

RENATE619 · Berichten: 71

WILLEMIJN232 schreef:

Ik snap wel een beetje wat je bedoelt denk ik, als je een afspraak met iemand hebt en die verschijnt met witte tennissokken in sandalen? Nou, dat is echt geen plus voor mij.......dat trekt mij in ieder geval niet aan.......

Over kledingkeuze doe ik niet zo moeilijk. Heb je gelijk een doel voor je 2e date.... shoppen.

RENATE619 · Berichten: 71

MAGDA088 schreef:

en dat geldt ook voor chronische ziektes, natuurlijk is het een last soms, ziekenhuisbezoeken, soms medicijnen, meer zorg, maar om daar nu iemand voor te laten vallen?

Toch zijn dat dingen die je hele leven op zijn kop kunnen zetten. Ook voor je aan een relatie begint kan het al een grote invloed hebben. Je toekomst verwachtingen zul je in veel van die gevallen wel bij moeten stellen. En dat moet je wel kunnen en willen.
Ik denk dat het in ieder geval wel dingen zijn waar je goed over na moet denken omdat ze grote gevolgen voor de rest van je leven kunnen hebben.

RENATE619 · Berichten: 71

Uiterlijk is in mijn ogen wel belangrijk. Niet dat iemand er heel knap uit moet zien. Maar dat er iets in iemand is wat me aanspreekt. Dan denk ik aan de manier van bewegen, kijken, praten en lachen. Dat is wat me bij iemand aantrekt, of niet. Maar om dat nu uiterlijk te noemen is misschien niet handig, ik zou zeggen, noem het uitstraling.

RENATE619 · Berichten: 71

VISSER278 schreef:

Mijn eerste reactie is eigenlijk een tegenvraag.
Hoe ga je om met dingen die je kinderen doen waar je zélf niet achter staat?
Ik noem een voorbeeld uit m'n eigen situatie. M'n zoon is bezig met de koksopleiding. Deze opleiding bestaat uit 4 dagen werken , 1 dag naar school per week.
Omdat het veel werken is wanneer anderen vrij zijn ( avonden en weekenden ) gebeurt het ook regelmatig dat er zondagsarbeid bij komt kijken. In mijn ogen is dit geen werken van barmhartigheid, ik sta er dus niet achter.
Zelf heeft hij er ook wel wat moeite mee maar weigert hij om zondags te werken , dan komt hij nergens aan de bak en kan hij dus niet zijn opleiding verder afmaken.
Op z'n school hebben ze er wel begrip voor maar een oplossing kunnen ze hem niet geven.
Ze hebben hem voorgesteld om in een instelling, verpleeghuis , te solliciteren maar daar heeft hij een keer stage gelopen maar dat vond hij niks.
Wil perse de vakkennis opdoen in een restaurant.

Hoe hiermee om te gaan?

Ik heb zelf middelbare hotelschool gedaan voor ik de verpleging in ging. Ook ik kreeg regelmatig te horen dat het geen passende studie is voor een christen, gezien de zondagen die gewerkt worden.
Gelukkig ben ik uiteindelijk verpleegkundige geworden en mag ik nu legaal op zondag werken.
Toch vind ik bepaalde dingen wat hypocriet. Ik noem eens een voorbeeld. De meeste christenen die op vakantie gaan willen ook op zondag in hun hotel een maaltijd nuttigen. Wie mag die dan bereiden? Als de stroom uitvalt door een storing, moet er ook een monteur komen, toch?

Het blijft in mijn ogen grijs gebied. Ik denk dat je als kok er niet onderuit komt om op een topdag als de zondag te moeten werken.

Het is dus een keuze aan jou zoon, waarbij je hem, denk ik alleen kunt begeleiden in de keuze die hij heeft, voor en nadelen helder maken voor hem. Maar uiteindelijk moet hij zelf die keuze maken. Op die manier kan hij er ook beter in berusten, lijkt me.

RENATE619 · Berichten: 71

Ik vraag me steeds vaker af, door de gesprekken die ik hier met andere leden heb, hoe groot de invloed van je opvoeding is op de rest van je leven.
Ik hoor regelmatig geluiden van: ja, daar kan ik niets aan doen, zo ben ik opgevoed.
Zelf vind ik dat je weldegelijk invloed hebt op de dingen van nu, als je in je opvoeding bepaalde dingen hebt aangeleerd kun je ze afleren. Of juist dingen die je gemist hebt in je opvoeding, kun je je eigen maken.

Mijn vragen zijn dan ook:
Hoe ervaren jullie dat? Heb je zelf geen invloed op hoe je met dingen nu omgaat?

RENATE619 · Berichten: 71

CHATULIEM619 schreef:

Toch gebeurt dat veel vaker dan dat je denkt. Heb je niet, dat je niet naast iemand wil zitten, omdat hij te klef doet??

Ik kan me helemaal bij Jolan haar reactie aansluiten. Als je iets onprettig vind kun je dat zeggen. Dat is toch niet zo moeilijk. Zo heeft iedereen de vrijheid om ook negatief op een mailtje te reageren. Dat mag altijd. Het gaat er alleen om dat je reageerd.
Juist door iets te ontlopen komt die persoon er nooit achter dat hij of zij eventueel storend gedrag vertoont. Ik denk dat diegene er meer aan heeft als dat dan gezegd wordt, zodat deze er wat aan kan doen.

RENATE619 · Berichten: 71

HANNAH810 schreef:

nouwww...........voor mij voelt het niet beantwoorden van de mails die ik krijg, alsof iemand iets tegen me zou zeggen, en ik mijn hoofd weg zou draaien en net doen of ik niets gehoord heb............

Precies, iemand bewust negeren. Dat vind ik ook erg ongepast. En wind me daar dan ook erg over op. Het zijn in mijn ogen toch gewone omgangsnormen. Maar als je voor een deel anoniem bent, lijken sommigen toch makkelijker dit soort gedrag te kunnen vertonen. Ik denk dat het voornamelijk daarmee te maken heeft.

RENATE619 · Berichten: 71

MARC717 schreef:

ik ga er ook weer mee kappen, kan mezelf absoluut niet verkopen online, merk ik aan weinig profielbezoek en 0 mail en 0 reacties (oh ja een dame was zo netjes om te melden dat ze niet geinteresseerd was, respect voor haar) ;)

ga IRL maar weer es rondkijken! ;)

Kunnen we daar niet wat aan doen met z'n allen? Ik blijf het vreemd en onbeschoft vinden dat sommige leden gewoon helemaal niet reageren op een mailtje.
Of ben ik één van de weinigen die het gewoon vind om iemand iets terug te sturen als deze de moeite heeft genomen om je iets te mailen? Al is het een afwijzing, je voelt je in ieder geval serieus genomen.

RENATE619 · Berichten: 71

MARTIN695 schreef:

Hallo Rednate

Als je toch al je vertrouwen op de HEER zet dan heb je toch niets te vrezen in mijn ogen ik heb 3 hartoperatie.s gehad en een deel van mn long is er uitgehaalt en darmkanker maar als ik niet al het vrtrouwen bij GOD neer leg dan heb ik zeker angst voor wat er me te wachten staat maar nu heb ik dat niet en begrijpen kan ik het ook niet dat iemand euthanasie pleegt want GOD heeft jou tijd bepaald.
Sjalom.
Martin

Martin,
Dat dit voor jou zo werkte en dat je daar kracht uit put is heel fijn en mooi. Dat geldt niet voor iedereen zo. Er zijn ook mensen die zich juist verlaten voelen omdat ze de strijd niet mochten winnen en hun gebeden niet verhoord zijn. Wat dan soms speelt is teleurstelling en boosheid tav God.
Niet iedereen verwerkt de dingen hetzelfde en ervaart zoveel kracht als jij het ervaren hebt. Misschien kun je dat wel begrijpen als je je op deze manier inleefd?

RENATE619 · Berichten: 71

MARISKA601 schreef:

Die mensen vinden het toch geoorloofd om het te doen.

Ik denk dat je zelf voor het ondraaglijke lijden moet komen te staan wil je dat kunnen begrijpen. Ik kan me voorstellen dat het een hele angstige gedachte kan zijn. In een ziekteproces waarin je weinig tot geen invloed hebt. Euthanasie is wel een manier om de controle erover te hebben.

Vanuit christelijk oogpunt kan ik er inderdaad zelf niet achterstaan. Maar begrijpen doe ik het zeker.

RENATE619 · Berichten: 71

JOLAN931 schreef:

Nu ik bovenstaande reacties lees kan ik het toch niet laten mijn ervaring mee te delen:

Toen ik 15 jaar was werd mijn gehandicapte zus geboren. Een baby met een massa afwijkingen waaronder ernstige problemen met haar hart.
Toen ze drie maanden oud was kregen we te horen dat als ze niet geopereerd werd zo het halve jaar niet zou halen.
De artsen vertelde ons dat opereren geen optie was aangezien mijn zus toch geen enkel nut voor de samenleving had en de maatschappij op die manier alleen maar geld koste.

Zulke mensen moeten dus maar dood, dat is de nederlandse maatschappij.

Mijn ouders hebben voet bij stuk gehouden, en wilde via de rechtbank eissen dat hun kind werd geopereerd. Tijdens een van de laatste gesprekken met de desbetreffende artsen hebben zij nadrukkelijk aangegeven dat zij geloofden dat er leven was na de dood, en aangezien mijn ouders niet direct durfden te geloven dat hun kind bij God zou zijn als het sterven zou, vochten zij als leeuwen voor de operatie van mijn zusje. Alleen dit was uiteindelijk voor de artsen de reden om mijn zusje een kans te geven en haar te opereren.
Vorige week is mijn zus 18 jaar geworden. Dolgelukkig was ze met haar Dora pop die we haar kado deden,.... het is en blijft voor altijd een kind. Maar wat hebben we al een plezier met haar gehad. Wat heeft ze weinig zorgen, en welk een overwegend gelukkig leven leeft zij. Daar kunnen veel hoog opgeleide mensen jaloers op zijn.

Dit heet tegenwoordig: Geen nut hebben voor de maatschappij.
Als je anderen gelukkig maakt, heb je dus nog steeds geen nut voor de maatschappij.

Maar het leven van mijn zus heeft me geleerd te vechten voor ieder leven, van welke leeftijd dan ook, met iedere verstandelijke of lichamelijke beperking. Als God het leven neemt is het vroeg genoeg om te gaan( hoe begrijpelijk ook dat er mensen zijn die dood willen), maar tot die tijd zie ik het als een plicht van naastenliefde om ieder mens de zorg te geven die hij /zij nodig heeft. Van paracetamol tot griepprik tot operatie of wat dan ook.
Wie zijn wij om te weten waar het nog goed voor is dat een persoon blijft leven?

Goed dat je dit deelt! Ik zie het nut van haar leven zeker. En ook al was deze er niet, dat is in mijn ogen niet de maatstaf.

RENATE619 · Berichten: 71

CHATULIEM619 schreef:

Je hebt gelijk. Ik vind het ook vreemd om zwaar demente bejaarden een griepprik te laten geven...

Ik kan me redelijk vinden in dit idee. Mag iemand op hoge leeftijd, verward en lopend in een pamper ergens aan doodgaan? Tegenwoordig moet er koste wat kost overleefd worden.
Regelmatig neem ik hoogbejaarde mensen op in het ziekenhuis met bijvoorbeeld met wat vage klachten. Deze hebben vaak al veel andere kwaaltjes en dit is het zoveelste wat erbij komt. Toch sleept vaak familie, gesteund door de huisarts deze mensen het ziekenhuis in. Gevolg is vaak dat deze mensen extreem verward raken, allerlei onaangename onderzoeken moeten ondergaan en uiteindelijk sterven in een onpersoonlijk ziekenhuisbed.
Daarom denk ik dat het heel belangrijk is om je van te voren af te vragen wat haalbaar is voor iemand. En te kijken naar wat kwaliteit van leven hierin is.

RENATE619 · Berichten: 71

ROBBEDOES873 schreef:

Even een hersenspinsel van mij....
Is het niet zo dat we tegenwoordig het leven veel en veel langer kunnen rekken dan vroeger?
En wanneer is leven dan nog leven?
Als je enkel en alleen door " machines" in leven wordt gehouden, is dat dan nog daadwerkelijk leven?
Is het niet zo dat we doordat we het leven willen rekken het lijden juist verhogen?
En is het niet als leven lijden wordt sterven een verlossing kan zijn?
Verder denk ik dat er ook een heel groot verschil is tussen pasive en active euthanasie.

Oke, daar gaan we weer met passieve en actieve euthanasie. Passieve euthanasie bestaat eigenlijk niet. Euthanasie: het opzettelijk beeindigen van het leven. Dat kan niet passief.

RENATE619 · Berichten: 71

WILLEMIJN232 schreef:

Ik ben zelf al jaren verpleegkundige en mijn ervaring is dat als het moet en kan er zeker wel rekening mee wordt gehouden als verpleegkundige gewetensbezwaren hebben..... Palliatieve sedatie is normaal medisch handelen maar de praktijk heeft mij toch wel geleerd dat sommige zaken voor de één nu eenmaal wat gevoeliger liggen als voor de ander.En als geestelijk verzorger mag je toch ook je geweten hebben? Net als dat van een verpleegkundige die bepaalde zaken niet met haar/zijn geweten overeen vind komen. Ik denk dat je in het leven-indien mogelijk- elkaar die ruimte ook moet kunnen geven.......
Als het niet anders kan heb je inderdaad je verplichtingen en kan je niet weigeren maar meestal is er wel een oplossing voorhanden is mijn ervaring.....

Dat klopt. Zo is mijn ervaring ook. Ik denk dat het ook normaal medisch handelen wordt genoemd om er zo de negatieve lading van af te halen.

Een geweten mag en is goed. Dat houd je dichtbij je geloof. Maar ik denk dat je ook voor een ander kan en mag klaarstaan ook al kom je niet overeen van mening.

Als geestelijk verzorger hoef je niet iemand aan de pomp te leggen zoals een verpleegkundige dat doet. Dus de daadwerkelijke handeling voer je niet uit. Voor mij maakt dat wel een verschil.

RENATE619 · Berichten: 71

WILLEMIJN232 schreef:

Je hebt helemaal gelijk met wat je schrijft......en zo komen de verhalen nu de wereld in he......

Ja, dat maakt het zo lastig. Elke keer als palliatieve sedatie wordt voorgesteld door een arts, moeten er eerst heel wat vooroordelen weggewerkt worden.