Belijdenis doen, zin of onzin?

Berichten: 766

Vandaag, beste collegachristenen heb ik belijdenis gedaan op mijn oude dag.

Waarom nu en niet eerder vragen jullie je misschien af? Ik leg het even uit.

In mijn jonge jaren was het in ons gezin gebruikelijk dat de oudste zoon belijdenis deed. De andere kinderen hoefden dat niet, mochten dat wel.

Bij mij kwam het er niet van.

Toen ik mijn opleiding deed voor hathayogadocente, kreeg ik meditatieles van een theoloog, yogales van een gelovig man en het hoofd van het bestuur bleek ook een gelovig man te zijn. Niet allen zozeer binnen de kaders van een groep zoals nederlands hervormd of gereformeerd maar wel oprecht gelovige mensen, zich ontwikkeld hebbend vanuit hun traditionele basis (protestants).

Tijdens die opleiding werd me meer en meer helder dat God echt overal tegelijkertijd is, dat altijd is geweest en ook altijd zal zijn.
Ik werd me bewuster van wat het betekent om te zeggen dat je christen bent, wat dat werkelijk impliceert en hoe dat in te vullen.
En hoe De Heilige Geest in mijn leven werking heeft werd me steeds duidelijker.

Die realisatie die steeds sterker werd deed mij steeds meer verlangen naar het doen van belijdenis. Daarvoor was negen maanden toerusting nodig en dat is vandaag beëindigd in een feestelijke, indrukwekkende dienst waarin ik samen met zes anderen, variërend in de leeftijd van twintigers, een veertiger, een vijftiger en een zestiger, in het bijzijn van veel vrienden, mijn zoon en zijn geliefde, belijdenis mocht doen.
Dierbaren die er fysiek niet bij konden zijn waren er bij, in mijn hart.

Waar ik benieuwd naar ben is:
hebben jullie belijdenis gedaan? Zo ja, zou je dat nu anders doen of beleven?
Zo niet, zou je dat alsnog willen doen en waarom, wat zou je motivatie zijn?

Berichten: 3295

Ik wil je feliciteren met deze belangrijke stap in je leven!!

Berichten: 2706

MIEKE364 schreef:

Vandaag, beste collegachristenen heb ik belijdenis gedaan op mijn oude dag.

Waarom nu en niet eerder vragen jullie je misschien af? Ik leg het even uit.

In mijn jonge jaren was het in ons gezin gebruikelijk dat de oudste zoon belijdenis deed. De andere kinderen hoefden dat niet, mochten dat wel.

Bij mij kwam het er niet van.

Toen ik mijn opleiding deed voor hathayogadocente, kreeg ik meditatieles van een theoloog, yogales van een gelovig man en het hoofd van het bestuur bleek ook een gelovig man te zijn. Niet allen zozeer binnen de kaders van een groep zoals nederlands hervorm of gereformeerd maar wel oprecht gelovige mensen, zich ontwikkeld hebbend vanuit hun traditionele basis (protestants).

Tijdens die opleiding werd me meer en meer helder dat God echt overal tegelijkertijd is, dat altijd is geweest en ook altijd zal zijn.
Ik werd me bewuster van wat het betekent om te zeggen dat je christen bent, wat dat werkelijk impliceert en hoe dat in te vullen.
En hoe De Heilige Geest in mijn leven werking heeft werd me steeds duidelijker.

Die realisatie die steeds sterker werd deed mij steeds meer verlangen naar het doen van belijdenis. Daarvoor was negen maanden toerusting nodig en dat is vandaag beëindigd in een feestelijke, indrukwekkende dienst waarin ik samen met zes anderen, variërend in de leeftijd van twintigers, een veertiger, een vijftiger en een zestiger, in het bijzijn van veel vrienden, mijn zoon en zijn geliefde, belijdenis mocht doen.
Dierbaren die er fysiek niet bij konden zijn waren er bij, in mijn hart.

Waar ik benieuwd naar ben is:
hebben jullie belijdenis gedaan? Zo ja, zou je dat nu anders doen of beleven?
Zo niet, zou je dat alsnog willen doen en waarom, wat zou je motivatie zijn?

Allereerst van harte gelukgewenst. Mooi persoonlijk verhaal ook en dat laat maar weer zien dat Gods wegen heel verschillend kunnen zijn, gelukkig wel en we mogen allen gelukkig zijn met de individuele weg die we gegaan zijn om Hem te vinden.
Ik ben als kind gedoopt en wat meer traditioneel rond mijn 20e belijdend lid geworden. Achteraf had ik misschien de volwassendoop als symbool Bijbelser en radicaler gevonden, maar toen kwam dat niet bij me op. De discussie daarover is nu nog moeilijk en was ook een rel geworden denk ik, ik om toch uit een redelijk behoudend nest. Ik heb het echter zeker wel als een persoonlijke keuze ervaren. Volwassendoop door onderdompeling is ook belijdenis in mijn beleving en zou als vorm voor belijdenis moeten kunnen.
Ik maak me meer dan anderen druk over kerkverlating en van de groep mensen die toen belijdenis deed, hebben de meesten de kerk de rug toegekeerd, weggegaan zonder groeten he. Wie vandaag belijdenis doet, doet dat zonder sociale druk en dat is grote winst. Ik zou graag zien dat velen je keuze volgden...

Thomas, mooi dat je dit deelde.

Berichten: 766

PIETER649 schreef:

Ik wil je feliciteren met deze belangrijke stap in je leven!!

Dank je, Pieter, zo voelt het ook precies. Een heel bewuste, belangrijke stap. De kinderdoop ermee bevestigend, stevig verankerd in mijn geloof. Dit wil ik nooit meer kwijt.

Berichten: 2113

MIEKE364 schreef:

Vandaag, beste collegachristenen heb ik belijdenis gedaan op mijn oude dag.

Waarom nu en niet eerder vragen jullie je misschien af? Ik leg het even uit.

In mijn jonge jaren was het in ons gezin gebruikelijk dat de oudste zoon belijdenis deed. De andere kinderen hoefden dat niet, mochten dat wel.

Bij mij kwam het er niet van.

Toen ik mijn opleiding deed voor hathayogadocente, kreeg ik meditatieles van een theoloog, yogales van een gelovig man en het hoofd van het bestuur bleek ook een gelovig man te zijn. Niet allen zozeer binnen de kaders van een groep zoals nederlands hervorm of gereformeerd maar wel oprecht gelovige mensen, zich ontwikkeld hebbend vanuit hun traditionele basis (protestants).

Tijdens die opleiding werd me meer en meer helder dat God echt overal tegelijkertijd is, dat altijd is geweest en ook altijd zal zijn.
Ik werd me bewuster van wat het betekent om te zeggen dat je christen bent, wat dat werkelijk impliceert en hoe dat in te vullen.
En hoe De Heilige Geest in mijn leven werking heeft werd me steeds duidelijker.

Die realisatie die steeds sterker werd deed mij steeds meer verlangen naar het doen van belijdenis. Daarvoor was negen maanden toerusting nodig en dat is vandaag beëindigd in een feestelijke, indrukwekkende dienst waarin ik samen met zes anderen, variërend in de leeftijd van twintigers, een veertiger, een vijftiger en een zestiger, in het bijzijn van veel vrienden, mijn zoon en zijn geliefde, belijdenis mocht doen.
Dierbaren die er fysiek niet bij konden zijn waren er bij, in mijn hart.

Waar ik benieuwd naar ben is:
hebben jullie belijdenis gedaan? Zo ja, zou je dat nu anders doen of beleven?
Zo niet, zou je dat alsnog willen doen en waarom, wat zou je motivatie zijn?

Ik heb belijdenis gedaan toen ik 20 jaar was, een heel bewuste keuze destijds; ik zat in een crisissituatie (thuis), maar had op het moment denk ik niet door hoe ik daar in vast zat.
Op een nacht toen ik een gebed bad in mijn bed gebeurde er iets bijzonders, namelijk ik voelde Gods aanwezigheid zo sterk en dat ik in mijn bed lag, nou dat idee had ik niet, ik had eerder het idee dat ik bij God was, ergens in de hemel ofzo.
Het was zo'n overtuigend moment voor mij, een zo zeker zijn dat God bestaat dat ik er toen voor koos om belijdenis te doen. Dat God bestond was voor mij een feit geworden.

Zelf ben ik wat terughoudend om zoiets aan anderen te vertellen. Want God werkt op zoveel verschillende manieren, dus wat de een ervaart kan weer zo verschillen van de ander. God heeft mensen zo verschillend geschapen... en ik denk dat die verscheidenheid er ook is in de beleving van mensen... daarom ben ik daar voorzichtig in.
Ook de situatie waarin je zit kan zo verschillen... ik zat als kind destijds in een moeilijke situatie, zonder dat ik daarom gevraagd had.

3 jaar terug was voor mij ook een bijzondere tijd. Na een verkeerd godsbeeld te hebben gehad, een onnoemelijke angst die ik destijds had, ben ik na een jaar of 12-15 weer voor het eerst sinds tijden gaan bidden en heeft God (Jezus !) mij weer kunnen vinden.
12-15 jaar heb ik het geloof naast me neer gelegd, nee niet omdat ik niet geloofde, want ik wist heel goed dat Gods bestaan een feit was. Maar de angst was zo groot in mij dat ik het wel opzij moest leggen om door te kunnen, verder te kunnen.
Godzijdank kwam er na een jaar of 12-15 dat ene gebedje, en dat was het begin van een strijd die nu nog steeds in mij woedt... en die kan heftig zijn, maar diep van binnen weet ik: God is met mij, Hij kent me door en door en ik merk sinds die tijd ook dat God mij de kracht geeft om te volharden, door alle strijd heen... !!

Sinds dat ene gebedje ben ik juist blij om Jezus te kennen ! en schaam ik mij er niet meer voor (, iets wat ik daarvoor nog wel eens had).
Dus zou ik de belijdenis anders doen ? nee, het was zo mooi dat ik dat niet had willen missen...
En aangezien ik als baby ben gedoopt is voor mij de belijdenis een "ja" zeggen op God/ Jezus die aan die deur klopt en vraagt of ik wil open doen... Een verder gaan met Hem die mij als geen ander kent.

Susannah

Berichten: 766

THOMAS968 schreef:

Allereerst van harte gelukgewenst. Mooi persoonlijk verhaal ook en dat laat maar weer zien dat Gods wegen heel verschillend kunnen zijn, gelukkig wel en we mogen allen gelukkig zijn met de individuele weg die we gegaan zijn om Hem te vinden.
Ik ben als kind gedoopt en wat meer traditioneel rond mijn 20e belijdend lid geworden. Achteraf had ik misschien de volwassendoop als symbool Bijbelser en radicaler gevonden, maar toen kwam dat niet bij me op. De discussie daarover is nu nog moeilijk en was ook een rel geworden denk ik, ik om toch uit een redelijk behoudend nest. Ik heb het echter zeker wel als een persoonlijke keuze ervaren. Volwassendoop is ook belijdenis in mijn beleving en zou als vorm voor belijdenis moeten kunnen.
Ik maak me meer dan anderen druk over kerkverlating en van de groep mensen die toen belijdenis deed, hebben de meesten de kerk de rug toegekeerd, weggaan zonder groeten he. Wie vandaag belijdenis doet, doet dat zonder sociale druk en dat is grote winst. Ik zou graag zien dat velen je keuze volgden...

Thomas, mooi dat je dit deelde.

Je reactie doet me goed, Thomas, dank je voor je goede woorden.
Onze God is een persoonlijke God, die Zijn Weg met ieder van ons gaat. Dat is ook mijn beleving.
Een vrouw in deze groep heeft zich in haar veertiger jaren laten dopen en daarmee tegelijkertijd belijdenis gedaan. Dat is zo ongeveer wat je beschrijft. Hopelijk zullen meer kerken open staan voor deze mogelijkheid. Het is een traditionele gebeurtenis toch wel. Je kunt ook in onze liberale gemeente, geen belijdenis doen zonder gedoopt te zijn. Dat is ook goed. Het heeft beide een heel eigen betekenis.

Mijn jongste broer heeft zich opnieuw laten dopen op volwassen leeftijd door onderdompeling en dat is fysiek en in alle andere dimensies zeer radicaal te noemen. Hij heeft daarmee gekozen voor een andere geloofsuiting (evangelisch), dan de traditie waarin hij is gedoopt (nederlands hervormd).

Met je eens dat de leegloop in de kerk zorgwekkend is. Heb ik meegemaakt in de gemeente waarin ik 23 jaar kerkte. Het voelde alsof de ziel van de gemeente langzaam stierf. Alle kennis en intelligentie, creatief denken en warmte verdwenen met de mensen die weggingen. Ik kon niet blijven hoewel ik het jarenlang heb geprobeerd. Er werd ontzettend geroddeld en er heerste ernstige onmin in de kerkleiding.
Moest uiteindelijk voor mijzelf kiezen en bleef gaan naar een gemeente met een gezonde 'ziel' hoezeer ik het verlaten ook betreurde. Eigenlijk had ik de meeste moeite met het afsterven van de gezonde, bloeiende gemeente die het eerst was. Dat is moeilijk te aanvaarden en waar je in je eentje alleen maar lijdelijk kunt toezien, je kunt echt niets doen.
Het kan zijn dat als steeds kleiner wordende gemeenten zich bij elkaar voegen en een bezielde voorganger een kerkenraad bijeen roept die alle partijen vertegenwoordigt, je een gezonde, sterke gemeenschap krijgt waarin ieder zich moet inzetten om er het beste van te maken.
Zoiets wens ik je van harte toe.

Berichten: 456

MIEKE364 schreef:

Vandaag, beste collegachristenen heb ik belijdenis gedaan op mijn oude dag.
...

Waar ik benieuwd naar ben is:
hebben jullie belijdenis gedaan? Zo ja, zou je dat nu anders doen of beleven?
Zo niet, zou je dat alsnog willen doen en waarom, wat zou je motivatie zijn?

Mooi Mieke, dat je vandaag belijdenis hebt gedaan en dat je je verhaal en je beleving met ons wilde delen.

Ik was nog jong toen ik belijdenis deed, nog net geen 20. Het was een verlangen van mijn hart en ik heb er geen dag spijt van gehad...
Ik denk dat ik het nu niet heel anders zou beleven... Hoewel, ik merk dat de geloofsdoop geleidelijk aan wel terrein wint in mij... Anderzijds ben ik ook gehecht aan de kinderdoop.

Berichten: 2706

MIEKE364 schreef:

Je reactie doet me goed, Thomas, dank je voor je goede woorden.
Onze God is een persoonlijke God, die Zijn Weg met ieder van ons gaat. Dat is ook mijn beleving.
Een vrouw in deze groep heeft zich in haar veertiger jaren laten dopen en daarmee tegelijkertijd belijdenis gedaan. Dat is zo ongeveer wat je beschrijft. Hopelijk zullen meer kerken open staan voor deze mogelijkheid. Het is een traditionele gebeurtenis toch wel. Je kunt ook in onze liberale gemeente, geen belijdenis doen zonder gedoopt te zijn. Dat is ook goed. Het heeft beide een heel eigen betekenis.

Mijn jongste broer heeft zich opnieuw laten dopen op volwassen leeftijd door onderdompeling en dat is fysiek en in alle andere dimensies zeer radicaal te noemen. Hij heeft daarmee gekozen voor een andere geloofsuiting (evangelisch), dan de traditie waarin hij is gedoopt (nederlands hervormd).

Met je eens dat de leegloop in de kerk zorgwekkend is. Heb ik meegemaakt in de gemeente waarin ik 23 jaar kerkte. Het voelde alsof de ziel van de gemeente langzaam stierf. Alle kennis en intelligentie, creatief denken en warmte verdwenen met de mensen die weggingen. Ik kon niet blijven hoewel ik het jarenlang heb geprobeerd. Er werd ontzettend geroddeld en er heerste ernstige onmin in de kerkleiding.
Moest uiteindelijk voor mijzelf kiezen en bleef gaan naar een gemeente met een gezonde 'ziel' hoezeer ik het verlaten ook betreurde. Eigenlijk had ik de meeste moeite met het afsterven van de gezonde, bloeiende gemeente die het eerst was. Dat is moeilijk te aanvaarden en waar je in je eentje alleen maar lijdelijk kunt toezien, je kunt echt niets doen.
Het kan zijn dat als steeds kleiner wordende gemeenten zich bij elkaar voegen en een bezielde voorganger een kerkenraad bijeen roept die alle partijen vertegenwoordigd, je een gezonde, sterke gemeenschap krijgt waarin ieder zich moet inzetten om er het beste van te maken.
Zoiets wens ik je van harte toe.

Je kunt ook in onze liberale gemeente, geen belijdenis doen zonder gedoopt te zijn.

In principe is de volwassendoop in de PKN- en misschien ook in jouw gemeente, tevens je belijdenis he. Wat mij betreft mag dat door onderdompeling. Maar dan zal er nog veel water door het doopvont moeten stromen, vrees ik.

Thomas

Berichten: 766

LIESBETH326 schreef:

Mooi Mieke, dat je vandaag belijdenis hebt gedaan en dat je je verhaal en je beleving met ons wilde delen.

Ik was nog jong toen ik belijdenis deed, nog net geen 20. Het was een verlangen van mijn hart en ik heb er geen dag spijt van gehad...
Ik denk dat ik het nu niet heel anders zou beleven... Hoewel, ik merk dat de geloofsdoop geleidelijk aan wel terrein wint in mij... Anderzijds ben ik ook gehecht aan de kinderdoop.

Dank je Liesbeth.
Ik geloof zeker dat ook bij jonge mensen het verlangen belijdenis te doen heel sterk en betekenisvol kan zijn. Dat hoor je van meer mensen hier en ook ervoer ik dat bij de jongeren in de groep. Het is zeker van grote waarde voor hoe je verder gaat in je leven. Een bewuste keuze die je echter ook kunt doen zonder belijdenis in de kerk. Dat heb ik ook ervaren.
De kinderdoop vind ik een mooi en liefdevol geschenk van ouders aan hun kind. Het spreekt van liefde en vertrouwen voor en in God de Vader en dat is mooi om mee te geven aan je kleine.
Geloofsdoop kan een vreugdevolle belevenis zijn die je geloof stevig markeert.
Dit alles blijft mijns inziens een persoonlijke, belangrijke keuze die ook voor dierbaren veel blijdschap kan geven.

Berichten: 2113

Mooi dat je belijdenis hebt gedaan, Mieke.

'k Wens je Gods zegen op je levenspad !

Berichten: 766

SUSANNAH475 schreef:

Mooi dat je belijdenis hebt gedaan, Mieke.

'k Wens je Gods zegen op je levenspad !

Dank je, Susannah, voor je goede woorden.

Berichten: 766

THOMAS968 schreef:

Je kunt ook in onze liberale gemeente, geen belijdenis doen zonder gedoopt te zijn.

In principe is de volwassendoop in de PKN- en misschien ook in jouw gemeente, tevens je belijdenis he. Wat mij betreft mag dat door onderdompeling. Maar dan zal er nog veel water door het doopvont moeten stromen, vrees ik.

Thomas

Ja, dat is zo, Thomas. Dat wordt ook zo benoemd, doop en belijdenis in één handeling.
Ook bij ons zou in geval van de wens van onderdompeling een zwembad in de kerk moeten worden geplaatst (zoals in evangelische gemeenten!). Tsja het bootst de onderdompeling wel na hoor. Helemaal in het wit gekleed wordt je door twee sterke mannen opgevangen terwijl je je ruggelings in het water laat zakken, helemaal kopje onder. Zwaar werk om de dopeling weer op de been boven water te halen. Zeer spectaculaire ervaring mede door bezielde voorganger, kan dat zijn en heel wat anders dan dat veegje heilig water over het voorhoofd dat is zeker.

Berichten: 2215

Wat een mooie stap heb je gezet, Mieke. Hartelijk gefeliciteerd en Gods zegen toegewenst!

Groet,
Marijan

Berichten: 2463

Hoewel ik niet goed weet wat belijdenis inhoudt, toch van harte gefeliciteerd Mieke, met deze voor jou hele belangrijke gebeurtenis. Engeltje smiley

Berichten: 260

MIEKE364 schreef:

Vandaag, beste collegachristenen heb ik belijdenis gedaan op mijn oude dag.

Waar ik benieuwd naar ben is:
hebben jullie belijdenis gedaan? Zo ja, zou je dat nu anders doen of beleven?
Zo niet, zou je dat alsnog willen doen en waarom, wat zou je motivatie zijn?

Van Harte gefeliciteerd Mieke,

Mijn verhaal wil ik hier dan toch ook nog even kwijt. Op 18 jarige leeftijd heb ik belijdenis gedaan in de nederlands gereformeerde gemeente. Het hoorde er eigenlijk gewoon bij. veel jongeren stroomde uit, om elders te gaan studeren, voordat je dan ging verhuizen deed je belijdenis.
Ik heb er geen moment spijt van gehad, het was voor mij niet alleen "het hoort er nu eenmaal bij" maar een hele bewuste keuze.

Toch heb ik eigenlijk altijd veel moeite gehad met een belijdenis zonder doop door onderdompeling. Ik zie de tekst: bekeer je en laat je dopen toch echt als een opdracht. Om die reden heb ik me toen ik een jaar of 40 was laten dopen. ik heb eigenlijk mijn kinderdoop bevestigd in een volwassen doop, ik kan het dus ook niet zien als "overdopen". Ook mijn belijdenis is door de doop niet onbelangrijk geworden, ik heb heel bewust dezelfde tekst zowel voor mijn belijdenis als voor mijn doop uit gekozen (psalm 139).

Leuk detail bij de doop vond ik dat onze voorganger in de voorbereiding zei, het is een "geestelijke" begravenis, je oude zondige lichaam wordt met Jezus begraven, je staat op als herboren schepping. Om al die zonden af te wassen zal ik je dus ook maar ff onderhouden Clown smiley

Tja, het bleef een clown, maar wel leuk, en met mijn "zwem" conditie had ik er geen moeite mee.

Berichten: 555

gefeliciteerd Mieke!

ik heb belijdenis gedaan toen ik 19 was na een hele moeilijke periode
het was voor mij een hele bewuste keuze
ik zou het ook niet anders hebben willen doen

Berichten: 2109

MIEKE364 schreef:

Vandaag, beste collegachristenen heb ik belijdenis gedaan op mijn oude dag.

Je oude dag...met de eeuwigheid in het vooruitzicht valt dat nog wel mee Knipoog smiley

En better let den net Coole smiley met zonnebril

, alhoewel je zeker al langer met God op weg bent Kussende smiley

MIEKE364 schreef:

Waar ik benieuwd naar ben is:
hebben jullie belijdenis gedaan? Zo ja, zou je dat nu anders doen of beleven?
Zo niet, zou je dat alsnog willen doen en waarom, wat zou je motivatie zijn?

Ik heb zo'n 20 jaar geleden belijdenis gedaan. Dit was een moment vanuit volle overtuiging. Een bewuste keus, niet gestuurd vanuit een moeten omdat het hoort. En de overtuiging is er nog steeds. Ik kies nog steeds volmondig voor God en een leven met Hem! Dus nee, anders beleven/doen is er niet bij! Ook de belijdenistekst van toen vind ik nog steeds enorm sprekend, want het is een tekst die nog elke dag actueel is.

Paulus schreef:

Hij die roept, is ook getrouw; Hij zal het ook ten uitvoer brengen.
Bron: 1 Tess 5:24

We mogen weten dat God ons steeds op blijft zoeken
en dat we ons in Hem bewaard mogen weten als we ons op Hem richten,
wat er ook gebeurt!

Berichten: 5057

MIEKE364 schreef:

Vandaag, beste collegachristenen heb ik belijdenis gedaan op mijn oude dag.

Waarom nu en niet eerder vragen jullie je misschien af? Ik leg het even uit.

In mijn jonge jaren was het in ons gezin gebruikelijk dat de oudste zoon belijdenis deed. De andere kinderen hoefden dat niet, mochten dat wel.

Bij mij kwam het er niet van.

Toen ik mijn opleiding deed voor hathayogadocente, kreeg ik meditatieles van een theoloog, yogales van een gelovig man en het hoofd van het bestuur bleek ook een gelovig man te zijn. Niet allen zozeer binnen de kaders van een groep zoals nederlands hervormd of gereformeerd maar wel oprecht gelovige mensen, zich ontwikkeld hebbend vanuit hun traditionele basis (protestants).

Tijdens die opleiding werd me meer en meer helder dat God echt overal tegelijkertijd is, dat altijd is geweest en ook altijd zal zijn.
Ik werd me bewuster van wat het betekent om te zeggen dat je christen bent, wat dat werkelijk impliceert en hoe dat in te vullen.
En hoe De Heilige Geest in mijn leven werking heeft werd me steeds duidelijker.

Die realisatie die steeds sterker werd deed mij steeds meer verlangen naar het doen van belijdenis. Daarvoor was negen maanden toerusting nodig en dat is vandaag beëindigd in een feestelijke, indrukwekkende dienst waarin ik samen met zes anderen, variërend in de leeftijd van twintigers, een veertiger, een vijftiger en een zestiger, in het bijzijn van veel vrienden, mijn zoon en zijn geliefde, belijdenis mocht doen.
Dierbaren die er fysiek niet bij konden zijn waren er bij, in mijn hart.

Waar ik benieuwd naar ben is:
hebben jullie belijdenis gedaan? Zo ja, zou je dat nu anders doen of beleven?
Zo niet, zou je dat alsnog willen doen en waarom, wat zou je motivatie zijn?

Mieke, je weet hoe ik over yoga denk. Ik geloof niet in een vorm van syncretisme waar jij voorstander van bent. Licht is niet te verzoenen met duisternis, hoewel je verhaal anders doet vermoeden.
Wat betreft belijdenis, natuurlijk is iedereen blij als men een keuze voor het geloof maakt. Het is jammer, dat daar geen doop op volgt, zoals ook anderen in dit forum hebben aangegeven. Ik hoop dat verlossing voor jou de echte betekenis krijgt, die het hoort te hebben en dat je die yoga kunt loslaten en echte bevrijding in Christus zult ervaren.

Berichten: 5407

CHATULIEM619 schreef:

Mieke, je weet hoe ik over yoga denk. Ik geloof niet in een vorm van syncretisme waar jij voorstander van bent. Licht is niet te verzoenen met duisternis, hoewel je verhaal anders doet vermoeden.
Wat betreft belijdenis, natuurlijk is iedereen blij als men een keuze voor het geloof maakt. Het is jammer, dat daar geen doop op volgt, zoals ook anderen in dit forum hebben aangegeven. Ik hoop dat verlossing voor jou de echte betekenis krijgt, die het hoort te hebben en dat je die yoga kunt loslaten en echte bevrijding in Christus zult ervaren.

Jammer dat je er zo op reageert Chatuliem.......Voor Mieke is het een belangrijke gebeurtenis die zij met ons deelt......Jij hoeft niet in haar yoga te geloven, ze vraagt jouw mening ook helemaal niet........
Wees gewoon eens blij voor haar zonder daar kritische kanttekeningen bij te zetten......Reageer niet als je het er niet mee eens bent......
En laat alsjeblieft een ieder in zijn/haar waarde zonder dat belerende vingertje op te steken...... Jij wilt toch ook graag in je waarde gelaten worden??????
Sorry hoor, maar ik moest het even kwijt.......

Willemijn

Berichten: 4718

Mieke,

Fijn dat je dit met ons wilt delen.
Ik was 21 jaar toen ik belijdenis deed.
En ik sta er volledig achter.
Trek je niets aan van negatieve reacties die hier geplaats worden.
Jouw belijdenis doen is jouw keuze geweest.

Berichten: 5057

WILLEMIJN232 schreef:

Jammer dat je er zo op reageert Chatuliem.......Voor Mieke is het een belangrijke gebeurtenis die zij met ons deelt......Jij hoeft niet in haar yoga te geloven, ze vraagt jouw mening ook helemaal niet........
Wees gewoon eens blij voor haar zonder daar kritische kanttekeningen bij te zetten......Reageer niet als je het er niet mee eens bent......
En laat alsjeblieft een ieder in zijn/haar waarde zonder dat belerende vingertje op te steken...... Jij wilt toch ook graag in je waarde gelaten worden??????
Sorry hoor, maar ik moest het even kwijt.......

Willemijn

Normaal gezien had ik haar alleen maar gefeliciteerd, maar zelf legt ze er de nadruk op. Dat kan ik toch niet zomaar laten staan???

Berichten: 555

CHATULIEM619 schreef:

Mieke, je weet hoe ik over yoga denk. Ik geloof niet in een vorm van syncretisme waar jij voorstander van bent. Licht is niet te verzoenen met duisternis, hoewel je verhaal anders doet vermoeden.
Wat betreft belijdenis, natuurlijk is iedereen blij als men een keuze voor het geloof maakt. Het is jammer, dat daar geen doop op volgt, zoals ook anderen in dit forum hebben aangegeven. Ik hoop dat verlossing voor jou de echte betekenis krijgt, die het hoort te hebben en dat je die yoga kunt loslaten en echte bevrijding in Christus zult ervaren.

waarom weer zo negatief chat Smiley die vol vragen zit

en weer zo veroordelend Zieke smiley

en die doop die er op zou moeten volgen slaat ook weer nergens op
is ook weer zo'n veroordeling van de groep die de kinderdoop hebben en belijdenis doen
ik ben geen voorstander van de volwassendoop en zie dat ook absoluut niet als meerwaarde
ben ik dan weer minder christen dan iemand die wel als volwassene gedoopt is??
blijkbaar in jouw ogen dus wel
gelukkig is jouw mening in die dingen voor mij totaal onbelangrijk Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

en mieke ik hoop dat jij je er ook niks van aan zult trekken Kussende smiley

je bent een kind van God en dat is het enige dat telt Knipoog smiley

Berichten: 2706

CHATULIEM619 schreef:

Normaal gezien had ik haar alleen maar gefeliciteerd, maar zelf legt ze er de nadruk op. Dat kan ik toch niet zomaar laten staan???

Waarom niet? Het staat hier op CM vol met verschillende meningen. Je kunt het heel goed met elkaar oneens zijn en jouw opvattingen zijn hier echt niet leidend - we zijn allen broeder en zuster in Christus. Je mag van een voorganger toch wel verwachten dat pastoraal inzicht op zijn minst goed ontwikkeld is. Je hebt toch niet veel menselijk inzicht nodig om te weten dat belijdenis doen een gelukwens waard is en dat je dan de meningsverschillen even terzijde legt? Ik sta zelf ook verder af van charismatische gemeenten of heel behoudende kerken maar als iemand in deze kerken of groepen voor God kiest is dat voor mij ook toch net zo goed iets om blij over te zijn? Wat doet je mening er toe op deze plaats en wie zit daar op te wachten? Ik vind dit echt ongepast en je doet Mieke er onnodig verdriet mee. Je stelt je eigen al dan niet vermeend gelijk boven het geluk van het kiezen voor Christus, dat Mieke met ons wil delen.

Thomas.

Berichten: 2113

CHATULIEM619 schreef:

Mieke, je weet hoe ik over yoga denk. Ik geloof niet in een vorm van syncretisme waar jij voorstander van bent. Licht is niet te verzoenen met duisternis, hoewel je verhaal anders doet vermoeden.
Wat betreft belijdenis, natuurlijk is iedereen blij als men een keuze voor het geloof maakt. Het is jammer, dat daar geen doop op volgt, zoals ook anderen in dit forum hebben aangegeven. Ik hoop dat verlossing voor jou de echte betekenis krijgt, die het hoort te hebben en dat je die yoga kunt loslaten en echte bevrijding in Christus zult ervaren.

Jammer vind ik het Chat, dat laatste stukje vooral... "jammer dat er geen doop op volgt" ? Dat vindt jij dan, maar ik ben er van overtuigd dat het God gaat om je hart, of je diep van binnen met Hem verder wilt, of je in wilt gaan op Zijn uitnodiging. Dat is voor mij de betekenis van belijdenis doen en toen ik belijdenis deed wist ik nog niet eens af van volwassendoop, daar ik hier niet mee opgegroeid ben... voor God maakt het mijns inziens niet veel uit of het nou belijdenis heet of volwassendoop, het gaat beide om je hart, of je die relatie met God aangaat...

Mijn belijdenistekst was Mat. 10:32: "Een ieder dan, die Mij belijden zal voor de mensen, hem zal ook Ik belijden voor mijn Vader, die in de hemelen is".

Wat betreft yoga, ik persoonlijk ben van mening dat dat je van God kan aftrekken, kan... ik zou daar voorzichtig mee zijn. Maar Chat... de titel geeft aan dat het over Mieke's belijdenis gaat, 'of dat zin of onzin is'...
(Als je dat onzin vindt is dat jouw mening, oke, maar scheer het niet over een kam, alsof belijdenis niet geldt voor God).
Voor Mieke is dat een persoonlijke feestdag en daar ging het hier ff om.
Jammer dat ik alleen maar (neg.) kritiek zie en geen felicitaties... Je zou ook op een opbouwende manier kunnen reageren... je hoeft het niet eens te zijn, maar Chat, denk ook eens aan hoe je met elkaar (je naaste) omgaat.

Berichten: 735

Van harte gefeliciteerd met je belijdenis...

Zelf heb ik belijdenis gedaan toen ik 18 was, een heel bewuste keus waar ik nog steeds volledig achtersta, het was en is een volmondig JA op mijn kinderdoop.

Berichten: 4718

ROBBEDOES873 schreef:

Van harte gefeliciteerd met je belijdenis...

Zelf heb ik belijdenis gedaan toen ik 18 was, een heel bewuste keus waar ik nog steeds volledig achtersta, het was en is een volmondig JA op mijn kinderdoop.

Zo is dat. Clown smiley

Berichten: 919

ROBBEDOES873 schreef:

Van harte gefeliciteerd met je belijdenis...

Zelf heb ik belijdenis gedaan toen ik 18 was, een heel bewuste keus waar ik nog steeds volledig achtersta, het was en is een volmondig JA op mijn kinderdoop.

Haa Mieke, fijn te horen dat je een keuze hebt gemaakt, dopen zoals Chat het zegt kan er natuurlijk bij, ik heb inderdd. op tv een Ger. kerkdienst
gezien uit Houten, waar ze na de Belijdenis de volwassendoop/onderdompeling
ook nog eens deden.
Maar het belangrijkste is dat je JA zegt tegen GOD en zoals eerder
op forum werd gezegd, GOD ziet het hart Knipoog smiley

Hartelijk gefeliciteerd met deze stap die je hebt genomen en wat je niet zomaar doet, ook namens de gebedsroom van harte Knipoog smiley

Zelf ben ik als kind gedoopt, geen Belijdenis gedaan, maar wel de volwassendoop/onderdompeling.

Berichten: 2978

MIEKE364 schreef:

Vandaag, beste collegachristenen heb ik belijdenis gedaan op mijn oude dag.

Waar ik benieuwd naar ben is:
hebben jullie belijdenis gedaan? Zo ja, zou je dat nu anders doen of beleven?
Zo niet, zou je dat alsnog willen doen en waarom, wat zou je motivatie zijn?

Gefeliciteerd Mieke!!! Prachtig dat je dat zo bewust hebt kunnen doen!

Ik heb op mijn 19de belijdenis gedaan,na 7 jaar cathechisatie via de kerk en Youth for Christ,ook heel bewust dus en ik zou het nu niet anders doen.

Berichten: 2215

CROSSROAD317 schreef:

Hoewel ik niet goed weet wat belijdenis inhoudt, toch van harte gefeliciteerd Mieke, met deze voor jou hele belangrijke gebeurtenis. Engeltje smiley

Is toch niet zo ingewikkeld, Cross? Vul de betekenis van de volwassendoop in voor die van de belijdenis (bewuste keus voor God), dan ben je volgens mij al een heel eind. Of denk ik nu te simpel. Twijfelende smiley

Berichten: 216

CHATULIEM619 schreef:
Normaal gezien had ik haar alleen maar gefeliciteerd, maar zelf legt ze er de nadruk op. Dat kan ik toch niet zomaar laten staan???

Natuurlijk kun je dat wel.. het is een keuze die je maakt.
Verder sluit ik me aan bij de reactie die Thomas geeft op de zin die je hierboven neergezet hebt..

Chatuliem, geloven kan op duizenden manieren, het zou mooi zijn dat je dat gaat zien.

En Mieke, gefeliciteerd met de stap die je hebt gezet in geloof!