christen zijn en schuldgevoel

Berichten: 26

Kan ook een dwaallicht zijn. Smiley die vol vragen zit

Berichten: 2706

ELSKE510 schreef:

Ik las van iemand het volgende over een jongetje:
Tot mijn 14e jaar ging ik met mijn ouders naar een reformatorisch protestantse kerk.
Ik werd naast de bijbel onderwezen in de heidelbergse catechismus.
De heidelbergse catechismus en de geloofsbelijdenis samen vormden het hart van deze leer.
Lees hierbij de vragen 1 t/m 13 van de heidelbergse catachismus. .....
(ik wil je ze ook wel toesturen)
Vraag 13: Maar kunnen wij zelf onze schuld betalen?
Antwoord:
Op geen enkele manier. Wij maken de schuld juist elke dag groter. (curs.je)
Vervolgens geeft de catechismus aan dat we slechts enkel en alleen door het geloof in Jezus Cristus die voor onze zonden is gestorven, bevrijd kunnen worden.
God heeft ons zo lief dat hij zijn eniggeboren zoon voor ons heeft geofferd.

Stel je bent een ontvankelijk kind van een jaar of 8. Papa is verkozen tot ouderling in de kerk en je zit wekelijks naast mama.
Er is geen discussie over dit soort teksten. Dit is de Waarheid.
Wat doet dit met je zelfbeeld?
Wat is het effect op je lichaamsbeleving?
Welke gevoelens gaan overheersen?
Wat leert je over autoriteit?

Wanneer ik nu contact maak met het jongetje in mij overvalt mij een gevoel van diepe schaamte over al mijn impulsen die mij op onverwachte momenten kunnen overvallen, ik trek mij volledig terug , zowel fysiek als mentaal en wil het liefst niet gezien worden. Overigens is dat kind zich daar niet van bewust. Wat hij ervaart is de energetische terugtrekbeweging en gedachten over zichzelf als: Ik ben slecht, ik verdien eeuwige straf, ik ben machteloos. En toch is God liefde, want hij heeft voor mij zijn zoon geofferd.
Wanneer ik nu contact maak met het jongetje in mij overvalt mij een gevoel van diepe schaamte over al mijn impulsen die mij op onverwachte momenten kunnen overvallen, ik trek mij volledig terug , zowel fysiek als mentaal en wil het liefst niet gezien worden. Overigens is dat kind zich daar niet van bewust. Wat hij ervaart is de energetische terugtrekbeweging en gedachten over zichzelf als: Ik ben slecht, ik verdien eeuwige straf, ik ben machteloos. En toch is God liefde, want hij heeft voor mij zijn zoon geofferd.
Tegelijkertijd is er ook een beginnend bewustzijn bij een bijzondere groep te behoren.
Een groep waar mijn ouders deel van zijn en die over iets heel bijzonders beschikt: de eeuwige waarheid.
En dat geeft me toch wel een speciaal gevoel. Dan zijn wij toch wel beter. Dat is dan wel weer een zondige gedachte, maar toch ontleen ik daar een soort veilig gevoel aan. Ik heb in ieder geval de zekerheid bij de juiste groep te behoren. Dat verschaft mij een duidelijk kader van waaruit ik kan oordelen over anderen.
Dat veilige gevoel heb ik dan uiteindelijk toch weer te danken aan God die zo barmhartig is geweest om ervoor te zorgen dat ik bij de juiste ouders met het juiste geloof geboren ben. Want mijn ouders zijn mijn alles en die weten wat goed is voor mij. Uiteindelijk is God nog belangrijker dan mijn ouders, want die zijn er tijdelijk en die zijn ook zondig, en God is er eeuwig en Hij weet en ziet alles. Ook al ziet niemand wat ik doe of denk, dan nog heeft God het in de gaten. En Hij ziet vooral hoe slecht ik ben. Als mensen toch eens zouden zien wie ik werkelijk ben…..
Maar, wee je gebeente(neem deze uitdrukking voor de verandering ook eens letterlijk) wanneer ik God niet gehoorzaam. Dan wacht mij eeuwige straf. God is ook een wreker. Dat wil hij wel niet, maar hij moet wel omdat ik zo slecht ben. Huilende smiley, smiley in tranen

Zeker in de pubertijd. Ik voelde me zeer aangetrokken tot de wereld van de rock`n roll. Die wereld vertegenwoordigde voor mij levenslust. Die levenslust gierde door mijn lijf. Ik had geleerd die te kwalificeren als slecht, maar hoe was het dan toch mogelijk dat het zo`n heerlijk gevoel was.
En dat is nou precies wat de duivel je influistert! Dat zijn de verleidingen waardoor je uiteindelijk verloren gaat. Verdringen dus, niet voelen. En telkens wanneer je opgewonden raakt wordt je eraan herinnerd hoe zondig je eigenlijk bent.
Dat bracht ook momenten met zich mee dat ik dacht, O.K als ik dan toch al slecht ben, kan ik er ook best eens aan toegeven. En dat bracht vervolgens weer schuldgevoelens met zich mee. Om dat niet meer te hoeven/willen voelen ging ik splitsen. Er ontstond een verborgen wereld.
Gelukkig werd in de loop van mijn pubertijd mijn levenslust sterker dan de leer. hoewel het schuldgevoel altijd onderhuids bleef.
Gedurende mijn pubertijd ontdekte ik ook duidelijke verschillen in de godsbeleving tussen mijn ouders. Mijn vader was strenger in de leer dan mijn moeder. Omwille van de eenheid en de vrede was zij met mijn vader meegegaan naar zijn kerk. Nu wij ouder werden gaf zij zichzelf meer ruimte voor haar eigen geloofsbeleving.
Ik ontleende daar de ruimte aan om ook zelf meer na te gaan denken.
Gaandeweg werd de catechismus minder bepalend in het dagelijks leven.
Het zaad van extreem schuldbewustzijn was echter vrucht gaan dragen en dat zou nog lang doorwerken.
Wat had ik geleerd:
Ik ben slecht en er kan niets goeds uit mijzelf komen
Mijn lijf is een bron van zondige impulsen en het is belangrijk daar niet naar te luisteren en er zeker niet aan toe te geven.
Ik kan niet op mijzelf vertrouwen
Ik ben volledig afhankelijk van een externe autoriteit die van mij houdt wanneer ik mij volledig onderwerp en die genadeloos straft wanner ik niet aan zijn voorwaarden voldoe…. En dat is liefde.
Mijn geweten wordt gevormd door wat God goed en slecht vindt. Ik weet dus ook wat goed en slecht is, dat vertelt mijn geweten mij.
Wanneer ik niet naar dat geweten luister ben ik verloren, word ik voor eeuwig verstoten en dat is dan mijn eigen schuld.
Er bestaat zoiets als een eeuwige waarheid. Die te kennen geeft veiligheid en zekerheid.
Er is verlossing mogelijk
Ik hoor bij de “goeden”, die de waarheid kennen, anderen zijn” verloren”.
Achteraf zie ik dat een van de belangrijkste konsekwenties voor mij is geweest dat ik geen verantwoordelijkheid heb leren nemen voor emoties als woede, begeerte, jaloezie. Ze leefden in het verborgene. Dat heeft grote effecten gehad op de wijze waarop ik in het leven stond.

MMMMM,

Ik heb de scriptie van Jan Eric van Groen ook gelezen.
Interessant dat wel, maar wat doe je er zelf mee?

Uitstekende en verhelderende bijdrage Elske/Jos , het is mooi verwoord en goed op een rijtje gezet. Lees eens: Hulpeloos maar schuldig van Aleid Schilder. Het is een wat populair geschreven doctoraalscriptie en in boekvorm verkrijgbaar.

Thomas

Berichten: 2113

ELSKE510 schreef:

Ik las van iemand het volgende over een jongetje:
Tot mijn 14e jaar ging ik met mijn ouders naar een reformatorisch protestantse kerk.
Ik werd naast de bijbel onderwezen in de heidelbergse catechismus.
De heidelbergse catechismus en de geloofsbelijdenis samen vormden het hart van deze leer.
Lees hierbij de vragen 1 t/m 13 van de heidelbergse catachismus. .....
(ik wil je ze ook wel toesturen)
Vraag 13: Maar kunnen wij zelf onze schuld betalen?
Antwoord:
Op geen enkele manier. Wij maken de schuld juist elke dag groter. (curs.je)
Vervolgens geeft de catechismus aan dat we slechts enkel en alleen door het geloof in Jezus Cristus die voor onze zonden is gestorven, bevrijd kunnen worden.
God heeft ons zo lief dat hij zijn eniggeboren zoon voor ons heeft geofferd.

Stel je bent een ontvankelijk kind van een jaar of 8. Papa is verkozen tot ouderling in de kerk en je zit wekelijks naast mama.
Er is geen discussie over dit soort teksten. Dit is de Waarheid.
Wat doet dit met je zelfbeeld?
Wat is het effect op je lichaamsbeleving?
Welke gevoelens gaan overheersen?
Wat leert je over autoriteit?

Wanneer ik nu contact maak met het jongetje in mij overvalt mij een gevoel van diepe schaamte over al mijn impulsen die mij op onverwachte momenten kunnen overvallen, ik trek mij volledig terug , zowel fysiek als mentaal en wil het liefst niet gezien worden. Overigens is dat kind zich daar niet van bewust. Wat hij ervaart is de energetische terugtrekbeweging en gedachten over zichzelf als: Ik ben slecht, ik verdien eeuwige straf, ik ben machteloos. En toch is God liefde, want hij heeft voor mij zijn zoon geofferd.
Wanneer ik nu contact maak met het jongetje in mij overvalt mij een gevoel van diepe schaamte over al mijn impulsen die mij op onverwachte momenten kunnen overvallen, ik trek mij volledig terug , zowel fysiek als mentaal en wil het liefst niet gezien worden. Overigens is dat kind zich daar niet van bewust. Wat hij ervaart is de energetische terugtrekbeweging en gedachten over zichzelf als: Ik ben slecht, ik verdien eeuwige straf, ik ben machteloos. En toch is God liefde, want hij heeft voor mij zijn zoon geofferd.
...
...
...

pfff... Ik lees dit en de negatieve gevoelens komen gelijk weer boven... wat heb ik hier mee geworsteld... ik ben een aantal jaren lid geweest van de geref. vrijgemaakte kerk, waarin ook altijd die vraag 13 van de H.C. naar voren kwam... "je maakt de schuld elke dag groter" maakte me moedeloos... waarom deed ik nog moeite ??? Als ik zondags in de kerk zat werd er al verteld hoe verkeerd het de zondag er op (wat nog een week duurde) zou gaan... en liefde ? ik wist niet eens wat dat was... hoe had ik het ook kunnen weten ???
Die leer van de H.C. botste met wat ik dacht over God... uiteindelijk heeft het me doen besluiten om het lidmaatschap bij die kerk op te zeggen...

Weet je, het gevaar van die artikels vind ik dat het maar een gedeelte is van wat er in de bijbel staat...
Als je die basis niet kent van liefde, niet alleen van hoe de sfeer thuis was toen je kind was, maar ook als je onvoldoende beseft hoe God de mens liefheeft kan het mijns inziens zelfs schade voor je persoonlijkheid opleveren.

Ik vind de uittocht uit Egypte een mooi voorbeeld, waarin God allereerst het volk Israel bevrijdt uit de slavernij... daarna geeft Hij hen de geboden... uit liefde !!, die volgorde is voor mij heel belangrijk... en ook de intentie... God gaf de geboden niet om mensen het moeilijk te maken, de liefdesgeschiedenis van God met Israël bestaat er ten diepste in dat God Israël de Tora schenkt, dat wil zeggen het volk de ogen opent voor de ware natuur van de mens en het de weg toont die naar ware menselijkheid leidt.

Hoe belangrijk is die geloofsopvoeding... !! waarbij niet de zonde van de mens overheerst maar de genade en liefde van God in Jezus Christus.
Wij hoeven niet als slaven gebukt te gaan onder de zonde, maar wij mogen vertrouwen dat we in vrijheid mogen leven als verloste kinderen van God, die in de redding van Jezus Christus geloven.
Ik ben er van overtuigd dat als een mens oprecht berouw toont over zijn/ haar zonden hij/ ze ook zeker mag zijn dat God het vergeeft.
"Zover het oosten is van het westen, zover doet Hij onze overtredingen van ons" (Ps. 103:12)
Ook daar mogen we op vertrouwen !!

"Daar God ons het eerst heeft liefgehad is de liefde niet langer slechts een ‘gebod’, maar antwoord op de gave van de liefde waarmee God ons tegemoet treedt."

Berichten: 1391

ELSKE510 schreef:

Kan ook een dwaallicht zijn. Smiley die vol vragen zit

Je zegt het misschien, dit hoort ook nog bij J.E. van Groen.:

bewustzijnsontwikkeling

Vanaf die tijd heb ik me bewust bezig gehouden met spiritualiteit. Ik heb inmiddels 12 jaar ervaring met zen meditatie en andere spirituele vormen van bewustzijnsontwikkeling.

Waar gaat het stuk over? om aan te tonen dat Het geloof niet de weg van bevrijding is, maar "verlichting" beter effect heeft???

Berichten: 26

Groen.

Dat is wel wat ik aan wil geven.
Groen vind zijn weg via zelf verlossing, daar heb ik wel mijn vraagtekens bij.
"Verlossing van de zonden, wordt: bewustwording en bevrijding van verstikking".

Het boeddhisme, is een god-loze levens overtuiging, evenals de tao.
Persoonlijk vind ik dat je daar in niet mee moet gaan, omdat je dan de Schepper niet erkent.

Dat vind ik dan een dwaallicht, maar wel begrijp ik zijn worsteling met de eenzijdige voorstelling van het evangelie uit sommige reformatorische kerken.

Hoewel mijn ervaring nu anders is, door meerdere verhuizingen ben ik er wel achter gekomen dat dat per plaats echt heeeeel verschillend is.

Wat heb jij, Mar, met zen meditatie, en zijn er meer mensen die hier gedachten over hebben, of ervaring mee hebben?

Zal Schilder eens opzoeken Thomas, en heeeeeel, is geen schrijffout, maar een dichterlijke vrijheid.

Elske

Berichten: 26

Dit laatste Susannah vind ik erg mooi,

"Daar God ons het eerst heeft liefgehad is de liefde niet langer slechts een ‘gebod’, maar antwoord op de gave van de liefde waarmee God ons tegemoet treedt."

en voel de troost die eruit spreekt.

Groeten Elske

Berichten: 1672

MARIAN519 schreef:

Wie is de hedendaagse satanisch wereldse theoloog?

Denk niet dat je gauw een antwoord krijgt .... Marian Knipoog smiley

Berichten: 1309

JOS689 schreef:

Ik las van iemand het volgende over een jongetje:
Tot mijn 14e jaar ging ik met mijn ouders naar een reformatorisch protestantse kerk.
Ik werd naast de bijbel onderwezen in de heidelbergse catechismus.
De heidelbergse catechismus en de geloofsbelijdenis samen vormden het hart van deze leer.
Lees hierbij de vragen 1 t/m 13 van de heidelbergse catachismus. .....
(ik wil je ze ook wel toesturen)
Vraag 13: Maar kunnen wij zelf onze schuld betalen?
Antwoord:
Op geen enkele manier. Wij maken de schuld juist elke dag groter. (curs.je)
Vervolgens geeft de catechismus aan dat we slechts enkel en alleen door het geloof in Jezus Cristus die voor onze zonden is gestorven, bevrijd kunnen worden.
God heeft ons zo lief dat hij zijn eniggeboren zoon voor ons heeft geofferd.

Stel je bent een ontvankelijk kind van een jaar of 8. Papa is verkozen tot ouderling in de kerk en je zit wekelijks naast mama.
Er is geen discussie over dit soort teksten. Dit is de Waarheid.
Wat doet dit met je zelfbeeld?
Wat is het effect op je lichaamsbeleving?
Welke gevoelens gaan overheersen?
Wat leert je over autoriteit?

Wanneer ik nu contact maak met het jongetje in mij overvalt mij een gevoel van diepe schaamte over al mijn impulsen die mij op onverwachte momenten kunnen overvallen, ik trek mij volledig terug , zowel fysiek als mentaal en wil het liefst niet gezien worden. Overigens is dat kind zich daar niet van bewust. Wat hij ervaart is de energetische terugtrekbeweging en gedachten over zichzelf als: Ik ben slecht, ik verdien eeuwige straf, ik ben machteloos. En toch is God liefde, want hij heeft voor mij zijn zoon geofferd.
Wanneer ik nu contact maak met het jongetje in mij overvalt mij een gevoel van diepe schaamte over al mijn impulsen die mij op onverwachte momenten kunnen overvallen, ik trek mij volledig terug , zowel fysiek als mentaal en wil het liefst niet gezien worden. Overigens is dat kind zich daar niet van bewust. Wat hij ervaart is de energetische terugtrekbeweging en gedachten over zichzelf als: Ik ben slecht, ik verdien eeuwige straf, ik ben machteloos. En toch is God liefde, want hij heeft voor mij zijn zoon geofferd.
Tegelijkertijd is er ook een beginnend bewustzijn bij een bijzondere groep te behoren.
Een groep waar mijn ouders deel van zijn en die over iets heel bijzonders beschikt: de eeuwige waarheid.
En dat geeft me toch wel een speciaal gevoel. Dan zijn wij toch wel beter. Dat is dan wel weer een zondige gedachte, maar toch ontleen ik daar een soort veilig gevoel aan. Ik heb in ieder geval de zekerheid bij de juiste groep te behoren. Dat verschaft mij een duidelijk kader van waaruit ik kan oordelen over anderen.
Dat veilige gevoel heb ik dan uiteindelijk toch weer te danken aan God die zo barmhartig is geweest om ervoor te zorgen dat ik bij de juiste ouders met het juiste geloof geboren ben. Want mijn ouders zijn mijn alles en die weten wat goed is voor mij. Uiteindelijk is God nog belangrijker dan mijn ouders, want die zijn er tijdelijk en die zijn ook zondig, en God is er eeuwig en Hij weet en ziet alles. Ook al ziet niemand wat ik doe of denk, dan nog heeft God het in de gaten. En Hij ziet vooral hoe slecht ik ben. Als mensen toch eens zouden zien wie ik werkelijk ben…..
Maar, wee je gebeente(neem deze uitdrukking voor de verandering ook eens letterlijk) wanneer ik God niet gehoorzaam. Dan wacht mij eeuwige straf. God is ook een wreker. Dat wil hij wel niet, maar hij moet wel omdat ik zo slecht ben. Huilende smiley, smiley in tranen

Zeker in de pubertijd. Ik voelde me zeer aangetrokken tot de wereld van de rock`n roll. Die wereld vertegenwoordigde voor mij levenslust. Die levenslust gierde door mijn lijf. Ik had geleerd die te kwalificeren als slecht, maar hoe was het dan toch mogelijk dat het zo`n heerlijk gevoel was.
En dat is nou precies wat de duivel je influistert! Dat zijn de verleidingen waardoor je uiteindelijk verloren gaat. Verdringen dus, niet voelen. En telkens wanneer je opgewonden raakt wordt je eraan herinnerd hoe zondig je eigenlijk bent.
Dat bracht ook momenten met zich mee dat ik dacht, O.K als ik dan toch al slecht ben, kan ik er ook best eens aan toegeven. En dat bracht vervolgens weer schuldgevoelens met zich mee. Om dat niet meer te hoeven/willen voelen ging ik splitsen. Er ontstond een verborgen wereld.
Gelukkig werd in de loop van mijn pubertijd mijn levenslust sterker dan de leer. hoewel het schuldgevoel altijd onderhuids bleef.
Gedurende mijn pubertijd ontdekte ik ook duidelijke verschillen in de godsbeleving tussen mijn ouders. Mijn vader was strenger in de leer dan mijn moeder. Omwille van de eenheid en de vrede was zij met mijn vader meegegaan naar zijn kerk. Nu wij ouder werden gaf zij zichzelf meer ruimte voor haar eigen geloofsbeleving.
Ik ontleende daar de ruimte aan om ook zelf meer na te gaan denken.
Gaandeweg werd de catechismus minder bepalend in het dagelijks leven.
Het zaad van extreem schuldbewustzijn was echter vrucht gaan dragen en dat zou nog lang doorwerken.
Wat had ik geleerd:
Ik ben slecht en er kan niets goeds uit mijzelf komen
Mijn lijf is een bron van zondige impulsen en het is belangrijk daar niet naar te luisteren en er zeker niet aan toe te geven.
Ik kan niet op mijzelf vertrouwen
Ik ben volledig afhankelijk van een externe autoriteit die van mij houdt wanneer ik mij volledig onderwerp en die genadeloos straft wanner ik niet aan zijn voorwaarden voldoe…. En dat is liefde.
Mijn geweten wordt gevormd door wat God goed en slecht vindt. Ik weet dus ook wat goed en slecht is, dat vertelt mijn geweten mij.
Wanneer ik niet naar dat geweten luister ben ik verloren, word ik voor eeuwig verstoten en dat is dan mijn eigen schuld.
Er bestaat zoiets als een eeuwige waarheid. Die te kennen geeft veiligheid en zekerheid.
Er is verlossing mogelijk
Ik hoor bij de “goeden”, die de waarheid kennen, anderen zijn” verloren”.
Achteraf zie ik dat een van de belangrijkste konsekwenties voor mij is geweest dat ik geen verantwoordelijkheid heb leren nemen voor emoties als woede, begeerte, jaloezie. Ze leefden in het verborgene. Dat heeft grote effecten gehad op de wijze waarop ik in het leven stond.

en ............................... herken je dit ? Hoe sta jij in het leven ?

Hier maar even dezelfde actie als bij de andere topics die helemaal zijn verwaterd door de discussie met Jeramaine: Dit topic gestart met een bijdrage van Jos. Waar het om gaat is "christen zijn en schuldgevoel". Ik heb nu niet veel tijd meer, maar er is vast wel iemand anders die wil inhaken op de discussie voordat het verhaal met Jeramaine begon. So back on topic!

Berichten: 1672

LISA610 schreef:

Hier maar even dezelfde actie als bij de andere topics die helemaal zijn verwaterd door de discussie met Jeramaine: Dit topic gestart met een bijdrage van Jos. Waar het om gaat is "christen zijn en schuldgevoel". Ik heb nu niet veel tijd meer, maar er is vast wel iemand anders die wil inhaken op de discussie voordat het verhaal met Jeramaine begon. So back on topic!

Even off-topic ...een bedankje aan Judith voor het opschonen en nu weer on-topic

Berichten: 1309

Ik heb hier over na zitten denken en ik herken dit verhaal slechts ten dele. Als kind had ik een totaal andere relatie met God dan jij beschrijft. Ik ben weliswaar afkomstig uit een reformatorisch gezin en zeker mijn moeder zal zich ongetwijfeld herkennen in de geloofsbeleving die jij omschrijft. Zij heeft jarenlang een "angst"geloof gehad en gekampt met schuldgevoel. Toch is ze in staat geweest om dat niet op mij over te dragen.

Ik had als kind juist een heel mooi beeld van God. Ik wist dat Hij mijn vader in de hemel was, bij Wie ik altijd terecht kon, Die altijd naar mij omkeek, Die mij met alles wilde helpen en Die ongelofelijk veel van mij hield. Ik ben echt opgegroeid met het idee dat ik twee geweldige pappa's had: eentje hier op aarde en eentje in de hemel. De pappa op aarde was natuurlijk niet altijd bij mij: die moest immers werken en ik was ook niet altijd thuis omdat ik naar school moest of andere dingen moest doen. Maar ook die pappa op aarde was (en is) iemand die ongelofelijk veel van mij houd en er altijd is op het moment dat ik hem nodig ben. Ondertussen was het dus ook nog eens zo dat ik wist dat op de momenten dat mijn pappa op aarde niet bij mij was, mijn Pappa in de hemel er wel was.

Grappig is dat is jarenlang heb geloofd dat God in de zon woonde. Ik had ooit eens gehoord dat God in een ondoordringbaar licht woonde en dat je niet zo dichtbij hem kon komen dat je Hem kon zien, omdat je dan zeker zou sterven. Ook had ik gehoord dat je niet dicht bij de zon kon komen, omdat je dan zou smelten. En dus dacht ik dat de Hemel in de zon zou zijn. Een hele leuke kinderlijke gedachte, zeker als je je realiseert dat de zon zorgt voor licht en warmte en dat juist die zon door God gemaakt is. Maar bovenal is God zelf licht en warmte. Zijn liefde is immers ongelofelijk groot, brengt licht in de duisternis en warmte in koude harten. Dus telkens als de zon scheen wist ik dat het Gods warmte en licht was die over onze wereld scheen. Ik wist echter ook dat God er altijd was, ook als de zon niet scheen.

En ga nu niet denken dat ik in een zonnegod geloofde... ik geloofde van jongsaf ik de enige levende God, de God uit de Bijbel. Wat ik beschrijf zijn enkel kinderlijke associaties, om aan te geven dat ik als kind iets bijzonders met God had. Ik sprak ook ongelofelijk veel met Hem, vertelde Hem alles wat mij bezig hield, de leuke dingen, maar ook de minder leuke dingen. Ik vond het ongelofelijk saaaaai om mee naar de kerk te gaan. Wij hadden geen kindernevendienst en van de preek van die dominees snapte ik als klein meisje geen biet. Maar er zijn nog tal van psalmen en gezangen die wel warme herinneringen oproepen aan mijn kindertijd en uiteraard ook een hele hoop kinderliedjes.

Hoe dan ook.. de geloofsbeleving die ik als kind had heb ik niet vast kunnen houden. Door allerlei omstandigheden is mijn relatie met God sterk verwaterd. En ja, dat heeft wel eens tot schuldgevoelens geleid. In eerste instantie niet de schuldgevoelens zoals jij die beschreef, maar veel meer een schuldgevoel omdat ik weinig contact meer maakte met Degene die ik ooit als mijn allerbeste vriend had beschouwd. Op die momenten probeerde ik mijn relatie met God wel nieuw leven in te blazen door de Bijbel weer te gaan lezen en door te gaan bidden. Maar het gevoel van vroeger kwam niet terug....

Er heeft zich van alles voorgedaan in mijn leven en uiteindelijk kwam ik helemaal niet meer in de kerk, speelde het geloof geen enkele rol meer binnen het gezin wat ik inmiddels had. Het leefde niet meer, niet binnen ons gezin en niet in mijn hart. Tot het moment waarop God mij zelf letterlijk en figuurlijk in de kraag greep ruim twee jaar geleden. Mijn getuigenis over wat er toen is gebeurd staat al ergens op het forum (topic over volwassendoop). Die ga ik hier dus niet herhalen.

En ja, in de tijd dat ik toe groeide naar de beslissing om mij te laten dopen kwam er een enorm schuldgevoel boven drijven over wat ik allemaal wel niet verkeerd had gedaan in mijn leven, in Zijn ogen.... Maar ondanks dat realiseerde ik mij toch ook dat het niet voor niets was dat Hij me zo had weten aan te raken in die ene hele bijzondere dienst. God zelf wilde weer een rol in mijn leven gaan vervullen.. en ik moest leren om Hem opnieuw toe te laten in mijn hart en in mijn hele leven. Ik moest leren om opnieuw alles aan Hem over te geven en weer op Hem te vertrouwen zoals ik dat als kind deed. En ja, dat heeft heel veel innerlijke strijd gekost. Maar ondanks al die strijd heb ik doorgezet, vastbesloten om te hervinden wat ik als kind had ervaren.

Ik ben gedoopt op 26 september 2010 en sindsdien hebben gevoelens van schuld geen vat meer op mij. Ik heb mijn oude leven afgelegd en een nieuwe identiteit gekregen. Ik ben compleet veranderd in mijn denken, voelen, ervaren en beleven. Ik heb de relatie die ik als kind had met God hervonden. En in die relatie is geen plaats voor schuldgevoelens, voor angst of schaamte. Dat is ook helemaal niet nodig, want God weet alles al. Hij weet wat er is voorgevallen in mijn leven en Hij veroordeelt mij nergens over. Hij heeft mij vergeven. Hij heeft mij opnieuw in Zijn armen genomen en gezegd: "Welkom thuis Mijn kind".

Sindsdien weet ik: bij God mag je komen, met alles wat er is voorgevallen, zelfs al lijk je Hem jarenlang los te hebben gelaten. Want mensen kunnen God wel loslaten, God laat hen niet los. Hij wacht alleen.. totdat zij hun hart weer voor Hem open stellen en Hem toelaten in hun leven. En vanaf het moment dat je dat doet, zul je Zijn ongelofelijke grote liefde en genade gaan ervaren.. misschien niet meteen, misschien zul je eerst een periode van innerlijke strijd ervaren.. Maar God maakt je wel degelijk vrij. De keuze om Hem dat te laten doen ligt echter wel degelijk bij jezelf. Het is een keuze die alleen jij kunt maken, door je over te geven in het volste vertrouwen dat het goed komt. En geloof me... het komt goed!

Berichten: 1391

Mooi stukje Lisa, ik herken daar dingen vanmezelf in.

Berichten: 17

reactie op de laatste alinia van lisa;
Want mensen kunnen God wel loslaten, God laat hen niet los. Hij wacht alleen.. totdat zij hun hart weer voor Hem open stellen en Hem toelaten in hun leven. En vanaf het moment dat je dat doet, zul je Zijn ongelofelijke grote liefde en genade gaan ervaren.. misschien niet meteen, misschien zul je eerst een periode van innerlijke strijd ervaren.. Maar God maakt je wel degelijk vrij. De keuze om Hem dat te laten doen ligt echter wel degelijk bij jezelf. Het is een keuze die alleen jij kunt maken, door je over te geven in het volste vertrouwen dat het goed komt. En geloof me... het komt goed!

Hagar. Betekenis: ‘vlucht’. De betekenis van Hagar wordt in Galaten 4: 25 & 26 verklaart als: De berg Sinaï in Arabië. Die wordt daar op één lijn geplaatst met het tegenwoordige Jeruzalem.

Sara en Hagar vertegenwoordigen daar de twee beginselen van genade en eigen werken. Hagar staat voor de geestelijke doe het zelf beweging. Sara staat voor het blijde nieuws van genade alleen. Bij de doe het zelf beweging staat God stil om te zien wat de mens kan verrichten. Bij de genade staat de mens stil om te zien wat God kan doen.

overgenomen van;
http://www.overvloeiendegenade.nl/debijbeldoor/genesis1614.html

reactie van hannah op geleend acount

Berichten: 1309

MARTIEN579 schreef:

reactie op de laatste alinia van lisa;
Want mensen kunnen God wel loslaten, God laat hen niet los. Hij wacht alleen.. totdat zij hun hart weer voor Hem open stellen en Hem toelaten in hun leven. En vanaf het moment dat je dat doet, zul je Zijn ongelofelijke grote liefde en genade gaan ervaren.. misschien niet meteen, misschien zul je eerst een periode van innerlijke strijd ervaren.. Maar God maakt je wel degelijk vrij. De keuze om Hem dat te laten doen ligt echter wel degelijk bij jezelf. Het is een keuze die alleen jij kunt maken, door je over te geven in het volste vertrouwen dat het goed komt. En geloof me... het komt goed!

Hagar. Betekenis: ‘vlucht’. De betekenis van Hagar wordt in Galaten 4: 25 & 26 verklaart als: De berg Sinaï in Arabië. Die wordt daar op één lijn geplaatst met het tegenwoordige Jeruzalem.

Sara en Hagar vertegenwoordigen daar de twee beginselen van genade en eigen werken. Hagar staat voor de geestelijke doe het zelf beweging. Sara staat voor het blijde nieuws van genade alleen. Bij de doe het zelf beweging staat God stil om te zien wat de mens kan verrichten. Bij de genade staat de mens stil om te zien wat God kan doen.

overgenomen van;
http://www.overvloeiendegenade.nl/debijbeldoor/genesis1614.html

reactie van hannah op geleend acount

Het zal wel weer aan mijn blonde high-lights liggen, maar wat wil je hier nou eigenlijk mee zeggen, zeker in relatie tot mijn persoonlijke verhaal? Smiley die vol vragen zit

Berichten: 5057

MARTIEN579 schreef:

reactie op de laatste alinia van lisa;

Hagar. Betekenis: ‘vlucht’. De betekenis van Hagar wordt in Galaten 4: 25 & 26 verklaart als: De berg Sinaï in Arabië. Die wordt daar op één lijn geplaatst met het tegenwoordige Jeruzalem.

Sara en Hagar vertegenwoordigen daar de twee beginselen van genade en eigen werken. Hagar staat voor de geestelijke doe het zelf beweging. Sara staat voor het blijde nieuws van genade alleen. Bij de doe het zelf beweging staat God stil om te zien wat de mens kan verrichten. Bij de genade staat de mens stil om te zien wat God kan doen.

overgenomen van;
http://www.overvloeiendegenade.nl/debijbeldoor/genesis1614.html

reactie van hannah op geleend acount

Deze uitleg ben ik het niet mee eens. Hagar staat niet voor eigen werken. Het staat voor wet, oude verbond. Paulus noemt het Oude Verbond het verbond van de Wet en het Nieuwe Verbond het verbond van de genade. Het Oude Verbond, dat gesymboliseerd is in besnijdenis en het Nieuw Verbond dat gesymboliseerd is in de doop.

Achtergrond info: nadat de Galaten het geloof hadden aanvaard, was een aantal joden de mening toegedaan, dat niet-joden zich moesten laten besnijden en zich aan de wetten van Mozes moesten houden. Maar deze besnijdenis was het symbool van het Oude Verbond, en voor Paulus was het een stap terug, leven volgens het Oude Verbond. Want de wet veroordeelt alleen maar, de Geest maakt de mensen waarlijk vrij...

Berichten: 1309

CHATULIEM619 schreef:

Deze uitleg ben ik het niet mee eens. Hagar staat niet voor eigen werken. Het staat voor wet, oude verbond. Paulus noemt het Oude Verbond het verbond van de Wet en het Nieuwe Verbond het verbond van de genade. Het Oude Verbond, dat gesymboliseerd is in besnijdenis en het Nieuw Verbond dat gesymboliseerd is in de doop.

Achtergrond info: nadat de Galaten het geloof hadden aanvaard, was een aantal joden de mening toegedaan, dat niet-joden zich moesten laten besnijden en zich aan de wetten van Mozes moesten houden. Maar deze besnijdenis was het symbool van het Oude Verbond, en voor Paulus was het een stap terug, leven volgens het Oude Verbond. Want de wet veroordeelt alleen maar, de Geest maakt de mensen waarlijk vrij...

Helemaal mee eens Chat... enne ben nog steeds benieuwd naar zijn reactie op mijn vraag....

Berichten: 101

chat, ik kan met je meegaan, tenslotte citeer je het Woord van God, maar een ding ben ik niet helemaal eens, je zei over de besnijdenis in her nieuwe verbond de doop is, maar ik dacht dat het te maken had met de kruizeging van Jezus Christus. Heb ik het niet goed???dan ga ik navraag doen bij mijn regioleider.

Berichten: 1309

MAUREEN217 schreef:

chat, ik kan met je meegaan, tenslotte citeer je het Woord van God, maar een ding ben ik niet helemaal eens, je zei over de besnijdenis in her nieuwe verbond de doop is, maar ik dacht dat het te maken had met de kruizeging van Jezus Christus. Heb ik het niet goed???dan ga ik navraag doen bij mijn regioleider.

Hé Maureen. Dat is niet wat ik lees in Chats bijdrage. Hij zegt dat de Joden van mening waren dat de niet-Joden besneden moesten worden en dat Paulus heeft gezegd dat dit niet nodig is, omdat de besnijdenis het teken is van het oude verbond dat God met Abraham is aangegaan. Dit staat los van de doop. De doop is niet in de plaats gekomen van de besnijdenis: in eerste instantie zijn het zelfs besneden joden die gedoopt worden.

Het nieuwe verbond is gelegen in de kruisiging van Jezus. Hij is gestorven voor onze zonden. En omdat wij in Hem geloven, mogen wij vrij zijn van schuldgevoelens en Zijn voorbeeld volgen. En wie daadwerkelijk Zijn voorbeeld volgen wil, laat zich dopen zoals Hij dat deed. Knipoog smiley

Berichten: 2463

LISA610 schreef:

Hé Maureen. Dat is niet wat ik lees in Chats bijdrage. Hij zegt dat de Joden van mening waren dat de niet-Joden besneden moesten worden en dat Paulus heeft gezegd dat dit niet nodig is, omdat de besnijdenis het teken is van het oude verbond dat God met Abraham is aangegaan. Dit staat los van de doop. De doop is niet in de plaats gekomen van de besnijdenis: in eerste instantie zijn het zelfs besneden joden die gedoopt worden.

Het nieuwe verbond is gelegen in de kruisiging van Jezus. Hij is gestorven voor onze zonden. En omdat wij in Hem geloven, mogen wij vrij zijn van schuldgevoelens en Zijn voorbeeld volgen. En wie daadwerkelijk Zijn voorbeeld volgen wil, laat zich dopen zoals Hij dat deed. Knipoog smiley

Nog niet zo lang geleden dooponderricht gehad zeker .... Knipoog smiley

Berichten: 5057

MAUREEN217 schreef:

chat, ik kan met je meegaan, tenslotte citeer je het Woord van God, maar een ding ben ik niet helemaal eens, je zei over de besnijdenis in her nieuwe verbond de doop is, maar ik dacht dat het te maken had met de kruizeging van Jezus Christus. Heb ik het niet goed???dan ga ik navraag doen bij mijn regioleider.

Zal ik dan maar beginnen met het citeren van de bijbel:I

Kol 2 schreef:

n hem bent u ook besneden, niet door mensenhanden, maar met de besnijdenis van Christus, door het afleggen van het aardse lichaam. 12 Toen u gedoopt werd bent u immers met hem begraven, en met hem bent u ook tot leven gewekt, omdat u gelooft in de kracht van God die hem uit de dood heeft opgewekt.

Het is beide een inwijdingsritueel. De besnijdenis was een teken dat je bij het volk van God hoorde, de doop evenzeer.
Er is echter een aantal verschillen. Het eerste verschil is, dat de besnijdenis uitgevoerd werd bij jongens op de 8ste dag, de doop wordt uitgevoerd op grond van het geloof.
Het tweede verschil is, dat de besnijdenis een lijfelijke aangelegenheid is en de doop een geestelijke.. Uiteindelijk ging het om het besnijden van het hart, niet alleen van het lichaam.
Heeft de doop de besnijdenis vervangen? Nee, nog steeds worden Joden besneden, en besneden joden worden ook gedoopt.
In mijn ogen heerst er een grote misvatting, nl. dat de doop ook uitgevoerd moet worden op kinderen. De bijbelse doop is enkel en alleen terug te voeren op het geloof van de betrokkene en is het gevolg van de bekering, maar daar hebben we het al uitgebreid over gehad.

Berichten: 1309

CROSSROAD317 schreef:

Nog niet zo lang geleden dooponderricht gehad zeker .... Knipoog smiley

Ha ha ha.. nou tegen de tijd dat ik doop-onderricht kreeg had ik al lang een heel uitvoerig onderzoek gepleegd naar hoe het zit. En de uitkomst van dat onderzoek is je bekend Knipoog smiley

Berichten: 101

Hoi Lisa, ik geloof datjeme niet hoed hebt gelezen. Aan de ene kant was ik het eens mer Cat, aan de andere kant, over de doop, had ik mij twijfels over hetgeen Chat verder vertelde.
Volgens mijgaat de besnijdenis nieuw testamentisch ookover de kruizeging, maar dit ga ik navragenbij mij regio, dat is wat ik zei.

Berichten: 1309

MAUREEN217 schreef:

Hoi Lisa, ik geloof datjeme niet hoed hebt gelezen. Aan de ene kant was ik het eens mer Cat, aan de andere kant, over de doop, had ik mij twijfels over hetgeen Chat verder vertelde.
Volgens mijgaat de besnijdenis nieuw testamentisch ookover de kruizeging, maar dit ga ik navragenbij mij regio, dat is wat ik zei.

Ok, dan heb ik jou wellicht verkeerd begrepen. Ik kan eerlijk gezegd niet plaatsen wat jij bedoeld met dat de besnijdenis uit het nieuwe testament zou gaan over de kruisiging.. .

Berichten: 101

Eigenlijk bedoel ik hetzelfde als jij, maar Jan het moeilijk verwoorden, jij zegt war ik bedoel, dank je wel, hiervoor