Buddha beeld

Berichten: 5057

LEANNE226 schreef:

Wie mij kent(maar ja,wie op cm kent mij?)weet dat het niet mijn bedoeling is gescheiden mensen aan te vallen(eigen boezem,wie vrij is van zonden........).
Iemand die vindt dat zonden direkt vergeven worden of zijn zal eenvoudiger kunnen zeggen volgens de Bijbel te leven(even kort door de bocht ).Voor iemand voor wie dat gecompliceerder ligt,voor mij dus,komt dat krom over.
Laten we het er maar op houden dat het einddoel voor beiden hetzelfde is.

Eerlijk gezegd klinkt het gemakkelijk, vergeving vragen. Je kunt er maar op los leven en achteraf vergeving vragen. Maar zo werkt het dus niet.
Ten eerste gaat het altijd ten koste van jezelf. Je moet toegeven dat het weer niet zo gegaan is als dat de bedoeling was. Je neemt verantwoordelijkheid voor je daden. Je belijdt dat de fout bij jezelf ligt, en niet (alleen) bij de ander. En geloof me, mensen zijn koppig, hardleers altijd bereid naar de ander te kijken en geen hand in eigen boezem te steken. Het echte vragen om vergeving kost heel veel en wordt niet zomaar gedaan.

Berichten: 2109

CHATULIEM619 schreef:

Eerlijk gezegd klinkt het gemakkelijk, vergeving vragen. Je kunt er maar op los leven en achteraf vergeving vragen. Maar zo werkt het dus niet.
Ten eerste gaat het altijd ten koste van jezelf. Je moet toegeven dat het weer niet zo gegaan is als dat de bedoeling was. Je neemt verantwoordelijkheid voor je daden. Je belijdt dat de fout bij jezelf ligt, en niet (alleen) bij de ander. En geloof me, mensen zijn koppig, hardleers altijd bereid naar de ander te kijken en geen hand in eigen boezem te steken. Het echte vragen om vergeving kost heel veel en wordt niet zomaar gedaan.

Inderdaad, Chatuliem. Een houding 'God vergeeft me wel' is vooral riskant voor de persoon zelf. Hij/zij mist de verantwoordelijkheid en een leereffect van zijn/haar fouten, aangezien hij/zij niet wenst te leren op deze manier. Een mens doet (naast God) vooral zichzelf dus tekort als hij/zij zo omgaat met vergeving.

Berichten: 66

leuk foefje van de duivel he god vergeeft me wel. het merkteken van het beest aannemen en dan zeggen god vergeeft me wel dat is pas bruut. dan ben je echt definitief verloren.

Berichten: 4047

niet definitief verloren gelukkig; wel denk ik dat je op die manier de zegen van God in je leven tegenstaat.

Berichten: 5407

HENK710 schreef:

Inderdaad, Chatuliem. Een houding 'God vergeeft me wel' is vooral riskant voor de persoon zelf. Hij/zij mist de verantwoordelijkheid en een leereffect van zijn/haar fouten, aangezien hij/zij niet wenst te leren op deze manier. Een mens doet (naast God) vooral zichzelf dus tekort als hij/zij zo omgaat met vergeving.

Voor mij is vergeven de kunst om jezelf te vergeven. Wat ik daarmee bedoel:
je hebt allemaal je eigen levens

geschiedenis en op de vaak moeizame weg om er vrij van te komen weet je dat je er niet alleen in staat. Is dit geen toets van Jezus om te kijken hoe serieus wij God nemen? hebben we God niet nodig om het vertrouwen in de 'juistheid"van ons leven weer terug te krijgen?
Ik vind dat je op moet passen om niet klaar te staan als vroeger de schriftgeleerden met onze kant en klare normen en waarden, om iemand daarmee de maat te nemen en zo mogelijk te veroordelen. En dat is wat ik hier een beetje lees.
Wij leven als mensen vind ik altijd en daarbij horen fouten én dan is er de genade en de vergeving.........Is dat niet een groot goed?

Willemijn

Berichten: 5057

WILLEMIJN232 schreef:

Voor mij is vergeven de kunst om jezelf te vergeven. Wat ik daarmee bedoel:
je hebt allemaal je eigen levens

geschiedenis en op de vaak moeizame weg om er vrij van te komen weet je dat je er niet alleen in staat. Is dit geen toets van Jezus om te kijken hoe serieus wij God nemen? hebben we God niet nodig om het vertrouwen in de 'juistheid"van ons leven weer terug te krijgen?
Ik vind dat je op moet passen om niet klaar te staan als vroeger de schriftgeleerden met onze kant en klare normen en waarden, om iemand daarmee de maat te nemen en zo mogelijk te veroordelen. En dat is wat ik hier een beetje lees.
Wij leven als mensen vind ik altijd en daarbij horen fouten én dan is er de genade en de vergeving.........Is dat niet een groot goed?

Willemijn

Wat mij altijd helpt is, dat ik denk dat God mijn Vader is. En als ik naar mijn kinderen kijk, dan hou ik van ze en als ze iets fout doen vergeef ik ze. Wat vind je van de stelling: vergeving ontvangen is gemakkelijk. Want als ouder vergeef je je kinderen snel. Vergeving vragen is een van de moeilijkste dingen die er is.....

Berichten: 2109

WILLEMIJN232 schreef:

Voor mij is vergeven de kunst om jezelf te vergeven. Wat ik daarmee bedoel:
je hebt allemaal je eigen levens

geschiedenis en op de vaak moeizame weg om er vrij van te komen weet je dat je er niet alleen in staat. Is dit geen toets van Jezus om te kijken hoe serieus wij God nemen? hebben we God niet nodig om het vertrouwen in de 'juistheid"van ons leven weer terug te krijgen?
Ik vind dat je op moet passen om niet klaar te staan als vroeger de schriftgeleerden met onze kant en klare normen en waarden, om iemand daarmee de maat te nemen en zo mogelijk te veroordelen. En dat is wat ik hier een beetje lees.
Wij leven als mensen vind ik altijd en daarbij horen fouten én dan is er de genade en de vergeving.........Is dat niet een groot goed?

Willemijn

Vergeven is inderdaad iets wat wel bij jezelf begint. Niet voor niets is de bede in het 'Onze Vader' "vergeef ons onze schulden, zoals ook wij aan anderen vergeven". Vergeving ontvangen en vergeving uitdelen zijn aan elkaar verbonden. Dat is wel iets waar we ons terdege bewust van moeten zijn. Dit voorkomt in mijn ogen ook het al te zwaar veroordelen van andere mensen om bepaalde gedragingen/uitlatingen...

Berichten: 340

mmm...wat was trouwens het onderwerp.... ? Clown smiley

]

Berichten: 1599

BERT168 schreef:

mmm...wat was trouwens het onderwerp.... ? Clown smiley

]

t is toch prachtig dat je bij genade en vergeving uitkomt ?!!!!!!

Berichten: 486

CROSSROAD317 schreef:

Ik ga nu iets heel gevaarlijks zeggen.
Paulus waarschuwt hier al voor, ondermeer in korinthe, pas op waar jullie mee bezig zijn, want jullie raken van het rechte pad af.
Gods Woord, de bijbel is duidelijk genoeg, de Heilige Geest is duidelijk genoeg. Hoe komt het dan toch dat er zoveel stromingen zijn ?? Wel ik denk dat de leugenaar van de beginne, satan, christenen een oor aannaait, "laat ze met elkaar maar lekker vechten over gelijk hebben, willen hebben". Want op dat moment zijn ze niet bezig met het eerste en grootste gebod, de Liefde.
Elke stroming heeft gelijk, en waar is Gods Liefde? We vinden zelfs al dat we andere godsdiensten moeten accepteren, boedha beelden kunnen geen kwaad, oosterse geneeswijzen, met een occulte oorsprong moeten kunnen enz. enz. En Gods woord, door de stem van de Heilige Geest willen we niet meer horen. Nee logisch, de duivel, heeft veel christenen doof en blind gemaakt. Toch laat hij ze geloven dat ze nog steeds op de juiste weg zijn en wandelen.
Waar is de gave van onderscheiding van geesten, het kennen van goed en kwaad.

Een kaarsje branden (voor de nagedachtenis van een overledene) is niet verkeerd zeg je, ik wil je even wijzen op leviticus 19: 27-28 Wanneer je een dode te betreuren hebt, scheer dan het haar aan je slapen niet weg en knip geen stukken uit je baard, kerf geen tekens in je lichaam en breng geen tatoeages aan. Ik ben de HEER.
Ik zie het branden van een kaarsje, puur als vervanging van datgene wat in Leviticus staat, er moet toch iets zijn om "kerkelijk" een overledene te herdenken. Natuurlijk mag je wel rouwen, gedenken, dat is zelfs heel goed, maar niet d.m.v. een kaarsje of tattoo

Dat is idd wat ik er ook in lees, in de context van het rouwen..

maar ik las op internet een opmerking die me heel erg raakte!

Wees ook een beetje zuinig met afwijkende types in de samenleving of de kerk. Ezechiël 47 v 10 beschrijft de rivier van Gods Geest.
"Daarin zijn zoveel soorten vis als in de Grote Zee", de Middellandse Zee.
Een heel erg getatoeëerde of anderszins gepavoiseerde kan toch wel blijken in potentie een heel bruikbare vis te zijn, die je alleen tot dusver nog niet kende.

Dit raakte me omdat ik zelf ook een piercing én tatoeages heb en niet te vergeten de oorbellen!..niet omdat ik er iemand mee eer, maar omdat ik toen mooi vond en nu nog vind! Doet dat wat af aan wie ik ben? Aan hoe ik als christen ben? Is aan mijn uiterlijk een veroordelend oordeel te hangen? Of zou het juist bruikbaar zijn in het dagelijks leven, juist omdat het voor sommige mensen de drempel om over het geloof te praten kleiner maakt?

ik was nog even verder aan het surfen en vond dit:
openbaring 19:16
Op zijn kleding en op zijn dij staat de naam ‘Hoogste Heer en koning’
Smiley die vol vragen zit

Berichten: 1391

HENK710 schreef:

Vergeven is inderdaad iets wat wel bij jezelf begint. Niet voor niets is de bede in het 'Onze Vader' "vergeef ons onze schulden, zoals ook wij aan anderen vergeven". Vergeving ontvangen en vergeving uitdelen zijn aan elkaar verbonden. Dat is wel iets waar we ons terdege bewust van moeten zijn. Dit voorkomt in mijn ogen ook het al te zwaar veroordelen van andere mensen om bepaalde gedragingen/uitlatingen...

Precies Henk.

Vergeving tonen naar de schepper staat boven allles!!!
De rest wordt je dan gegeven door Hem.

Berichten: 1391

Mijn (GOD) genade is u genoeg; want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht. Zo zal ik dan veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij wone.

KJV: My grace is sufficient for thee: for my strength is made perfect in weakness.